Η απόσυρση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού δεν επέφερε κανένα φαινόμενο ντόμινο και φαίνεται ότι συνέβαλε στην ενίσχυση της παγκόσμιας αποφασιστικότητας όσον αφορά τη δράση για το κλίμα
Είναι καλύτερο αν η κυβέρνηση Trump εγκαταλείψει τη συμφωνία του Παρισιού για την αλλαγή του κλίματος, αντί να παραμείνει με μια νέα, εξασθενημένη με τους όρους που θα θέσουν οι ΗΠΑ, θέτει το ερώτημα σε άρθρο το Bruegel Institute, μετά τα νέα δεδομένα, όπου η κυβέρνηση των ΗΠΑ φαίνεται να επανεξετάζει την απόφαση της 1ης Ιουνίου 2017 να αποσυρθεί από τη συμφωνία.
Ο υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Rex Tillerson, για παράδειγμα, σηματοδότησε μια αλλαγή τόνου από την κυβέρνηση Trump, δηλώνοντας ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να παραμείνουν στη συμφωνία για το κλίμα του Παρισιού "υπό κατάλληλες συνθήκες".
Η δήλωση του Tillerson αντικατοπτρίζει τα λόγια του προέδρου Trump, όταν ανακοίνωσε την απόσυρση των ΗΠΑ σε ομιλία του στο Λευκό.
Είπε κατά τη διάρκεια της ομιλίας ότι οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να "ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για να επανέλθουν είτε στη συμφωνία του Παρισιού είτε σε μια εντελώς νέα συμφωνία, με όρους που είναι δίκαιοι για τις ΗΠΑ, τις επιχειρήσεις, τους εργαζόμενους, τους ανθρώπους και τους φορολογούμενους".
Οι ηγέτες των χωρών συγκεντρώνονται στη Νέα Υόρκη αυτήν την εβδομάδα για τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, κατά τη διάρκεια της οποίας θα συζητηθεί η εφαρμογή της Συμφωνίας των Παρισίων.
Η θέση των ΗΠΑ θα είναι αναμφισβήτητα ένα σημαντικό σημείο.
Πέρα όμως από τις αναπόφευκτες πολιτικές ανατροπές, άλλες χώρες αντιμετωπίζουν ένα θεμελιώδες ερώτημα σχετικά με τη θέση των ΗΠΑ: είναι καλύτερα να μείνουν οι ΗΠΑ έξω από τη Συμφωνία του Παρισιού ή μέσα - αλλά με μία μικρότερη δέσμευση;
Η αρχιτεκτονική της συμφωνίας του Παρισιού έδειξε μεγάλη ανοχή στην απόσυρση των ΗΠΑ.
Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του Trump, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Κίνα συνάπτουν μια νέα συμμαχία, για να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και πολλές άλλες χώρες επιβεβαίωναν τις δεσμεύσεις τους.
Ακόμα και η Ινδία, αρχικά διστακτική, δήλωσε αμέσως την πρόθεσή της να τηρήσει τη δέσμευσή της στο Παρίσι.
Η απόσυρση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού δεν επέφερε κανένα φαινόμενο ντόμινο και φαίνεται ότι συνέβαλε στην ενίσχυση της παγκόσμιας αποφασιστικότητας όσον αφορά τη δράση για το κλίμα.
Η απόφαση των ΗΠΑ να παραμείνουν στη συμφωνία, αλλά με μία νέα σειρά μέτρων μείωσης των εκπομπών, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πλήγμα για τη δομή της Συμφωνίας του Παρισιού.
Το άρθρο 4.11 της συμφωνίας ορίζει τα εξής:
"Ένα συμβαλλόμενο μέρος μπορεί ανά πάσα στιγμή να προσαρμόσει την υφιστάμενη εθνική συνεισφορά του, με σκοπό να ενισχύσει το επίπεδο της, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές που υιοθετήθηκαν από τη διάσκεψη των συμβαλλομένων μερών".
Με αυτό το άρθρο, οι νομοθέτες ήθελαν να ενθαρρύνουν τα συμβαλλόμενα μέρη, να προβούν σε αλλαγές στις δεσμεύσεις τους προς την κατεύθυνση μεγαλύτερης συνεισφοράς, με βάση το βασικό πνεύμα της συμφωνίας να αυξήσει την προσπάθεια της αλλαγής του κλίματος με την πάροδο του χρόνου.
Έτσι, όπως υπογράμμισαν οι νομικοί εμπειρογνώμονες και οι πρώην διαπραγματευτές του κλίματος, οι ΗΠΑ θα είχαν το νόμιμο δικαίωμα να αναθεωρήσουν την συμφωνία προς τα κάτω.
Αυτό θα ήταν ένα επικίνδυνο πολιτικό προηγούμενο και ένα σημαντικό πολιτικό πλήγμα στο βασικό πνεύμα της Συμφωνίας του Παρισιού.
Θα ήταν καλύτερο για τη διεθνή κοινότητα, αν ο Trump παραμείνει έξω από τη συμφωνία των Παρισιού, αντί να παραμείνει με ένα νέο, αποδυναμωμένο εκτελεστικό σώμα.
Σε αυτή τη βάση, ενώ συγκαλούνται στη Βόννη το Νοέμβριο 2017, τα άλλα μέρη δεν πρέπει να δεχθούν καμία διαπραγμάτευση από τις ΗΠΑ, αλλά θα πρέπει να εκμεταλλευτούν την ενισχυμένη παγκόσμια κλιματική δυναμική που δημιουργήθηκε από την ανακοίνωση απόσυρσης των ΗΠΑ για την επιτάχυνση της εφαρμογής της συμφωνίας του Παρισιού.
Μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν η καλύτερη επιλογή όσον αφορά το μετριασμό της ρύπανσης του κλίματος, καθώς οι ΗΠΑ θα εξακολουθήσουν να μειώνουν τις εκπομπές τους ως αποτέλεσμα των τάσεων της αγοράς ενέργειας (μεταλλαγή άνθρακα σε φυσικό αέριο, μείωση της ανταγωνιστικότητας του άνθρακα, μείωση του κόστους των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας), οι οποίες δεν επηρεάζονται από την έλλειψη πολιτικής δέσμευσης των ΗΠΑ.
www.bankingnews.gr
Ο υπουργός Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Rex Tillerson, για παράδειγμα, σηματοδότησε μια αλλαγή τόνου από την κυβέρνηση Trump, δηλώνοντας ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να παραμείνουν στη συμφωνία για το κλίμα του Παρισιού "υπό κατάλληλες συνθήκες".
Η δήλωση του Tillerson αντικατοπτρίζει τα λόγια του προέδρου Trump, όταν ανακοίνωσε την απόσυρση των ΗΠΑ σε ομιλία του στο Λευκό.
Είπε κατά τη διάρκεια της ομιλίας ότι οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να "ξεκινήσουν διαπραγματεύσεις για να επανέλθουν είτε στη συμφωνία του Παρισιού είτε σε μια εντελώς νέα συμφωνία, με όρους που είναι δίκαιοι για τις ΗΠΑ, τις επιχειρήσεις, τους εργαζόμενους, τους ανθρώπους και τους φορολογούμενους".
Οι ηγέτες των χωρών συγκεντρώνονται στη Νέα Υόρκη αυτήν την εβδομάδα για τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, κατά τη διάρκεια της οποίας θα συζητηθεί η εφαρμογή της Συμφωνίας των Παρισίων.
Η θέση των ΗΠΑ θα είναι αναμφισβήτητα ένα σημαντικό σημείο.
Πέρα όμως από τις αναπόφευκτες πολιτικές ανατροπές, άλλες χώρες αντιμετωπίζουν ένα θεμελιώδες ερώτημα σχετικά με τη θέση των ΗΠΑ: είναι καλύτερα να μείνουν οι ΗΠΑ έξω από τη Συμφωνία του Παρισιού ή μέσα - αλλά με μία μικρότερη δέσμευση;
Η αρχιτεκτονική της συμφωνίας του Παρισιού έδειξε μεγάλη ανοχή στην απόσυρση των ΗΠΑ.
Λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του Trump, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Κίνα συνάπτουν μια νέα συμμαχία, για να αναλάβουν ηγετικό ρόλο στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής και πολλές άλλες χώρες επιβεβαίωναν τις δεσμεύσεις τους.
Ακόμα και η Ινδία, αρχικά διστακτική, δήλωσε αμέσως την πρόθεσή της να τηρήσει τη δέσμευσή της στο Παρίσι.
Η απόσυρση των ΗΠΑ από τη Συμφωνία του Παρισιού δεν επέφερε κανένα φαινόμενο ντόμινο και φαίνεται ότι συνέβαλε στην ενίσχυση της παγκόσμιας αποφασιστικότητας όσον αφορά τη δράση για το κλίμα.
Η απόφαση των ΗΠΑ να παραμείνουν στη συμφωνία, αλλά με μία νέα σειρά μέτρων μείωσης των εκπομπών, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πλήγμα για τη δομή της Συμφωνίας του Παρισιού.
Το άρθρο 4.11 της συμφωνίας ορίζει τα εξής:
"Ένα συμβαλλόμενο μέρος μπορεί ανά πάσα στιγμή να προσαρμόσει την υφιστάμενη εθνική συνεισφορά του, με σκοπό να ενισχύσει το επίπεδο της, σύμφωνα με τις κατευθυντήριες γραμμές που υιοθετήθηκαν από τη διάσκεψη των συμβαλλομένων μερών".
Με αυτό το άρθρο, οι νομοθέτες ήθελαν να ενθαρρύνουν τα συμβαλλόμενα μέρη, να προβούν σε αλλαγές στις δεσμεύσεις τους προς την κατεύθυνση μεγαλύτερης συνεισφοράς, με βάση το βασικό πνεύμα της συμφωνίας να αυξήσει την προσπάθεια της αλλαγής του κλίματος με την πάροδο του χρόνου.
Έτσι, όπως υπογράμμισαν οι νομικοί εμπειρογνώμονες και οι πρώην διαπραγματευτές του κλίματος, οι ΗΠΑ θα είχαν το νόμιμο δικαίωμα να αναθεωρήσουν την συμφωνία προς τα κάτω.
Αυτό θα ήταν ένα επικίνδυνο πολιτικό προηγούμενο και ένα σημαντικό πολιτικό πλήγμα στο βασικό πνεύμα της Συμφωνίας του Παρισιού.
Θα ήταν καλύτερο για τη διεθνή κοινότητα, αν ο Trump παραμείνει έξω από τη συμφωνία των Παρισιού, αντί να παραμείνει με ένα νέο, αποδυναμωμένο εκτελεστικό σώμα.
Σε αυτή τη βάση, ενώ συγκαλούνται στη Βόννη το Νοέμβριο 2017, τα άλλα μέρη δεν πρέπει να δεχθούν καμία διαπραγμάτευση από τις ΗΠΑ, αλλά θα πρέπει να εκμεταλλευτούν την ενισχυμένη παγκόσμια κλιματική δυναμική που δημιουργήθηκε από την ανακοίνωση απόσυρσης των ΗΠΑ για την επιτάχυνση της εφαρμογής της συμφωνίας του Παρισιού.
Μια τέτοια προσέγγιση θα ήταν η καλύτερη επιλογή όσον αφορά το μετριασμό της ρύπανσης του κλίματος, καθώς οι ΗΠΑ θα εξακολουθήσουν να μειώνουν τις εκπομπές τους ως αποτέλεσμα των τάσεων της αγοράς ενέργειας (μεταλλαγή άνθρακα σε φυσικό αέριο, μείωση της ανταγωνιστικότητας του άνθρακα, μείωση του κόστους των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας), οι οποίες δεν επηρεάζονται από την έλλειψη πολιτικής δέσμευσης των ΗΠΑ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών