Κανείς ποτέ δεν λογοδότησε για τα λάθη στον σχεδιασμό του ευρώ ή για τη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική που μετέτρεψε την ύφεση σε κατάθλιψη
Γιατί ψηφίζω να αποχωρήσει η Βρετανία από την ΕΕ με αυτό τον τίτλο ο βασικός αρθρογράφος της Telegraph Ambrose Evans-Pritchard στέλνει το δικό του μήνυμα….λίγες ημέρες πριν το κρίσιμο δημοψήφισμα στην Βρετανία στις 23 Ιουνίου.
«Βασανίζονται από αμφιβολίες, εγώ θα ψηφίσω ως απλός πολίτης για την αποχώρηση της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ας μην υπάρχει καμία ψευδαίσθηση σχετικά με το τραύμα που θα αφήσει στην Βρετανία και την ΕΕ το Brexit.
Όποιος ισχυρίζεται ότι η Βρετανία μπορεί ελαφρά τη καρδία να απεμπλακεί μετά από 43 χρόνια από την ΕΕ είναι ένας τσαρλατάνος ή ένας ονειροπόλος ή έχει μικρή επαφή με την πραγματικότητα των παγκόσμιων οικονομικών και γεωπολιτικών ισορροπιών.
Οι επιλογές είναι δύο, είτε να αποκαταστήσει την πλήρη αυτοδιοίκηση αυτού του έθνους (της Βρετανίας) ή να συνεχίσει να ζει κάτω από ένα υψηλότερο υπερεθνικό σύστημα όπως της ΕΕ που κυβερνάται από ένα Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που ακόμη και αν κάνει λάθος δεν μπορεί να διορθώσει το λάθος.
Πρέπει να αποφασίσουμε αν θα πρέπει να καθοδηγούμαστε από μια Επιτροπή με οιονεί εκτελεστικές εξουσίες που λειτουργεί περισσότερο σαν το ιερατείο του παπισμού του 13ου αιώνα ή σε ένα ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο οποίο δεν υπάρχει δικαίωμα έφεσης.
Ο φιλοευρωπαίος Γιάνης Βαρουφάκης και εγώ συμφωνούμε σε ένα κεντρικό σημείο, ότι η σημερινή ΕΕ είναι ένα παραμορφωμένο σπίτι στην μέση της διαδρομής που κανείς δεν θέλει.
Η λύση του είναι ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός προς τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης με ένα πραγματικό κοινοβούλιο και με ένα εκλεγμένο πρόεδρο.
Έξι χρόνια κρίσης στην ευρωζώνη και δεν υπάρχουν ευρωομόλογα, δεν υπάρχει λύση για το χρέος ούτε κοινός προϋπολογισμός.
Η τραπεζική ένωση αυτοδιαψεύδεται.
Εκεί που συμφωνούμε είναι ότι η ΕΕ όπως έχει δημιουργηθεί δεν είναι μόνο διαβρωμένη αλλά τελικά είναι και επικίνδυνη, ίσως είμαστε στην αρχή του θρυμματισμού της ευρωζώνης.
Πρόσφατα ο Ντόναλντ Τουσκ ομολόγησε είναι «ουτοπία χωρίς έθνη κράτη» η ΕΕ.
Η ΕΕ πέρασε το μοιραίο όριο όταν σχεδόν λαθραία μέσω της Συνθήκης της Λισαβόνας, πήρε μια απόφαση με την οποία είχαν διαφωνήσει Γάλλοι και Ολλανδοί.
Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι οι δικαστές της Βρετανίας έχουν αρχίσει να αντιστέκονται στην αυτοκρατορική αυλή της Ευρώπης, απειλώντας ότι θα αψηφήσουν κάθε απόφαση που έρχεται σε σύγκρουση με την Magna Carta, τον Χάρτη των Δικαιωμάτων ή τα βασικά κείμενα της κληρονόμησε το σύνταγμά μας.
Κανείς ποτέ δεν λογοδότησε για τα λάθη στον σχεδιασμό του ευρώ ή για τη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική που μετέτρεψε την ύφεση σε κατάθλιψη και οδήγησε σε επίπεδα της ανεργίας των νέων σε ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης.
Δεν έχει υπάρξει μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα στην σύγχρονη εποχή.
Δεν γνωρίζουμε ποιος ακριβώς ήταν υπεύθυνος ποια ελίτ ευθύνεται στο Βερολίνο, στην Φρανκφούρτη, στις Βρυξέλλες και στο Παρίσι.
Έχει αναλυθεί πως οι εκλεγμένοι πολιτικοί της Ελλάδας και της Ιταλίας, αναγκάστηκαν να αντικατασταθούν από τους τεχνοκράτες της ΕΕ, ίσως όχι με πραξικοπήματα υπό μια αυστηρή νομική έννοια του όρου αλλά με μια ατιμία;
Πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε μυστικές επιστολές προς τους ηγέτες της Ισπανίας και της Ιταλίας το 2011 εισηγείτο λεπτομερώς αλλαγές στα εργασιακά και κοινωνικό δίκαιο και στην δημοσιονομική πολιτική, υπό την απειλή της αγοράς ομολόγων;
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι μια νομενκλατούρα.
Είμαστε παγιδευμένοι σε μια «κακή ισορροπία», αφήνοντας μας σε μόνιμη τριβή με τις Βρυξέλλες.
Είναι σαν να περπατάς με μια μόνιμη πέτρα στο παπούτσι.
Αλλά αν επιλέξουμε να φύγουμε από την ΕΕ, ας μην τρέφουμε αυταπάτες.
Προσωπικά, πιστεύω ότι η οικονομική επίδραση του Brexit είναι ουδέτερη.
Είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε την επιλογή μας ως βρετανοί, σε μια ύπουλη στιγμή, όταν το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών μας έχει φτάσει 7% του ΑΕΠ, το χειρότερο σε καιρό ειρήνης από το 1772.
Η Βρετανία ζητάει συνεχή εισροή ξένων κεφαλαίων για να παραμείνει στο παιχνίδι και επομένως είναι ευάλωτη στην στερλίνα εάν οι ξένοι επενδυτές χάσουν την εμπιστοσύνη τους.
Η στερλίνα θα λειτουργήσει ως αμορτισέρ - όπως έδρασε η υποτίμηση το 1931, το 1992 και το 2008.
Όπως προειδοποίησε η Standard & Poors τα χρέη των πάσης φύσεως οργανισμών που εδρεύουν στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν αυξηθεί σημαντικά.
Πρώτη ενημέρωση 12 Ιουνίου 2016 ώρα 19:12
www.bankingnews.gr
«Βασανίζονται από αμφιβολίες, εγώ θα ψηφίσω ως απλός πολίτης για την αποχώρηση της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ας μην υπάρχει καμία ψευδαίσθηση σχετικά με το τραύμα που θα αφήσει στην Βρετανία και την ΕΕ το Brexit.
Όποιος ισχυρίζεται ότι η Βρετανία μπορεί ελαφρά τη καρδία να απεμπλακεί μετά από 43 χρόνια από την ΕΕ είναι ένας τσαρλατάνος ή ένας ονειροπόλος ή έχει μικρή επαφή με την πραγματικότητα των παγκόσμιων οικονομικών και γεωπολιτικών ισορροπιών.
Οι επιλογές είναι δύο, είτε να αποκαταστήσει την πλήρη αυτοδιοίκηση αυτού του έθνους (της Βρετανίας) ή να συνεχίσει να ζει κάτω από ένα υψηλότερο υπερεθνικό σύστημα όπως της ΕΕ που κυβερνάται από ένα Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που ακόμη και αν κάνει λάθος δεν μπορεί να διορθώσει το λάθος.
Πρέπει να αποφασίσουμε αν θα πρέπει να καθοδηγούμαστε από μια Επιτροπή με οιονεί εκτελεστικές εξουσίες που λειτουργεί περισσότερο σαν το ιερατείο του παπισμού του 13ου αιώνα ή σε ένα ευρωπαϊκό Δικαστήριο στο οποίο δεν υπάρχει δικαίωμα έφεσης.
Ο φιλοευρωπαίος Γιάνης Βαρουφάκης και εγώ συμφωνούμε σε ένα κεντρικό σημείο, ότι η σημερινή ΕΕ είναι ένα παραμορφωμένο σπίτι στην μέση της διαδρομής που κανείς δεν θέλει.
Η λύση του είναι ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός προς τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης με ένα πραγματικό κοινοβούλιο και με ένα εκλεγμένο πρόεδρο.
Έξι χρόνια κρίσης στην ευρωζώνη και δεν υπάρχουν ευρωομόλογα, δεν υπάρχει λύση για το χρέος ούτε κοινός προϋπολογισμός.
Η τραπεζική ένωση αυτοδιαψεύδεται.
Εκεί που συμφωνούμε είναι ότι η ΕΕ όπως έχει δημιουργηθεί δεν είναι μόνο διαβρωμένη αλλά τελικά είναι και επικίνδυνη, ίσως είμαστε στην αρχή του θρυμματισμού της ευρωζώνης.
Πρόσφατα ο Ντόναλντ Τουσκ ομολόγησε είναι «ουτοπία χωρίς έθνη κράτη» η ΕΕ.
Η ΕΕ πέρασε το μοιραίο όριο όταν σχεδόν λαθραία μέσω της Συνθήκης της Λισαβόνας, πήρε μια απόφαση με την οποία είχαν διαφωνήσει Γάλλοι και Ολλανδοί.
Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι οι δικαστές της Βρετανίας έχουν αρχίσει να αντιστέκονται στην αυτοκρατορική αυλή της Ευρώπης, απειλώντας ότι θα αψηφήσουν κάθε απόφαση που έρχεται σε σύγκρουση με την Magna Carta, τον Χάρτη των Δικαιωμάτων ή τα βασικά κείμενα της κληρονόμησε το σύνταγμά μας.
Κανείς ποτέ δεν λογοδότησε για τα λάθη στον σχεδιασμό του ευρώ ή για τη νομισματική και δημοσιονομική πολιτική που μετέτρεψε την ύφεση σε κατάθλιψη και οδήγησε σε επίπεδα της ανεργίας των νέων σε ένα μεγάλο μέρος της Ευρώπης.
Δεν έχει υπάρξει μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα στην σύγχρονη εποχή.
Δεν γνωρίζουμε ποιος ακριβώς ήταν υπεύθυνος ποια ελίτ ευθύνεται στο Βερολίνο, στην Φρανκφούρτη, στις Βρυξέλλες και στο Παρίσι.
Έχει αναλυθεί πως οι εκλεγμένοι πολιτικοί της Ελλάδας και της Ιταλίας, αναγκάστηκαν να αντικατασταθούν από τους τεχνοκράτες της ΕΕ, ίσως όχι με πραξικοπήματα υπό μια αυστηρή νομική έννοια του όρου αλλά με μια ατιμία;
Πως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα σε μυστικές επιστολές προς τους ηγέτες της Ισπανίας και της Ιταλίας το 2011 εισηγείτο λεπτομερώς αλλαγές στα εργασιακά και κοινωνικό δίκαιο και στην δημοσιονομική πολιτική, υπό την απειλή της αγοράς ομολόγων;
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι μια νομενκλατούρα.
Είμαστε παγιδευμένοι σε μια «κακή ισορροπία», αφήνοντας μας σε μόνιμη τριβή με τις Βρυξέλλες.
Είναι σαν να περπατάς με μια μόνιμη πέτρα στο παπούτσι.
Αλλά αν επιλέξουμε να φύγουμε από την ΕΕ, ας μην τρέφουμε αυταπάτες.
Προσωπικά, πιστεύω ότι η οικονομική επίδραση του Brexit είναι ουδέτερη.
Είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε την επιλογή μας ως βρετανοί, σε μια ύπουλη στιγμή, όταν το έλλειμμα τρεχουσών συναλλαγών μας έχει φτάσει 7% του ΑΕΠ, το χειρότερο σε καιρό ειρήνης από το 1772.
Η Βρετανία ζητάει συνεχή εισροή ξένων κεφαλαίων για να παραμείνει στο παιχνίδι και επομένως είναι ευάλωτη στην στερλίνα εάν οι ξένοι επενδυτές χάσουν την εμπιστοσύνη τους.
Η στερλίνα θα λειτουργήσει ως αμορτισέρ - όπως έδρασε η υποτίμηση το 1931, το 1992 και το 2008.
Όπως προειδοποίησε η Standard & Poors τα χρέη των πάσης φύσεως οργανισμών που εδρεύουν στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν αυξηθεί σημαντικά.
Πρώτη ενημέρωση 12 Ιουνίου 2016 ώρα 19:12
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών