H καμπάνια της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ έχασε πολύτιμο χρόνο ποντάροντας στις οικονομικές επιπτώσεις του Brexit
«Οι αξίες της Ευρώπης είναι πιο σημαντικές από τις οικονομικές» γράφει σε άρθρο του στους Financial Times, ο Wolfgang Munchau υποστηρίζοντας ότι, η ΕΕ είναι ένα ισχυρό μέσο για την προστασία και την προβολή αυτών των αξιών σε παγκόσμιο επίπεδο, κάτι που αδυνατούν να κάνουν μεμονωμένες κυβερνήσεις.
«Για κάποιον που ζει στην Ιταλία ή την Ισπανία, είναι εύκολο και αυτονόητο να υπερασπιστεί την ΕΕ.
Κι αυτό γιατί έχει κοινές συνιστώσες σε θέματα κοινής πολιτικής, και επιτευγμάτων που έχουν συντελεστεί εντός ΕΕ.
Ναι, σίγουρα υπάρχει μια αύξηση στον ευρωσκεπτικισμό στις χώρες αυτές, όμως εάν υπήρχε και σε αυτές ένα ανάλογο δημοψήφισμα με αυτό της Βρετανίας κανείς δεν θα αμφισβητούσε ότι το αποτέλεσμα θα ήταν η παραμονή τους κι αυτό γιατί η ΕΕ είναι μέρος του πολιτικού τους DNA.
Είναι όμως πιο δύσκολο να κάνει κανείς ένα τέτοιο συσχετισμό για το Ηνωμένο Βασίλειο.
Κι αυτό γιατί η Βρετανία έχει εξαιρεθεί από τους σημαντικότερους πυλώνες της ΕΕ.
Είναι έξω από το ευρώ, τη συνθήκη του Σένγκεν , της δικαιοσύνης και των εσωτερικών υποθέσεων και από το χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων.
Στις αρχές του 2016 ο David Cameron κατάφερε να προσθέσει και μερικά ακόμη όταν υπέγραψε ειδική συμφωνία με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Η κυβέρνησή του θα είναι σε θέση να εξασφαλίσει χρηματοδότηση από τη ΕΕ για την εργασία στη χώρα πολιτών της ΕΕ.
Και ο πρωθυπουργός κατάφερε να απαλλάσσει το Ηνωμένο Βασίλειο από τον στόχο της πολιτικής ολοκλήρωσης και «διαρκώς στενότερη ένωση».
Το ερώτημα, λοιπόν σύμφωνα με τον Munchau, είναι τι ακριβώς καλούνται οι Βρετανοί να αποφασίσουν.
Να βγάλουν το Ηνωμένο Βασίλειο από μια Ευρωπαϊκή προοπτική που δεν ανήκει;
Η ενιαία αγορά και η τελωνειακή ένωση της Βρετανίας με την ΕΕ ευνοεί την πόλη του Λονδίνου και τις μεγάλες βιομηχανικές εταιρείες.
Αλλά δεν ενδιαφέρει τους υπόλοιπους Βρετανούς.
Αν κερδίσει το στρατόπεδο της παραμονής στην ΕΕ το Ηνωμένο βασίλειο θα παραμείνει στην εξωτερική σφαίρα του εσωτερικού κύκλου της ΕΕ. Αν κερδίσει, το Brexit η χώρα θα ενταχθεί στην εσωτερική σφαίρα του εξωτερικού κύκλου.
Παρά τη σημερινή κατάσταση και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ΕΕ, παραμένει ένα ισχυρό μέσο για την προστασία και την προβολή των ευρωπαϊκών αξιών σε παγκόσμιο επίπεδο σε σχέση με τις εθνικές κυβερνήσεις.
Τι είναι αυτές οι αξίες; διερωτάται ο αρθρογράφος.
«Θεωρώ ότι είναι δύσκολο να νικήσει κανείς σήμερα το σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης, Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη.
Μπορεί οι ευρωπαίοι να προτιμούν να βάλουν αυτές τις αξίες σε διαφορετική σειρά».
Η ελευθερία σε συνδυασμό με τη διαφάνεια και την ανοχή, την ίση ευκαιρία και μια ισχυρή υπεράσπιση του δημόσιου αγαθού.
Το τελευταίο μάλιστα θα μπορούσε να καλύψει περισσότερο εκτεταμένες έννοιες της κατανομής του εισοδήματος και της κοινωνικής προστασίας.
Διαφορετικές χώρες έχουν διαφορετικές προτιμήσεις.
Αλλά όλες οι χώρες της ΕΕ έχουν από κοινού μια ισχυρή ιδέα της δημόσιας σφαίρας.
Liberté, ή ισότητα, αδελφοσύνη σαφώς δεν είναι το σύνθημα της Κίνας ή της Βραζιλίας.
Ένα από τα χαρακτηριστικά της οικονομικής παγκοσμιοποίησης υπήρξε η αύξηση της ανισότητας των εισοδημάτων της εργασίας.
Μια άλλη υπήρξε η αναγέννηση των αυταρχικών καθεστώτων.
Πολλές από τις αναδυόμενες χώρες απομακρυνθεί από το ευρωπαϊκό κοινωνικό δημοκρατικό οικονομικό μοντέλο υπέρ των συναλλαγών, τη χρηματοδότηση με βάση τον αμερικανικό καπιταλισμο.
Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι εξακολουθούν να απολαμβάνουν υψηλές υπηρεσίες στην κοινωνική προστασία, την εκπαίδευση και την υγεία που σε ένα βαθμό είναι δωρεάν.
Θεωρώ λοιπόν ότι η καμπάνια της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ έχασε πολύτιμο χρόνο ποντάροντας στις οικονομικές επιπτώσεις του Brexit αντί να προβάλει τα οφέλη του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής.
«Για κάποιον που ζει στην Ιταλία ή την Ισπανία, είναι εύκολο και αυτονόητο να υπερασπιστεί την ΕΕ.
Κι αυτό γιατί έχει κοινές συνιστώσες σε θέματα κοινής πολιτικής, και επιτευγμάτων που έχουν συντελεστεί εντός ΕΕ.
Ναι, σίγουρα υπάρχει μια αύξηση στον ευρωσκεπτικισμό στις χώρες αυτές, όμως εάν υπήρχε και σε αυτές ένα ανάλογο δημοψήφισμα με αυτό της Βρετανίας κανείς δεν θα αμφισβητούσε ότι το αποτέλεσμα θα ήταν η παραμονή τους κι αυτό γιατί η ΕΕ είναι μέρος του πολιτικού τους DNA.
Είναι όμως πιο δύσκολο να κάνει κανείς ένα τέτοιο συσχετισμό για το Ηνωμένο Βασίλειο.
Κι αυτό γιατί η Βρετανία έχει εξαιρεθεί από τους σημαντικότερους πυλώνες της ΕΕ.
Είναι έξω από το ευρώ, τη συνθήκη του Σένγκεν , της δικαιοσύνης και των εσωτερικών υποθέσεων και από το χάρτη των θεμελιωδών δικαιωμάτων.
Στις αρχές του 2016 ο David Cameron κατάφερε να προσθέσει και μερικά ακόμη όταν υπέγραψε ειδική συμφωνία με το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο. Η κυβέρνησή του θα είναι σε θέση να εξασφαλίσει χρηματοδότηση από τη ΕΕ για την εργασία στη χώρα πολιτών της ΕΕ.
Και ο πρωθυπουργός κατάφερε να απαλλάσσει το Ηνωμένο Βασίλειο από τον στόχο της πολιτικής ολοκλήρωσης και «διαρκώς στενότερη ένωση».
Το ερώτημα, λοιπόν σύμφωνα με τον Munchau, είναι τι ακριβώς καλούνται οι Βρετανοί να αποφασίσουν.
Να βγάλουν το Ηνωμένο Βασίλειο από μια Ευρωπαϊκή προοπτική που δεν ανήκει;
Η ενιαία αγορά και η τελωνειακή ένωση της Βρετανίας με την ΕΕ ευνοεί την πόλη του Λονδίνου και τις μεγάλες βιομηχανικές εταιρείες.
Αλλά δεν ενδιαφέρει τους υπόλοιπους Βρετανούς.
Αν κερδίσει το στρατόπεδο της παραμονής στην ΕΕ το Ηνωμένο βασίλειο θα παραμείνει στην εξωτερική σφαίρα του εσωτερικού κύκλου της ΕΕ. Αν κερδίσει, το Brexit η χώρα θα ενταχθεί στην εσωτερική σφαίρα του εξωτερικού κύκλου.
Παρά τη σημερινή κατάσταση και τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ΕΕ, παραμένει ένα ισχυρό μέσο για την προστασία και την προβολή των ευρωπαϊκών αξιών σε παγκόσμιο επίπεδο σε σχέση με τις εθνικές κυβερνήσεις.
Τι είναι αυτές οι αξίες; διερωτάται ο αρθρογράφος.
«Θεωρώ ότι είναι δύσκολο να νικήσει κανείς σήμερα το σύνθημα της Γαλλικής Επανάστασης, Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη.
Μπορεί οι ευρωπαίοι να προτιμούν να βάλουν αυτές τις αξίες σε διαφορετική σειρά».
Η ελευθερία σε συνδυασμό με τη διαφάνεια και την ανοχή, την ίση ευκαιρία και μια ισχυρή υπεράσπιση του δημόσιου αγαθού.
Το τελευταίο μάλιστα θα μπορούσε να καλύψει περισσότερο εκτεταμένες έννοιες της κατανομής του εισοδήματος και της κοινωνικής προστασίας.
Διαφορετικές χώρες έχουν διαφορετικές προτιμήσεις.
Αλλά όλες οι χώρες της ΕΕ έχουν από κοινού μια ισχυρή ιδέα της δημόσιας σφαίρας.
Liberté, ή ισότητα, αδελφοσύνη σαφώς δεν είναι το σύνθημα της Κίνας ή της Βραζιλίας.
Ένα από τα χαρακτηριστικά της οικονομικής παγκοσμιοποίησης υπήρξε η αύξηση της ανισότητας των εισοδημάτων της εργασίας.
Μια άλλη υπήρξε η αναγέννηση των αυταρχικών καθεστώτων.
Πολλές από τις αναδυόμενες χώρες απομακρυνθεί από το ευρωπαϊκό κοινωνικό δημοκρατικό οικονομικό μοντέλο υπέρ των συναλλαγών, τη χρηματοδότηση με βάση τον αμερικανικό καπιταλισμο.
Οι περισσότεροι Ευρωπαίοι εξακολουθούν να απολαμβάνουν υψηλές υπηρεσίες στην κοινωνική προστασία, την εκπαίδευση και την υγεία που σε ένα βαθμό είναι δωρεάν.
Θεωρώ λοιπόν ότι η καμπάνια της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ έχασε πολύτιμο χρόνο ποντάροντας στις οικονομικές επιπτώσεις του Brexit αντί να προβάλει τα οφέλη του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών