Εισερχόμαστε στη ζώνη του λυκόφωτος, προειδοποιεί η Macquarie, τονίζοντας ότι η καρδιά του προβλήματος είναι η έλλειψη παραγωγικότητας
Η παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη θα παραμείνει κολλημένη σε χαμηλούς ρυθμούς, προειδοποιεί η Macquarie Bank, επενδυτική τράπεζα της Αυστραλίας, σε νέα έκθεσή της, στην οποία υποστηρίζει ότι η οικονομία εισέρχεται στη «ζώνη του λυκόφωτος».
Ακόμα χειρότερα, εκτιμά πως το μακροοικονομικό και επενδυτικό περιβάλλον θα χαρακτηρίζεται από «έλλειψη ανακούφισης και ταχυτήτων διαφυγής», με την αποτελεσματικότητα των κυβερνητικών πολιτικών να φθίνει.
Δε θα υπάρξει καμία ανάπτυξη, κανένα εμπόριο, καμία επιστροφή στις συμβατικές επιχειρήσεις και κεφαλαιακούς κύκλους για τα επόμενα χρόνια, προβλέπει η Macquarie.
Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει, το βασικό πρόβλημα είναι η αδυναμία των οικονομιών να αυξηθούν χωρίς να δημιουργούν αποσταθεροποιητικά επίπεδα χρέους.
«Γιατί, όμως, οι οικονομίες χρειάζονται υπέρογκο δανεισμό για να διατηρούν ένα ικανοποιητικό ρυθμό ανάπτυξης;», ερωτά η Macquarie, για να… «ρίξει» τις ευθύνες στη μακροπρόθεσμη πτώση του ρυθμού ανάπτυξη της παγκόσμιας παραγωγικότητας.
Όπως χαρακτηριστικά τονίζει, «η καρδιά του προβλήματος είναι η έλλειψη παραγωγικότητας».
Η έλλειψη παραγωγικότητας αποδίδεται σε δύο βασικούς παράγοντες: η πλεονάζουσα παραγωγή που δεν ανταποκρινόταν στη ζήτηση και άσκησε αποπληθωριστικές πιέσεις στις τιμές και η αντικατάσταση του ανθρώπου από μηχανήματα και νέες τεχνολογίες.
Καθώς οι ρυθμοί παραγωγικότητας υποχωρούσαν, η κοινωνία αποφάσισε πως ούτε το εισόδημα, ούτε ο πλούτος αυτής της γενιάς θα έπρεπε να υποφέρει, αλλά αντ’ αυτού αποφασίστηκε να φέρουμε τη μελλοντική κατανάλωση (ουσιαστικά κλέβοντας από τα παιδιά μας) στο παρόν.
Η παγκόσμια μόχλευση διπλασιάστηκε από 1,5 φορές το ΑΕΠ στις αρχές της δεκαετίας του 1990, σε 3 φορές το ΑΕΠ, ενώ η μόχλευση συνεχίζει να αυξάνεται, καθώς οι κοινωνίες αρνούνται να προσαρμόσουν την προσφορά, αλλά επιμένουν να σε προσπάθειες αύξησης της ζήτησης.
Γιατί, όμως, η παραγωγικότητα παραμένει σε χαμηλά επίπεδα;
Η βασική αιτία είναι, σύμφωνα με τη Macquarie, η δομική αλλαγή που διαταράσσει τις αγορές εργασίας, μετατρέπει τα δημογραφικά μερίσματα σε κατάρα, αλλάζει τις σχέσεις ανθρώπου-μηχανών και ανθρώπου-κοινωνίας.
Η Macquarie αποκαλεί αυτό το φαινόμενο «3η Βιομηχανική Επανάσταση», ενώ ορισμένοι άλλοι αναλυτές «Εποχή των Μηχανών».
Η τεχνολογία έχει διαταράξει τις ισορροπίες, πλήττοντας τη μεσαία τάξη (π.χ. τους λογιστές, τους δικηγόρους, τους πιλότους, τους συντάκτες) και δημιουργώντας μεν ορισμένες νέες θέσεις εργασίας, εντούτοις χαμηλής παραγωγικότητας.
Όπως είπε κάποτε ο Boris Johnson, «δε μπορείς να αν-εφεύρεις τις εφευρέσεις», ωστόσο η νομισματική πολιτική που ασκείται σε παγκόσμιο επίπεδο δυσχεραίνει την κατάσταση, εμποδίζοντας την επίλυση των προβλημάτων παραγωγικότητας.
Ο Νέος Κόσμος (New World) ανατέλλει
Οι πολιτικές προσπάθειες να αντιμετωπιστούν οι δομικές προκλήσεις οδηγούν πολλές χώρες είτε στην άκρα αριστερά, είτε στην άκρα δεξιά, ωστόσο στην οικονομία αυτά τα δύο άκρα δε διαφέρουν και πολύ.
Αντιθέτως, και τα δύο επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν το κράτος για ίδιους σκοπούς.
Αυτό το φαινόμενο αποκαλείται από τη Macquarie ως εθνικοποίηση των κεφαλαιαγορών και των ακαθάριστων επενδύσεων πάγιου κεφαλαίου, ή, πιο ευγενικά, «μείγμα προληπτικών δημοσιονομικών και νομισματικών πολιτικών».
Με άλλα λόγια, τα κράτη θα παρεμβαίνουν άμεσα για να στηρίξουν την κατανάλωση, θα γίνονται «χορηγοί» επενδύσεων και θα βοηθούν με τις υπερβολικές προνοιακές και συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις και όλα αυτά με άμεση χρηματοδότηση των κεντρικών τραπεζών.
Οι κυβερνητικές πληρωμές θα γίνουν η κόλλα που κρατάει τις κοινωνίες άθικτες.
Αυτές οι εξελίξεις θα αλλάξουν σημαντικά το επενδυτικό περιβάλλον, τονίζει η Macquarie.
www.bankingnews.gr
Ακόμα χειρότερα, εκτιμά πως το μακροοικονομικό και επενδυτικό περιβάλλον θα χαρακτηρίζεται από «έλλειψη ανακούφισης και ταχυτήτων διαφυγής», με την αποτελεσματικότητα των κυβερνητικών πολιτικών να φθίνει.
Δε θα υπάρξει καμία ανάπτυξη, κανένα εμπόριο, καμία επιστροφή στις συμβατικές επιχειρήσεις και κεφαλαιακούς κύκλους για τα επόμενα χρόνια, προβλέπει η Macquarie.
Όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει, το βασικό πρόβλημα είναι η αδυναμία των οικονομιών να αυξηθούν χωρίς να δημιουργούν αποσταθεροποιητικά επίπεδα χρέους.
«Γιατί, όμως, οι οικονομίες χρειάζονται υπέρογκο δανεισμό για να διατηρούν ένα ικανοποιητικό ρυθμό ανάπτυξης;», ερωτά η Macquarie, για να… «ρίξει» τις ευθύνες στη μακροπρόθεσμη πτώση του ρυθμού ανάπτυξη της παγκόσμιας παραγωγικότητας.
Όπως χαρακτηριστικά τονίζει, «η καρδιά του προβλήματος είναι η έλλειψη παραγωγικότητας».
Η έλλειψη παραγωγικότητας αποδίδεται σε δύο βασικούς παράγοντες: η πλεονάζουσα παραγωγή που δεν ανταποκρινόταν στη ζήτηση και άσκησε αποπληθωριστικές πιέσεις στις τιμές και η αντικατάσταση του ανθρώπου από μηχανήματα και νέες τεχνολογίες.
Καθώς οι ρυθμοί παραγωγικότητας υποχωρούσαν, η κοινωνία αποφάσισε πως ούτε το εισόδημα, ούτε ο πλούτος αυτής της γενιάς θα έπρεπε να υποφέρει, αλλά αντ’ αυτού αποφασίστηκε να φέρουμε τη μελλοντική κατανάλωση (ουσιαστικά κλέβοντας από τα παιδιά μας) στο παρόν.
Η παγκόσμια μόχλευση διπλασιάστηκε από 1,5 φορές το ΑΕΠ στις αρχές της δεκαετίας του 1990, σε 3 φορές το ΑΕΠ, ενώ η μόχλευση συνεχίζει να αυξάνεται, καθώς οι κοινωνίες αρνούνται να προσαρμόσουν την προσφορά, αλλά επιμένουν να σε προσπάθειες αύξησης της ζήτησης.
Γιατί, όμως, η παραγωγικότητα παραμένει σε χαμηλά επίπεδα;
Η βασική αιτία είναι, σύμφωνα με τη Macquarie, η δομική αλλαγή που διαταράσσει τις αγορές εργασίας, μετατρέπει τα δημογραφικά μερίσματα σε κατάρα, αλλάζει τις σχέσεις ανθρώπου-μηχανών και ανθρώπου-κοινωνίας.
Η Macquarie αποκαλεί αυτό το φαινόμενο «3η Βιομηχανική Επανάσταση», ενώ ορισμένοι άλλοι αναλυτές «Εποχή των Μηχανών».
Η τεχνολογία έχει διαταράξει τις ισορροπίες, πλήττοντας τη μεσαία τάξη (π.χ. τους λογιστές, τους δικηγόρους, τους πιλότους, τους συντάκτες) και δημιουργώντας μεν ορισμένες νέες θέσεις εργασίας, εντούτοις χαμηλής παραγωγικότητας.
Όπως είπε κάποτε ο Boris Johnson, «δε μπορείς να αν-εφεύρεις τις εφευρέσεις», ωστόσο η νομισματική πολιτική που ασκείται σε παγκόσμιο επίπεδο δυσχεραίνει την κατάσταση, εμποδίζοντας την επίλυση των προβλημάτων παραγωγικότητας.
Ο Νέος Κόσμος (New World) ανατέλλει
Οι πολιτικές προσπάθειες να αντιμετωπιστούν οι δομικές προκλήσεις οδηγούν πολλές χώρες είτε στην άκρα αριστερά, είτε στην άκρα δεξιά, ωστόσο στην οικονομία αυτά τα δύο άκρα δε διαφέρουν και πολύ.
Αντιθέτως, και τα δύο επιθυμούν να χρησιμοποιήσουν το κράτος για ίδιους σκοπούς.
Αυτό το φαινόμενο αποκαλείται από τη Macquarie ως εθνικοποίηση των κεφαλαιαγορών και των ακαθάριστων επενδύσεων πάγιου κεφαλαίου, ή, πιο ευγενικά, «μείγμα προληπτικών δημοσιονομικών και νομισματικών πολιτικών».
Με άλλα λόγια, τα κράτη θα παρεμβαίνουν άμεσα για να στηρίξουν την κατανάλωση, θα γίνονται «χορηγοί» επενδύσεων και θα βοηθούν με τις υπερβολικές προνοιακές και συνταξιοδοτικές υποχρεώσεις και όλα αυτά με άμεση χρηματοδότηση των κεντρικών τραπεζών.
Οι κυβερνητικές πληρωμές θα γίνουν η κόλλα που κρατάει τις κοινωνίες άθικτες.
Αυτές οι εξελίξεις θα αλλάξουν σημαντικά το επενδυτικό περιβάλλον, τονίζει η Macquarie.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών