Ο αρθρογράφος κατηγορεί τους Ευρωπαίους πολιτικούς για «οικονομικό αναλφαβητισμό»
Κατά της επιλογής ενός ακόμη Ευρωπαίου πολιτικού, όπως ο πρώην επικεφαλής του Eurogroup Jeroen Dijsselbloem, για τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου του ΔΝΤ, τάσσεται με άρθρο του στους Financial Times ο γνωστός αρθρογράφος, Wolfgang Münchau, σε άρθρο του με τον εύγλωττο τίτλο: Μην αντιμετωπίζετε το ΔΝΤ ως βραβείο παρηγοριάς για την ΕΕ.
Αν και αναφέρει πως το 2011 στήριξε την τότε υποψηφιότητα της Christine Lagarde, προκειμένου η Ευρωζώνη να έχει μία μεγαλύτερη συνδρομή στα χρόνια της κρίσης χρέους, τώρα ξεκαθαρίζει πως το ΔΝΤ δεν πρέπει να ανεχθεί άλλο τον «οικονομικό αναλφαβητισμό» Ευρωπαίων πολιτικών.
Είναι δημόσιο συμφέρον να σταματήσει η Ευρωζώνη να εξάγει τους πιο τοξικούς πολιτικούς - και τις πολιτικές της - στον υπόλοιπο κόσμο, γράφει χαρακτηριστικά ο Münchau.
«Κατά τη γνώμη μου, το πρόβλημα με πολλούς κορυφαίους πολιτικούς της ΕΕ είναι ο βαθύτατος οικονομικός αναλφαβητισμός τους.
Η λιτότητα είναι μια από τις μεγάλες τραγωδίες πολιτικής της εποχής μας. Είναι αυτό που κρύβεται πίσω από την άνοδο της λαϊκιστικής Lega στην Ιταλία.
Το κόμμα του Matteo Salvini βρίσκεται στα πρόθυρα μιας άνευ προηγουμένου εξουσίας», σημειώνει χαρακτηριστικά.
«Η Ursula von der Leyen, η νεοκλεγείσα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μας έδωσε μία σχεδόν κωμική παραδοχή του οικονομικού της αναλφαβητισμού κατά τη διάρκεια ακρόασής της στο Ευρωκοινοβούλιο, όταν τη ρώτησε ένας βουλευτής των Πρασίνων για το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας.
Η κυριολεκτική γερμανική μετάφραση είναι ‘’πλεόνασμα απόδοσης’’.
Η ασυντόνιστη απάντηση της von der Leyen αποκάλυψε ότι, όπως και ο Trump, βλέπει τα πλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών ως θετική μέτρηση επιδόσεων», αναφέρει ο γνωστός αρθρογράφος.
Μία τέτοια νοοτροπία, όπως αυτή στην Ευρωζώνη, έφερε το δημοσιονομικό σύμπλεγμα, ένα σύνολο κανόνων που υποχρεώνουν τις χώρες να επιτύχουν έναν συγκεκριμένο ποσοτικό στόχο για το χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ.
«Μας έφερε το χρέος της Γερμανίας, έναν συνταγματικό κανόνα ισορροπημένου προϋπολογισμού που κατέληξε να παράγει επίμονα δημοσιονομικά πλεονάσματα.
Και έφερε τον Dijsselbloem στον κατάλογο των επιλογών.
Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να κάνει ο υπόλοιπος κόσμος για τις φτωχές πολιτικές επιλογές της Ευρωζώνης.
Ωστόσο, μπορεί και πρέπει να αρνηθεί να επιβραβεύσει αυτούς τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής με θέσεις σε οργανισμούς διεθνούς χρηματοδότησης», επισημαίνει ο Münchau.
Οι δεξιότητες που απαιτούνται από τον επόμενο διευθύνοντα σύμβουλο του ΔΝΤ θα είναι διαφορετικές από εκείνες που ζητήθηκαν πριν από οκτώ χρόνια.
Ο επιτυχημένος υποψήφιος θα πρέπει να αντιμετωπίσει προκλήσεις στο εμπόριο, θολά σύνορα μεταξύ δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής, νέους τύπους χρηματοπιστωτικών κρίσεων και ψηφιακά νομίσματα, εκτιμά ο αρθρογράφος.
«Η επόμενη δεκαετία θα μπορούσε να δει βαθιές αλλαγές στο διεθνές νομισματικό σύστημα.
Είναι φανερό ότι οι υπουργοί οικονομικών της Ευρωζώνης δεν έδωσαν προτεραιότητα σε αυτά τα ζητήματα στις συζητήσεις τους για κορυφαίες θέσεις εργασίας.
Για αυτούς, έχει σημασία μόνο αν κάποιος προέρχεται από την Ευρωζώνη ή όχι, εάν είναι αριστερός ή δεξιός, ή εάν είναι βόρειος ή νότιος.
Πάντως παραδέχεται ότι, ο πρώην πρόεδρος του Eurogroup φέρεται ως ο επικρατέστερος για τη θέση, αν και υπενθυμίζει με σκωπτικό τρόπο παλαιά δήλωση του Ολλανδού πολιτικού πως κάποιες χώρες της κρίσης (σ.σ. η Ελλάδα) ξόδευε τα χρήματα για «ποτά και γυναίκες».
Ο αρθρογράφος εύχεται, εάν τελικά ο Boris Johnson εκλεγεί πρωθυπουργός της Βρετανίας από κοινού με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Donald Trump, να εμποδίσουν επιλογές, όπως αυτή του Dijsselbloem, για τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου του ΔΝΤ.
Αν και αναφέρει πως το 2011 στήριξε την τότε υποψηφιότητα της Christine Lagarde, προκειμένου η Ευρωζώνη να έχει μία μεγαλύτερη συνδρομή στα χρόνια της κρίσης χρέους, τώρα ξεκαθαρίζει πως το ΔΝΤ δεν πρέπει να ανεχθεί άλλο τον «οικονομικό αναλφαβητισμό» Ευρωπαίων πολιτικών.
Είναι δημόσιο συμφέρον να σταματήσει η Ευρωζώνη να εξάγει τους πιο τοξικούς πολιτικούς - και τις πολιτικές της - στον υπόλοιπο κόσμο, γράφει χαρακτηριστικά ο Münchau.
«Κατά τη γνώμη μου, το πρόβλημα με πολλούς κορυφαίους πολιτικούς της ΕΕ είναι ο βαθύτατος οικονομικός αναλφαβητισμός τους.
Η λιτότητα είναι μια από τις μεγάλες τραγωδίες πολιτικής της εποχής μας. Είναι αυτό που κρύβεται πίσω από την άνοδο της λαϊκιστικής Lega στην Ιταλία.
Το κόμμα του Matteo Salvini βρίσκεται στα πρόθυρα μιας άνευ προηγουμένου εξουσίας», σημειώνει χαρακτηριστικά.
«Η Ursula von der Leyen, η νεοκλεγείσα πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, μας έδωσε μία σχεδόν κωμική παραδοχή του οικονομικού της αναλφαβητισμού κατά τη διάρκεια ακρόασής της στο Ευρωκοινοβούλιο, όταν τη ρώτησε ένας βουλευτής των Πρασίνων για το πλεόνασμα τρεχουσών συναλλαγών της Γερμανίας.
Η κυριολεκτική γερμανική μετάφραση είναι ‘’πλεόνασμα απόδοσης’’.
Η ασυντόνιστη απάντηση της von der Leyen αποκάλυψε ότι, όπως και ο Trump, βλέπει τα πλεονάσματα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών ως θετική μέτρηση επιδόσεων», αναφέρει ο γνωστός αρθρογράφος.
Μία τέτοια νοοτροπία, όπως αυτή στην Ευρωζώνη, έφερε το δημοσιονομικό σύμπλεγμα, ένα σύνολο κανόνων που υποχρεώνουν τις χώρες να επιτύχουν έναν συγκεκριμένο ποσοτικό στόχο για το χρέος σε σχέση με το ΑΕΠ.
«Μας έφερε το χρέος της Γερμανίας, έναν συνταγματικό κανόνα ισορροπημένου προϋπολογισμού που κατέληξε να παράγει επίμονα δημοσιονομικά πλεονάσματα.
Και έφερε τον Dijsselbloem στον κατάλογο των επιλογών.
Δεν υπάρχει τίποτα που μπορεί να κάνει ο υπόλοιπος κόσμος για τις φτωχές πολιτικές επιλογές της Ευρωζώνης.
Ωστόσο, μπορεί και πρέπει να αρνηθεί να επιβραβεύσει αυτούς τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής με θέσεις σε οργανισμούς διεθνούς χρηματοδότησης», επισημαίνει ο Münchau.
Οι δεξιότητες που απαιτούνται από τον επόμενο διευθύνοντα σύμβουλο του ΔΝΤ θα είναι διαφορετικές από εκείνες που ζητήθηκαν πριν από οκτώ χρόνια.
Ο επιτυχημένος υποψήφιος θα πρέπει να αντιμετωπίσει προκλήσεις στο εμπόριο, θολά σύνορα μεταξύ δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής, νέους τύπους χρηματοπιστωτικών κρίσεων και ψηφιακά νομίσματα, εκτιμά ο αρθρογράφος.
«Η επόμενη δεκαετία θα μπορούσε να δει βαθιές αλλαγές στο διεθνές νομισματικό σύστημα.
Είναι φανερό ότι οι υπουργοί οικονομικών της Ευρωζώνης δεν έδωσαν προτεραιότητα σε αυτά τα ζητήματα στις συζητήσεις τους για κορυφαίες θέσεις εργασίας.
Για αυτούς, έχει σημασία μόνο αν κάποιος προέρχεται από την Ευρωζώνη ή όχι, εάν είναι αριστερός ή δεξιός, ή εάν είναι βόρειος ή νότιος.
Πάντως παραδέχεται ότι, ο πρώην πρόεδρος του Eurogroup φέρεται ως ο επικρατέστερος για τη θέση, αν και υπενθυμίζει με σκωπτικό τρόπο παλαιά δήλωση του Ολλανδού πολιτικού πως κάποιες χώρες της κρίσης (σ.σ. η Ελλάδα) ξόδευε τα χρήματα για «ποτά και γυναίκες».
Ο αρθρογράφος εύχεται, εάν τελικά ο Boris Johnson εκλεγεί πρωθυπουργός της Βρετανίας από κοινού με τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Donald Trump, να εμποδίσουν επιλογές, όπως αυτή του Dijsselbloem, για τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου του ΔΝΤ.
Σχόλια αναγνωστών