Δεν υπάρχουν τα περιθώρια για τακτικές και πολιτικές εντυπωσιασμού…
Η επιστολή Τσακαλώτου στους θεσμούς συνιστά μια ακόμα επικοινωνιακή ήττα της κυβέρνησης Τσίπρα.
Μια και η επιστολή αυτή καθαυτή αποδομεί με τον πλέον εμφαντικό τρόπο την εικόνα και τον πανηγυρικό τόνο που είχε καλλιεργήσει το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Μόλις πριν λίγες ημέρες ήταν ο ίδιος ο κ.Τσίπρας, ο οποίος διεμήνυε με κατηγορηματικό τρόπο ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να λογοδοτήσει και να ρωτήσει κανέναν για το που θα δοθούν τα χρήματα που προκύπτουν από την υπέρβαση των στόχων του προγράμματος.
Με την επιστολή του ο κ.Τσακαλώτος προσγείωσε απότομα τους πρωθυπουργικούς τόνους, καθιστώντας ξεκάθαρο ότι για να επαναληφθούν αντίστοιχες κινήσεις στο μέλλον, θα πρέπει να υπάρχει η απαιτούμενη συνεννόηση με τους δανειστές.
Πρόκειται για μια ακόμα ηχηρή επικοινωνιακή - αλλά και πολιτική - ήττα της κυβέρνησης.
Διότι αν και από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση επέλεξε να «παίξει» πρωτίστως επικοινωνιακά με την χορήγηση της «13ης σύνταξης» (που στη συνέχεια έγινε εφάπαξ επίδομα) και την αναστολή της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου (κινήσεις που αν δεν εμπεριείχαν το στοιχείο του εντυπωσιασμού και δεν εκμεταλλεύονταν οι δανειστές, θα μετρούσαν αναμφίβολα θετικά για την κυβέρνηση) , κατέληξε και πάλι μετά την αναδίπλωση της να μετρά το πολιτικό κόστος της επικοινωνιακής τακτικής της.
Πρόκειται για μια «πρακτική» που αρχίζει πλέον να κοστίζει ιδιαίτερα στην κυβέρνηση.
Μια και ενισχύει ολοένα και περισσότερο όσους την κατηγορούν για αναξιοπιστία.
Άλλωστε κάθε άλλο παρά ευχάριστο είναι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση να εμφανίζονται στην καλύτερη περίπτωση ανακόλουθοι.
Και γίνεται ακόμα χειρότερο, όταν η ανακολουθία αυτή που εξελίσσεται σε αναδίπλωση, αναδεικνύεται από τα ίδια τα στελέχη της κυβέρνηση.
Επιπλέον, η επιστολή Τσακαλώτου αποδεικνύει – για πολλοστή φορά – πως το παιχνίδι παίζεται όχι με τις ζαριές της κυβέρνησης αλλά με τις επιταγές (έστω και εμμονικές) των ισχυρών δανειστών.
Υπό αυτά τα δεδομένα, χώρος και χρόνος για περαιτέρω επικοινωνιακά τερτίπια δεν υπάρχουν.
Μια και αποδείχθηκε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο πως αυτή η τακτική όχι μόνο δεν αποδίδει (σε πίεση προς τους δανειστές ή σε αποδοχή από τους πολίτες) αλλά προκαλεί καθυστέρηση και εμπόδια που κάθε άλλο προς το συμφέρον της κυβέρνησης και της χώρας είναι τουλάχιστον τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Για αυτό και η ουσία βρίσκεται στο περιεχόμενο της επιστολής Τσακαλώτου.
Ότι δηλαδή η κυβέρνηση θα εφαρμόσει αυτά που έχει συμφωνήσει προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν τεθεί.
Και βάσει αυτής της δέσμευσης, καλείται να πορευτεί με όσα περιθώρια και ελιγμούς της έχουν απομείνει στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις.
Από τις οποίες άλλωστε θα κριθεί και το πολιτικό της μέλλον.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Μια και η επιστολή αυτή καθαυτή αποδομεί με τον πλέον εμφαντικό τρόπο την εικόνα και τον πανηγυρικό τόνο που είχε καλλιεργήσει το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός.
Μόλις πριν λίγες ημέρες ήταν ο ίδιος ο κ.Τσίπρας, ο οποίος διεμήνυε με κατηγορηματικό τρόπο ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να λογοδοτήσει και να ρωτήσει κανέναν για το που θα δοθούν τα χρήματα που προκύπτουν από την υπέρβαση των στόχων του προγράμματος.
Με την επιστολή του ο κ.Τσακαλώτος προσγείωσε απότομα τους πρωθυπουργικούς τόνους, καθιστώντας ξεκάθαρο ότι για να επαναληφθούν αντίστοιχες κινήσεις στο μέλλον, θα πρέπει να υπάρχει η απαιτούμενη συνεννόηση με τους δανειστές.
Πρόκειται για μια ακόμα ηχηρή επικοινωνιακή - αλλά και πολιτική - ήττα της κυβέρνησης.
Διότι αν και από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση επέλεξε να «παίξει» πρωτίστως επικοινωνιακά με την χορήγηση της «13ης σύνταξης» (που στη συνέχεια έγινε εφάπαξ επίδομα) και την αναστολή της αύξησης του ΦΠΑ στα νησιά του Αιγαίου (κινήσεις που αν δεν εμπεριείχαν το στοιχείο του εντυπωσιασμού και δεν εκμεταλλεύονταν οι δανειστές, θα μετρούσαν αναμφίβολα θετικά για την κυβέρνηση) , κατέληξε και πάλι μετά την αναδίπλωση της να μετρά το πολιτικό κόστος της επικοινωνιακής τακτικής της.
Πρόκειται για μια «πρακτική» που αρχίζει πλέον να κοστίζει ιδιαίτερα στην κυβέρνηση.
Μια και ενισχύει ολοένα και περισσότερο όσους την κατηγορούν για αναξιοπιστία.
Άλλωστε κάθε άλλο παρά ευχάριστο είναι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση να εμφανίζονται στην καλύτερη περίπτωση ανακόλουθοι.
Και γίνεται ακόμα χειρότερο, όταν η ανακολουθία αυτή που εξελίσσεται σε αναδίπλωση, αναδεικνύεται από τα ίδια τα στελέχη της κυβέρνηση.
Επιπλέον, η επιστολή Τσακαλώτου αποδεικνύει – για πολλοστή φορά – πως το παιχνίδι παίζεται όχι με τις ζαριές της κυβέρνησης αλλά με τις επιταγές (έστω και εμμονικές) των ισχυρών δανειστών.
Υπό αυτά τα δεδομένα, χώρος και χρόνος για περαιτέρω επικοινωνιακά τερτίπια δεν υπάρχουν.
Μια και αποδείχθηκε με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο πως αυτή η τακτική όχι μόνο δεν αποδίδει (σε πίεση προς τους δανειστές ή σε αποδοχή από τους πολίτες) αλλά προκαλεί καθυστέρηση και εμπόδια που κάθε άλλο προς το συμφέρον της κυβέρνησης και της χώρας είναι τουλάχιστον τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Για αυτό και η ουσία βρίσκεται στο περιεχόμενο της επιστολής Τσακαλώτου.
Ότι δηλαδή η κυβέρνηση θα εφαρμόσει αυτά που έχει συμφωνήσει προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν τεθεί.
Και βάσει αυτής της δέσμευσης, καλείται να πορευτεί με όσα περιθώρια και ελιγμούς της έχουν απομείνει στις εν εξελίξει διαπραγματεύσεις.
Από τις οποίες άλλωστε θα κριθεί και το πολιτικό της μέλλον.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών