Ο κατάλογος εφαρμογής του δόγματος “είμαστε το λιγότερο κακό” - “υπάρχουν και χειρότερα” συνεχίζεται σε όλα και παντού
Οι πρόσφατες φωτιές αποκάλυψαν περίτρανα την ανικανότητα του κυβερνητικού και κρατικού μηχανισμού που βρισκόταν σε απόλυτη ...καταστολή.
Όμως το φαινόμενο να πιάνεται στο ύπνο το κράτος και οι μηχανισμοί του, δεν είναι κάτι καινούργιο και στα επτά χρόνια εφαρμογής των μνημονίων η κατάσταση γίνεται όλο και χειρότερη, όλο και πιο επικίνδυνη.
Ωστόσο οι φωτιές αποκάλυψαν και κάτι το οποίο δεν γνωρίζαμε.
Το “κρυφό” δόγμα της κυβέρνησης και του Μεγάρου Μαξίμου, το οποίο εκφράστηκε δημόσια από τα χείλη του ίδιου του πρωθυπουργού και άφησε άφωνο το πανελλήνιο και την κοινή γνώμη.
Ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε μετά από τέσσερις ημέρες στα καμμένα - ερχόμενος με ελικόπτερο από τις διακοπές του και αναχωρώντας την ίδια ημέρα για να επιστρέψει και πάλι στο νησί όπου παραθερίζει -, για να διαπιστώσει ότι η καταστροφή είναι περιορισμένη και μάλιστα μικρότερη από τη φωτιά που είχε ξεσπάσει το 2009.
Με απλά λόγια ο πρωθυπουργός αποκάλυψε το πολιτικό και επικοινωνιακό δόγμα το οποίο “ευλαβικά” ακολουθεί ο ίδιος και η κυβέρνηση του επί δύο χρόνια, που δεν είναι άλλο από το “είμαστε το λιγότερο κακό” ή αλλιώς “υπάρχουν και ...χειρότερα”.
Δυστυχώς αυτό το πολίτικο δόγμα ακολουθείται από την κυβέρνηση παντού.
Στην οικονομία, στην διοίκηση του κράτους στην επικοινωνία, ακόμα και στη διαχείριση αυτής καθ αυτής της καθημερινότητας των πολιτών.
Ο Αλέξης Τσίπρας έλαβε την εξουσία από τον λαό και την κάλπη δύο φορές με πολιτικό και επικοινωνιακό αφήγημα, ότι εκπροσωπεί το “¨καινούργιο”, “δεν έχει εξαρτήσεις και δεσμεύσεις” και πως σε κάθε περίπτωση διαφέρει από τα υπόλοιπα κόμματα που είχαν επί σειρά ετών τη διακυβέρνηση του τόπου, γιατί εκπροσωπεί “την ελπίδα και το όραμα για κάτι καλύτερο”.
Όλα αυτά στα λόγια, γιατί στην πράξη υποδείχθηκε ακριβώς το αντίθετο και τα αποτελέσματα τα πληρώνουν οι πολίτες.
Στην οικονομία το κυβερνητικό δόγμα του “είμαστε λιγότερο κακοί” ή θα μπορούσε να “είναι και χειρότερα”, φάνηκε από την πρώτη κιόλας διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζεται μέχρι και την γ΄ αξιολόγηση που έρχεται τον Σεπτέμβριο του 2017.
Επτά μήνες διαπραγμάτευση με το κυβερνητικό asset Γιάνη Βαρουφάκη, οδήγησαν σε κατάρρευση της οικονομίας, το κλείσιμο των τραπεζών, ένα ακόμα μνημόνιο, capital control, φυγή κεφαλαίων απώλεια χρηματοπιστωτικής πίστης, φρένο στις επενδύσεις κλπ.
Όμως ακόμα και σήμερα, η κυβέρνηση επιμένει πως αυτό ήταν το “λιγότερο κακό”, όπως ακριβώς υποστήριξε ο πρωθυπουργός και για τις φωτιές.
Και μάλιστα επιμένει, γιατί ο ίδιος πρωθυπουργός και οι υπουργοί αναλώνονται σε αστεία αλλά και επικίνδυνα επιχειρήματα, όπως “θα μπορούσε να είχαμε βγει από το ευρώ γιατί αυτό ήθελαν κάποιοι ακραίοι κύκλοι”, ή ότι “το δικό μας μνημόνιο είναι καλύτερο και σίγουρα λιγότερο επίπονο γιατί έχει θετικά αντίμετρα”, τα οποία ακόμα δεν έχει ...”δει” κανείς και είναι αμφίβολο αν θα τα ...“δει”, με συμφωνημένο στόχο πλεονασμάτων της τάξεως του 3,5%.
Ακόμα και η έξοδος στις αγορές του Αλέξη Τσίπρα, ήταν “καλύτερη” από την έξοδο του προκατόχου του, άσχετα με το μηδαμινό οικονομικό αποτέλεσμα και όπως αποδείχθηκε και επικοινωνιακό.
Μια έξοδος με ένα μάλλον κακό επιτόκιο που το μόνο που εξυπηρετούσε ήταν η μετακύλιση του ομολόγου Σαμαρά.
Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Στο κράτος και τη δημόσια διοίκηση το δόγμα παραμένει ακριβώς το ίδιο.
“Εμείς διορίζουμε λιγότερους από τους προηγούμενους”, δεν “κλείσαμε αλλά αντιθέτως ανοίξαμε τη ΕΡΤ”, κάνοντας βεβαία τα στραβά μάτια για το πως λειτουργεί, “θα πληρώσουν οι καναλάρχες για τις τηλεοπτικές συχνότητες αλλά θα βάλουμε στο παιχνίδι και δυο τρεις δικούς μας με βοσκοτόπια”, “καταγγέλλουμε την οικογενειοκρατία και το ρουσφέτι” αλλά θα διορίσουμε τους συγγενείς μας γιατί ήταν αγωνιστές της αριστεράς!
Και ο κατάλογος εφαρμογής του δόγματος “είμαστε το λιγότερο κακό”-“υπάρχουν και χειρότερα” συνεχίζεται σε όλα και παντού.
Η κυβέρνηση καταγγέλλει την πολυετή ομηρία των χιλιάδων συμβασιούχων, αλλά παρατείνει τις συμβάσεις και προαναγγέλλει την μονιμοποίηση αν και αντισυνταγματική, όλοι οι προκάτοχοί της ήταν “διεφθαρμένοι” και οι κυβερνήσεις έκαναν εμφανής παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη, αλλά η “εθνοσωτήρια” κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν επιθυμεί η Εξεταστική για την Υγεία να επεκταθεί στις δικές της ημέρες, ενώ δεν “βλέπει” παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη, όταν πιάνονται κυριολεκτικά “με τη γίδα στην πλάτη” δικοί της υπουργοί να κάνουν υποδείξεις ή και να απειλούν ακόμα και ανεξάρτητες αρχές.
Κάθαρση παντού, μέχρι κάποιος να τολμήσει να ζητήσει Εξεταστική για το πως φτάσαμε στο κλείσιμο των τραπεζών και το τρίτο μνημόνιο.
Όσο για τις γερμανικές αποζημιώσεις, όσο κυβερνούσαν “οι άλλοι οι χειρότεροι” τις είχαν ...ξεχάσει και υπάκουαν στις εντολές του Βερολίνου.
Ούτε λόγος για την παρούσα κυβέρνηση, που για το ίδιο θέμα το οποίο το είχε κάνει προεκλογική σημαία, τώρα σφυρίζει αδιάφορα.
Όσο για τους πολίτες και την καθημερινότητα τους, “φταίνε” τα κανάλια, οι εφημερίδες και όλοι οι άλλοι, εξαιρουμένης της κυβέρνησης.
Γιατί το υπερπλεόνασμα και η φοροαφαίμαξη, όταν γίνονταν από της προηγούμενες κυβερνήσεις για να επιτύχουν τους μνημονιακούς στόχους, ήταν πολιτικά επιζήμιο και κατακριτέο αλλά τώρα βαφτίζεται ...επιτυχία.
Εσχάτως η κυβέρνηση του “λιγότερου κακού”, ανακάλυψε και τις έννοιες της αριστείας, της ορθοδοξίας και των εθνικών συμβόλων στις οποίες πρέπει να ... “αφήσει το στίγμα της” με γνώμονα το δικό της αξιακό κώδικα και τις ιδεολογικές της απόψεις.
Γιατί όταν με Προεδρικό διάταγμα, ορίζεις πως ο σημαιοφόρος στο σχολείο επιλέγεται με κλήρωση και όχι με βάση τις μαθησιακές του επιδόσεις, τότε απλά επιβεβαιώνεις το δόγμα πως δεν χρειάζεται να προσπαθείς για να είσαι ο καλύτερος ή έστω καλός, αλλά αρκεί να μην είσαι ο χειρότερος.
Όμως το τέλος των μνημονίων, της εποπτείας της πολιτικής, οικονομικής και εθνικής ταπείνωσης, και η πορεία προς το μέλλον δεν μπορεί να έρθει, από όσους πιστευτούν ότι αρκεί να μην είσαι χειρότερος από εκείνους που έφεραν τη χώρα ως εδώ.
Δεν μπορεί να έρθει από τους “μέτριους”, του χθες του σήμερα και του αύριο.
Το δόγμα του “λιγότερου κακού” είναι επικίνδυνο και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στα χειρότερα.
Και φυσικά ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση οφείλουν, έστω και αργά να κατανοήσουν ότι το δόγμα αυτό “κάηκε” όπως “κάηκαν” και οι αυταπάτες των πολιτών, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί κάτι “διαφορετικό και καλύτερο”.
Όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα.
www.bankingnews.gr
Όμως το φαινόμενο να πιάνεται στο ύπνο το κράτος και οι μηχανισμοί του, δεν είναι κάτι καινούργιο και στα επτά χρόνια εφαρμογής των μνημονίων η κατάσταση γίνεται όλο και χειρότερη, όλο και πιο επικίνδυνη.
Ωστόσο οι φωτιές αποκάλυψαν και κάτι το οποίο δεν γνωρίζαμε.
Το “κρυφό” δόγμα της κυβέρνησης και του Μεγάρου Μαξίμου, το οποίο εκφράστηκε δημόσια από τα χείλη του ίδιου του πρωθυπουργού και άφησε άφωνο το πανελλήνιο και την κοινή γνώμη.
Ο πρωθυπουργός εμφανίστηκε μετά από τέσσερις ημέρες στα καμμένα - ερχόμενος με ελικόπτερο από τις διακοπές του και αναχωρώντας την ίδια ημέρα για να επιστρέψει και πάλι στο νησί όπου παραθερίζει -, για να διαπιστώσει ότι η καταστροφή είναι περιορισμένη και μάλιστα μικρότερη από τη φωτιά που είχε ξεσπάσει το 2009.
Με απλά λόγια ο πρωθυπουργός αποκάλυψε το πολιτικό και επικοινωνιακό δόγμα το οποίο “ευλαβικά” ακολουθεί ο ίδιος και η κυβέρνηση του επί δύο χρόνια, που δεν είναι άλλο από το “είμαστε το λιγότερο κακό” ή αλλιώς “υπάρχουν και ...χειρότερα”.
Δυστυχώς αυτό το πολίτικο δόγμα ακολουθείται από την κυβέρνηση παντού.
Στην οικονομία, στην διοίκηση του κράτους στην επικοινωνία, ακόμα και στη διαχείριση αυτής καθ αυτής της καθημερινότητας των πολιτών.
Ο Αλέξης Τσίπρας έλαβε την εξουσία από τον λαό και την κάλπη δύο φορές με πολιτικό και επικοινωνιακό αφήγημα, ότι εκπροσωπεί το “¨καινούργιο”, “δεν έχει εξαρτήσεις και δεσμεύσεις” και πως σε κάθε περίπτωση διαφέρει από τα υπόλοιπα κόμματα που είχαν επί σειρά ετών τη διακυβέρνηση του τόπου, γιατί εκπροσωπεί “την ελπίδα και το όραμα για κάτι καλύτερο”.
Όλα αυτά στα λόγια, γιατί στην πράξη υποδείχθηκε ακριβώς το αντίθετο και τα αποτελέσματα τα πληρώνουν οι πολίτες.
Στην οικονομία το κυβερνητικό δόγμα του “είμαστε λιγότερο κακοί” ή θα μπορούσε να “είναι και χειρότερα”, φάνηκε από την πρώτη κιόλας διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και συνεχίζεται μέχρι και την γ΄ αξιολόγηση που έρχεται τον Σεπτέμβριο του 2017.
Επτά μήνες διαπραγμάτευση με το κυβερνητικό asset Γιάνη Βαρουφάκη, οδήγησαν σε κατάρρευση της οικονομίας, το κλείσιμο των τραπεζών, ένα ακόμα μνημόνιο, capital control, φυγή κεφαλαίων απώλεια χρηματοπιστωτικής πίστης, φρένο στις επενδύσεις κλπ.
Όμως ακόμα και σήμερα, η κυβέρνηση επιμένει πως αυτό ήταν το “λιγότερο κακό”, όπως ακριβώς υποστήριξε ο πρωθυπουργός και για τις φωτιές.
Και μάλιστα επιμένει, γιατί ο ίδιος πρωθυπουργός και οι υπουργοί αναλώνονται σε αστεία αλλά και επικίνδυνα επιχειρήματα, όπως “θα μπορούσε να είχαμε βγει από το ευρώ γιατί αυτό ήθελαν κάποιοι ακραίοι κύκλοι”, ή ότι “το δικό μας μνημόνιο είναι καλύτερο και σίγουρα λιγότερο επίπονο γιατί έχει θετικά αντίμετρα”, τα οποία ακόμα δεν έχει ...”δει” κανείς και είναι αμφίβολο αν θα τα ...“δει”, με συμφωνημένο στόχο πλεονασμάτων της τάξεως του 3,5%.
Ακόμα και η έξοδος στις αγορές του Αλέξη Τσίπρα, ήταν “καλύτερη” από την έξοδο του προκατόχου του, άσχετα με το μηδαμινό οικονομικό αποτέλεσμα και όπως αποδείχθηκε και επικοινωνιακό.
Μια έξοδος με ένα μάλλον κακό επιτόκιο που το μόνο που εξυπηρετούσε ήταν η μετακύλιση του ομολόγου Σαμαρά.
Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Στο κράτος και τη δημόσια διοίκηση το δόγμα παραμένει ακριβώς το ίδιο.
“Εμείς διορίζουμε λιγότερους από τους προηγούμενους”, δεν “κλείσαμε αλλά αντιθέτως ανοίξαμε τη ΕΡΤ”, κάνοντας βεβαία τα στραβά μάτια για το πως λειτουργεί, “θα πληρώσουν οι καναλάρχες για τις τηλεοπτικές συχνότητες αλλά θα βάλουμε στο παιχνίδι και δυο τρεις δικούς μας με βοσκοτόπια”, “καταγγέλλουμε την οικογενειοκρατία και το ρουσφέτι” αλλά θα διορίσουμε τους συγγενείς μας γιατί ήταν αγωνιστές της αριστεράς!
Και ο κατάλογος εφαρμογής του δόγματος “είμαστε το λιγότερο κακό”-“υπάρχουν και χειρότερα” συνεχίζεται σε όλα και παντού.
Η κυβέρνηση καταγγέλλει την πολυετή ομηρία των χιλιάδων συμβασιούχων, αλλά παρατείνει τις συμβάσεις και προαναγγέλλει την μονιμοποίηση αν και αντισυνταγματική, όλοι οι προκάτοχοί της ήταν “διεφθαρμένοι” και οι κυβερνήσεις έκαναν εμφανής παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη, αλλά η “εθνοσωτήρια” κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν επιθυμεί η Εξεταστική για την Υγεία να επεκταθεί στις δικές της ημέρες, ενώ δεν “βλέπει” παρεμβάσεις στη δικαιοσύνη, όταν πιάνονται κυριολεκτικά “με τη γίδα στην πλάτη” δικοί της υπουργοί να κάνουν υποδείξεις ή και να απειλούν ακόμα και ανεξάρτητες αρχές.
Κάθαρση παντού, μέχρι κάποιος να τολμήσει να ζητήσει Εξεταστική για το πως φτάσαμε στο κλείσιμο των τραπεζών και το τρίτο μνημόνιο.
Όσο για τις γερμανικές αποζημιώσεις, όσο κυβερνούσαν “οι άλλοι οι χειρότεροι” τις είχαν ...ξεχάσει και υπάκουαν στις εντολές του Βερολίνου.
Ούτε λόγος για την παρούσα κυβέρνηση, που για το ίδιο θέμα το οποίο το είχε κάνει προεκλογική σημαία, τώρα σφυρίζει αδιάφορα.
Όσο για τους πολίτες και την καθημερινότητα τους, “φταίνε” τα κανάλια, οι εφημερίδες και όλοι οι άλλοι, εξαιρουμένης της κυβέρνησης.
Γιατί το υπερπλεόνασμα και η φοροαφαίμαξη, όταν γίνονταν από της προηγούμενες κυβερνήσεις για να επιτύχουν τους μνημονιακούς στόχους, ήταν πολιτικά επιζήμιο και κατακριτέο αλλά τώρα βαφτίζεται ...επιτυχία.
Εσχάτως η κυβέρνηση του “λιγότερου κακού”, ανακάλυψε και τις έννοιες της αριστείας, της ορθοδοξίας και των εθνικών συμβόλων στις οποίες πρέπει να ... “αφήσει το στίγμα της” με γνώμονα το δικό της αξιακό κώδικα και τις ιδεολογικές της απόψεις.
Γιατί όταν με Προεδρικό διάταγμα, ορίζεις πως ο σημαιοφόρος στο σχολείο επιλέγεται με κλήρωση και όχι με βάση τις μαθησιακές του επιδόσεις, τότε απλά επιβεβαιώνεις το δόγμα πως δεν χρειάζεται να προσπαθείς για να είσαι ο καλύτερος ή έστω καλός, αλλά αρκεί να μην είσαι ο χειρότερος.
Όμως το τέλος των μνημονίων, της εποπτείας της πολιτικής, οικονομικής και εθνικής ταπείνωσης, και η πορεία προς το μέλλον δεν μπορεί να έρθει, από όσους πιστευτούν ότι αρκεί να μην είσαι χειρότερος από εκείνους που έφεραν τη χώρα ως εδώ.
Δεν μπορεί να έρθει από τους “μέτριους”, του χθες του σήμερα και του αύριο.
Το δόγμα του “λιγότερου κακού” είναι επικίνδυνο και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στα χειρότερα.
Και φυσικά ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση οφείλουν, έστω και αργά να κατανοήσουν ότι το δόγμα αυτό “κάηκε” όπως “κάηκαν” και οι αυταπάτες των πολιτών, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκπροσωπεί κάτι “διαφορετικό και καλύτερο”.
Όσο νωρίτερα, τόσο καλύτερα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών