γράφει : Δ.Ν.
Η ΕΙΔΗΣΗ (Από τον Χαμαιλέοντα, επίκαιρη, υποσχόμενη αλλά και...): Μετά το Ιράκ, στο οποίο ήδη δραστηριοποιούνται κάποιοι από τους ισχυρούς κατασκευαστικούς ομίλους όπως η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, αρκετοί βλέπουν ευκαιρίες και στο γειτονικό Ιράν με αφορμή τη βελτίωση των σχέσεών του με τη Δύση.
Οι τεράστιες ανάγκες της πλούσιας σε πετρέλαιο χώρας, που σήμερα καλύπτονται από την τοπική κατασκευαστική βιομηχανία καθώς και από Ρώσους και Κινέζους, θεωρούνται δεδομένες.
Εκτός από τα μεγάλα ενεργειακά έργα (από αγωγούς μέχρι υδροηλεκτρικούς σταθμούς) και πολλά σημαντικά έργα υποδομής, ευκαιρίες εντοπίζονται και στον τομέα της οικιστικής ανάπτυξης καθώς και των κτιρίων για κοινωνικές υπηρεσίες (σχολεία, νοσοκομεία, κ.ά.).
Οι παλαιότεροι μηχανικοί, πάντως, έχουν δυσάρεστες εμπειρίες από το Ιράν καθώς ήταν η αιτία κατάρρευσης μιας εκ των μεγαλύτερων κατασκευαστικών εταιρειών της χώρας, του «Σκαπανέα», που είχαν ιδρύσει το 1963 οι Αλέκος Λαναράς, Ίων Παράσχης και Νίκος Καββαδάς.
Ο «Σκαπανέας», που είχε φτάσει στο απόγειο της δόξας του να απασχολεί περί τους 4.500 εργαζομένους (μέγεθος από το οποίο απέχουν πολύ ακόμα και οι σημερινοί εργολήπτες), κατέρρευσε στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Η Ισλαμική Επανάσταση και η φυγή του Σάχη το 1979 προκάλεσε ανεπανόρθωτη ζημιά στην εταιρεία η οποία εκτελούσε θηριώδη έργα στο Ιράν.
Παρά το γεγονός πως άλλες ευρωπαϊκές κατασκευαστικές επιχειρήσεις είχαν τη στήριξη των κυβερνήσεών τους και κατάφεραν να πάρουν ό,τι μπόρεσαν από το νέο ισλαμικό καθεστώς, η «Σκαπανέας» αφέθηκε στην τύχη της.
ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ότι προ ετών, ο εκ των ιδρυτών της Ίων Παράσχης έγραψε ακόμα και βιβλίο με στόχο να υπενθυμίσει πως η περίπτωσή της «πρέπει να δώσει στην ελληνική κυβέρνηση την αφορμή για οργάνωση των μηχανισμών προστασίας των ελληνικών επιχειρήσεων που αποφασίζουν να δραστηριοποιηθούν στο εξωτερικό».
Δεν ξέρουμε αν υπάρχουν και αν θα λειτουργήσουν μηχανισμοί προστασίας, αλλά μετά βεβαιότητος μπορούμε να γράψουμε πως η κυβέρνηση προετοιμάζει επιχειρηματική αποστολή στην Τεχεράνη...
Οι τεράστιες ανάγκες της πλούσιας σε πετρέλαιο χώρας, που σήμερα καλύπτονται από την τοπική κατασκευαστική βιομηχανία καθώς και από Ρώσους και Κινέζους, θεωρούνται δεδομένες.
Εκτός από τα μεγάλα ενεργειακά έργα (από αγωγούς μέχρι υδροηλεκτρικούς σταθμούς) και πολλά σημαντικά έργα υποδομής, ευκαιρίες εντοπίζονται και στον τομέα της οικιστικής ανάπτυξης καθώς και των κτιρίων για κοινωνικές υπηρεσίες (σχολεία, νοσοκομεία, κ.ά.).
Οι παλαιότεροι μηχανικοί, πάντως, έχουν δυσάρεστες εμπειρίες από το Ιράν καθώς ήταν η αιτία κατάρρευσης μιας εκ των μεγαλύτερων κατασκευαστικών εταιρειών της χώρας, του «Σκαπανέα», που είχαν ιδρύσει το 1963 οι Αλέκος Λαναράς, Ίων Παράσχης και Νίκος Καββαδάς.
Ο «Σκαπανέας», που είχε φτάσει στο απόγειο της δόξας του να απασχολεί περί τους 4.500 εργαζομένους (μέγεθος από το οποίο απέχουν πολύ ακόμα και οι σημερινοί εργολήπτες), κατέρρευσε στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Η Ισλαμική Επανάσταση και η φυγή του Σάχη το 1979 προκάλεσε ανεπανόρθωτη ζημιά στην εταιρεία η οποία εκτελούσε θηριώδη έργα στο Ιράν.
Παρά το γεγονός πως άλλες ευρωπαϊκές κατασκευαστικές επιχειρήσεις είχαν τη στήριξη των κυβερνήσεών τους και κατάφεραν να πάρουν ό,τι μπόρεσαν από το νέο ισλαμικό καθεστώς, η «Σκαπανέας» αφέθηκε στην τύχη της.
ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ότι προ ετών, ο εκ των ιδρυτών της Ίων Παράσχης έγραψε ακόμα και βιβλίο με στόχο να υπενθυμίσει πως η περίπτωσή της «πρέπει να δώσει στην ελληνική κυβέρνηση την αφορμή για οργάνωση των μηχανισμών προστασίας των ελληνικών επιχειρήσεων που αποφασίζουν να δραστηριοποιηθούν στο εξωτερικό».
Δεν ξέρουμε αν υπάρχουν και αν θα λειτουργήσουν μηχανισμοί προστασίας, αλλά μετά βεβαιότητος μπορούμε να γράψουμε πως η κυβέρνηση προετοιμάζει επιχειρηματική αποστολή στην Τεχεράνη...
Σχόλια αναγνωστών