γράφει : ΜΑΡΙΝΑ ΦΟΥΝΤΑ
Εκείνο που χρειάζεται η Ευρωζώνη είναι θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις στην ίδια τη δομή και την ύπαρξή της
Έναν χρήσιμο οδηγό για τη σωτηρία του ευρώ παρουσιάζει ο διάσημος οικονομολόγος Joseph Stiglitz.
Όπως εξηγεί, έχουν περάσει τρία ολόκληρα χρόνια από το ξέσπασμα της ευρωπαϊκής κρίσης και σήμερα μόνος ένας εξαιρετικά αισιόδοξος αναλυτής θα διεμήνυε πως τα χειρότερα για την Ευρωζώνη έχουν περάσει. Η αλήθεια είναι πως, όσοι ισχυρίζονται πως η ύφεση της Ευρωζώνης έχει τελειώσει, συμπεραίνουν πως το φάρμακο της λιτότητας είχε αποτέλεσμα. Αλλά κάποιος πρέπει να το πει αυτό στις χώρες εκείνες της Ευρωζώνης που παραμένουν δέσμιες της ύφεσης και που μαστίζονται από ανεργία άνω του 20% (άνω του 50% στους νέους).
Με τους υφιστάμενους ρυθμούς ανάκαμψης, εκτιμά ο Stiglitz, η Ευρωζώνη δεν αναμένεται να επιστρέψει σε φυσιολογικά επίπεδα εντός της επόμενης δεκαετίας.
Εκείνο που χρειάζεται η Ευρωζώνη είναι θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις στην ίδια τη δομή και την ύπαρξή της. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον διεθνούς φήμης οικονομολόγο, η Ευρωζώνη χρειάζεται:
- Μια πραγματική τραπεζική ένωση, με ενιαία εποπτεία, ενιαίο μηχανισμό εγγύησης καταθέσεων και με ενιαίο μηχανισμό εκκαθάρισης των προβληματικών τραπεζών.
- Ένα είδος αμοιβαιοποίησης του χρέους, όπως η έκδοση ευρωομολόγου: Με την ευρωπαϊκή αναλογία χρέους προς ΑΕΠ μικρότερη έναντι των ΗΠΑ, η Ευρώπη θα μπορεί να δανείζεται με αρνητικά επιτόκια. Αν συμβεί αυτό, θα υπάρχουν διαθέσιμα κεφάλαια για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας και για την έξοδο από την κρίση των χωρών εκείνων που έχουν πληγεί περισσότερο από αυτήν.
- Πολιτικές τόνωσης της βιομηχανικής παραγωγής.
- Μια κεντρική τράπεζα που να εστιάζει όχι μόνο στην πορεία διαμόρφωσης του πληθωρισμού, αλλά και να στοχεύει στην τόνωση της ανάπτυξης και της απασχόλησης, καθώς και στη θωράκιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.
- Aντικατάσταση των μέτρων που πλήττουν την ανάπτυξη με μέτρα που προάγουν την ανάπτυξη, επενδύοντας στο ανθρώπινο δυναμικό, την τεχνολογία και τις υποδομές.
- H εσωτερική υποτίμηση - μείωση μισθών και τιμών - δεν αποτελεί υποκατάστατο της ευελιξίας στην αγορά. Αντίθετα, αυξάνει τους φόβους για την εμφάνιση αποπληθωρισμού, ενισχύοντας κατ' επέκταση τη μόχλευση και τα επίπεδα του χρέους.
- Kαμία χώρα δεν επέστρεψε στην ευημερία μέσω της λιτότητας. Mε την παγκόσμια ανάπτυξη να παραμένει αναιμική, η εξαγωγική δραστηριότητα της Ευρωζώνης δεν θα την επαναφέρει τόσο σύντομα στην οικονομική ευημερία.
- Η Γερμανία και οι άλλες χώρες του ισχυρού Βορρά επιδεικνύουν μια μεγάλη έλλειψη αλληλεγγύης ως προς τις χώρες του Νότου. Πρόκειται για μια λάθος τακτική, για πολλούς λόγους.
To ευρώ δημιουργήθηκε για να προάγει την ανάπτυξη, την ευημερία και τη συνοχή στην Ευρώπη. Αντίθετα, προσθέτει ο Stiglitz, το ευρώ έφερε στασιμότητα, αβεβαιότητα και διχασμό.
"To ευρώ μπορεί να σωθεί, αλλά θα χρειαστούν περισσότερα από ορισμένες απλές δεσμεύσεις για τη θωράκισή του. Εάν η Γερμανία δεν είναι πρόθυμη να κάνει όσα απαιτούνται, εάν το Βερολίνο δεν επιδείξει αλληλεγγύη, τότε ίσως να είναι καλύτερα να εγκαταλειφθεί το ευρώ, προκειμένου να διασωθεί το ευρωπαϊκό project".
www.bankingnews.gr
Όπως εξηγεί, έχουν περάσει τρία ολόκληρα χρόνια από το ξέσπασμα της ευρωπαϊκής κρίσης και σήμερα μόνος ένας εξαιρετικά αισιόδοξος αναλυτής θα διεμήνυε πως τα χειρότερα για την Ευρωζώνη έχουν περάσει. Η αλήθεια είναι πως, όσοι ισχυρίζονται πως η ύφεση της Ευρωζώνης έχει τελειώσει, συμπεραίνουν πως το φάρμακο της λιτότητας είχε αποτέλεσμα. Αλλά κάποιος πρέπει να το πει αυτό στις χώρες εκείνες της Ευρωζώνης που παραμένουν δέσμιες της ύφεσης και που μαστίζονται από ανεργία άνω του 20% (άνω του 50% στους νέους).
Με τους υφιστάμενους ρυθμούς ανάκαμψης, εκτιμά ο Stiglitz, η Ευρωζώνη δεν αναμένεται να επιστρέψει σε φυσιολογικά επίπεδα εντός της επόμενης δεκαετίας.
Εκείνο που χρειάζεται η Ευρωζώνη είναι θεμελιώδεις μεταρρυθμίσεις στην ίδια τη δομή και την ύπαρξή της. Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με τον διεθνούς φήμης οικονομολόγο, η Ευρωζώνη χρειάζεται:
- Μια πραγματική τραπεζική ένωση, με ενιαία εποπτεία, ενιαίο μηχανισμό εγγύησης καταθέσεων και με ενιαίο μηχανισμό εκκαθάρισης των προβληματικών τραπεζών.
- Ένα είδος αμοιβαιοποίησης του χρέους, όπως η έκδοση ευρωομολόγου: Με την ευρωπαϊκή αναλογία χρέους προς ΑΕΠ μικρότερη έναντι των ΗΠΑ, η Ευρώπη θα μπορεί να δανείζεται με αρνητικά επιτόκια. Αν συμβεί αυτό, θα υπάρχουν διαθέσιμα κεφάλαια για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας και για την έξοδο από την κρίση των χωρών εκείνων που έχουν πληγεί περισσότερο από αυτήν.
- Πολιτικές τόνωσης της βιομηχανικής παραγωγής.
- Μια κεντρική τράπεζα που να εστιάζει όχι μόνο στην πορεία διαμόρφωσης του πληθωρισμού, αλλά και να στοχεύει στην τόνωση της ανάπτυξης και της απασχόλησης, καθώς και στη θωράκιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας.
- Aντικατάσταση των μέτρων που πλήττουν την ανάπτυξη με μέτρα που προάγουν την ανάπτυξη, επενδύοντας στο ανθρώπινο δυναμικό, την τεχνολογία και τις υποδομές.
- H εσωτερική υποτίμηση - μείωση μισθών και τιμών - δεν αποτελεί υποκατάστατο της ευελιξίας στην αγορά. Αντίθετα, αυξάνει τους φόβους για την εμφάνιση αποπληθωρισμού, ενισχύοντας κατ' επέκταση τη μόχλευση και τα επίπεδα του χρέους.
- Kαμία χώρα δεν επέστρεψε στην ευημερία μέσω της λιτότητας. Mε την παγκόσμια ανάπτυξη να παραμένει αναιμική, η εξαγωγική δραστηριότητα της Ευρωζώνης δεν θα την επαναφέρει τόσο σύντομα στην οικονομική ευημερία.
- Η Γερμανία και οι άλλες χώρες του ισχυρού Βορρά επιδεικνύουν μια μεγάλη έλλειψη αλληλεγγύης ως προς τις χώρες του Νότου. Πρόκειται για μια λάθος τακτική, για πολλούς λόγους.
To ευρώ δημιουργήθηκε για να προάγει την ανάπτυξη, την ευημερία και τη συνοχή στην Ευρώπη. Αντίθετα, προσθέτει ο Stiglitz, το ευρώ έφερε στασιμότητα, αβεβαιότητα και διχασμό.
"To ευρώ μπορεί να σωθεί, αλλά θα χρειαστούν περισσότερα από ορισμένες απλές δεσμεύσεις για τη θωράκισή του. Εάν η Γερμανία δεν είναι πρόθυμη να κάνει όσα απαιτούνται, εάν το Βερολίνο δεν επιδείξει αλληλεγγύη, τότε ίσως να είναι καλύτερα να εγκαταλειφθεί το ευρώ, προκειμένου να διασωθεί το ευρωπαϊκό project".
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών