Το χάσμα των 400 τρισεκατομμυρίων δολαρίων είναι το έλλειμμα της κυβέρνησης, των εργοδοτών και των ατομικών αποταμιεύσεων.
Ποια είναι η μεγαλύτερη κρίση που καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί και μάλιστα είναι ύψους 400 τρισεκ. δολαρίων;
Σε ειδική ανάλυση της η Mauldin Economics αναφέρει ότι μια μη βιώσιμη τάση πρέπει τελικά να σταματήσει υπονοώντας ότι είναι μη βιώσιμη η τάση στην Wall Street.
Όμως μεγαλύτερο πρόβλημα όλων ειδικά στις ΗΠΑ αλλά και διεθνώς είναι τα δημόσια συνταξιοδοτικά ταμεία, πολλά από τα οποία υποχρηματοδοτούνται και δεν θα είναι ποτέ σε θέση να πληρώσουν τις παροχές, χωρίς να πληγούν οι φορολογούμενοι.
Υπάρχει διεθνώς ένα έλλειμμα αποταμίευσης ύψους 400 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Για να εξασφαλιστεί ότι οι μελλοντικοί συνταξιούχοι στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη και διεθνώς θα λάβουν το 70% του εισοδήματός τους σε σύνταξη χρειάζονται 400 τρισεκ. δολάρια.
Αυτό το πρόβλημα διογκώνεται σε μεγάλο βαθμό λόγω της προβλεπόμενης τεράστιας αύξησης του μέσου όρου του προσδόκιμου ζωής.
Πλέον υπάρχουν άνθρωποι που ζουν έως τα 100 χρόνια δεν είναι πλέον ασυνήθιστο.
Η τάση αυτή θα συνεχιστεί.
Στο μέλλον οι άνθρωποι θα είναι πιο υγιείς σε προχωρημένες ηλικίες από ότι είναι σήμερα.
Μπορεί τα 80 χρόνια να είναι τα νέα 50 χρόνια;
Το χάσμα των 400 τρισεκατομμυρίων δολαρίων είναι το έλλειμμα της κυβέρνησης, των εργοδοτών και των ατομικών αποταμιεύσεων.
Οι αναλογίες μεταξύ των τριών διαφέρουν πολύ.
Ορισμένες χώρες διαθέτουν ισχυρά προγράμματα συνταξιοδότησης που παρέχονται από την κυβέρνηση.
Σε άλλες χώρες εξαρτώνται περισσότερο από τον εργοδότη και τις ατομικές συνεισφορές.
Συνολικά, όμως, τα χρήματα απλά δεν υπάρχουν.
Ας δούμε μερικές άλλες χώρες που δεν είναι πολύ καλύτερες από τις ΗΠΑ.
Η συνταξιοδοτική βόμβα της Μεγάλης Βρετανίας
Το συνταξιοδοτικό πρόβλημα στην Μεγάλη Βρετανία εμφανίζει έλλειμμα ύψους 4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο αναμένεται να αυξηθεί κατά 3 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2050.
Αυτό σε μια χώρα με συνολικό ΑΕΠ περίπου 3 τρισεκ. δολ.
Αυτό σημαίνει ότι το έλλειμμα είναι ήδη μεγαλύτερο από το σύνολο της οικονομίας, και ακόμη και αν ο πληθωρισμός είναι μέτριος, η κατάσταση θα επιδεινωθεί.
Επιπλέον, τα στοιχεία αυτά βασίζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Brexit είναι μια σημαντική οικονομική αναπροσαρμογή που θα μπορούσε να αλλάξει τις προοπτικές συνταξιοδότησης.
Εάν πρόκειται για αλλαγή για καλύτερα ή χειρότερα, δεν το γνωρίζουμε ακόμα.
Σύμφωνα με το Ταμείο Προστασίας Συντάξεων της Κυβέρνησης, περίπου το 72,2% των προγραμμάτων καθορισμένων παροχών ιδιωτικού τομέα της χώρας είναι ελλειμματικά και τα ελλείμματα ανέρχονται συνολικά σε 257,9 δισ. στερλίνες πρακτικά έχει ξεπεράσει τα 400 δισεκ..
Το συνταξιοδοτικό στην Ελβετία
Πολλοί νομίζουν ότι η Ελβετία είναι η χώρα της δημοσιονομικής πειθαρχίας, μεταξύ άλλων.
Το εθνικό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα λειτουργεί αμυντικά όσο ο πληθυσμός γερνάει.
Οι Ελβετοί ψηφοφόροι απέρριψαν σχέδιο συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης που θα ενίσχυε το σύστημα αυξάνοντας την ηλικία συνταξιοδότησης των γυναικών από 64 σε 65 ετών και αυξάνοντας τους φόρους και τις απαιτούμενες εργοδοτικές εισφορές.
Τι συμβαίνει στην Ισπανία
Όπως και στις ΗΠΑ, το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα της Ισπανίας ονομάζεται Κοινωνική Ασφάλιση, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε κοινωνική ούτε ασφαλής.
Τόσο οι αμερικανικές όσο και οι ισπανικές κυβερνήσεις επιτέθηκαν σε υποτιθέμενα ιερά προγράμματα συνταξιοδότησης.
Το ισπανικό ταμείο αποθεματικών στο τέλος του 2016 είχε 66 δισ. ευρώ τα οποία θα έχουν εξαντληθεί αρχές 2018.
Υπάρχουν 1,1 εκατομμύρια περισσότεροι συνταξιούχοι από ότι πριν από μόλις 10 χρόνια.
Στο μέλλον θα υπάρξουν ακόμα περισσότεροι συνταξιούχοι και λιγότεροι εργαζόμενοι για να τους υποστηρίξουν.
Το ποσοστό ανεργίας βρίσκεται στο 25% μεταξύ των νεότερων.
Σε γενικές γραμμές, τα δημόσια συνταξιοδοτικά προγράμματα επειδή έχουν προβλήματα δεν θα μπορούν να αντιστοιχούν στο 60% των μισθών…. των συνταξιούχων.
Επιπλέον, πολλές από αυτές τις χώρες αφήνουν τους ανθρώπους να συνταξιοδοτηθούν τουλάχιστον στα 60 έτη.
Στις περισσότερες χώρες, λιγότερο από το 25% των εργαζομένων συνεισφέρουν στα συνταξιοδοτικά προγράμματα.
Όσον αφορά τους Ευρωπαίους ηλικίας 65 ετών και άνω που έχουν πάρει σύνταξη, υπάρχουν 42 για κάθε 100 εργαζόμενους.
Η Αυστρία και η Σλοβενία αντιμετωπίζουν τις πιο δύσκολες δημογραφικές προκλήσεις, μαζί με την Ελλάδα.
Η Ελλάδα, όπως και η Πολωνία, έχουν και ειδικά προβλήματα.
Σε ολόκληρη την Ευρώπη, το ποσοστό των γεννήσεων μειώθηκε από 40% στη δεκαετία του 1960 σε περίπου 1,5 παιδιά ανά γυναίκα, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη.
Το προσδόκιμο ζωής πρέπει να αυξηθεί σε περίπου 80 από 69 έτη.
Στην Πολωνία οι γεννήσεις είναι ακόμη χαμηλότερες και εδώ η δημογραφική αποσύνδεση επιδεινώνεται από τη μετανάστευση. Φροντίζοντας για την ελεύθερη κυκλοφορία της ΕΕ, πολλοί Πολωνοί σε ηλικία εργασίας, αναζητούν υψηλότερες αμοιβές.
Πολλές από τις ιδιωτικές εταιρείες και εταιρείες ιδιωτικής συνταξιοδότησης της Ευρώπης βρίσκονται επίσης σε βαθιά βαθιά κρίση.
Τα χαμηλά και αρνητικά επιτόκια έχουν καταστρέψει την ικανότητα των συνταξιοδοτικών ταμείων να αυξήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία.
Σε συνδυασμό με τις δημόσιες συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις, το συνολικό κόστος κάλυψης των εισοδηματικών και υγειονομικών αναγκών των συνταξιούχων θα αυξηθεί δραματικά σε όλη την Ευρώπη.
Όταν ο Franklin Roosevelt δημιούργησε την κοινωνική ασφάλιση για άτομα άνω των 65 ετών, το προσδόκιμο ζωής των ΗΠΑ ήταν περίπου 56 έτη.
www.bankingnews.gr
Σε ειδική ανάλυση της η Mauldin Economics αναφέρει ότι μια μη βιώσιμη τάση πρέπει τελικά να σταματήσει υπονοώντας ότι είναι μη βιώσιμη η τάση στην Wall Street.
Όμως μεγαλύτερο πρόβλημα όλων ειδικά στις ΗΠΑ αλλά και διεθνώς είναι τα δημόσια συνταξιοδοτικά ταμεία, πολλά από τα οποία υποχρηματοδοτούνται και δεν θα είναι ποτέ σε θέση να πληρώσουν τις παροχές, χωρίς να πληγούν οι φορολογούμενοι.
Υπάρχει διεθνώς ένα έλλειμμα αποταμίευσης ύψους 400 τρισεκατομμυρίων δολαρίων.
Για να εξασφαλιστεί ότι οι μελλοντικοί συνταξιούχοι στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη και διεθνώς θα λάβουν το 70% του εισοδήματός τους σε σύνταξη χρειάζονται 400 τρισεκ. δολάρια.
Αυτό το πρόβλημα διογκώνεται σε μεγάλο βαθμό λόγω της προβλεπόμενης τεράστιας αύξησης του μέσου όρου του προσδόκιμου ζωής.
Πλέον υπάρχουν άνθρωποι που ζουν έως τα 100 χρόνια δεν είναι πλέον ασυνήθιστο.
Η τάση αυτή θα συνεχιστεί.
Στο μέλλον οι άνθρωποι θα είναι πιο υγιείς σε προχωρημένες ηλικίες από ότι είναι σήμερα.
Μπορεί τα 80 χρόνια να είναι τα νέα 50 χρόνια;
Το χάσμα των 400 τρισεκατομμυρίων δολαρίων είναι το έλλειμμα της κυβέρνησης, των εργοδοτών και των ατομικών αποταμιεύσεων.
Οι αναλογίες μεταξύ των τριών διαφέρουν πολύ.
Ορισμένες χώρες διαθέτουν ισχυρά προγράμματα συνταξιοδότησης που παρέχονται από την κυβέρνηση.
Σε άλλες χώρες εξαρτώνται περισσότερο από τον εργοδότη και τις ατομικές συνεισφορές.
Συνολικά, όμως, τα χρήματα απλά δεν υπάρχουν.
Ας δούμε μερικές άλλες χώρες που δεν είναι πολύ καλύτερες από τις ΗΠΑ.
Η συνταξιοδοτική βόμβα της Μεγάλης Βρετανίας
Το συνταξιοδοτικό πρόβλημα στην Μεγάλη Βρετανία εμφανίζει έλλειμμα ύψους 4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων, το οποίο αναμένεται να αυξηθεί κατά 3 τρισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2050.
Αυτό σε μια χώρα με συνολικό ΑΕΠ περίπου 3 τρισεκ. δολ.
Αυτό σημαίνει ότι το έλλειμμα είναι ήδη μεγαλύτερο από το σύνολο της οικονομίας, και ακόμη και αν ο πληθωρισμός είναι μέτριος, η κατάσταση θα επιδεινωθεί.
Επιπλέον, τα στοιχεία αυτά βασίζονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το Brexit είναι μια σημαντική οικονομική αναπροσαρμογή που θα μπορούσε να αλλάξει τις προοπτικές συνταξιοδότησης.
Εάν πρόκειται για αλλαγή για καλύτερα ή χειρότερα, δεν το γνωρίζουμε ακόμα.
Σύμφωνα με το Ταμείο Προστασίας Συντάξεων της Κυβέρνησης, περίπου το 72,2% των προγραμμάτων καθορισμένων παροχών ιδιωτικού τομέα της χώρας είναι ελλειμματικά και τα ελλείμματα ανέρχονται συνολικά σε 257,9 δισ. στερλίνες πρακτικά έχει ξεπεράσει τα 400 δισεκ..
Το συνταξιοδοτικό στην Ελβετία
Πολλοί νομίζουν ότι η Ελβετία είναι η χώρα της δημοσιονομικής πειθαρχίας, μεταξύ άλλων.
Το εθνικό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα λειτουργεί αμυντικά όσο ο πληθυσμός γερνάει.
Οι Ελβετοί ψηφοφόροι απέρριψαν σχέδιο συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης που θα ενίσχυε το σύστημα αυξάνοντας την ηλικία συνταξιοδότησης των γυναικών από 64 σε 65 ετών και αυξάνοντας τους φόρους και τις απαιτούμενες εργοδοτικές εισφορές.
Τι συμβαίνει στην Ισπανία
Όπως και στις ΗΠΑ, το συνταξιοδοτικό πρόγραμμα της Ισπανίας ονομάζεται Κοινωνική Ασφάλιση, αλλά στην πραγματικότητα δεν είναι ούτε κοινωνική ούτε ασφαλής.
Τόσο οι αμερικανικές όσο και οι ισπανικές κυβερνήσεις επιτέθηκαν σε υποτιθέμενα ιερά προγράμματα συνταξιοδότησης.
Το ισπανικό ταμείο αποθεματικών στο τέλος του 2016 είχε 66 δισ. ευρώ τα οποία θα έχουν εξαντληθεί αρχές 2018.
Υπάρχουν 1,1 εκατομμύρια περισσότεροι συνταξιούχοι από ότι πριν από μόλις 10 χρόνια.
Στο μέλλον θα υπάρξουν ακόμα περισσότεροι συνταξιούχοι και λιγότεροι εργαζόμενοι για να τους υποστηρίξουν.
Το ποσοστό ανεργίας βρίσκεται στο 25% μεταξύ των νεότερων.
Σε γενικές γραμμές, τα δημόσια συνταξιοδοτικά προγράμματα επειδή έχουν προβλήματα δεν θα μπορούν να αντιστοιχούν στο 60% των μισθών…. των συνταξιούχων.
Επιπλέον, πολλές από αυτές τις χώρες αφήνουν τους ανθρώπους να συνταξιοδοτηθούν τουλάχιστον στα 60 έτη.
Στις περισσότερες χώρες, λιγότερο από το 25% των εργαζομένων συνεισφέρουν στα συνταξιοδοτικά προγράμματα.
Όσον αφορά τους Ευρωπαίους ηλικίας 65 ετών και άνω που έχουν πάρει σύνταξη, υπάρχουν 42 για κάθε 100 εργαζόμενους.
Η Αυστρία και η Σλοβενία αντιμετωπίζουν τις πιο δύσκολες δημογραφικές προκλήσεις, μαζί με την Ελλάδα.
Η Ελλάδα, όπως και η Πολωνία, έχουν και ειδικά προβλήματα.
Σε ολόκληρη την Ευρώπη, το ποσοστό των γεννήσεων μειώθηκε από 40% στη δεκαετία του 1960 σε περίπου 1,5 παιδιά ανά γυναίκα, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη.
Το προσδόκιμο ζωής πρέπει να αυξηθεί σε περίπου 80 από 69 έτη.
Στην Πολωνία οι γεννήσεις είναι ακόμη χαμηλότερες και εδώ η δημογραφική αποσύνδεση επιδεινώνεται από τη μετανάστευση. Φροντίζοντας για την ελεύθερη κυκλοφορία της ΕΕ, πολλοί Πολωνοί σε ηλικία εργασίας, αναζητούν υψηλότερες αμοιβές.
Πολλές από τις ιδιωτικές εταιρείες και εταιρείες ιδιωτικής συνταξιοδότησης της Ευρώπης βρίσκονται επίσης σε βαθιά βαθιά κρίση.
Τα χαμηλά και αρνητικά επιτόκια έχουν καταστρέψει την ικανότητα των συνταξιοδοτικών ταμείων να αυξήσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία.
Σε συνδυασμό με τις δημόσιες συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις, το συνολικό κόστος κάλυψης των εισοδηματικών και υγειονομικών αναγκών των συνταξιούχων θα αυξηθεί δραματικά σε όλη την Ευρώπη.
Όταν ο Franklin Roosevelt δημιούργησε την κοινωνική ασφάλιση για άτομα άνω των 65 ετών, το προσδόκιμο ζωής των ΗΠΑ ήταν περίπου 56 έτη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών