γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
Μονοφασική και μονοδιάστατη εξακολουθεί να είναι η εικόνα της αγοράς, καθώς όλη η μικρομεσαία κεφαλαιοποίηση είναι απαξιωμένη, ασχέτως ποιότητας...
Η ελληνική χρηματιστηριακή αγορά εδώ και χρόνια «βλέπει» την ανάποδη όψη της… οργιώδους, άναρχης και ακραία στρεβλής άνθισης της επενδυτικής κουλτούρας της φούσκας του ’99! Από την υπερβολή και τους 1,15 εκατ. κωδικούς του ’99 έχουμε φτάσει πλέον στην απαξίωση της χρηματιστηριακής αγοράς, που έχει γίνει ένα (σκληρό) «γκέτο» μιας ελίτ εγχώριων και μερικών ξένων επενδυτών. Οι ενεργοί κωδικοί έχουν περιοριστεί μόλις στους… 30 – 40.000 (τους καλούς μήνες), ενώ όλη η ρευστότητα και το ενδιαφέρον έχει μεταφερθεί στις μετοχές της υψηλής κεφαλαιοποίησης, τις 25 του FTSE, τις 4-5 τράπεζες και ορισμένες ακόμη του μεσαίου χώρου. Από εκεί και πέρα κυριολεκτικά το… χάος, καθώς υπάρχουν περίπου 70 μετοχές που δεν ανοίγουν καν στο ταμπλό ενώ γενικότερα τα 2/3 των μετοχών του Χ.Α. είναι ωσεί παρόν στην αγορά με ελάχιστη έως ανύπαρκτη εμπορευσιμότητα καθημερινά!
Παράλληλα, τα περισσότερα χαρτοφυλάκια των επενδυτών είναι απαξιωμένα καθώς αποτελούνται από μετοχές μικρής αποτίμησης που έχουν εδώ και χρόνια κάκιστη πορεία στο ταμπλό, ασχέτως με την πορεία της εταιρείας σε επιχειρηματικό επίπεδο.
Οι λόγοι αυτής της απαξίωσης για τα 2/3 των εισηγμένων μετοχών είναι πολλοί και σύνθετοι. «Ποινικοποιήθηκε» η άνοδος των μικρότερης αποτίμησης μετοχών, στηλιτεύτηκαν τα λόμπι, γενικώς εκδιώχτηκε ο μικρός ιδιώτης επενδυτής που όμως αποτελεί τη «μαγιά» για κάθε χρηματιστηριακή αγορά. Οι καιροί αλλάζουν βεβαίως, οι επενδύσεις εξελίσσονται και αναπροσαρμόζονται, οι πράξεις πλέον περνούν στα χέρια επαγγελματικών και σε διεθνές επίπεδο.
Όμως, το φαινόμενα να μην ανοίγουν καν στο ταμπλό μετοχές εταιρειών αρκετά καλών, ενεργών και αναπτυσσόμενων, ασφαλώς είναι λυπηρό και δεν περιποιεί τιμή για κανέναν στην αγορά.
Ασφαλώς οι ευθύνες, πέρα από τις διοικήσεις του Χ.Α. και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς που με τις αλλεπάλληλες αλλαγές κανονισμών, όρων διαπραγμάτευσης, ωραρίων κ.λπ. οδήγησαν στο περιθώριο ολόκληρη τη μικρομεσαία κεφαλαιοποίηση.
Υπερύθμιση και διαρκείς θεσμικές παρεμβάσεις "σκότωσαν" το ενδιαφέρον
Στην προσπάθεια να αποκλειστεί οποιαδήποτε περίπτωση να επαναληφθούν φαινόμενα του ’99, οι διοικήσεις του ελληνικού χρηματιστηρίου και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, προχώρησαν σε πολλαπλές θεσμικές παρεμβάσεις αυτή τη δεκαετία. Πληθώρα αλλαγών στον κανονισμό, διαρκής ανανέωση στο θεσμικό πλαίσιο, συνεχείς παρεμβάσεις στους όρους διαπραγμάτευσης. Φτιάχτηκαν πολλαπλές κατηγορίες διαπραγμάτευση, πολλαπλές «ομάδες» μετοχών, ειδικοί κανονισμοί εμπορευσιμότητας, πολλές ασφαλιστικές δικλίδες. Ασχέτως με τη στόχευση, οι πολλές αλλαγές μάλλον μπέρδεψαν και θάμπωσαν την ορατότητα των επενδυτών, ενώ κάποιοι ισχυρίζονται ότι υπήρξε υπερρύθμιση της αγοράς, κάτι που «αποστείρωσε» όλο το ενδιαφέρον και τη γοητεία της…
Οι ευθύνες των μεγαλομετόχων
Βεβαίως, τεράστιες είναι οι ευθύνες και των μεγαλομετόχων των εισηγμένων, που δείχνουν τρομακτική απάθεια και αδιαφορία για την ανύπαρκτη εμπορευσιμότητα της μετοχής τους.
Και παρ’ ότι δεν είναι δουλειά τους να… παίζουν τη μετοχή, είναι ασφαλώς εντελώς παράδοξο αρκετοί τίτλοι να μην κάνουν πράξη για εβδομάδες ή και μήνες στο ταμπλό! Ο θεσμός του Ειδικού Διαπραγματευτή ασφαλώς και βοηθάει, όμως δεν γίνεται η χρήση που θα έπρεπε, λίγες σχετικά διοικήσεις μπαίνουν στη διαδικασία ανάληψης του κόστους που απαιτείται.
Πάντως, στο νέο σχέδιο νόμου που κατατέθηκε στη Βουλή για την Εταιρική Διακυβέρνηση υπάρχουν και ελπιδοφόρες διατάξεις.
Μεταξύ άλλων «τίθεται ως θεμελιώδης αρχή η υποχρέωση των μελών του διοικητικού συμβουλίου να επιδιώκουν την ενίσχυση της οικονομικής αξίας και αποδοτικότητας της εταιρείας, αλλά και των μετοχών. Η υποχρέωση είναι διττή.
Τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου δεν πρέπει να επιδιώκουν μόνο την άνοδο της εσωτερικής αξίας της μετοχής αγνοώντας την χρηματιστηριακή, καθώς αυτό μπορεί να αποβεί σε βάρος εταιρειών που επιδιώκουν χρηματοδότηση μέσω της αγοράς.
Αντίστοιχα, τα μέλη του δ.σ. δεν πρέπει να επιδιώκουν μόνο την βραχυπρόθεσμη ενίσχυση της χρηματιστηριακής αξίας της μετοχής, όταν αυτή δεν αντανακλά την οικονομική αξία της επιχείρησης, πράγμα που αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει σε μεγάλη πτώση της τιμής της μετοχής».
Μετά τη φούσκα του ’99 και τη στηλίτευση της χρηματιστηριακής διαδικασίας σχεδόν όλοι οι επιχειρηματίες σχεδόν… απαρνήθηκαν (τουλάχιστον… φανερά) εντελώς την ενασχόληση με τη μετοχή τους. Η γνωστή καραμέλα ήταν «δεν ασχολούμαστε με τη μετοχή αλλά μόνο με την ανάπτυξη της εταιρείας μας, που με τη σειρά της θα φέρει και την άνοδο που αρμόζει μέσα στο ταμπλό»!
Έτσι όμως οδηγηθήκαμε στην εντελώς απαξιωμένη κατάσταση των τελευταίων πολλών ετών, όπου όλη η διαθέσιμη ρευστότητα έχει οδηγηθεί στις μετοχές μεγάλης αποτίμησης, αποστειρώνοντας εντελώς όλες τις μετοχές μικρής κεφαλαιοποίησης, ασχέτως ποιότητας. Πρόκειται όμως για μια κατάσταση νοσηρή, στρεβλή. Θα πρέπει όλοι οι φορείς που δραστηριοποιούνται στην αγορά να συμβάλλουν σε μια αλλαγή, που ασφαλώς θα προσδώσει νέο ενδιαφέρον στη χρηματιστηριακή διαδικασία…
www.bankingnews.gr
Παράλληλα, τα περισσότερα χαρτοφυλάκια των επενδυτών είναι απαξιωμένα καθώς αποτελούνται από μετοχές μικρής αποτίμησης που έχουν εδώ και χρόνια κάκιστη πορεία στο ταμπλό, ασχέτως με την πορεία της εταιρείας σε επιχειρηματικό επίπεδο.
Οι λόγοι αυτής της απαξίωσης για τα 2/3 των εισηγμένων μετοχών είναι πολλοί και σύνθετοι. «Ποινικοποιήθηκε» η άνοδος των μικρότερης αποτίμησης μετοχών, στηλιτεύτηκαν τα λόμπι, γενικώς εκδιώχτηκε ο μικρός ιδιώτης επενδυτής που όμως αποτελεί τη «μαγιά» για κάθε χρηματιστηριακή αγορά. Οι καιροί αλλάζουν βεβαίως, οι επενδύσεις εξελίσσονται και αναπροσαρμόζονται, οι πράξεις πλέον περνούν στα χέρια επαγγελματικών και σε διεθνές επίπεδο.
Όμως, το φαινόμενα να μην ανοίγουν καν στο ταμπλό μετοχές εταιρειών αρκετά καλών, ενεργών και αναπτυσσόμενων, ασφαλώς είναι λυπηρό και δεν περιποιεί τιμή για κανέναν στην αγορά.
Ασφαλώς οι ευθύνες, πέρα από τις διοικήσεις του Χ.Α. και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς που με τις αλλεπάλληλες αλλαγές κανονισμών, όρων διαπραγμάτευσης, ωραρίων κ.λπ. οδήγησαν στο περιθώριο ολόκληρη τη μικρομεσαία κεφαλαιοποίηση.
Υπερύθμιση και διαρκείς θεσμικές παρεμβάσεις "σκότωσαν" το ενδιαφέρον
Στην προσπάθεια να αποκλειστεί οποιαδήποτε περίπτωση να επαναληφθούν φαινόμενα του ’99, οι διοικήσεις του ελληνικού χρηματιστηρίου και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, προχώρησαν σε πολλαπλές θεσμικές παρεμβάσεις αυτή τη δεκαετία. Πληθώρα αλλαγών στον κανονισμό, διαρκής ανανέωση στο θεσμικό πλαίσιο, συνεχείς παρεμβάσεις στους όρους διαπραγμάτευσης. Φτιάχτηκαν πολλαπλές κατηγορίες διαπραγμάτευση, πολλαπλές «ομάδες» μετοχών, ειδικοί κανονισμοί εμπορευσιμότητας, πολλές ασφαλιστικές δικλίδες. Ασχέτως με τη στόχευση, οι πολλές αλλαγές μάλλον μπέρδεψαν και θάμπωσαν την ορατότητα των επενδυτών, ενώ κάποιοι ισχυρίζονται ότι υπήρξε υπερρύθμιση της αγοράς, κάτι που «αποστείρωσε» όλο το ενδιαφέρον και τη γοητεία της…
Οι ευθύνες των μεγαλομετόχων
Βεβαίως, τεράστιες είναι οι ευθύνες και των μεγαλομετόχων των εισηγμένων, που δείχνουν τρομακτική απάθεια και αδιαφορία για την ανύπαρκτη εμπορευσιμότητα της μετοχής τους.
Και παρ’ ότι δεν είναι δουλειά τους να… παίζουν τη μετοχή, είναι ασφαλώς εντελώς παράδοξο αρκετοί τίτλοι να μην κάνουν πράξη για εβδομάδες ή και μήνες στο ταμπλό! Ο θεσμός του Ειδικού Διαπραγματευτή ασφαλώς και βοηθάει, όμως δεν γίνεται η χρήση που θα έπρεπε, λίγες σχετικά διοικήσεις μπαίνουν στη διαδικασία ανάληψης του κόστους που απαιτείται.
Πάντως, στο νέο σχέδιο νόμου που κατατέθηκε στη Βουλή για την Εταιρική Διακυβέρνηση υπάρχουν και ελπιδοφόρες διατάξεις.
Μεταξύ άλλων «τίθεται ως θεμελιώδης αρχή η υποχρέωση των μελών του διοικητικού συμβουλίου να επιδιώκουν την ενίσχυση της οικονομικής αξίας και αποδοτικότητας της εταιρείας, αλλά και των μετοχών. Η υποχρέωση είναι διττή.
Τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου δεν πρέπει να επιδιώκουν μόνο την άνοδο της εσωτερικής αξίας της μετοχής αγνοώντας την χρηματιστηριακή, καθώς αυτό μπορεί να αποβεί σε βάρος εταιρειών που επιδιώκουν χρηματοδότηση μέσω της αγοράς.
Αντίστοιχα, τα μέλη του δ.σ. δεν πρέπει να επιδιώκουν μόνο την βραχυπρόθεσμη ενίσχυση της χρηματιστηριακής αξίας της μετοχής, όταν αυτή δεν αντανακλά την οικονομική αξία της επιχείρησης, πράγμα που αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει σε μεγάλη πτώση της τιμής της μετοχής».
Μετά τη φούσκα του ’99 και τη στηλίτευση της χρηματιστηριακής διαδικασίας σχεδόν όλοι οι επιχειρηματίες σχεδόν… απαρνήθηκαν (τουλάχιστον… φανερά) εντελώς την ενασχόληση με τη μετοχή τους. Η γνωστή καραμέλα ήταν «δεν ασχολούμαστε με τη μετοχή αλλά μόνο με την ανάπτυξη της εταιρείας μας, που με τη σειρά της θα φέρει και την άνοδο που αρμόζει μέσα στο ταμπλό»!
Έτσι όμως οδηγηθήκαμε στην εντελώς απαξιωμένη κατάσταση των τελευταίων πολλών ετών, όπου όλη η διαθέσιμη ρευστότητα έχει οδηγηθεί στις μετοχές μεγάλης αποτίμησης, αποστειρώνοντας εντελώς όλες τις μετοχές μικρής κεφαλαιοποίησης, ασχέτως ποιότητας. Πρόκειται όμως για μια κατάσταση νοσηρή, στρεβλή. Θα πρέπει όλοι οι φορείς που δραστηριοποιούνται στην αγορά να συμβάλλουν σε μια αλλαγή, που ασφαλώς θα προσδώσει νέο ενδιαφέρον στη χρηματιστηριακή διαδικασία…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών