γράφει : Δ.Ν.
Το άφθαρτο προφίλ του Αλέξη Τσίπρα, η στελεχιακή Βαβέλ του ΣΥΡΙΖΑ και το «μωσαϊκό» ιδεολογιών - Όμως, ο Α. Σαμαράς συνεχίζει να «παίζει» μόνος του
Δε χρειάζεται να είναι κανείς μεγάλος πολιτικός αναλυτής για να καταλάβει με… γυμνό μάτι παρατηρώντας δημοσκοπήσεις και πολιτικοκοινωνικά τεκταινόμενα ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθουν ως πολιτική οντότητα για να θεωρηθούν ώριμη κυβερνητική λύση.
Ο Σύριζα, μπορεί να έκανε την πιο μεγάλη αντεπίθεση… εκλογικών ποσοστών στην ιστορία της μεταπολίτευσης στις εκλογές του 2012, όπου από το 3% βρέθηκε στο 27-28%, όμως, μετά από 20 μήνες από εκείνες τις εκλογές, δε δείχνει τη δυναμική που υπόσχονταν εκείνο το momentum.
Παρ’ ότι κρατάει το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών του, συγκρινόμενος με τα ποσοστά που συγκεντρώνει η Ν.Δ., η συγκομιδή είναι ιδιαιτέρως φτωχή τηρουμένων των αναλογιών, των συνθηκών και των δεδομένων.
Σύνθετη ασφαλώς η εκτίμηση της όλης κατάστασης και πολύπλοκοι οι λόγοι που οδηγούν σε μνημειώδη μετάλλαξη των επί δεκαετίες κατεστημένων «εξουσιών» και στερεοτύπων στα πολιτικά δρώμενα της χώρας. Όμως, η αντικειμενική αίσθηση είναι ότι για να είχε πραγματικό και αδιαφιλονίκητο momentum νίκης ο ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να είχε «αέρα» ποσοστών συντριπτικά υψηλότερα του κόμματος που κυβερνά, κάτι που δεν γίνεται.
Κοινή είναι η αίσθηση είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ – για να θεωρηθεί ότι έχουν ανθεκτική κυβερνητική δυναμική και έπειθαν πραγματικά το εκλογικό σώμα - θα έπρεπε το κόμμα να βρίσκεται σε ποσοστά τουλάχιστον 30-35%! Από αυτά τα ποσοστά, απέχει παρασάγγας όμως.
Σ’ όλες τις δημοσκοπήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τους τελευταίους μήνες, ο ΣΥΡΙΖΑ κυμαίνεται στο 20% έως 22%, ξεπερνώντας μόλις κατά 1 έως 2 μονάδες τη 2η Ν.Δ.!
Στην πρόσφατη GPO για την εκπομπή «Ανατροπή» στο Mega και στην πρόθεση ψήφου για εθνικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσε το 21,4% έναντι 20,2% της Ν.Δ.! Διαφορά εντελώς ασήμαντη, σχεδόν στο όριο του στατιστικού λάθους! Και όλα αυτά, τη στιγμή που η Ν.Δ. κυβερνά εδώ και 20 μήνες, έχοντας όλη την υποτιθέμενη φθορά που αυτό συνεπάγεται, με τήρηση των μνημονίων, με απεχθή φορολογία, με την ανεργία στο 28%, με συγκεντρωμένα και πολλαπλά σκάνδαλα κ.λπ.!
Παράλληλα, το 74,2% των ερωτηθέντων στην ίδια δημοσκόπηση θεωρεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει τη χώρα!
Σε έταιρη δημοσκόπηση της Alco για λογαριασμό του τηλεοπτικού σταθμού Action24 τα αποτελέσματα είναι περίπου τα ίδια. Προβάδισμα (μόλις) 1,4 ποσοστιαίας μονάδας στην πρόθεση ψήφου για τις ευρωεκλογές του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της Ν.Δ. Συγκεκριμένα, το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα συγκεντρώνει 21,4% και η Ν.Δ. 20%.
Δηλαδή σχεδόν… ισοπαλία, τηρουμένων των αναλογιών, σ’ ένα περιβάλλον τόσο ευμετάβλητο, ενώ επίκεινται σημαντικές αποφάσεις και εξελίξεις για την Ελλάδα, οι οποίες δύνανται ακόμη και να αντιστρέψουν το κλίμα υπέρ της Ν.Δ. Και αυτό δεν το γράφουμε καθόλου παίρνοντας θέση υπέρ ή κατά, απλώς καταγράφουμε τα γεγονότα.
Ραγδαίες εξελίξεις, ευμετάβλητο πολιτικοοικονομικό περιβάλλον
Μια αναβάθμιση της Ελλάδος από ξένο (έναν ή περισσότερους) οίκο αξιολόγησης είναι πολύ πιθανή, κάτι που θα δώσει οπωσδήποτε ώθηση στο υπάρχον κυβερνητικό σχήμα. Τα speadsέχουν κατέλθει στα προ μνημονίων επίπεδα, στοιχείο που δείχνει ότι το στοίχημα της εξόδου της χώρας εκ νέου στις αγορές - έστω και μερικώς μέσω κάποιου ομολόγου - δεν είναι ανυπέρβλητο, αντιθέτως γίνεται ολοένα και πιο ορατό.
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το δρομολογούμενο σχέδιο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους που προωθεί η διεθνής κοινότητα, είναι παράγοντες που έχουν δυναμική και εκλογική βαρύτητα πολύ κρίσιμη, μπορούν να διαφοροποιήσουν τους συσχετισμούς.
Τουτέστιν, μπορεί να θεωρηθεί ότι η Ν.Δ. έχει «ξύσει» τον πάτο στα ποσοστά της, έχει δει τα χειρότερα σε ότι αφορά το εκλογικό της εκτόπισμα όλο το περασμένο μαύρο ειδησεογραφικά, οικονομικά και κοινωνικά 20μηνο, οπότε μπορεί σχετικά εύκολα να κερδίζει «πόντους» προσεχώς.
Το άφθαρτο προφίλ του Αλέξη Τσίπρα και η Βαβέλ του ΣΥΡΙΖΑ
Κανείς δεν αμφιβάλει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας… άφθαρτος νέος πολιτικός, χωρίς εμπλοκή στα χρεοκοπημένα πολιτικά τεκταινόμενα της μεταπολίτευσης. Είναι άνθρωπος χωρίς μεγάλες εμμονές, χωρίς «κολλήματα» και πολιτικές «αρρώστιες» του παρελθόντος, ενώ δεν προέρχεται από πολιτική οικογένεια.
Ασχέτως με την επαγγελματική του διαδρομή και εργασιακή του υπόσταση, τουλάχιστον πολιτικά είναι… αυτοδημιούργητος, όσο μπορεί να θεωρηθεί έτσι ένας άνθρωπος που περνά μέσα από τα γρανάζια και την… ιεραρχία (ελληνικού) κόμματος. Όμως, δεν προέρχεται από πολιτική οικογένεια, δεν ανήκει σε πολιτική «κάστα» όπως σχεδόν όλοι οι (άλλοι) πολιτικοί αρχηγοί και όπως ένα μεγάλο τμήμα των Βουλευτών.
Από εκεί και πέρα, η κοινή πεποίθηση είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ξεκάθαρος, ευθυτενής και «καθαρός», αλλά η αίσθηση, η πολύ έντονη αίσθηση, είναι ότι είναι άγουρος για εξουσία!
Σύνθετοι οι λόγοι βεβαίως που έγκεινται πρωτίστως στην ιδεολογική και στελεχιακή… Βαβέλ του κόμματος του Σύριζα και λιγότερο στις ικανότητες του κ. Τσίπρα.
Η… πυραμίδα του ΣΥΡΙΖΑ
Ο τρόπος που «αναπτύχθηκε» και γιγαντώθηκε το κόμμα παραπέμπει εν πολλοίς σε… πυραμίδα χρηματιστηριακού τύπου! Οι μετοχές του κόμματος στο πολιτικό χρηματιστήριο γιγαντώθηκαν με απότομο και σχεδόν ανορθόδοξο τρόπο, δημιουργώντας σημαντικές αρρυθμίες στη λειτουργία του, στο ιδεολογικό του στίγμα και στην ομοιογένεια του στελεχιακού του (εντελώς ετερόκλητου) μωσαϊκού.
Στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι να υποστηρίξει αυτή την υπερδιόγκωση του εκτοπίσματός του, καθώς είναι η πρώτη φορά στα νεότερα πολιτικά χρονικά της χώρας που ένα κόμμα αριστερής κατεύθυνσης και ιδεολογίας, πλησιάζει τόσο πολύ στο… πρωτάθλημα, στο να γίνει κυβέρνηση.
Το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ αναπτύχθηκε με ταχύτατους ρυθμούς γεγονός που δημιούργησε εύλογα δομικά κενά σ’ όλες τις βαθμίδες λειτουργίας του. Κυρίαρχο ασφαλώς είναι η ιδεολογική του κατεύθυνση, η οποία σαφώς έχει… λειανθεί και στρογγυλέψει κλιμακωτά τους τελευταίους μήνες.
Το κόμμα έχει πάρει σαφώς πιο «κυβερνητική» μορφή, οι ρητορικές παλαιάς αριστεράς δεν ακούγονται πολύ έντονα πλέον, χωρίς να σημαίνει ότι άλλαξαν τα κυρίαρχα «δόγματα». Όμως, εσχάτως και ως φαίνεται… επιτηδευμένα, διάφορες δοξασίες για την επαναγορά μεγάλων επιχειρήσεων από το κράτος (όπως ο ΟΤΕ) που έχουν δοθεί σε ιδιώτες είτε δεν ακούγονται, είτε δεν είναι στην κορυφή της ατζέντας και χρησιμοποιούνται μόνο σε… έσχατη ανάγκη πολιτικής «πιστοποίησης»!
Οι ψηφοφόροι αλλάζουν, δεν επιλέγουν πελατειακά πλέον
Οι πολίτες μέσα από τη διαδικασία της κρίσης έχουν ωριμάσει και στον τρόπο που προσεγγίζουν πλέον το εκλογικό τους… δικαίωμα. Δεν είναι τυχαίο ότι θέλουν κυβερνήσεις συνεργασίας, τα κάστρα του παρελθόντος δείχνουν ότι έχουν πεθάνει.
Ασχέτως με τις ψήφους αντίδρασης και οργής του 2012, το εκλογικό σώμα έχει καταλάβει - έχει νιώσει κυριολεκτικά στο πετσί του - ότι (στην πραγματικότητα) λεφτά δεν υπάρχουν πλέον!
Η χώρα πρέπει να βρει τη χαμένη της δημιουργικότητα, την παραγωγή, τη βιομηχανία, την επιχειρηματικότητά της και τα ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα που θα φέρουν δουλειές ξανά, μακριά από διεφθαρμένα συνδικαλιστικά φέουδα που λυμαίνονταν επί δεκαετίες το σύστημα.
Ο ψηφοφόρος καταλαβαίνει ότι το κράτος – επιχειρηματίας χρεοκόπησε, οπότε η επανακρατικοποίηση μεγάλων δημοσίων οργανισμών, δεν είναι κάτι ρεαλιστικό στον υπάρχον statusquo.
Σ’ όλα αυτά, η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ – παρ’ ότι μπορεί ιντριγκάρει συναισθηματικά σημαντικό τμήμα ψηφοφόρων – δεν φαίνεται να πείθει για τη ρεαλιστικότητά της.
Ακόμη και όσοι την ασπάζονται, βαθιά μέσα τους αμφιβάλουν ότι μπορούν – σε πραγματικές κυβερνητικές συνθήκες – να υπάρξουν οι υπερβάσεις που το συγκεκριμένο κόμμα ευαγγελίζεται.
Σε θέματα οικονομίας και επιχειρηματικότητας, η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ φαντάζει ότι αντιπροσωπεύει το… παλιό, το συντηρητικό, το… δογματικό! Το μη ρεαλιστικό…
Αυτός είναι και ο κυρίαρχος λόγος που – κατά την άποψή μας – το συγκεκριμένο κόμμα δεν έχει το πειστικό κυβερνητικό momentumπου θα «άρμοζε» μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες καταστροφής που βιώνει η χώρα.
|
||||
|
|
||||
Δε χρειάζεται να είναι κανείς μεγάλος πολιτικός αναλυτής για να καταλάβει με… γυμνό μάτι παρατηρώντας δημοσκοπήσεις και πολιτικοκοινωνικά τεκταινόμενα ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πείθουν ως πολιτική οντότητα για να θεωρηθούν ώριμη κυβερνητική λύση.
Ο Σύριζα, μπορεί να έκανε την πιο μεγάλη αντεπίθεση… εκλογικών ποσοστών στην ιστορία της μεταπολίτευσης στις εκλογές του 2012, όπου από το 3% βρέθηκε στο 27-28%, όμως, μετά από 20 μήνες από εκείνες τις εκλογές, δε δείχνει τη δυναμική που υπόσχονταν εκείνο το momentum.
Παρ’ ότι κρατάει το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεών του, συγκρινόμενος με τα ποσοστά που συγκεντρώνει η Ν.Δ., η συγκομιδή είναι ιδιαιτέρως φτωχή τηρουμένων των αναλογιών, των συνθηκών και των δεδομένων.
Σύνθετη ασφαλώς η εκτίμηση της όλης κατάστασης και πολύπλοκοι οι λόγοι που οδηγούν σε μνημειώδη μετάλλαξη των επί δεκαετίες κατεστημένων «εξουσιών» και στερεοτύπων στα πολιτικά δρώμενα της χώρας. Όμως, η αντικειμενική αίσθηση είναι ότι για να είχε πραγματικό και αδιαφιλονίκητο momentum νίκης ο ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να είχε «αέρα» ποσοστών συντριπτικά υψηλότερα του κόμματος που κυβερνά, κάτι που δεν γίνεται.
Κοινή είναι η αίσθηση είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ – για να θεωρηθεί ότι έχουν ανθεκτική κυβερνητική δυναμική και έπειθαν πραγματικά το εκλογικό σώμα - θα έπρεπε το κόμμα να βρίσκεται σε ποσοστά τουλάχιστον 30-35%! Από αυτά τα ποσοστά, απέχει παρασάγγας όμως.
Σ’ όλες τις δημοσκοπήσεις που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τους τελευταίους μήνες, ο ΣΥΡΙΖΑ κυμαίνεται στο 20% έως 22%, ξεπερνώντας μόλις κατά 1 έως 2 μονάδες τη 2η Ν.Δ.!
Στην πρόσφατη GPO για την εκπομπή «Ανατροπή» στο Mega και στην πρόθεση ψήφου για εθνικές εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσε το 21,4% έναντι 20,2% της Ν.Δ.! Διαφορά εντελώς ασήμαντη, σχεδόν στο όριο του στατιστικού λάθους! Και όλα αυτά, τη στιγμή που η Ν.Δ. κυβερνά εδώ και 20 μήνες, έχοντας όλη την υποτιθέμενη φθορά που αυτό συνεπάγεται, με τήρηση των μνημονίων, με απεχθή φορολογία, με την ανεργία στο 28%, με συγκεντρωμένα και πολλαπλά σκάνδαλα κ.λπ.!
Παράλληλα, το 74,2% των ερωτηθέντων στην ίδια δημοσκόπηση θεωρεί πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος να κυβερνήσει τη χώρα!
Σε έταιρη δημοσκόπηση της Alco για λογαριασμό του τηλεοπτικού σταθμού Action24 τα αποτελέσματα είναι περίπου τα ίδια. Προβάδισμα (μόλις) 1,4 ποσοστιαίας μονάδας στην πρόθεση ψήφου για τις ευρωεκλογές του ΣΥΡΙΖΑ έναντι της Ν.Δ. Συγκεκριμένα, το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα συγκεντρώνει 21,4% και η Ν.Δ. 20%.
Δηλαδή σχεδόν… ισοπαλία, τηρουμένων των αναλογιών, σ’ ένα περιβάλλον τόσο ευμετάβλητο, ενώ επίκεινται σημαντικές αποφάσεις και εξελίξεις για την Ελλάδα, οι οποίες δύνανται ακόμη και να αντιστρέψουν το κλίμα υπέρ της Ν.Δ. Και αυτό δεν το γράφουμε καθόλου παίρνοντας θέση υπέρ ή κατά, απλώς καταγράφουμε τα γεγονότα.
Ραγδαίες εξελίξεις, ευμετάβλητο πολιτικοοικονομικό περιβάλλον
Μια αναβάθμιση της Ελλάδος από ξένο (έναν ή περισσότερους) οίκο αξιολόγησης είναι πολύ πιθανή, κάτι που θα δώσει οπωσδήποτε ώθηση στο υπάρχον κυβερνητικό σχήμα. Τα speadsέχουν κατέλθει στα προ μνημονίων επίπεδα, στοιχείο που δείχνει ότι το στοίχημα της εξόδου της χώρας εκ νέου στις αγορές - έστω και μερικώς μέσω κάποιου ομολόγου - δεν είναι ανυπέρβλητο, αντιθέτως γίνεται ολοένα και πιο ορατό.
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το δρομολογούμενο σχέδιο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους που προωθεί η διεθνής κοινότητα, είναι παράγοντες που έχουν δυναμική και εκλογική βαρύτητα πολύ κρίσιμη, μπορούν να διαφοροποιήσουν τους συσχετισμούς.
Τουτέστιν, μπορεί να θεωρηθεί ότι η Ν.Δ. έχει «ξύσει» τον πάτο στα ποσοστά της, έχει δει τα χειρότερα σε ότι αφορά το εκλογικό της εκτόπισμα όλο το περασμένο μαύρο ειδησεογραφικά, οικονομικά και κοινωνικά 20μηνο, οπότε μπορεί σχετικά εύκολα να κερδίζει «πόντους» προσεχώς.
Το άφθαρτο προφίλ του Αλέξη Τσίπρα και η Βαβέλ του ΣΥΡΙΖΑ
Κανείς δεν αμφιβάλει ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας… άφθαρτος νέος πολιτικός, χωρίς εμπλοκή στα χρεοκοπημένα πολιτικά τεκταινόμενα της μεταπολίτευσης. Είναι άνθρωπος χωρίς μεγάλες εμμονές, χωρίς «κολλήματα» και πολιτικές «αρρώστιες» του παρελθόντος, ενώ δεν προέρχεται από πολιτική οικογένεια.
Ασχέτως με την επαγγελματική του διαδρομή και εργασιακή του υπόσταση, τουλάχιστον πολιτικά είναι… αυτοδημιούργητος, όσο μπορεί να θεωρηθεί έτσι ένας άνθρωπος που περνά μέσα από τα γρανάζια και την… ιεραρχία (ελληνικού) κόμματος. Όμως, δεν προέρχεται από πολιτική οικογένεια, δεν ανήκει σε πολιτική «κάστα» όπως σχεδόν όλοι οι (άλλοι) πολιτικοί αρχηγοί και όπως ένα μεγάλο τμήμα των Βουλευτών.
Από εκεί και πέρα, η κοινή πεποίθηση είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας είναι ξεκάθαρος, ευθυτενής και «καθαρός», αλλά η αίσθηση, η πολύ έντονη αίσθηση, είναι ότι είναι άγουρος για εξουσία!
Σύνθετοι οι λόγοι βεβαίως που έγκεινται πρωτίστως στην ιδεολογική και στελεχιακή… Βαβέλ του κόμματος του Σύριζα και λιγότερο στις ικανότητες του κ. Τσίπρα.
Η… πυραμίδα του ΣΥΡΙΖΑ
Ο τρόπος που «αναπτύχθηκε» και γιγαντώθηκε το κόμμα παραπέμπει εν πολλοίς σε… πυραμίδα χρηματιστηριακού τύπου! Οι μετοχές του κόμματος στο πολιτικό χρηματιστήριο γιγαντώθηκαν με απότομο και σχεδόν ανορθόδοξο τρόπο, δημιουργώντας σημαντικές αρρυθμίες στη λειτουργία του, στο ιδεολογικό του στίγμα και στην ομοιογένεια του στελεχιακού του (εντελώς ετερόκλητου) μωσαϊκού.
Στοίχημα του ΣΥΡΙΖΑ είναι να υποστηρίξει αυτή την υπερδιόγκωση του εκτοπίσματός του, καθώς είναι η πρώτη φορά στα νεότερα πολιτικά χρονικά της χώρας που ένα κόμμα αριστερής κατεύθυνσης και ιδεολογίας, πλησιάζει τόσο πολύ στο… πρωτάθλημα, στο να γίνει κυβέρνηση.
Το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ αναπτύχθηκε με ταχύτατους ρυθμούς γεγονός που δημιούργησε εύλογα δομικά κενά σ’ όλες τις βαθμίδες λειτουργίας του. Κυρίαρχο ασφαλώς είναι η ιδεολογική του κατεύθυνση, η οποία σαφώς έχει… λειανθεί και στρογγυλέψει κλιμακωτά τους τελευταίους μήνες.
Το κόμμα έχει πάρει σαφώς πιο «κυβερνητική» μορφή, οι ρητορικές παλαιάς αριστεράς δεν ακούγονται πολύ έντονα πλέον, χωρίς να σημαίνει ότι άλλαξαν τα κυρίαρχα «δόγματα». Όμως, εσχάτως και ως φαίνεται… επιτηδευμένα, διάφορες δοξασίες για την επαναγορά μεγάλων επιχειρήσεων από το κράτος (όπως ο ΟΤΕ) που έχουν δοθεί σε ιδιώτες είτε δεν ακούγονται, είτε δεν είναι στην κορυφή της ατζέντας και χρησιμοποιούνται μόνο σε… έσχατη ανάγκη πολιτικής «πιστοποίησης»!
Οι ψηφοφόροι αλλάζουν, δεν επιλέγουν πελατειακά πλέον
Οι πολίτες μέσα από τη διαδικασία της κρίσης έχουν ωριμάσει και στον τρόπο που προσεγγίζουν πλέον το εκλογικό τους… δικαίωμα. Δεν είναι τυχαίο ότι θέλουν κυβερνήσεις συνεργασίας, τα κάστρα του παρελθόντος δείχνουν ότι έχουν πεθάνει.
Ασχέτως με τις ψήφους αντίδρασης και οργής του 2012, το εκλογικό σώμα έχει καταλάβει - έχει νιώσει κυριολεκτικά στο πετσί του - ότι (στην πραγματικότητα) λεφτά δεν υπάρχουν πλέον!
Η χώρα πρέπει να βρει τη χαμένη της δημιουργικότητα, την παραγωγή, τη βιομηχανία, την επιχειρηματικότητά της και τα ανταγωνιστικά της πλεονεκτήματα που θα φέρουν δουλειές ξανά, μακριά από διεφθαρμένα συνδικαλιστικά φέουδα που λυμαίνονταν επί δεκαετίες το σύστημα.
Ο ψηφοφόρος καταλαβαίνει ότι το κράτος – επιχειρηματίας χρεοκόπησε, οπότε η επανακρατικοποίηση μεγάλων δημοσίων οργανισμών, δεν είναι κάτι ρεαλιστικό στον υπάρχον statusquo.
Σ’ όλα αυτά, η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ – παρ’ ότι μπορεί ιντριγκάρει συναισθηματικά σημαντικό τμήμα ψηφοφόρων – δεν φαίνεται να πείθει για τη ρεαλιστικότητά της.
Ακόμη και όσοι την ασπάζονται, βαθιά μέσα τους αμφιβάλουν ότι μπορούν – σε πραγματικές κυβερνητικές συνθήκες – να υπάρξουν οι υπερβάσεις που το συγκεκριμένο κόμμα ευαγγελίζεται.
Σε θέματα οικονομίας και επιχειρηματικότητας, η ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ φαντάζει ότι αντιπροσωπεύει το… παλιό, το συντηρητικό, το… δογματικό! Το μη ρεαλιστικό…
Αυτός είναι και ο κυρίαρχος λόγος που – κατά την άποψή μας – το συγκεκριμένο κόμμα δεν έχει το πειστικό κυβερνητικό momentumπου θα «άρμοζε» μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες καταστροφής που βιώνει η χώρα.
Σχόλια αναγνωστών