Ποιος είναι ο λόγος για την εξαθλίωση ενός έθνους ενώ οι ευρωπαίοι είναι σίγουρο ότι θα χάσουν τα χρήματα τους;
Η Ελλάδα απλά δεν πρόκειται να επιστρέψει όλο αυτό το χρέος που έχει δανειστεί από την ΕΕ και τον ESM.
Αυτό που πρέπει λοιπόν να αναλυθεί είναι ποιος θα χάσει χρήματα και πότε αναφέρει το βρετανικό Capx.
Τα χρέη που δεν μπορούν να επιστραφούν δεν θα επιστραφούν.
Για τον λόγο αυτό το default η χρεοκοπία βρίσκεται στην πρώτη θέση.
Όταν πρόκειται για κυρίαρχα έθνη, έχουμε αναδιαρθρώσεις χρεών και προγράμματα του ΔΝΤ αντί για πτώχευση.
Όταν η ελληνική κρίση ξέσπασε για πρώτη φορά, τι θα έπρεπε να συμβεί;
Κούρεμα στο χρέος, υποτίμηση του νομίσματος και λίγα δάνεια για να επιστρέψει η ανάπτυξη.
Αυτό είναι παρόμοιο με την προσέγγιση που υιοθέτησε η Ισλανδία - η οποία έχει ήδη ανακάμψει - ενώ η Ελλάδα τσαλακώνει ότι έχει επιτύχει το ΔΝΤ για δεκαετίες σε άλλα μέρη του πλανήτη.
Το μόνο εμπόδιο μεταξύ της Ελλάδας και αυτής της προσέγγισης είναι το ευρώ.
Προκειμένου να προστατευθεί η ακεραιότητα του ενιαίου νομίσματος, τα χρέη προς τις τράπεζες του ιδιωτικού τομέα αναχρηματοδοτήθηκαν από δημόσιους πόρους από διάφορους συνδυασμούς της ίδιας της ΕΕ, της ΕΚΤ, του Eurogroup (ομάδας υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης), του ΔΝΤ κ.λπ.
Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο.
Δεν υπάρχουν καπιταλιστές του ιδιωτικού τομέα.
Εάν υπήρχαν, μπορούσαμε να πούμε απλά ότι "χάσατε τα χρήματά σας, καλή τύχη την επόμενη φορά".
Αντίθετα, υπάρχουν μόνο επίσημοι πιστωτές, οι οποίοι είναι πολιτικοί, οι οποίοι έχουν ψηφοφόρους τους αναρωτιούνται τι θα συμβεί στα χρήματά τους.
Διότι είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να εξοφλήσει αυτά τα χρέη και ως εκ τούτου η Ελλάδα δεν θα τα επιστρέψει.
Το μόνο που μπορεί να αλλάξει είναι ποιος θα χάσει χρήματα και πότε.
Δεν εκπλήσσει, που οι πολιτικοί είναι πρόθυμοι να καθυστερήσουν το αναπόφευκτο μέχρι να συνταξιοδοτηθούν και να εισπράξουν τις συντάξεις τους.
Ότι οι Έλληνες πρέπει να δουν μόνο λιτότητα και μειώσεις στο μεταξύ είναι απλά κακή τύχη.
Αυτό μπορεί να ακούγεται τρομερά κυνικό, αλλά επιτρέψτε μας να εξηγήσουμε την σκέψη μας.
Υπάρχουν πολιτικοί που χαίρονται να θυσιάσουν μια χώρα στο βωμό του ευρώ και μια ολοένα στενότερη ένωση, εφόσον οι απώλειες των χρημάτων των ψηφοφόρων τους έρθουν στο φως αργότερα.
Υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι αυτό είναι λίγο σκληρό και που θα προτιμούσαν να δουν μια οικονομική, αν όχι απόλυτα πολιτικά, αποδεκτή λύση.
Επιμένουν ότι το ΔΝΤ θα πρέπει να αποτελεί μέρος οποιουδήποτε τελικού καθεστώτος, διότι το ΔΝΤ θα υπογράψει μόνο εάν είναι οικονομικά υγιές.
Το ΔΝΤ επιμένει σε ένα οικονομικό ορθολογικό με τρόπο που το Eurogroup δεν θέλει να κατανοήσει.
Αυτό μας φέρνει ενώπιον μιας μικρής λεπτομέρειας που αφορά το μέγεθος του πρωτογενούς πλεονάσματος.
Υπάρχει πλεόνασμα του προϋπολογισμού όταν η κυβέρνηση διαθέτει περισσότερα έσοδα από τα φορολογικά έσοδα από όσα δαπανά.
Αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα είναι το ποσό που μπορεί να δαπανηθεί για την εξόφληση χρεών ή τόκων.
Αυτό μας φέρνει απέναντι στο κύριο ανεπίλυτο ζήτημα όταν πρόκειται για την Ελλάδα.
Το Eurogroup θεωρεί ότι η Ελλάδα θα πρέπει να διατηρήσει ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ μακροπρόθεσμα.
Το ΔΝΤ εκτιμάει ότι αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβεί για ένα ή δύο χρόνια και εν συνεχεία να πέσει στο 1,5%.
Το σκεπτικό του ΔΝΤ είναι απλό ότι καμία χώρα δεν μπορεί να εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% μακροπρόθεσμα.
Πώς λοιπόν το Eurogroup κατέληξε στο 3,5%;
Τα δάνεια που έχουν χορηγηθεί στην Ελλάδα δεν πληρώνουν σήμερα σχεδόν τίποτα σε κεφάλαιο και τόκους και οι προθεσμίες αποπληρωμής έχουν ήδη φθάσει στα 50 χρόνια για μέρος του χρέους.
Όποιος κατανοεί την χρονική αξία του χρήματος θα συνειδητοποιήσει ότι αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν τεράστιες απώλειες που έχουν ήδη περάσει από τους φορολογούμενους δανειστές της ευρωζώνης στην Ελλάδα.
Ωστόσο, είναι ακόμα δυνατό να πούμε ότι ολόκληρο το κεφάλαιο θα επιστραφεί.
Και αυτό είναι πολιτικά σημαντικό.
Δεν θα υπάρχουν διαγραφές, απλά μόνο μια αόρατη απώλεια χρόνου και πληθωρισμού.
Η Ελλάδα θα πρέπει να εμφανίσει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%. Το ΔΝΤ, από την άλλη πλευρά, εξετάζει πόσο πρωτογενές πλεόνασμα μπορεί να αντέξει οικονομικά μακροπρόθεσμα η Ελλάδα.
Το ΔΝΤ πιστεύει σε χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα.
Πίσω από τις περικοπές των συντάξεων, την αύξηση του ΦΠΑ, την εκποίηση των λιμανιών κ.ο.κ. είναι ένας αγώνας ανάμεσα στην πολιτική και την πραγματικότητα.
Το Eurogroup – ESM - έχει δανείσει πάρα πολλά χρήματα στην Ελλάδα.
Δεν θα επιστραφούν ποτέ απλώς και μόνο επειδή η Ελλάδα δεν μπορεί να τα επιστρέψει χωρίς να υπάρξει οικονομική εξαθλίωση του πληθυσμού τύπου Nicolae Ceascescu.
(Σημειώστε ότι σκότωσαν τον Ceascescu για αυτό που έκανε)
Ποιος είναι ο λόγος για την εξαθλίωση ενός έθνους ενώ οι ευρωπαίοι είναι σίγουρο ότι θα χάσουν τα χρήματα τους;
Δυστυχώς, η ελληνική κρίση αφορά τώρα την πολιτική στις χώρες που δανείζονται χρήματα.
Η συνεχιζόμενη οικονομική καταστροφή της Ελλάδας δεν αφορά την αποπληρωμή των χρημάτων.
Η Ευρώπη απλά ακόμη δεν έχει παραδεχθεί ότι τα χρήματα που δάνεισε τα έχει χάσει.
www.bankingnews.gr
Αυτό που πρέπει λοιπόν να αναλυθεί είναι ποιος θα χάσει χρήματα και πότε αναφέρει το βρετανικό Capx.
Τα χρέη που δεν μπορούν να επιστραφούν δεν θα επιστραφούν.
Για τον λόγο αυτό το default η χρεοκοπία βρίσκεται στην πρώτη θέση.
Όταν πρόκειται για κυρίαρχα έθνη, έχουμε αναδιαρθρώσεις χρεών και προγράμματα του ΔΝΤ αντί για πτώχευση.
Όταν η ελληνική κρίση ξέσπασε για πρώτη φορά, τι θα έπρεπε να συμβεί;
Κούρεμα στο χρέος, υποτίμηση του νομίσματος και λίγα δάνεια για να επιστρέψει η ανάπτυξη.
Αυτό είναι παρόμοιο με την προσέγγιση που υιοθέτησε η Ισλανδία - η οποία έχει ήδη ανακάμψει - ενώ η Ελλάδα τσαλακώνει ότι έχει επιτύχει το ΔΝΤ για δεκαετίες σε άλλα μέρη του πλανήτη.
Το μόνο εμπόδιο μεταξύ της Ελλάδας και αυτής της προσέγγισης είναι το ευρώ.
Προκειμένου να προστατευθεί η ακεραιότητα του ενιαίου νομίσματος, τα χρέη προς τις τράπεζες του ιδιωτικού τομέα αναχρηματοδοτήθηκαν από δημόσιους πόρους από διάφορους συνδυασμούς της ίδιας της ΕΕ, της ΕΚΤ, του Eurogroup (ομάδας υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης), του ΔΝΤ κ.λπ.
Αυτό είναι το κρίσιμο σημείο.
Δεν υπάρχουν καπιταλιστές του ιδιωτικού τομέα.
Εάν υπήρχαν, μπορούσαμε να πούμε απλά ότι "χάσατε τα χρήματά σας, καλή τύχη την επόμενη φορά".
Αντίθετα, υπάρχουν μόνο επίσημοι πιστωτές, οι οποίοι είναι πολιτικοί, οι οποίοι έχουν ψηφοφόρους τους αναρωτιούνται τι θα συμβεί στα χρήματά τους.
Διότι είναι αλήθεια ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να εξοφλήσει αυτά τα χρέη και ως εκ τούτου η Ελλάδα δεν θα τα επιστρέψει.
Το μόνο που μπορεί να αλλάξει είναι ποιος θα χάσει χρήματα και πότε.
Δεν εκπλήσσει, που οι πολιτικοί είναι πρόθυμοι να καθυστερήσουν το αναπόφευκτο μέχρι να συνταξιοδοτηθούν και να εισπράξουν τις συντάξεις τους.
Ότι οι Έλληνες πρέπει να δουν μόνο λιτότητα και μειώσεις στο μεταξύ είναι απλά κακή τύχη.
Αυτό μπορεί να ακούγεται τρομερά κυνικό, αλλά επιτρέψτε μας να εξηγήσουμε την σκέψη μας.
Υπάρχουν πολιτικοί που χαίρονται να θυσιάσουν μια χώρα στο βωμό του ευρώ και μια ολοένα στενότερη ένωση, εφόσον οι απώλειες των χρημάτων των ψηφοφόρων τους έρθουν στο φως αργότερα.
Υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι αυτό είναι λίγο σκληρό και που θα προτιμούσαν να δουν μια οικονομική, αν όχι απόλυτα πολιτικά, αποδεκτή λύση.
Επιμένουν ότι το ΔΝΤ θα πρέπει να αποτελεί μέρος οποιουδήποτε τελικού καθεστώτος, διότι το ΔΝΤ θα υπογράψει μόνο εάν είναι οικονομικά υγιές.
Το ΔΝΤ επιμένει σε ένα οικονομικό ορθολογικό με τρόπο που το Eurogroup δεν θέλει να κατανοήσει.
Αυτό μας φέρνει ενώπιον μιας μικρής λεπτομέρειας που αφορά το μέγεθος του πρωτογενούς πλεονάσματος.
Υπάρχει πλεόνασμα του προϋπολογισμού όταν η κυβέρνηση διαθέτει περισσότερα έσοδα από τα φορολογικά έσοδα από όσα δαπανά.
Αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα είναι το ποσό που μπορεί να δαπανηθεί για την εξόφληση χρεών ή τόκων.
Αυτό μας φέρνει απέναντι στο κύριο ανεπίλυτο ζήτημα όταν πρόκειται για την Ελλάδα.
Το Eurogroup θεωρεί ότι η Ελλάδα θα πρέπει να διατηρήσει ένα πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ μακροπρόθεσμα.
Το ΔΝΤ εκτιμάει ότι αυτό θα μπορούσε ενδεχομένως να συμβεί για ένα ή δύο χρόνια και εν συνεχεία να πέσει στο 1,5%.
Το σκεπτικό του ΔΝΤ είναι απλό ότι καμία χώρα δεν μπορεί να εμφανίζει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% μακροπρόθεσμα.
Πώς λοιπόν το Eurogroup κατέληξε στο 3,5%;
Τα δάνεια που έχουν χορηγηθεί στην Ελλάδα δεν πληρώνουν σήμερα σχεδόν τίποτα σε κεφάλαιο και τόκους και οι προθεσμίες αποπληρωμής έχουν ήδη φθάσει στα 50 χρόνια για μέρος του χρέους.
Όποιος κατανοεί την χρονική αξία του χρήματος θα συνειδητοποιήσει ότι αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν τεράστιες απώλειες που έχουν ήδη περάσει από τους φορολογούμενους δανειστές της ευρωζώνης στην Ελλάδα.
Ωστόσο, είναι ακόμα δυνατό να πούμε ότι ολόκληρο το κεφάλαιο θα επιστραφεί.
Και αυτό είναι πολιτικά σημαντικό.
Δεν θα υπάρχουν διαγραφές, απλά μόνο μια αόρατη απώλεια χρόνου και πληθωρισμού.
Η Ελλάδα θα πρέπει να εμφανίσει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%. Το ΔΝΤ, από την άλλη πλευρά, εξετάζει πόσο πρωτογενές πλεόνασμα μπορεί να αντέξει οικονομικά μακροπρόθεσμα η Ελλάδα.
Το ΔΝΤ πιστεύει σε χαμηλότερα πρωτογενή πλεονάσματα.
Πίσω από τις περικοπές των συντάξεων, την αύξηση του ΦΠΑ, την εκποίηση των λιμανιών κ.ο.κ. είναι ένας αγώνας ανάμεσα στην πολιτική και την πραγματικότητα.
Το Eurogroup – ESM - έχει δανείσει πάρα πολλά χρήματα στην Ελλάδα.
Δεν θα επιστραφούν ποτέ απλώς και μόνο επειδή η Ελλάδα δεν μπορεί να τα επιστρέψει χωρίς να υπάρξει οικονομική εξαθλίωση του πληθυσμού τύπου Nicolae Ceascescu.
(Σημειώστε ότι σκότωσαν τον Ceascescu για αυτό που έκανε)
Ποιος είναι ο λόγος για την εξαθλίωση ενός έθνους ενώ οι ευρωπαίοι είναι σίγουρο ότι θα χάσουν τα χρήματα τους;
Δυστυχώς, η ελληνική κρίση αφορά τώρα την πολιτική στις χώρες που δανείζονται χρήματα.
Η συνεχιζόμενη οικονομική καταστροφή της Ελλάδας δεν αφορά την αποπληρωμή των χρημάτων.
Η Ευρώπη απλά ακόμη δεν έχει παραδεχθεί ότι τα χρήματα που δάνεισε τα έχει χάσει.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών