γράφει : Δ.Ν.
Η Ευρωπαική Ένωση είναι, επιεικώς, η μεγαλύτερη εξαπάτηση των λαών της Ευρώπης από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η λαμπερή εμφάνιση με αστέρια, τα μεγάλα κτήρια, συμφωνίες του Μπετόβεν, τόνοι ρητορικής περί αξιών, δημοκρατίας, πολιτισμού, τα γαλλικά (ότι πεις στα γαλλικά ακούγεται ωραίο), κτλ δεν είναι παρά η σάλτσα με την οποία εξαπατά ακόμα και κομμάτι του ίδιου της του εαυτού.
Το δαιδαλώδες σύστημα διακυβέρνησης προσφέρει παντελή άγνοια για το ποιος κάνει κουμάντο, από που προέρχονται οι διάφορες αποφάσεις που οι Ευρωβουλευτές ψηφίζουν με την ντουζίνα χωρίς πολλοί να μην έχουν ιδέα τι ψήφισαν αφού τα ίδια τα ψηφίσματα είναι επενδυμένα με ένα καταπληκτικό μείγμα καφκικού λαβύρινθου και news-speak που εννοούν άλλο από αυτό που λένε.
Όταν π.χ. ψηφίζουν για τα δικαιώματα των εργαζομένων ψηφίζουν για το δικαίωμα των εργοδοτών να κάνουν τους εργαζόμενους παιχνίδι τους.
Οι τόνοι προπαγάνδας και οι χιλιάδες χορηγίες/υποτροφίες/κονδύλια/internships/πανεπιστημιακές έδρες που δεσμεύουν τους λήπτες τους να μην αμφισβητούν την ΕΕ αλλιώς χάνουν το χρήμα ή την δουλειά τους έκαναν καλά τον ρόλο τους τις τελευταίες δεκαετίες.
Έκαναν την ΕΕ να φαίνεται ένας ανεξάρτητος μηχανισμός, ουδέτερος, που χτίστηκε τάχα πάνω σε κάποιες αξίες για να σώσει τον λαό και τον πολιτισμό της Ευρώπης από τα βάσανα και τον πόλεμο.
Αν πάνω σε κάποια αξία βασίστηκε η ίδρυση της ΕΕ είναι η ανταλλακτική αξία,η αξία του εμπορεύματος και η ανάγκη η αξία του εμπορεύματος ‘’ανθρώπινη εργασία’’ να κατέβει όσο περισσότερο γίνεται χωρίς να ψοφήσει ο φορέας του, δηλαδή οι εργαζόμενοι (βασικά και να ψοφήσουν δεκάρα δεν δίνει το κεφάλαιο, με τόση ανεργία ουδείς αναντικατάστατος).
Η λαμπερή εμφάνιση με αστέρια, τα μεγάλα κτήρια, συμφωνίες του Μπετόβεν, τόνοι ρητορικής περί αξιών, δημοκρατίας, πολιτισμού, τα γαλλικά (ότι πεις στα γαλλικά ακούγεται ωραίο), κτλ δεν είναι παρά η σάλτσα με την οποία εξαπατά ακόμα και κομμάτι του ίδιου της του εαυτού.
Το δαιδαλώδες σύστημα διακυβέρνησης προσφέρει παντελή άγνοια για το ποιος κάνει κουμάντο, από που προέρχονται οι διάφορες αποφάσεις που οι Ευρωβουλευτές ψηφίζουν με την ντουζίνα χωρίς πολλοί να μην έχουν ιδέα τι ψήφισαν αφού τα ίδια τα ψηφίσματα είναι επενδυμένα με ένα καταπληκτικό μείγμα καφκικού λαβύρινθου και news-speak που εννοούν άλλο από αυτό που λένε.
Όταν π.χ. ψηφίζουν για τα δικαιώματα των εργαζομένων ψηφίζουν για το δικαίωμα των εργοδοτών να κάνουν τους εργαζόμενους παιχνίδι τους.
Οι τόνοι προπαγάνδας και οι χιλιάδες χορηγίες/υποτροφίες/κονδύλια/internships/πανεπιστημιακές έδρες που δεσμεύουν τους λήπτες τους να μην αμφισβητούν την ΕΕ αλλιώς χάνουν το χρήμα ή την δουλειά τους έκαναν καλά τον ρόλο τους τις τελευταίες δεκαετίες.
Έκαναν την ΕΕ να φαίνεται ένας ανεξάρτητος μηχανισμός, ουδέτερος, που χτίστηκε τάχα πάνω σε κάποιες αξίες για να σώσει τον λαό και τον πολιτισμό της Ευρώπης από τα βάσανα και τον πόλεμο.
Αν πάνω σε κάποια αξία βασίστηκε η ίδρυση της ΕΕ είναι η ανταλλακτική αξία,η αξία του εμπορεύματος και η ανάγκη η αξία του εμπορεύματος ‘’ανθρώπινη εργασία’’ να κατέβει όσο περισσότερο γίνεται χωρίς να ψοφήσει ο φορέας του, δηλαδή οι εργαζόμενοι (βασικά και να ψοφήσουν δεκάρα δεν δίνει το κεφάλαιο, με τόση ανεργία ουδείς αναντικατάστατος).
Σχόλια αναγνωστών