Θα μπορούσε να είναι τόσο άσχημα όσο φοβούνται οι υποστηρικτές παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Για 6 λόγους δεν θα πρέπει να ανησυχούν οι βρετανοί αν τελικώς επιλεγεί το Brexit αναφέρει η βρετανική εφημερίδα Independent.
Η Independent η οποία έχει κρατήσει μια στάση υπέρ του Brexit διακριτικά παρουσιάζει 6 λόγους για τους οποίους δεν θα πρέπει να ανησυχούν οι πολίτες...
1. Δεν υπάρχουν και πολλά που θα συμβούν αμέσως.
Αν η χώρα ψηφίσει να φύγει, αυτό δεν σημαίνει ότι παύει να είναι μέλος της Ε.Ε. στις 24 Ιουνίου.
Συνταγματικά, το δημοψήφισμα είναι συμβουλευτικό.
Είναι μια εντολή στην κυβέρνηση να ξεκινήσει τη διαδικασία της απόσυρσης.
Η κυβέρνηση έχει διάφορες επιλογές.
Θα μπορούσε απλά να καταργήσει την Πράξη των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων του 1972 και όλη τη συναφή νομοθεσία και να πει στην Ε.Ε. ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα είναι πλέον μέλος.
Αυτό θα μπορούσε να συμβεί εντός ολίγων ημερών, όταν το Κοινοβούλιο επανασυνεδριάσει τη Δευτέρα 27 Ιουνίου.
Αλλά κανείς δεν περιμένει ότι θα συμβεί κάτι τόσο γρήγορα.
Η Συνθήκη της Λισαβόνας το 2009 όρισε για πρώτη φορά μια τυπική διαδικασία για την αποχώρηση μίας χώρας από την Ε.Ε.
Θα ήταν σωστό στρατηγικά να τη χρησιμοποιήσουμε, αν θέλουμε να διατηρήσουμε καλές σχέσεις με τους πρώην εταίρους μας και αν θέλουμε να διαπραγματευτούμε ευνοϊκούς όρους για την αποχώρησή μας.
Το άρθρο 50 ορίζει μία προθεσμία δύο ετών για τις διαπραγματεύσεις αυτές, στο τέλος της οποίας η Βρετανία θα αποχωρήσει.
2. Ο Boris Johnson δεν είναι τόσο τρομακτικός στην πραγματικότητα.
Ο David Cameron θα εξακολουθήσει να είναι ο πρωθυπουργός για την ώρα.
Νομίζω ότι θα ανακοινώσει ότι θα παραιτηθεί όταν εκλεγεί ο διάδοχός του.
Άλλοι πιστεύουν ότι θα μπορούσε να προσπαθήσει να παραμείνει για να διαχειριστεί τουλάχιστον την έναρξη των διαπραγματεύσεων για το Brexit.
Δεν νομίζω ότι θα ήταν σωστό: οι Βρετανοί, αφού ψήφισαν να φύγει η χώρα από την Ε.Ε., θα έχουν το δικαίωμα να έχουν κάποιον ο οποίος τάσσεται υπέρ της εξόδου να είναι ο επικεφαλής των διαπραγματεύσεων.
Νομίζω ότι το Συντηρητικό Κόμμα θα σκεφτεί με αυτό τον τρόπο επίσης και οι βουλευτές του, αν και η πλειοψηφία τους υποστηρίζουν αυτή τη στιγμή το «Μένουμε», θα περάσουν στο πλευρό ενός ηγέτη από το στρατόπεδο του «Φεύγουμε».
Οπότε, ο Boris θα μπορούσε να είναι πρωθυπουργός μέχρι να έρθει Οκτώβριος. Ακόμα κι αν διαφωνείτε μαζί του για την Ε.Ε., όμως, είναι ένας φιλελεύθερος, υποστηρικτής τους Ενός Έθνους, ρεαλιστής Συντηρητικός που ήταν αρκετά κεντρώος ως Δήμαρχος του Λονδίνου για να κερδίσει τις ψήφους πολλών ψηφοφόρων των Εργατικών (δύο φορές).
3. Το UKIP (Κόμμα της Ανεξαρτησίας) θα τελειώσει.
Το κόμμα του Nigel Farage θα έχει επιτύχει τον στόχο του και λογικά θα έπρεπε από μόνο του να διαλυθεί.
Πολλοί από τους υποστηρικτές του μπορεί να έχουν άλλους στόχους, όπως η επίθεση στις ανεμογεννήτριες και η αντιστροφή του νόμου για το γάμο των ομοφυλοφίλων.
Πιθανότατα θα ενταχθούν ή θα επανεισχωρήσουν στο κόμμα των Συντηρητικών και θα προσπαθήσουν να το σύρουν προς τα δεξιά.
Αλλά η αναζήτηση για πιο πράσινη ενέργεια θα συνεχιστεί και η στάση του κοινού στο γάμο των ομοφυλοφίλων είναι απίθανο να επιστρέψει στη δεκαετία του 1950.
Αν ο Boris Johnson ή h Andrea Leadsom γίνει πρωθυπουργός, δεν πρόκειται να φέρει τον Nigel Farage στην κυβέρνηση.
Οι πιο προβεβλημένοι βουλευτές των Συντηρητικών που τάσσονται υπέρ του «Φεύγουμε» τείνουν να είναι σχετικά στα δεξιά του κόμματος, αλλά ο νέος πρωθυπουργός θα ήθελε να ενώσει το κόμμα, ακριβώς όπως ο David Cameron θα ήθελε να προωθήσει ταλαντούχους υποστηρικτές του «Φεύγουμε» εάν το «Μένουμε» κερδίσει, και θα ήταν διασκεδαστικό να παρακολουθεί κανείς καθώς οι δια βίου ευρωπαϊστές αγωνίζονται να βρουν θέση στη νέα πραγματικότητα.
4. Θα γλιτώσουμε κάποια χρήματα.
Ο ισχυρισμός της εκστρατείας του «Φεύγουμε» ότι στέλνουμε 350 εκατ. στερλίνες στις Βρυξέλλες κάθε εβδομάδα είναι αναληθής, αλλά η καθαρή συνεισφορά μας είναι περίπου 180 εκατ. στερλίνες, καθώς είμαστε μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ένωσης.
Αυτό ισοδυναμεί με περίπου 200 στερλίνες ανά έτος για κάθε ενήλικο.
Πρόκειται για ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, ακόμη και αν δεν είναι τόσο μεγάλο όσο υποστηρίζει η εκστρατεία του «Φεύγουμε».
Είναι περίπου το 0,5% του εθνικού εισοδήματος.
Θα σταματήσουμε να πληρώνουμε αυτή τη συνεισφορά εάν ο πρωθυπουργός Johnson είναι σε θέση να διαπραγματευτεί μια σχέση με την Ε.Ε. η οποία δεν περιλαμβάνει τη συμβολή μας σε κονδύλια της Ένωσης, αν και αξίζει να σημειωθεί ότι Νορβηγία και Ελβετία πληρώνουν.
5. Το μεγαλύτερο μέρος της ζημιάς που θα συμβεί από μία έξοδο θα πάρει πολύ χρόνο.
Θα χάναμε ως χώρα πιθανώς περισσότερο από 200 στερλίνες ετησίως ανά κεφαλή τελικά.
Θα μπορούσαμε να τα χάσουμε αρκετά γρήγορα, αν υπάρξει μια «ύφεση Brexit» που θα προκληθεί από το σοκ στην εμπιστοσύνη και τις προσδοκίες που φέρει μία ψήφος υπέρ του Brexit, ακόμη και αν επί πραγματικού δεν θα φεύγαμε από την ενιαία αγορά της Ε.Ε. για τουλάχιστον δύο χρόνια.
Αν αποφύγει αυτή την σφαίρα και αν οι συνομιλίες για το Brexit κυλίσουν ομαλά και αν η Βρετανία απεμπλακεί από την Ε.Ε. με λογικά ευνοϊκή πρόσβαση στην ενιαία αγορά της, ακόμη και τότε θα υπάρξουν αρνητικές συνέπειες για την οικονομία μας όλα αυτά τα χρόνια.
Δεν θα είμαστε σε θέση να έχουμε ελεύθερο εμπόριο με την Ε.Ε.
Η αγορά εργασίας μας θα μπορούσε να γίνει λιγότερο ευέλικτη.
Και πιθανότατα θα προσελκύαμε λιγότερες επενδύσεις.
Μάλλον δεν θα ήμασταν σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι είμαστε τώρα, αλλά θα είμαστε σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι εάν είχαμε μείνει στην Ε.Ε.
Η εξοικονόμηση των 200 στερλινών θα φαινόταν σύντομα αρχαία ιστορία.
6. Τίποτα κακό δε συνέβη στη Γροιλανδία.
Μέχρι στιγμής, καμία χώρα δεν έχει εγκαταλείψει την Ε.Ε., αν και η Γροιλανδία, περιοχή της Δανίας, αποχώρησε το 1985.
Οι Γροιλανδοί είναι τρεις φορές πιο πλούσιοι από ό,τι ήταν τότε, πριν από 31 χρόνια.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι οι Δανοί στη Δανία είναι πέντε φορές πιο πλούσιοι.
www.bankingnews.gr
Η Independent η οποία έχει κρατήσει μια στάση υπέρ του Brexit διακριτικά παρουσιάζει 6 λόγους για τους οποίους δεν θα πρέπει να ανησυχούν οι πολίτες...
1. Δεν υπάρχουν και πολλά που θα συμβούν αμέσως.
Αν η χώρα ψηφίσει να φύγει, αυτό δεν σημαίνει ότι παύει να είναι μέλος της Ε.Ε. στις 24 Ιουνίου.
Συνταγματικά, το δημοψήφισμα είναι συμβουλευτικό.
Είναι μια εντολή στην κυβέρνηση να ξεκινήσει τη διαδικασία της απόσυρσης.
Η κυβέρνηση έχει διάφορες επιλογές.
Θα μπορούσε απλά να καταργήσει την Πράξη των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων του 1972 και όλη τη συναφή νομοθεσία και να πει στην Ε.Ε. ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν θα είναι πλέον μέλος.
Αυτό θα μπορούσε να συμβεί εντός ολίγων ημερών, όταν το Κοινοβούλιο επανασυνεδριάσει τη Δευτέρα 27 Ιουνίου.
Αλλά κανείς δεν περιμένει ότι θα συμβεί κάτι τόσο γρήγορα.
Η Συνθήκη της Λισαβόνας το 2009 όρισε για πρώτη φορά μια τυπική διαδικασία για την αποχώρηση μίας χώρας από την Ε.Ε.
Θα ήταν σωστό στρατηγικά να τη χρησιμοποιήσουμε, αν θέλουμε να διατηρήσουμε καλές σχέσεις με τους πρώην εταίρους μας και αν θέλουμε να διαπραγματευτούμε ευνοϊκούς όρους για την αποχώρησή μας.
Το άρθρο 50 ορίζει μία προθεσμία δύο ετών για τις διαπραγματεύσεις αυτές, στο τέλος της οποίας η Βρετανία θα αποχωρήσει.
2. Ο Boris Johnson δεν είναι τόσο τρομακτικός στην πραγματικότητα.
Ο David Cameron θα εξακολουθήσει να είναι ο πρωθυπουργός για την ώρα.
Νομίζω ότι θα ανακοινώσει ότι θα παραιτηθεί όταν εκλεγεί ο διάδοχός του.
Άλλοι πιστεύουν ότι θα μπορούσε να προσπαθήσει να παραμείνει για να διαχειριστεί τουλάχιστον την έναρξη των διαπραγματεύσεων για το Brexit.
Δεν νομίζω ότι θα ήταν σωστό: οι Βρετανοί, αφού ψήφισαν να φύγει η χώρα από την Ε.Ε., θα έχουν το δικαίωμα να έχουν κάποιον ο οποίος τάσσεται υπέρ της εξόδου να είναι ο επικεφαλής των διαπραγματεύσεων.
Νομίζω ότι το Συντηρητικό Κόμμα θα σκεφτεί με αυτό τον τρόπο επίσης και οι βουλευτές του, αν και η πλειοψηφία τους υποστηρίζουν αυτή τη στιγμή το «Μένουμε», θα περάσουν στο πλευρό ενός ηγέτη από το στρατόπεδο του «Φεύγουμε».
Οπότε, ο Boris θα μπορούσε να είναι πρωθυπουργός μέχρι να έρθει Οκτώβριος. Ακόμα κι αν διαφωνείτε μαζί του για την Ε.Ε., όμως, είναι ένας φιλελεύθερος, υποστηρικτής τους Ενός Έθνους, ρεαλιστής Συντηρητικός που ήταν αρκετά κεντρώος ως Δήμαρχος του Λονδίνου για να κερδίσει τις ψήφους πολλών ψηφοφόρων των Εργατικών (δύο φορές).
3. Το UKIP (Κόμμα της Ανεξαρτησίας) θα τελειώσει.
Το κόμμα του Nigel Farage θα έχει επιτύχει τον στόχο του και λογικά θα έπρεπε από μόνο του να διαλυθεί.
Πολλοί από τους υποστηρικτές του μπορεί να έχουν άλλους στόχους, όπως η επίθεση στις ανεμογεννήτριες και η αντιστροφή του νόμου για το γάμο των ομοφυλοφίλων.
Πιθανότατα θα ενταχθούν ή θα επανεισχωρήσουν στο κόμμα των Συντηρητικών και θα προσπαθήσουν να το σύρουν προς τα δεξιά.
Αλλά η αναζήτηση για πιο πράσινη ενέργεια θα συνεχιστεί και η στάση του κοινού στο γάμο των ομοφυλοφίλων είναι απίθανο να επιστρέψει στη δεκαετία του 1950.
Αν ο Boris Johnson ή h Andrea Leadsom γίνει πρωθυπουργός, δεν πρόκειται να φέρει τον Nigel Farage στην κυβέρνηση.
Οι πιο προβεβλημένοι βουλευτές των Συντηρητικών που τάσσονται υπέρ του «Φεύγουμε» τείνουν να είναι σχετικά στα δεξιά του κόμματος, αλλά ο νέος πρωθυπουργός θα ήθελε να ενώσει το κόμμα, ακριβώς όπως ο David Cameron θα ήθελε να προωθήσει ταλαντούχους υποστηρικτές του «Φεύγουμε» εάν το «Μένουμε» κερδίσει, και θα ήταν διασκεδαστικό να παρακολουθεί κανείς καθώς οι δια βίου ευρωπαϊστές αγωνίζονται να βρουν θέση στη νέα πραγματικότητα.
4. Θα γλιτώσουμε κάποια χρήματα.
Ο ισχυρισμός της εκστρατείας του «Φεύγουμε» ότι στέλνουμε 350 εκατ. στερλίνες στις Βρυξέλλες κάθε εβδομάδα είναι αναληθής, αλλά η καθαρή συνεισφορά μας είναι περίπου 180 εκατ. στερλίνες, καθώς είμαστε μια από τις πλουσιότερες χώρες της Ένωσης.
Αυτό ισοδυναμεί με περίπου 200 στερλίνες ανά έτος για κάθε ενήλικο.
Πρόκειται για ένα σημαντικό χρηματικό ποσό, ακόμη και αν δεν είναι τόσο μεγάλο όσο υποστηρίζει η εκστρατεία του «Φεύγουμε».
Είναι περίπου το 0,5% του εθνικού εισοδήματος.
Θα σταματήσουμε να πληρώνουμε αυτή τη συνεισφορά εάν ο πρωθυπουργός Johnson είναι σε θέση να διαπραγματευτεί μια σχέση με την Ε.Ε. η οποία δεν περιλαμβάνει τη συμβολή μας σε κονδύλια της Ένωσης, αν και αξίζει να σημειωθεί ότι Νορβηγία και Ελβετία πληρώνουν.
5. Το μεγαλύτερο μέρος της ζημιάς που θα συμβεί από μία έξοδο θα πάρει πολύ χρόνο.
Θα χάναμε ως χώρα πιθανώς περισσότερο από 200 στερλίνες ετησίως ανά κεφαλή τελικά.
Θα μπορούσαμε να τα χάσουμε αρκετά γρήγορα, αν υπάρξει μια «ύφεση Brexit» που θα προκληθεί από το σοκ στην εμπιστοσύνη και τις προσδοκίες που φέρει μία ψήφος υπέρ του Brexit, ακόμη και αν επί πραγματικού δεν θα φεύγαμε από την ενιαία αγορά της Ε.Ε. για τουλάχιστον δύο χρόνια.
Αν αποφύγει αυτή την σφαίρα και αν οι συνομιλίες για το Brexit κυλίσουν ομαλά και αν η Βρετανία απεμπλακεί από την Ε.Ε. με λογικά ευνοϊκή πρόσβαση στην ενιαία αγορά της, ακόμη και τότε θα υπάρξουν αρνητικές συνέπειες για την οικονομία μας όλα αυτά τα χρόνια.
Δεν θα είμαστε σε θέση να έχουμε ελεύθερο εμπόριο με την Ε.Ε.
Η αγορά εργασίας μας θα μπορούσε να γίνει λιγότερο ευέλικτη.
Και πιθανότατα θα προσελκύαμε λιγότερες επενδύσεις.
Μάλλον δεν θα ήμασταν σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι είμαστε τώρα, αλλά θα είμαστε σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι εάν είχαμε μείνει στην Ε.Ε.
Η εξοικονόμηση των 200 στερλινών θα φαινόταν σύντομα αρχαία ιστορία.
6. Τίποτα κακό δε συνέβη στη Γροιλανδία.
Μέχρι στιγμής, καμία χώρα δεν έχει εγκαταλείψει την Ε.Ε., αν και η Γροιλανδία, περιοχή της Δανίας, αποχώρησε το 1985.
Οι Γροιλανδοί είναι τρεις φορές πιο πλούσιοι από ό,τι ήταν τότε, πριν από 31 χρόνια.
Η αλήθεια βέβαια είναι ότι οι Δανοί στη Δανία είναι πέντε φορές πιο πλούσιοι.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών