Αναφερόμενος στις τράπεζες τονίζει ότι δεν χρειάζονται 40 δισεκ καταθέσεις αλλά 100-140 δισεκ.
«Εκτρωματικό» χαρακτηρίζει τον συμπληρωματικό ΕΝΦΙΑ ο εμπνευστής του πρώτου ΕΝΦΙΑ Νίκος Καραβίτης καθηγητής στην Πάντειο, πρώην συνεργάτης του Στουρνάρα όταν ήταν υπουργός και Γενικός Γραμματέας της ΕΛΣΤΑΤ στο παρελθόν.
Ο Ν. Καραβίτης εξηγεί ότι ο πρώτος ΕΝΦΙΑ δεν φορολογεί πλασματικές αξίες, ενώ ο αριθμός των κλιμάκων για τα οικόπεδα και τα κτίρια που φορολογεί τον καθιστούν δίκαιο.
Ο καθηγητής Δημόσιας Οικονομικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ζητάει την πλήρη κατάργηση του συμπληρωματικού ΕΝΦΙΑ, αλλά και της έκτακτης εισφοράς και του τέλους επιτηδεύματος, τα οποία χαρακτηρίζει «ξέφτια του φορολογικού συστήματος».
Για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, ο Νίκος Καραβίτης προτείνει άμεση πληρωμή ΦΠΑ με χρέωση λογαριασμών, προσωπική ευθύνη των υπαλλήλων της εφορίας για τις υποθέσεις που χειρίζονται, δικαστική υπηρεσία για το ΣΔΟΕ και μονιμοποίηση του φορολογικού πιστοποιητικού για τις μεγάλες εταιρείες
Αναφερόμενος στις τράπεζες τονίζει ότι δεν χρειάζονται 40 δισεκ καταθέσεις αλλά 100-140 δισεκ.
Ερώτηση - Πόσο μακριά είναι ακόμα το Ελληνικό Δημόσιο από μία βιώσιμη έξοδο στις αγορές;
Απάντηση Ν. Καραβίτη -Αρκετά.
Βλέπετε, έχουμε αδύναμες κυβερνήσεις, με αδύναμες κυβερνητικές πλειοψηφίες.
Και δεν μιλάω μόνο για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ., αλλά και την κυβέρνηση Σαμαρά.
Δεν είναι μόνο ο αριθμός των βουλευτών, αλλά και πόσο συμπαγής είναι η κοινοβουλευτική ομάδα.
Πόσο διατεθειμένη είναι να στηρίξει κάποια πράγματα, να αναγνωρίσει σκληρές πραγματικότητες.
Κι εδώ βλέπουμε ότι δεν αναγνωρίζονται οι σκληρές πραγματικότητες.
Χαϊδεύουμε τα αυτιά του κόσμου, θεωρώντας τον κόσμο ηλίθιο. Μετά θα του πούμε: «Δεν είναι αυτό, είναι κάτι άλλο, χειρότερο».
Οι πολιτικές των Μνημονίων
Η κριτική που ασκήθηκε στα Μνημόνια αφορούσε περισσότερο την υπερφορολόγηση του ιδιωτικού τομέα…
Ποια είναι η υπερφορολόγηση;
Τι εννοούμε ως υπερφορολόγηση;
Τα έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ;
Όχι, τους υψηλούς φορολογικούς συντελεστές, τις έκτακτες εισφορές, το τέλος επιτηδεύματος…
Σας πληροφορώ ότι το 2004 ο φορολογικός συντελεστής στις εταιρείες ήταν 42%!
Μιλούσε κανείς τότε για υπερφορολόγηση;
Που 42% είναι ένας πολύ υψηλός συντελεστής.
Άρα, δεν είναι οι φορολογικοί συντελεστές το πρόβλημα.
Είναι ό,τι άλλο κρέμεται γύρω από το φορολογικό σύστημα.
Εγώ έχω μια πρόταση που είναι δημοσιονομικά ουδέτερη στην ουσία, αλλά είναι ένα πακέτο, πάει όλο μαζί.
Μείωση του συντελεστή των εταιρειών στο 22% από 26%. Κατάργηση του ανώτατου φορολογικού συντελεστή 42% για μισθωτούς, συνταξιούχους.
Να μείνει το 22%, 33%, να καταργηθεί το 42%, γιατί πού ακούστηκε να φορολογείται περισσότερο η εργασία από το κεφάλαιο;
Πρώτος φορολογικός συντελεστής για το εισόδημα από ενοίκια στο 22%, από το 11% που είναι τώρα.
Φορολογικός συντελεστής για το αγροτικό εισόδημα από το 13% στο 22%, όσο είναι όλων των επιτηδευματιών, των εμπόρων, των παραγωγών.
Πλήρης κατάργηση της έκτακτης εισφοράς, πλήρης κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, και να μην πειραχτεί καθόλου η προκαταβολή (είναι ήδη υψηλή στο 85% – να μείνει εκεί κι όχι να πάει στο 100%).
Να καταργηθεί ο συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ, γιατί ο συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ είναι έκτρωμα!
Να μειωθεί το αφορολόγητο για τους μισθωτούς και συνταξιούχους στις 5.000 ευρώ από τις 9.500 ευρώ, που είναι τώρα.
Διότι, απ’ τη στιγμή που κάνουμε δημοσιονομική προσπάθεια, δεν γίνεται ένα ζευγάρι με 19.000 ευρώ εισόδημα να μη δίνει φόρο ούτε ένα ευρώ.
Και επαναφορά όλων των συντελεστών ΦΠΑ στα μεγέθη του 2014 (πριν την τελευταία αύξηση).
Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι θα χάσουν με τη μείωση του αφορολογήτου στα 5.000 ευρώ, που είναι το όριο φτώχειας για ένα άτομο.
Θα χάσουν από εκεί, θα κερδίσουν όμως από τις υπόλοιπες αλλαγές που προτείνω.
Ο στόχος για άμεση παραγωγή πρωτογενούς πλεονάσματος μπορούσε να είχε επιτευχθεί διαφορετικά;
Με απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, για παράδειγμα;
Σας θυμίζω ότι, από το 1994 – 1995, με τον Γιάννη Στουρνάρα, είχαμε ξεκινήσει το θέμα της κατάργησης-συγχώνευσης φορέων του Δημοσίου.
Μέχρι τώρα που μιλάμε δεν έχει γίνει τίποτα! Τελευταία προσπάθεια επί Πάγκαλου, αν θυμάστε.
Την επομένη που ο Πάγκαλος είπε ότι κάτι βρήκαμε να κάνουμε, βγήκε ο κύριος Καστανίδης, έτερος υπουργός, ο οποίος έκανε δηλώσεις δημοσίως και είπε:
«Δεν ξέρω τι λέει ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, όσον αφορά εμένα, αυτούς τους 70 οργανισμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν θα τους πειράξετε».
Μεταξύ αυτών, η Φιλαρμονική της Άνω Αετοράχης…
«Αυτά δεν θα τα πειράξετε!».
Δεν έλεγε αν πρέπει να παραμείνουν ή όχι, γιατί…
Βγήκε την επόμενη, πριν ξεκινήσει η συζήτηση και το είπε δημοσίως, προσπαθώντας να δεσμεύσει την κυβέρνηση!
Το 1994, το πιο τρανταχτό παράδειγμα που είχαμε βγάλει τότε, επικοινωνιακά, ήταν ο Οργανισμός Αποξήρανσης της Κωπαΐδας. Το ένα παράδειγμα ήταν αυτό και το άλλο ήταν το παράδειγμα με τον Οργανισμό Ανάπτυξης Ανατολικής Κρήτης και Δυτικής Κρήτης, γιατί ήθελαν να είχαν τα Χανιά έναν οργανισμό, ήθελε και το Ηράκλειο.
Δεν έφτανε ένας στην Κρήτη – έπρεπε να έχουν δύο!
Είχα πει τότε ότι αυτός θα έπρεπε να γίνει ένας! Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά πέρασε βράδυ στη Βουλή τροπολογία που έκανε τη συγχώνευση των δύο οργανισμών, τον Δεκέμβριο του 2013. Και ρωτάω:
Μετά από 20 χρόνια συγχώνευση των οργανισμών, που πλέον έχουμε έρθει στο στάδιο ότι δεν χρειαζόμαστε κανέναν από τους δύο οργανισμούς, γιατί στη θέση τους –πολύ απλά– έχουμε ήδη θεσμοθετήσει την περιφέρεια, που τότε δεν υπήρχε; Η Περιφέρεια τι έργο έχει;
Ακριβώς το έργο που έχουν αυτοί οι δύο οργανισμοί που πρόλαβαν να συγχωνευτούν σε έναν για να μην κλείσουν! Χρειάζεται να απολύσουμε δημοσίους υπαλλήλους; Όχι!
Ας πιάσουμε να δούμε πόσοι είναι με “περίεργες” συμβάσεις.
Δηλαδή, δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή αορίστου χρόνου, αλλά είναι με πάγια αντιμισθία, για παράδειγμα.
Είναι με συμβάσεις έργου.
Δηλαδή, δικηγόροι, πολιτικοί μηχανικοί, που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε τέτοιους φορείς και ασκούν και ιδιωτικά τα δικά τους καθήκοντα.
Από αυτούς δεν χρειάζεται να απολύσουμε κανέναν. «Έληξε η σύμβασή σας, ευχαριστώ για τις υπηρεσίες σας. Χαίρεται».
Ποια μέτρα μπορούν να εφαρμοστούν στη χώρα μας για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και την ένταξη της παραοοικονομίας στην επίσημη οικονομία;
Νομίζω ότι έχει ωριμάσει ο χρόνος για να αρχίσει και σιγά-σιγά να επεκτείνεται η άμεση πληρωμή ΦΠΑ με χρέωση λογαριασμών. Νομίζω ότι θα πρέπει να ξαναδούμε τις διαδικασίες τις φορολογικές, να γίνουν πολύ πιο απλές από όσο είναι τώρα και με προσωπική ευθύνη των υπαλλήλων πλέον.
Ένας λόγος που δεν δουλεύει το φορολογικό σύστημα είναι ότι δεν υπάρχει προσωπική ευθύνη των υπαλλήλων για τις υποθέσεις που χειρίζονται.
Ο υπάλληλος είναι λογικό να θέλει να προστατευτεί.
Το κράτος οφείλει να προστατεύσει τον υπάλληλό του.
Όταν βλέπει ο υπάλληλος, λοιπόν, ότι το κράτος ούτε νομικά δεν τον στηρίζει, να του βάλει ένα δικηγόρο σε ένα δικαστήριο που θα τον οδηγήσει ένας φορολογούμενος, λογικό είναι να λέει:
«Ωραία, έλεγχοι θα γίνονται με τρόπο όπου η ευθύνη θα διαχέεται στο σύστημα».
Και, τελικά, κανένας δεν ευθύνεται για τίποτα. Συγκεκριμένο παράδειγμα:
Το άρθρο 70Α, 70Β , που λέει ότι αν ένας φορολογούμενος διαφωνεί με έναν έλεγχο, με μια επιβάρυνση από την εφορία, δίνει το 50% και επανεξετάζεται.
Εγώ είχα προτείνει τότε, ως σύμβουλος του Υπουργείου Οικονομικών, οι υποθέσεις να εξετάζονται εντός τριμήνου και να υπάρχει πλήρης αιτιολόγηση της απόφασης.
Εάν δεν υπάρχει απάντηση, να θεωρείται ότι συμφωνείς με τον φορολογούμενο.
Αυτό που γίνεται αυτήν τη στιγμή είναι το ανάποδο.
Οπότε, κανείς δεν ασχολείται, άρα κανείς δεν έχει την ευθύνη.
Λέει:
«Άσ’ τον φάκελο εκεί».
Άρα, η απάντηση αυτομάτως είναι αρνητική.
Πρέπει μετά ο φορολογούμενος να τρέχει στα δικαστήρια. Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Τα
ο ΣΔΟΕ (Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος) γιατί δεν έχει δικαστική υπηρεσία;
Να διεκπεραιώνει τις υποθέσεις του το ίδιο!
Όχι να στέλνει τους φακέλους στις Δ.Ο.Υ. (Διευθύνσεις Οικονομικών Υπηρεσιών), που δεν έχουν ιδέα για τις συγκεκριμένες υποθέσεις και δεν έχουν και κόσμο.
Διάφορα επιχειρήματα του τύπου «το ΣΔΟΕ είναι μόνο στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, τι θα κάνουμε στην επαρχία;», τα ακούω βερεσέ!
Αυτά είναι προφάσεις εν αμαρτίαις!
Επίσης, έχω την πρόταση να μονιμοποιηθεί το φορολογικό πιστοποιητικό για τις μεγάλες εταιρείες, το οποίο δεν τις απαλλάσσει από ελέγχους.
Αλλά, μέχρι να αποδειχθούν ενοχές για κάτι, θεωρούνται αθώες και μπορούν να πάρουν χαρτί ότι είναι καθαρές φορολογικά και να συνεχίζουν.
Κι από εκεί το κράτος θα μπορούσε να είχε τεράστια έσοδα.
Διότι η απόδοση των φορολογικών ελέγχων επί του τζίρου είναι 0,5%, ενώ η απόδοση του φορολογικού πιστοποιητικού –το οποίο εφαρμόστηκε για ένα χρόνο, για τη χρήση του 2011– είναι 1,75%! 3,5 φορές πάνω!
Και γιατί καταργήθηκε;
Γιατί δεν το θέλει η τρόικα! Γιατί λέει: «Έτσι δεν χρησιμοποιείς τον φορολογικό σου μηχανισμό!». Ποιον φορολογικό μηχανισμό;
Θεωρείστε από πολλούς ο εμπνευστής του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ)…
Και είμαι!
Δεν το αρνούμαι!
Να διευκρινίσω μόνο, του κύριου ΕΝΦΙΑ!
Η Ελλάδα είναι σήμερα η πέμπτη χώρα στην Ε.Ε. με την υψηλότερη φορολόγηση των ακινήτων (2,3% του ΑΕΠ το 2014). Θεωρείται αναγκαίο κακό τη φορολογική επιβάρυνση της ακίνητης περιουσίας των ελλήνων πολιτών;
Γενικά, δεν θεωρούσαμε ότι πρέπει να φορολογούμε την ακίνητη περιουσία, όπως γίνεται σε όλον τον κόσμο, με αποτέλεσμα να είμαστε οι τελευταίοι στην Ευρώπη.
Μόνο η Μάλτα ήταν κάτω από εμάς, που δεν είχε φόρο στα ακίνητα.
Ο φόρος του Βενιζέλου, το Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε. (Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών) και το Ε.Ε.Τ.Α. (Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ακινήτων), μπήκε υπό την πίεση ότι, αν δεν μαζεύαμε αυτά τα λεφτά, θα είχαμε πολύ κακά ξεμπερδέματα.
Ο φόρος αυτός, όμως, είχε ελαττώματα.
Για παράδειγμα, επιβάρυνε κάποιους και κάποιους άλλους τους άφηνε απ’ έξω. Επίσης, αφηνόταν στη διακριτική ευχέρεια των δήμων πόσο θα επιβαρυνθεί κάποιος και πώς.
Διότι οι δήμοι τροφοδοτούσαν τη ΔΕΗ με το πόσο επιβαρύνεται κάποιος.
Και γινόντουσαν πολλά παρατράγουδα.
Έπρεπε να καταργήσουμε όλα αυτά τα έκτακτα τέλη και να βάλουμε έναν φόρο ακίνητης περιουσίας καλύτερα σχεδιασμένο. Να είναι δίκαιος και να δίνει όσα πρέπει να δώσει.
Αυτό σημαίνει πλατιά φορολογική βάση, ότι πρέπει όλοι να πληρώσουμε. Γιατί αν είναι να πληρώνουν οι λίγοι για να έχεις έσοδα, θα πρέπει να τους επιβαρύνεις πάρα πολύ, να τους “σκάσεις”.
Και κάποιος που έχει υψηλή περιουσία δεν σημαίνει πως έχει και υψηλό εισόδημα για να ανταποκριθεί, για να πληρώσει 6.000, 7.000, 10.000 ευρώ για φόρο.
Ούτε μπορείς να “σκάσεις” την παραγωγή, βάζοντας πάρα πολύ υψηλούς φόρους στα παραγωγικά ακίνητα. Αλλά σε όλους κάτι, ώστε να συνεισφέρουν.
Πρώτη κατηγορία για τον ΕΝΦΙΑ, ότι είναι άδικος. Μα πώς είναι άδικος;
Για τα μεν οικόπεδα έχει πέντε κλίμακες και για τα κτίρια έχει δώδεκα.
Δεν πληρώνει το σπίτι στην Ψέριμο (σ.σ.: νησί των Δωδεκανήσων με 80 κατοίκους) το ίδιο με το σπίτι στο Περιστέρι, το ίδιο με το σπίτι στο Κολωνάκι. Δ
εν πληρώνουν τα ίδια.
Υπάρχουν διαφορετικοί συντελεστές.
Γιατί είναι, λοιπόν, άδικος;
Να απαντήσω ως πολίτης;
Γιατί οι αντικειμενικές τιμές του 2007 είναι πλασματικές…
Άλλος μύθος!
Ο κύριος ΕΝΦΙΑ δεν έχει να κάνει με τις τιμές των ακινήτων, δεν φορολογεί αξίες.
Φορολογεί τεμάχια.
Είναι, αυτό που λέμε, φόρος κατά μονάδα, όχι φόρος κατ’ αξία.
Δεν μπορείς, όμως, να πουλήσεις το ακίνητο στις τιμές του 2007…
Και λοιπόν;
Το ακίνητο παύει να υπάρχει;
Όχι, συνεχίζει να υπάρχει! Αλλά από τη στιγμή που δεν έχει έσοδα, δεν έχει ενοικιαστές, δεν μπορεί να πουληθεί –κι αν πουληθεί, θα πουληθεί στη μισή τιμή –, φορολογείται κι από πάνω…
Γιατί κι από πάνω;
Εάν δεν νοικιάζεις το σπίτι σου και δεν έχεις εισόδημα, δεν πληρώνεις φόρο εισοδήματος.
Το σπίτι, όμως, το έχεις.
Το κράτος το προστατεύει με τον στρατό του, την αστυνομία του, τα δικαστήριά του, δρόμοι φτιάχνονται, πρέπει κάτι να πληρώνει ο ιδιοκτήτης αυτού του σπιτιού, σωστά;
Ο συμπληρωματικός φόρος, που είναι παλιός Φ.Α.Π. (Φόρος Ακίνητης Περιουσίας) και ο οποίος μπήκε για να μην αυξηθεί ο φόρος στα αγροτεμάχια και στα οικόπεδα εκτός σχεδίου πόλης, είναι… εκτρωματικός!
Διότι αντιστρατεύεται τον κύριο φόρο.
Κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που κάνει ο κύριος φόρος.
Ο κύριος φόρος φορολογεί το ακίνητο.
Ο συμπληρωματικός φορολογεί την ακίνητη περιουσία. Τη συνολική που έχει κάποιος.
Είναι στην τελείως αντίθετη λογική, ότι δεν φορολογώ το ακίνητο, το δικαίωμα που έχει κάποιος επί του ακίνητου, αλλά φορολογώ την αξία της ακινήτου περιουσίας του.
Κι εσείς μού είπατε: «Μα ποιες αξίες;».
Επίσης, θέλω να σημειώσω ότι ο συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ ευνοεί αυτούς που έχουν μεγάλες περιουσίες.
Από τη μία πάει να τους επιβαρύνει, από την άλλη –βάζοντας και αφορολόγητα κλπ– κάνει το λεγόμενο tax shifting και tax spliting. Για παράδειγμα, κάποιος έχει μια περιουσία αξίας 1 εκατομμυρίου ευρώ, κρατάει το 1/3 της και τα άλλα 2/3 της τα μοιράζει στα δύο του παιδιά.
Αυτομάτως, η περιουσία του πέφτει στα 300.000 ευρώ και δεν πληρώνει φόρο.
Είναι δίκαιο να αφήνει τέτοιες τρύπες ο φόρος;
Κάθε Έλληνας θέλει ένα ασφαλιστικό σύστημα ατομικό και ένα φορολογικό σύστημα ατομικό.
Θέλει όλα να είναι επί μέτρω.
Μα τα ασφαλιστικά και τα φορολογικά συστήματα δεν μπορεί να είναι επί μέτρω, απευθύνονται σε μεγάλες ομάδες ανθρώπων, που αυτοί που είναι προς τη μέση είναι σχετικά καλά, αυτοί που είναι προς τις άκρες, είτε ευνοούνται λίγο είτε βρίσκονται σε δυσχερέστερη θέση λίγο, αναγκαστικά.
Το θέμα είναι να περιορίζεις τις αδικίες.
Ίσως είναι ότι είναι και ένας καινούργιος φόρος ο ΕΝΦΙΑ…
Σε αυτό συμφωνώ!
Δεν είχε ξαναμπεί τέτοιος φόρος! Και λογικό είναι ο κόσμος να αντιδράσει.
Σου λέει: «Καινούργιος φόρος!».
Πρέπει να καταργηθούν άλλοι φόροι, που εγώ τους ονομάζω «ξέφτια του φορολογικού συστήματος».
Έχεις το φορολογικό σύστημα που σου λέει:
«Θα φορολογείσαι με 22% στο εισόδημά σου». Και μετά έρχεται και σου λέει:
«Ναι, αλλά θα μου δώσεις και τόσο τοις εκατό ως έκτακτη εισφορά. Επιπλέον, θα μου πληρώσεις και ένα τέλος επιτηδεύματος, θα σου αυξήσω και την προκαταβολή».
Λογικό, ο άλλος να τρελαίνεται.
Τι είναι άδικο, λοιπόν;
Οι έκτακτες εισφορές και όλα αυτά τα “ξέφτια” ή ο ΕΝΦΙΑ;
Τραπεζικό Σύστημα
Το τελευταίο δωδεκάμηνο, λόγω των άκαρπων διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς, που οδήγησαν στο δημοψήφισμα, την επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων, το κλείσιμο του χρηματιστηρίου και τελικά, σε νέες βουλευτικές εκλογές, έφυγαν από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, περίπου 43 δισ. ευρώ.
Εκτιμάτε ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, μπορούν να επιστρέψουν;
Αν δεν αποκατασταθεί η αξιοπιστία στο τραπεζικό σύστημα, δεν πρόκειται ή τέλος πάντων, η επιστροφή των αποταμιεύσεων θα είναι πολύ μικρή.
Εμείς δεν χρειαζόμαστε να επιστρέψουν 40 δισεκατομμύρια, χρειαζόμαστε να επιστρέψουν 100 ή 140 δισεκατομμύρια στις τράπεζες!
Και θα μπούμε τότε σε έναν ενάρετο κύκλο.
Όσο θα επιστρέφουν χρήματα, τόσο πιο αξιόπιστο θα γίνεται το σύστημα, τόσο πιο πολλά χρήματα θα επιστρέφουν στους καταθετικούς λογαριασμούς.
Αυτήν τη στιγμή τα χρήματα είναι σε θυρίδες, σεντούκια, στο εξωτερικό.
Και τι περιμένει ο άλλος για να τα φέρει;
Ότι δεν θα γίνει “κούρεμα” καταθέσεων, ότι έχει απομακρυνθεί το GREXIT οριστικά, ότι το τραπεζικό σύστημα είναι βιώσιμο.
Τα ακούει αυτά; Να τα ακούσει με πειστικό τρόπο!
Να δει ότι έγινε η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και είναι εντάξει, ότι εφαρμόζεται το πρόγραμμα, άρα δεν υπάρχει κίνδυνος GREXIT.
Στέλιος Κοντέας
konteas.stelios@gmail.com
www.bankingnews.gr
Ο Ν. Καραβίτης εξηγεί ότι ο πρώτος ΕΝΦΙΑ δεν φορολογεί πλασματικές αξίες, ενώ ο αριθμός των κλιμάκων για τα οικόπεδα και τα κτίρια που φορολογεί τον καθιστούν δίκαιο.
Ο καθηγητής Δημόσιας Οικονομικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο ζητάει την πλήρη κατάργηση του συμπληρωματικού ΕΝΦΙΑ, αλλά και της έκτακτης εισφοράς και του τέλους επιτηδεύματος, τα οποία χαρακτηρίζει «ξέφτια του φορολογικού συστήματος».
Για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, ο Νίκος Καραβίτης προτείνει άμεση πληρωμή ΦΠΑ με χρέωση λογαριασμών, προσωπική ευθύνη των υπαλλήλων της εφορίας για τις υποθέσεις που χειρίζονται, δικαστική υπηρεσία για το ΣΔΟΕ και μονιμοποίηση του φορολογικού πιστοποιητικού για τις μεγάλες εταιρείες
Αναφερόμενος στις τράπεζες τονίζει ότι δεν χρειάζονται 40 δισεκ καταθέσεις αλλά 100-140 δισεκ.
Ερώτηση - Πόσο μακριά είναι ακόμα το Ελληνικό Δημόσιο από μία βιώσιμη έξοδο στις αγορές;
Απάντηση Ν. Καραβίτη -Αρκετά.
Βλέπετε, έχουμε αδύναμες κυβερνήσεις, με αδύναμες κυβερνητικές πλειοψηφίες.
Και δεν μιλάω μόνο για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ., αλλά και την κυβέρνηση Σαμαρά.
Δεν είναι μόνο ο αριθμός των βουλευτών, αλλά και πόσο συμπαγής είναι η κοινοβουλευτική ομάδα.
Πόσο διατεθειμένη είναι να στηρίξει κάποια πράγματα, να αναγνωρίσει σκληρές πραγματικότητες.
Κι εδώ βλέπουμε ότι δεν αναγνωρίζονται οι σκληρές πραγματικότητες.
Χαϊδεύουμε τα αυτιά του κόσμου, θεωρώντας τον κόσμο ηλίθιο. Μετά θα του πούμε: «Δεν είναι αυτό, είναι κάτι άλλο, χειρότερο».
Οι πολιτικές των Μνημονίων
Η κριτική που ασκήθηκε στα Μνημόνια αφορούσε περισσότερο την υπερφορολόγηση του ιδιωτικού τομέα…
Ποια είναι η υπερφορολόγηση;
Τι εννοούμε ως υπερφορολόγηση;
Τα έσοδα ως ποσοστό του ΑΕΠ;
Όχι, τους υψηλούς φορολογικούς συντελεστές, τις έκτακτες εισφορές, το τέλος επιτηδεύματος…
Σας πληροφορώ ότι το 2004 ο φορολογικός συντελεστής στις εταιρείες ήταν 42%!
Μιλούσε κανείς τότε για υπερφορολόγηση;
Που 42% είναι ένας πολύ υψηλός συντελεστής.
Άρα, δεν είναι οι φορολογικοί συντελεστές το πρόβλημα.
Είναι ό,τι άλλο κρέμεται γύρω από το φορολογικό σύστημα.
Εγώ έχω μια πρόταση που είναι δημοσιονομικά ουδέτερη στην ουσία, αλλά είναι ένα πακέτο, πάει όλο μαζί.
Μείωση του συντελεστή των εταιρειών στο 22% από 26%. Κατάργηση του ανώτατου φορολογικού συντελεστή 42% για μισθωτούς, συνταξιούχους.
Να μείνει το 22%, 33%, να καταργηθεί το 42%, γιατί πού ακούστηκε να φορολογείται περισσότερο η εργασία από το κεφάλαιο;
Πρώτος φορολογικός συντελεστής για το εισόδημα από ενοίκια στο 22%, από το 11% που είναι τώρα.
Φορολογικός συντελεστής για το αγροτικό εισόδημα από το 13% στο 22%, όσο είναι όλων των επιτηδευματιών, των εμπόρων, των παραγωγών.
Πλήρης κατάργηση της έκτακτης εισφοράς, πλήρης κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος, και να μην πειραχτεί καθόλου η προκαταβολή (είναι ήδη υψηλή στο 85% – να μείνει εκεί κι όχι να πάει στο 100%).
Να καταργηθεί ο συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ, γιατί ο συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ είναι έκτρωμα!
Να μειωθεί το αφορολόγητο για τους μισθωτούς και συνταξιούχους στις 5.000 ευρώ από τις 9.500 ευρώ, που είναι τώρα.
Διότι, απ’ τη στιγμή που κάνουμε δημοσιονομική προσπάθεια, δεν γίνεται ένα ζευγάρι με 19.000 ευρώ εισόδημα να μη δίνει φόρο ούτε ένα ευρώ.
Και επαναφορά όλων των συντελεστών ΦΠΑ στα μεγέθη του 2014 (πριν την τελευταία αύξηση).
Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι θα χάσουν με τη μείωση του αφορολογήτου στα 5.000 ευρώ, που είναι το όριο φτώχειας για ένα άτομο.
Θα χάσουν από εκεί, θα κερδίσουν όμως από τις υπόλοιπες αλλαγές που προτείνω.
Ο στόχος για άμεση παραγωγή πρωτογενούς πλεονάσματος μπορούσε να είχε επιτευχθεί διαφορετικά;
Με απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, για παράδειγμα;
Σας θυμίζω ότι, από το 1994 – 1995, με τον Γιάννη Στουρνάρα, είχαμε ξεκινήσει το θέμα της κατάργησης-συγχώνευσης φορέων του Δημοσίου.
Μέχρι τώρα που μιλάμε δεν έχει γίνει τίποτα! Τελευταία προσπάθεια επί Πάγκαλου, αν θυμάστε.
Την επομένη που ο Πάγκαλος είπε ότι κάτι βρήκαμε να κάνουμε, βγήκε ο κύριος Καστανίδης, έτερος υπουργός, ο οποίος έκανε δηλώσεις δημοσίως και είπε:
«Δεν ξέρω τι λέει ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, όσον αφορά εμένα, αυτούς τους 70 οργανισμούς της τοπικής αυτοδιοίκησης δεν θα τους πειράξετε».
Μεταξύ αυτών, η Φιλαρμονική της Άνω Αετοράχης…
«Αυτά δεν θα τα πειράξετε!».
Δεν έλεγε αν πρέπει να παραμείνουν ή όχι, γιατί…
Βγήκε την επόμενη, πριν ξεκινήσει η συζήτηση και το είπε δημοσίως, προσπαθώντας να δεσμεύσει την κυβέρνηση!
Το 1994, το πιο τρανταχτό παράδειγμα που είχαμε βγάλει τότε, επικοινωνιακά, ήταν ο Οργανισμός Αποξήρανσης της Κωπαΐδας. Το ένα παράδειγμα ήταν αυτό και το άλλο ήταν το παράδειγμα με τον Οργανισμό Ανάπτυξης Ανατολικής Κρήτης και Δυτικής Κρήτης, γιατί ήθελαν να είχαν τα Χανιά έναν οργανισμό, ήθελε και το Ηράκλειο.
Δεν έφτανε ένας στην Κρήτη – έπρεπε να έχουν δύο!
Είχα πει τότε ότι αυτός θα έπρεπε να γίνει ένας! Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά πέρασε βράδυ στη Βουλή τροπολογία που έκανε τη συγχώνευση των δύο οργανισμών, τον Δεκέμβριο του 2013. Και ρωτάω:
Μετά από 20 χρόνια συγχώνευση των οργανισμών, που πλέον έχουμε έρθει στο στάδιο ότι δεν χρειαζόμαστε κανέναν από τους δύο οργανισμούς, γιατί στη θέση τους –πολύ απλά– έχουμε ήδη θεσμοθετήσει την περιφέρεια, που τότε δεν υπήρχε; Η Περιφέρεια τι έργο έχει;
Ακριβώς το έργο που έχουν αυτοί οι δύο οργανισμοί που πρόλαβαν να συγχωνευτούν σε έναν για να μην κλείσουν! Χρειάζεται να απολύσουμε δημοσίους υπαλλήλους; Όχι!
Ας πιάσουμε να δούμε πόσοι είναι με “περίεργες” συμβάσεις.
Δηλαδή, δεν είναι δημόσιοι υπάλληλοι ή αορίστου χρόνου, αλλά είναι με πάγια αντιμισθία, για παράδειγμα.
Είναι με συμβάσεις έργου.
Δηλαδή, δικηγόροι, πολιτικοί μηχανικοί, που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε τέτοιους φορείς και ασκούν και ιδιωτικά τα δικά τους καθήκοντα.
Από αυτούς δεν χρειάζεται να απολύσουμε κανέναν. «Έληξε η σύμβασή σας, ευχαριστώ για τις υπηρεσίες σας. Χαίρεται».
Ποια μέτρα μπορούν να εφαρμοστούν στη χώρα μας για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και την ένταξη της παραοοικονομίας στην επίσημη οικονομία;
Νομίζω ότι έχει ωριμάσει ο χρόνος για να αρχίσει και σιγά-σιγά να επεκτείνεται η άμεση πληρωμή ΦΠΑ με χρέωση λογαριασμών. Νομίζω ότι θα πρέπει να ξαναδούμε τις διαδικασίες τις φορολογικές, να γίνουν πολύ πιο απλές από όσο είναι τώρα και με προσωπική ευθύνη των υπαλλήλων πλέον.
Ένας λόγος που δεν δουλεύει το φορολογικό σύστημα είναι ότι δεν υπάρχει προσωπική ευθύνη των υπαλλήλων για τις υποθέσεις που χειρίζονται.
Ο υπάλληλος είναι λογικό να θέλει να προστατευτεί.
Το κράτος οφείλει να προστατεύσει τον υπάλληλό του.
Όταν βλέπει ο υπάλληλος, λοιπόν, ότι το κράτος ούτε νομικά δεν τον στηρίζει, να του βάλει ένα δικηγόρο σε ένα δικαστήριο που θα τον οδηγήσει ένας φορολογούμενος, λογικό είναι να λέει:
«Ωραία, έλεγχοι θα γίνονται με τρόπο όπου η ευθύνη θα διαχέεται στο σύστημα».
Και, τελικά, κανένας δεν ευθύνεται για τίποτα. Συγκεκριμένο παράδειγμα:
Το άρθρο 70Α, 70Β , που λέει ότι αν ένας φορολογούμενος διαφωνεί με έναν έλεγχο, με μια επιβάρυνση από την εφορία, δίνει το 50% και επανεξετάζεται.
Εγώ είχα προτείνει τότε, ως σύμβουλος του Υπουργείου Οικονομικών, οι υποθέσεις να εξετάζονται εντός τριμήνου και να υπάρχει πλήρης αιτιολόγηση της απόφασης.
Εάν δεν υπάρχει απάντηση, να θεωρείται ότι συμφωνείς με τον φορολογούμενο.
Αυτό που γίνεται αυτήν τη στιγμή είναι το ανάποδο.
Οπότε, κανείς δεν ασχολείται, άρα κανείς δεν έχει την ευθύνη.
Λέει:
«Άσ’ τον φάκελο εκεί».
Άρα, η απάντηση αυτομάτως είναι αρνητική.
Πρέπει μετά ο φορολογούμενος να τρέχει στα δικαστήρια. Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες. Τα
ο ΣΔΟΕ (Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος) γιατί δεν έχει δικαστική υπηρεσία;
Να διεκπεραιώνει τις υποθέσεις του το ίδιο!
Όχι να στέλνει τους φακέλους στις Δ.Ο.Υ. (Διευθύνσεις Οικονομικών Υπηρεσιών), που δεν έχουν ιδέα για τις συγκεκριμένες υποθέσεις και δεν έχουν και κόσμο.
Διάφορα επιχειρήματα του τύπου «το ΣΔΟΕ είναι μόνο στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, τι θα κάνουμε στην επαρχία;», τα ακούω βερεσέ!
Αυτά είναι προφάσεις εν αμαρτίαις!
Επίσης, έχω την πρόταση να μονιμοποιηθεί το φορολογικό πιστοποιητικό για τις μεγάλες εταιρείες, το οποίο δεν τις απαλλάσσει από ελέγχους.
Αλλά, μέχρι να αποδειχθούν ενοχές για κάτι, θεωρούνται αθώες και μπορούν να πάρουν χαρτί ότι είναι καθαρές φορολογικά και να συνεχίζουν.
Κι από εκεί το κράτος θα μπορούσε να είχε τεράστια έσοδα.
Διότι η απόδοση των φορολογικών ελέγχων επί του τζίρου είναι 0,5%, ενώ η απόδοση του φορολογικού πιστοποιητικού –το οποίο εφαρμόστηκε για ένα χρόνο, για τη χρήση του 2011– είναι 1,75%! 3,5 φορές πάνω!
Και γιατί καταργήθηκε;
Γιατί δεν το θέλει η τρόικα! Γιατί λέει: «Έτσι δεν χρησιμοποιείς τον φορολογικό σου μηχανισμό!». Ποιον φορολογικό μηχανισμό;
Θεωρείστε από πολλούς ο εμπνευστής του Ενιαίου Φόρου Ιδιοκτησίας Ακινήτων (ΕΝΦΙΑ)…
Και είμαι!
Δεν το αρνούμαι!
Να διευκρινίσω μόνο, του κύριου ΕΝΦΙΑ!
Η Ελλάδα είναι σήμερα η πέμπτη χώρα στην Ε.Ε. με την υψηλότερη φορολόγηση των ακινήτων (2,3% του ΑΕΠ το 2014). Θεωρείται αναγκαίο κακό τη φορολογική επιβάρυνση της ακίνητης περιουσίας των ελλήνων πολιτών;
Γενικά, δεν θεωρούσαμε ότι πρέπει να φορολογούμε την ακίνητη περιουσία, όπως γίνεται σε όλον τον κόσμο, με αποτέλεσμα να είμαστε οι τελευταίοι στην Ευρώπη.
Μόνο η Μάλτα ήταν κάτω από εμάς, που δεν είχε φόρο στα ακίνητα.
Ο φόρος του Βενιζέλου, το Ε.Ε.Τ.Η.Δ.Ε. (Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών) και το Ε.Ε.Τ.Α. (Έκτακτο Ειδικό Τέλος Ακινήτων), μπήκε υπό την πίεση ότι, αν δεν μαζεύαμε αυτά τα λεφτά, θα είχαμε πολύ κακά ξεμπερδέματα.
Ο φόρος αυτός, όμως, είχε ελαττώματα.
Για παράδειγμα, επιβάρυνε κάποιους και κάποιους άλλους τους άφηνε απ’ έξω. Επίσης, αφηνόταν στη διακριτική ευχέρεια των δήμων πόσο θα επιβαρυνθεί κάποιος και πώς.
Διότι οι δήμοι τροφοδοτούσαν τη ΔΕΗ με το πόσο επιβαρύνεται κάποιος.
Και γινόντουσαν πολλά παρατράγουδα.
Έπρεπε να καταργήσουμε όλα αυτά τα έκτακτα τέλη και να βάλουμε έναν φόρο ακίνητης περιουσίας καλύτερα σχεδιασμένο. Να είναι δίκαιος και να δίνει όσα πρέπει να δώσει.
Αυτό σημαίνει πλατιά φορολογική βάση, ότι πρέπει όλοι να πληρώσουμε. Γιατί αν είναι να πληρώνουν οι λίγοι για να έχεις έσοδα, θα πρέπει να τους επιβαρύνεις πάρα πολύ, να τους “σκάσεις”.
Και κάποιος που έχει υψηλή περιουσία δεν σημαίνει πως έχει και υψηλό εισόδημα για να ανταποκριθεί, για να πληρώσει 6.000, 7.000, 10.000 ευρώ για φόρο.
Ούτε μπορείς να “σκάσεις” την παραγωγή, βάζοντας πάρα πολύ υψηλούς φόρους στα παραγωγικά ακίνητα. Αλλά σε όλους κάτι, ώστε να συνεισφέρουν.
Πρώτη κατηγορία για τον ΕΝΦΙΑ, ότι είναι άδικος. Μα πώς είναι άδικος;
Για τα μεν οικόπεδα έχει πέντε κλίμακες και για τα κτίρια έχει δώδεκα.
Δεν πληρώνει το σπίτι στην Ψέριμο (σ.σ.: νησί των Δωδεκανήσων με 80 κατοίκους) το ίδιο με το σπίτι στο Περιστέρι, το ίδιο με το σπίτι στο Κολωνάκι. Δ
εν πληρώνουν τα ίδια.
Υπάρχουν διαφορετικοί συντελεστές.
Γιατί είναι, λοιπόν, άδικος;
Να απαντήσω ως πολίτης;
Γιατί οι αντικειμενικές τιμές του 2007 είναι πλασματικές…
Άλλος μύθος!
Ο κύριος ΕΝΦΙΑ δεν έχει να κάνει με τις τιμές των ακινήτων, δεν φορολογεί αξίες.
Φορολογεί τεμάχια.
Είναι, αυτό που λέμε, φόρος κατά μονάδα, όχι φόρος κατ’ αξία.
Δεν μπορείς, όμως, να πουλήσεις το ακίνητο στις τιμές του 2007…
Και λοιπόν;
Το ακίνητο παύει να υπάρχει;
Όχι, συνεχίζει να υπάρχει! Αλλά από τη στιγμή που δεν έχει έσοδα, δεν έχει ενοικιαστές, δεν μπορεί να πουληθεί –κι αν πουληθεί, θα πουληθεί στη μισή τιμή –, φορολογείται κι από πάνω…
Γιατί κι από πάνω;
Εάν δεν νοικιάζεις το σπίτι σου και δεν έχεις εισόδημα, δεν πληρώνεις φόρο εισοδήματος.
Το σπίτι, όμως, το έχεις.
Το κράτος το προστατεύει με τον στρατό του, την αστυνομία του, τα δικαστήριά του, δρόμοι φτιάχνονται, πρέπει κάτι να πληρώνει ο ιδιοκτήτης αυτού του σπιτιού, σωστά;
Ο συμπληρωματικός φόρος, που είναι παλιός Φ.Α.Π. (Φόρος Ακίνητης Περιουσίας) και ο οποίος μπήκε για να μην αυξηθεί ο φόρος στα αγροτεμάχια και στα οικόπεδα εκτός σχεδίου πόλης, είναι… εκτρωματικός!
Διότι αντιστρατεύεται τον κύριο φόρο.
Κάνει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που κάνει ο κύριος φόρος.
Ο κύριος φόρος φορολογεί το ακίνητο.
Ο συμπληρωματικός φορολογεί την ακίνητη περιουσία. Τη συνολική που έχει κάποιος.
Είναι στην τελείως αντίθετη λογική, ότι δεν φορολογώ το ακίνητο, το δικαίωμα που έχει κάποιος επί του ακίνητου, αλλά φορολογώ την αξία της ακινήτου περιουσίας του.
Κι εσείς μού είπατε: «Μα ποιες αξίες;».
Επίσης, θέλω να σημειώσω ότι ο συμπληρωματικός ΕΝΦΙΑ ευνοεί αυτούς που έχουν μεγάλες περιουσίες.
Από τη μία πάει να τους επιβαρύνει, από την άλλη –βάζοντας και αφορολόγητα κλπ– κάνει το λεγόμενο tax shifting και tax spliting. Για παράδειγμα, κάποιος έχει μια περιουσία αξίας 1 εκατομμυρίου ευρώ, κρατάει το 1/3 της και τα άλλα 2/3 της τα μοιράζει στα δύο του παιδιά.
Αυτομάτως, η περιουσία του πέφτει στα 300.000 ευρώ και δεν πληρώνει φόρο.
Είναι δίκαιο να αφήνει τέτοιες τρύπες ο φόρος;
Κάθε Έλληνας θέλει ένα ασφαλιστικό σύστημα ατομικό και ένα φορολογικό σύστημα ατομικό.
Θέλει όλα να είναι επί μέτρω.
Μα τα ασφαλιστικά και τα φορολογικά συστήματα δεν μπορεί να είναι επί μέτρω, απευθύνονται σε μεγάλες ομάδες ανθρώπων, που αυτοί που είναι προς τη μέση είναι σχετικά καλά, αυτοί που είναι προς τις άκρες, είτε ευνοούνται λίγο είτε βρίσκονται σε δυσχερέστερη θέση λίγο, αναγκαστικά.
Το θέμα είναι να περιορίζεις τις αδικίες.
Ίσως είναι ότι είναι και ένας καινούργιος φόρος ο ΕΝΦΙΑ…
Σε αυτό συμφωνώ!
Δεν είχε ξαναμπεί τέτοιος φόρος! Και λογικό είναι ο κόσμος να αντιδράσει.
Σου λέει: «Καινούργιος φόρος!».
Πρέπει να καταργηθούν άλλοι φόροι, που εγώ τους ονομάζω «ξέφτια του φορολογικού συστήματος».
Έχεις το φορολογικό σύστημα που σου λέει:
«Θα φορολογείσαι με 22% στο εισόδημά σου». Και μετά έρχεται και σου λέει:
«Ναι, αλλά θα μου δώσεις και τόσο τοις εκατό ως έκτακτη εισφορά. Επιπλέον, θα μου πληρώσεις και ένα τέλος επιτηδεύματος, θα σου αυξήσω και την προκαταβολή».
Λογικό, ο άλλος να τρελαίνεται.
Τι είναι άδικο, λοιπόν;
Οι έκτακτες εισφορές και όλα αυτά τα “ξέφτια” ή ο ΕΝΦΙΑ;
Τραπεζικό Σύστημα
Το τελευταίο δωδεκάμηνο, λόγω των άκαρπων διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς, που οδήγησαν στο δημοψήφισμα, την επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων, το κλείσιμο του χρηματιστηρίου και τελικά, σε νέες βουλευτικές εκλογές, έφυγαν από το ελληνικό τραπεζικό σύστημα, σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, περίπου 43 δισ. ευρώ.
Εκτιμάτε ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, μπορούν να επιστρέψουν;
Αν δεν αποκατασταθεί η αξιοπιστία στο τραπεζικό σύστημα, δεν πρόκειται ή τέλος πάντων, η επιστροφή των αποταμιεύσεων θα είναι πολύ μικρή.
Εμείς δεν χρειαζόμαστε να επιστρέψουν 40 δισεκατομμύρια, χρειαζόμαστε να επιστρέψουν 100 ή 140 δισεκατομμύρια στις τράπεζες!
Και θα μπούμε τότε σε έναν ενάρετο κύκλο.
Όσο θα επιστρέφουν χρήματα, τόσο πιο αξιόπιστο θα γίνεται το σύστημα, τόσο πιο πολλά χρήματα θα επιστρέφουν στους καταθετικούς λογαριασμούς.
Αυτήν τη στιγμή τα χρήματα είναι σε θυρίδες, σεντούκια, στο εξωτερικό.
Και τι περιμένει ο άλλος για να τα φέρει;
Ότι δεν θα γίνει “κούρεμα” καταθέσεων, ότι έχει απομακρυνθεί το GREXIT οριστικά, ότι το τραπεζικό σύστημα είναι βιώσιμο.
Τα ακούει αυτά; Να τα ακούσει με πειστικό τρόπο!
Να δει ότι έγινε η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και είναι εντάξει, ότι εφαρμόζεται το πρόγραμμα, άρα δεν υπάρχει κίνδυνος GREXIT.
Στέλιος Κοντέας
konteas.stelios@gmail.com
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών