Σύμφωνα με τον αρθρογράφο η άνοδος του AfD αποτελεί περισσότερο «ψήφο-τιμωρίας» προς τα παραδοσιακά κόμματα και λιγότερο στήριξη των δικών του θέσεων
Τις συνέπειες της ανόδου του ακροδεξιού Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), τόσο για την ίδια τη Γερμανία όσο και για την Ευρώπη στο σύνολό της, προσπαθεί να αποτυπώσει σε άρθρο του ο βρετανικός Guardian.
Όπως αναφέρει η πρώτη φορά που ένα ακροδεξιό κόμμα έκανε αίσθηση στην Ευρώπη ήταν το 1991, όταν το Flemish Block στο Βέλγιο έλαβε το 6,8% των ψήφων.
Από τότε έως και σήμερα αρκετές χώρες της Δυτικής Ευρώπης έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με ανάλογα φαινόμενα.
Όμως η περίπτωση της Γερμανίας, η οποία θεωρείται μία απόλυτα σταθερή χώρα, είναι κάπως διαφορετική και η ανάδειξη του AfD ως τρίτου ισχυρότερου κόμματος της γερμανικής βουλής είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα, σύμφωνα με τον αρθρογράφο.
«Οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι τα προπύργια του κόμματος βρίσκονται στις περιοχές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.
Αν και στα δυτικά της χώρας λαμβάνει ποσοστό 11%, στα ανατολικά αυτό φθάνει στο 21,5%, δηλαδή σχεδόν το διπλάσιο.
Πρόκειται για ποσοστό ανάλογο με αυτό που έλαβε στις τοπικές εκλογές, όπου επίσης οι ανατολικές περιοχές ήταν αυτές που το στήριξαν περισσότερο».
Σύμφωνα με το άρθρο της βρετανικής εφημερίδας, το AfD έλαβε τις περισσότερες ψήφους (1,2 εκατ. ) από πολίτες που στο παρελθόν δεν είχαν ψηφίσει.
«Είναι μία ψήφος κατά της Merkel, αντικατοπτρίζοντας την αντίθεσή των ψηφοφόρων στην πολιτική της στο προσφυγικό.
Αυτή η πολιτική όχι μόνο άλλαξε την κατεύθυνση κάποιων ψηφοφόρων αλλά έπεισε και αυτούς που δεν ψήφιζαν παλιά να προσέλθουν στις κάλπες», συνεχίζει το άρθρο.
Όπως αναφέρει το 89% των ψηφοφόρων του AfD υποστήριξαν ότι «η Merkel με την πολιτική της στο μεταναστευτικό δεν άκουσε την άποψη των ανθρώπων».
Το 85% των ψηφοφόρων του κόμματος τάσσεται υπέρ πιο κλειστών συνόρων και το 82% θεωρεί ότι τα 12 χρόνια κατά τα οποία είναι η Merkel στην εξουσία είναι αρκετά.
«Με άλλα λόγια το AfD έχει ξεκάθαρα κερδίσει από το γεγονός ότι το μεταναστευτικό ήταν το βασικό θέμα της προεκλογικής εκστρατείας», υπογραμμίζει ο αρθρογράφος.
Θεωρεί, όμως, ότι δεν θα πρέπει να δημιουργηθεί πανικός για τη μελλοντική δύναμη του κόμματος και παραθέτει ορισμένους λόγους για αυτήν την εκτίμηση.
Ο πρώτος ότι το 60% των ψηφοφόρων του AfD δήλωσαν ότι το ψήφισαν γιατί ήθελαν να «τιμωρήσουν τα άλλα κόμματα» και μόλις το 34% γιατί συμφωνεί με τις απόψεις που εκφράζει.
Επίσης ένα 70% υποστήριξε ότι θα ήθελε να είχε τη δυνατότητα να ψηφίσει το κόμμα των Χριστιανοκοινωνιστών (CSU), αλλά αυτό είναι αδύνατον καθώς «κατεβαίνει» μόνο στη Βαυαρία ως ανεξάρτητο κόμμα, ενώ σε όλες τις άλλες περιοχές ως συνασπισμός με τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU) της Merkel.
«Ως εκ τούτου η σύνδεση του AfD με τους ψηφοφόρους του δεν είναι τόσο ισχυρή και στηρίζεται περισσότερο στην αντίθεσή τους προς τα άλλα κόμματα παρά στη στήριξή τους προς αυτό», υπογραμμίζεται.
Ένας ακόμη λόγος που δεν θα πρέπει να θεωρείται ανησυχητική η άνοδος του AfD, πάντα κατά τον αρθρογράφο του Guardian, έγκειται στο γεγονός ότι τα περισσότερα λαϊκίστικα κόμματα είθισται να μην μπορούν να διατηρήσουν την ανοδική τους πορεία για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτι που έχει επιβεβαιωθεί και στο παρελθόν
«Αυτή τη στιγμή οι σχολιαστές υποστηρίζουν ότι η γερμανική πολιτική σκηνή βιώνει ένα σεισμό.
Είναι αλήθεια, αλλά οι τρέχουσες εκλογές αυτό που δείχνουν είναι μία αποξένωση από τα παραδοσιακά κόμματα και όχι μία σύνδεση με το AfD.
Για να το επιτύχει αυτό το AfD θα πρέπει να οικοδομήσει μία ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα, η οποία δεν θα έχει εσωτερικές κόντρες ούτε θα βρίσκεται αντιμέτωπη με σκάνδαλα.
Εάν στηριχθούμε στην γερμανική ιστορία και στο ευρωπαϊκό προηγούμενο αυτό είναι εξαιρετικά απίθανο», καταλήγει το άρθρο.
www.bankingnews.gr
Όπως αναφέρει η πρώτη φορά που ένα ακροδεξιό κόμμα έκανε αίσθηση στην Ευρώπη ήταν το 1991, όταν το Flemish Block στο Βέλγιο έλαβε το 6,8% των ψήφων.
Από τότε έως και σήμερα αρκετές χώρες της Δυτικής Ευρώπης έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με ανάλογα φαινόμενα.
Όμως η περίπτωση της Γερμανίας, η οποία θεωρείται μία απόλυτα σταθερή χώρα, είναι κάπως διαφορετική και η ανάδειξη του AfD ως τρίτου ισχυρότερου κόμματος της γερμανικής βουλής είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα, σύμφωνα με τον αρθρογράφο.
«Οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι τα προπύργια του κόμματος βρίσκονται στις περιοχές της πρώην Ανατολικής Γερμανίας.
Αν και στα δυτικά της χώρας λαμβάνει ποσοστό 11%, στα ανατολικά αυτό φθάνει στο 21,5%, δηλαδή σχεδόν το διπλάσιο.
Πρόκειται για ποσοστό ανάλογο με αυτό που έλαβε στις τοπικές εκλογές, όπου επίσης οι ανατολικές περιοχές ήταν αυτές που το στήριξαν περισσότερο».
Σύμφωνα με το άρθρο της βρετανικής εφημερίδας, το AfD έλαβε τις περισσότερες ψήφους (1,2 εκατ. ) από πολίτες που στο παρελθόν δεν είχαν ψηφίσει.
«Είναι μία ψήφος κατά της Merkel, αντικατοπτρίζοντας την αντίθεσή των ψηφοφόρων στην πολιτική της στο προσφυγικό.
Αυτή η πολιτική όχι μόνο άλλαξε την κατεύθυνση κάποιων ψηφοφόρων αλλά έπεισε και αυτούς που δεν ψήφιζαν παλιά να προσέλθουν στις κάλπες», συνεχίζει το άρθρο.
Όπως αναφέρει το 89% των ψηφοφόρων του AfD υποστήριξαν ότι «η Merkel με την πολιτική της στο μεταναστευτικό δεν άκουσε την άποψη των ανθρώπων».
Το 85% των ψηφοφόρων του κόμματος τάσσεται υπέρ πιο κλειστών συνόρων και το 82% θεωρεί ότι τα 12 χρόνια κατά τα οποία είναι η Merkel στην εξουσία είναι αρκετά.
«Με άλλα λόγια το AfD έχει ξεκάθαρα κερδίσει από το γεγονός ότι το μεταναστευτικό ήταν το βασικό θέμα της προεκλογικής εκστρατείας», υπογραμμίζει ο αρθρογράφος.
Θεωρεί, όμως, ότι δεν θα πρέπει να δημιουργηθεί πανικός για τη μελλοντική δύναμη του κόμματος και παραθέτει ορισμένους λόγους για αυτήν την εκτίμηση.
Ο πρώτος ότι το 60% των ψηφοφόρων του AfD δήλωσαν ότι το ψήφισαν γιατί ήθελαν να «τιμωρήσουν τα άλλα κόμματα» και μόλις το 34% γιατί συμφωνεί με τις απόψεις που εκφράζει.
Επίσης ένα 70% υποστήριξε ότι θα ήθελε να είχε τη δυνατότητα να ψηφίσει το κόμμα των Χριστιανοκοινωνιστών (CSU), αλλά αυτό είναι αδύνατον καθώς «κατεβαίνει» μόνο στη Βαυαρία ως ανεξάρτητο κόμμα, ενώ σε όλες τις άλλες περιοχές ως συνασπισμός με τους Χριστιανοδημοκράτες (CDU) της Merkel.
«Ως εκ τούτου η σύνδεση του AfD με τους ψηφοφόρους του δεν είναι τόσο ισχυρή και στηρίζεται περισσότερο στην αντίθεσή τους προς τα άλλα κόμματα παρά στη στήριξή τους προς αυτό», υπογραμμίζεται.
Ένας ακόμη λόγος που δεν θα πρέπει να θεωρείται ανησυχητική η άνοδος του AfD, πάντα κατά τον αρθρογράφο του Guardian, έγκειται στο γεγονός ότι τα περισσότερα λαϊκίστικα κόμματα είθισται να μην μπορούν να διατηρήσουν την ανοδική τους πορεία για μεγάλο χρονικό διάστημα, κάτι που έχει επιβεβαιωθεί και στο παρελθόν
«Αυτή τη στιγμή οι σχολιαστές υποστηρίζουν ότι η γερμανική πολιτική σκηνή βιώνει ένα σεισμό.
Είναι αλήθεια, αλλά οι τρέχουσες εκλογές αυτό που δείχνουν είναι μία αποξένωση από τα παραδοσιακά κόμματα και όχι μία σύνδεση με το AfD.
Για να το επιτύχει αυτό το AfD θα πρέπει να οικοδομήσει μία ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα, η οποία δεν θα έχει εσωτερικές κόντρες ούτε θα βρίσκεται αντιμέτωπη με σκάνδαλα.
Εάν στηριχθούμε στην γερμανική ιστορία και στο ευρωπαϊκό προηγούμενο αυτό είναι εξαιρετικά απίθανο», καταλήγει το άρθρο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών