Με το πλεονέκτημα της ύστερης γνώσης, η γερμανική κυβέρνηση - πράγματι, θα είχε ενεργήσει διαφορετικά σε σχέση με την ελληνική κρίση χρέους
Η Γερμανία μπορεί να επικρίνεται αλλά παραμένει ο στυλοβάτης της Ευρώπης αναφέρει το Think Tank της Γερμανίας DIW.
Ειδικά για την Ελλάδα αναφέρει ότι το προσωρινό Grexit ήταν μια κακοσχεδιασμένη λύση που δεν θα βοηθούσε την Ελλάδα.
Στην ανάλυση τονίζεται το εξής μετά το Brexit, την παραίτηση του Matteo Renzi και την εκλογή του Donald Trump ως Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών έχει δημιουργηθεί ένα κενό εξουσίας στη Δύση και στην Ευρώπη.
Σε μια εποχή που η Ευρώπη πρέπει να λάβει σημαντικές συλλογικές αποφάσεις για την οικονομική και εξωτερική της πολιτικής, τα εσωτερικά ζητήματα που απασχολούν τα μεγαλύτερα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως την Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ισπανία και την Ιταλία δεν έχουν αντιμετωπιστεί.
Κατά συνέπεια, υπάρχει αυξανόμενη πίεση στη Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και την κυβέρνησή της να αναλάβει πρωτοβουλίες.
Αλλά ενώ η Γερμανία θέλει να δείξει ότι είναι ηγέτιδα δύναμη, χρειάζεται τους ευρωπαίους εταίρους οι οποίοι είναι πρόθυμοι να συμμετάσχουν και να συμβιβαστούν.
Κατηγορούν την Γερμανία ότι δεν έχει κάνει πολλά αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική….
Για παράδειγμα, η γερμανική κυβέρνηση έχει κατηγορηθεί ότι αποφεύγει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στην αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008.
Αλλά, ενώ τα γερμανικά μέτρα μερικές φορές έρχονται πολύ αργά, ή είναι κακοσχεδιασμένα - όπως η πρότασή του "προσωρινού Grexit" της πρότασης του Schaeuble του γερμανού ΥΠΟΙΚ για την Ελλάδα – η κυβέρνηση της Γερμανίας συμφώνησε επίσης σε πολυάριθμα προγράμματα διάσωσης, τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, στην τραπεζική ένωση της ΕΕ....
Η Γερμανία έχει επίσης επικριθεί γιατί δεν έχει συμφωνήσει στην έκδοση ευρωομολόγων.
Αλλά αυτά τα επιχειρήματα δεν γίνονται πάντα καλή την πίστη:
Τα κράτη μέλη, όπως η Γαλλία θέλουν να μοιραστούν τον κίνδυνο χωρίς παραχώρηση επαρκούς κυριαρχίας επί της οικονομικής πολιτικής.
Η κυβέρνηση και οι πολίτες της Γερμανίας είναι πιο ανοιχτοί από τους περισσότερους στην βαθύτερη ολοκλήρωση που απαιτείται για να καταστεί το ευρώ βιώσιμο, συμπεριλαμβανομένης της δημοσιονομικής ένωσης.
Αλλά, για να επιτευχθεί αυτό, όλοι οι εταίροι πρέπει να προχωρήσουμε προς τα εμπρός, όσον αφορά την πολιτική επιμερισμού κυριαρχίας και κινδύνων.
Μια τρίτη καταγγελία κατά της Γερμανίας είναι ότι υιοθετεί συμπεριφορά δανειστή με ζητιάνου γείτονα, ζητώντας περιοριστικές δημοσιονομικές πολιτικές που έχουν δημιουργήσει υπερβολικά πλεονάσματα κοντά στο 9% του ΑΕΠ.
Αυτό υπήρξε πράγματι ένα λάθος.
Αλλά είναι πρόβλημα της Γερμανίας, πρώτα απ 'όλα.
Η Γερμανία έχει ένα μεγάλο επενδυτικό κενό που πλήττει την εγχώρια παραγωγικότητα και την ανάπτυξη, δεν είναι ο κύριος ένοχος για την οριακή ανάπτυξη, την υψηλή ανεργία, την χαμηλή ανταγωνιστικότητα και άλλων οικονομικών δεινών σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Οι Γερμανοί είναι δικαιολογημένα απογοητευμένοι με τον αργό ρυθμό των οικονομικών μεταρρυθμίσεων σε ολόκληρη την ΕΕ.
Σε γενικές γραμμές, οι Γερμανοί είναι βαθιά φιλοευρωπαϊστές και η γερμανική κυβέρνηση έχει κάνει τα περισσότερα για την Ευρώπη από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης.
Τα λάθη είναι εύκολο να εντοπιστούν και να επικριθούν εκ των υστέρων.
Μια πιο εποικοδομητική άσκηση είναι να κρίνονται οι αποφάσεις στο πλαίσιο των πληροφοριών που ήταν διαθέσιμες κατά το χρόνο που έγιναν και να αποτελέσουν διδάγματα για τις μελλοντικές επιλογές.
Με το πλεονέκτημα της ύστερης γνώσης, η γερμανική κυβέρνηση - πράγματι, θα είχε ενεργήσει διαφορετικά σε σχέση με την ελληνική κρίση χρέους, την δημοσιονομική πολιτική, το δημοψήφισμα για το Brexit, και ούτω καθεξής.
Θα ήταν η Ευρώπη πραγματικά σε καλύτερη θέση σήμερα, αν η κυβέρνηση της Γερμανίας είχε ακολουθήσει την πορεία της Ιταλίας ή άλλων χωρών τα τελευταία χρόνια;
Ακόμη και αν η Μέρκελ άργησε να αντιμετωπίσει τις κρίσεις στην Ιταλία και την Ελλάδα, έχει επίσης δείξει εξαιρετική ανεκτικότητα, ανοικτό πνεύμα, και προνοητικότητα.
Η Μέρκελ παραμένει ο φθόνος άλλων Ευρωπαίων ηγετών, καθώς είναι η τελευταία μη-λαϊκιστική επικεφαλής κυβέρνησης μεταξύ των μεγαλύτερων δυτικών χωρών.
Η γερμανική κυβέρνηση θα πρέπει να μάθει από τα λάθη του παρελθόντος της, ενώ συνεχίζει να επιταχύνει ως ηγέτη στην Ευρώπη.
Αλλά δεν μπορεί να το κάνει μόνη της.
Άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ πρέπει να σταματήσουν να επικρίνουν την Γερμανία για να κρύψουν τις δικές τους αποτυχίες.
Τα τελευταία χρόνια, οι επιθέσεις τους ήταν αντιπαραγωγικές.
Η Γερμανία χρειάζεται την Ευρώπη και η Ευρώπη χρειάζεται την Γερμανία.
www.bankingnews.gr
Ειδικά για την Ελλάδα αναφέρει ότι το προσωρινό Grexit ήταν μια κακοσχεδιασμένη λύση που δεν θα βοηθούσε την Ελλάδα.
Στην ανάλυση τονίζεται το εξής μετά το Brexit, την παραίτηση του Matteo Renzi και την εκλογή του Donald Trump ως Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών έχει δημιουργηθεί ένα κενό εξουσίας στη Δύση και στην Ευρώπη.
Σε μια εποχή που η Ευρώπη πρέπει να λάβει σημαντικές συλλογικές αποφάσεις για την οικονομική και εξωτερική της πολιτικής, τα εσωτερικά ζητήματα που απασχολούν τα μεγαλύτερα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως την Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ισπανία και την Ιταλία δεν έχουν αντιμετωπιστεί.
Κατά συνέπεια, υπάρχει αυξανόμενη πίεση στη Γερμανίδα Καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ και την κυβέρνησή της να αναλάβει πρωτοβουλίες.
Αλλά ενώ η Γερμανία θέλει να δείξει ότι είναι ηγέτιδα δύναμη, χρειάζεται τους ευρωπαίους εταίρους οι οποίοι είναι πρόθυμοι να συμμετάσχουν και να συμβιβαστούν.
Κατηγορούν την Γερμανία ότι δεν έχει κάνει πολλά αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική….
Για παράδειγμα, η γερμανική κυβέρνηση έχει κατηγορηθεί ότι αποφεύγει την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη στην αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008.
Αλλά, ενώ τα γερμανικά μέτρα μερικές φορές έρχονται πολύ αργά, ή είναι κακοσχεδιασμένα - όπως η πρότασή του "προσωρινού Grexit" της πρότασης του Schaeuble του γερμανού ΥΠΟΙΚ για την Ελλάδα – η κυβέρνηση της Γερμανίας συμφώνησε επίσης σε πολυάριθμα προγράμματα διάσωσης, τη δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας, στην τραπεζική ένωση της ΕΕ....
Η Γερμανία έχει επίσης επικριθεί γιατί δεν έχει συμφωνήσει στην έκδοση ευρωομολόγων.
Αλλά αυτά τα επιχειρήματα δεν γίνονται πάντα καλή την πίστη:
Τα κράτη μέλη, όπως η Γαλλία θέλουν να μοιραστούν τον κίνδυνο χωρίς παραχώρηση επαρκούς κυριαρχίας επί της οικονομικής πολιτικής.
Η κυβέρνηση και οι πολίτες της Γερμανίας είναι πιο ανοιχτοί από τους περισσότερους στην βαθύτερη ολοκλήρωση που απαιτείται για να καταστεί το ευρώ βιώσιμο, συμπεριλαμβανομένης της δημοσιονομικής ένωσης.
Αλλά, για να επιτευχθεί αυτό, όλοι οι εταίροι πρέπει να προχωρήσουμε προς τα εμπρός, όσον αφορά την πολιτική επιμερισμού κυριαρχίας και κινδύνων.
Μια τρίτη καταγγελία κατά της Γερμανίας είναι ότι υιοθετεί συμπεριφορά δανειστή με ζητιάνου γείτονα, ζητώντας περιοριστικές δημοσιονομικές πολιτικές που έχουν δημιουργήσει υπερβολικά πλεονάσματα κοντά στο 9% του ΑΕΠ.
Αυτό υπήρξε πράγματι ένα λάθος.
Αλλά είναι πρόβλημα της Γερμανίας, πρώτα απ 'όλα.
Η Γερμανία έχει ένα μεγάλο επενδυτικό κενό που πλήττει την εγχώρια παραγωγικότητα και την ανάπτυξη, δεν είναι ο κύριος ένοχος για την οριακή ανάπτυξη, την υψηλή ανεργία, την χαμηλή ανταγωνιστικότητα και άλλων οικονομικών δεινών σε άλλες χώρες της Ευρώπης.
Οι Γερμανοί είναι δικαιολογημένα απογοητευμένοι με τον αργό ρυθμό των οικονομικών μεταρρυθμίσεων σε ολόκληρη την ΕΕ.
Σε γενικές γραμμές, οι Γερμανοί είναι βαθιά φιλοευρωπαϊστές και η γερμανική κυβέρνηση έχει κάνει τα περισσότερα για την Ευρώπη από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης.
Τα λάθη είναι εύκολο να εντοπιστούν και να επικριθούν εκ των υστέρων.
Μια πιο εποικοδομητική άσκηση είναι να κρίνονται οι αποφάσεις στο πλαίσιο των πληροφοριών που ήταν διαθέσιμες κατά το χρόνο που έγιναν και να αποτελέσουν διδάγματα για τις μελλοντικές επιλογές.
Με το πλεονέκτημα της ύστερης γνώσης, η γερμανική κυβέρνηση - πράγματι, θα είχε ενεργήσει διαφορετικά σε σχέση με την ελληνική κρίση χρέους, την δημοσιονομική πολιτική, το δημοψήφισμα για το Brexit, και ούτω καθεξής.
Θα ήταν η Ευρώπη πραγματικά σε καλύτερη θέση σήμερα, αν η κυβέρνηση της Γερμανίας είχε ακολουθήσει την πορεία της Ιταλίας ή άλλων χωρών τα τελευταία χρόνια;
Ακόμη και αν η Μέρκελ άργησε να αντιμετωπίσει τις κρίσεις στην Ιταλία και την Ελλάδα, έχει επίσης δείξει εξαιρετική ανεκτικότητα, ανοικτό πνεύμα, και προνοητικότητα.
Η Μέρκελ παραμένει ο φθόνος άλλων Ευρωπαίων ηγετών, καθώς είναι η τελευταία μη-λαϊκιστική επικεφαλής κυβέρνησης μεταξύ των μεγαλύτερων δυτικών χωρών.
Η γερμανική κυβέρνηση θα πρέπει να μάθει από τα λάθη του παρελθόντος της, ενώ συνεχίζει να επιταχύνει ως ηγέτη στην Ευρώπη.
Αλλά δεν μπορεί να το κάνει μόνη της.
Άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ πρέπει να σταματήσουν να επικρίνουν την Γερμανία για να κρύψουν τις δικές τους αποτυχίες.
Τα τελευταία χρόνια, οι επιθέσεις τους ήταν αντιπαραγωγικές.
Η Γερμανία χρειάζεται την Ευρώπη και η Ευρώπη χρειάζεται την Γερμανία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών