Το όραμα Macron για την Ευρώπη και ο παράγοντας «γερμανική κυβέρνηση»
«Οι άνθρωποι δεν δέχονται την αλλαγή παρά μόνο όταν υπάρχει ανάγκη και δεν βλέπουν την ανάγκη παρά μόνο όταν υπάρχει κρίση».
Τα λόγια ειπώθηκαν δεκαετίες πριν από τον Γάλλο «αρχιτέκτονα» της ευρωπαϊκής ενοποίησης, Jean Monnet και περιγράφουν απόλυτα την κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια της κρίσης (πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής ) στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Βαδίζει η EE σε ένα δρόμο χωρίς γυρισμό;
Το ερώτημα βασανίζει το ευρωπαϊκό διευθυντήριο, το οποίο απέδειξε ότι φοβάται την αλλαγή, ωστόσο πλέον έχει ξεμείνει από επιλογές.
28 Ιουνίου 2015, 23 Ιουνίου 2016, 1 Οκτωβρίου 2017.
Τρεις ημερομηνίες - ορόσημα που συντάραξαν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, αλλά ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι οι εξελίξεις δεν ήταν προδιαγεγραμμένες;
Τον χορό άνοιξε η Ελλάδα το καλοκαίρι του 2015.
Το εντυπωσιακό «Όχι» των Ελλήνων με ποσοστό 60% θα μπορούσε να αλλάξει τον χάρτη της ΕΕ στην κυριολεξία, με δραματικές συνέπειες για την ίδια τη χώρα, αν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν είχε επιδοθεί στην περίφημη... kolotoumpa, η οποία πλέον έχει αναβαθμιστεί σε...διεθνή πολιτικό όρο.
Μπορεί η ψήφος των Ελλήνων να μην μεταφράζεται ακριβώς σε ψήφο υπέρ της εξόδου από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεδομένης και της...δημιουργικής ασάφειας του ερωτήματος, ωστόσο αποτύπωσε ξεκάθαρα την οργή των πολιτών κατά των πολιτικών της λιτότητας στην Ελλάδα των μνημονίων.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά, ήταν η Βρετανία τελικά που πήρε την απόφαση να αλλάξει κυριολεκτικά τον ευρωπαϊκό χάρτη.
Στις 23 Ιουνίου 2016 οι Βρετανοί επέλεξαν την έξοδο από την ΕΕ προκαλώντας σοκ στις Βρυξέλλες και όχι μόνο, καθώς οι δημοσκοπήσεις κατέγραφαν επικράτηση του Bremain.
Οι πολίτες της Βρετανίας έστειλαν το δικό τους μήνυμα δυσαρέσκειας κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απόρροια κυρίως της διεύρυνσης που οδήγησε στην αύξηση της εσωτερικής μετανάστευσης.
Ωστόσο 1,5 χρόνο μετά και εν μέσω αδιεξόδου στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, δεν λείπουν και οι φωνές που δηλώνουν μετανιωμένες για το Brexit.
Την 1η Οκτωβρίου του 2017 ήρθε η σειρά της Καταλονίας, με τους ψηφοφόρους να επιλέγουν την ανεξαρτησία σε ένα αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα που είχε κριθεί παράνομο και αντισυνταγματικό από το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ισπανίας.
Μολονότι οι Καταλανοί δεν ψήφισαν κατά της ΕΕ αλλά κατά της κεντρικής κυβέρνησης της Ισπανίας, τα απόνερα της κρίσης που κορυφώθηκε με την κήρυξη μονομερούς ανεξαρτησίας από την Καταλονία, φτάνουν μέχρι τις Βρυξέλλες και προκαλούν άλλον ένα πονοκέφαλο στους ηγέτες της Ένωσης για τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στην Ισπανία.
Μήνυμα ελήφθη;
Βρυξέλλες, Βερολίνο και Παρίσι, οι τρεις βασικοί άξονες των αποφάσεων στην ΕΕ παρακολουθούν με μεγάλη προσοχή τα τεκταινόμενα, την ώρα που τα αυτονομιστικά κινήματα στην Ευρώπη παίρνουν θάρρος και η ακροδεξιά συνεχίζει ακάθεκτη, με τα ποσοστά της να ενισχύονται.
To φιλόδοξο όραμα του νέου προέδρου της Γαλλίας, Εmanuel Macron, στοχεύει στη μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την ομοσπονδοποίηση, προκειμένου να ανακτήσει τη χαμένη της αίγλη, να εμπνεύσει και πάλι τους Ευρωπαίους πολίτες και να καταστεί πιο ελκυστική για τα κράτη -μέλη, μακριά από τις εποχές της παντοκρατορίας του Βερολίνου.
Η καγκελάριος Merkel έχει αντιληφθεί - πολύ αργά (;) - τα προβλήματα που προκάλεσε η προτεσταντική λογική του Βερολίνου.
Ποντάρει λοιπόν στην ενίσχυση του ρόλου της Γαλλίας, ώστε να επανέλθει η ισορροπία στον γαλλογερμανικό άξονα, άρα και στην ΕΕ.
Ωστόσο το σχέδιό της σκοντάφτει στις εγχώριες πολιτικές εξελίξεις.
Ένα από τα βασικά ζητήματα διαφωνίας στις διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία ανάμεσα στους Χριστιανοδημοκράτες, Φιλελεύθερους και τους Πράσινους, είναι το σχέδιο Macron για τις αλλαγές στη λειτουργία της Ένωσης.
Ο χρόνος πιέζει την Ευρώπη για αλλαγές, ωστόσο είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να ληφθούν καθοριστικές αποφάσεις για τη μεταρρύθμιση της ΕΕ εντός του 2017, καθώς ο σχηματισμός κυβέρνησης στη Γερμανία δεν αναμένεται πριν τις αρχές του 2018.
Μαρία Παπαδάτου
www.bankingews.gr
Τα λόγια ειπώθηκαν δεκαετίες πριν από τον Γάλλο «αρχιτέκτονα» της ευρωπαϊκής ενοποίησης, Jean Monnet και περιγράφουν απόλυτα την κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία χρόνια της κρίσης (πολιτικής, οικονομικής, κοινωνικής ) στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Βαδίζει η EE σε ένα δρόμο χωρίς γυρισμό;
Το ερώτημα βασανίζει το ευρωπαϊκό διευθυντήριο, το οποίο απέδειξε ότι φοβάται την αλλαγή, ωστόσο πλέον έχει ξεμείνει από επιλογές.
28 Ιουνίου 2015, 23 Ιουνίου 2016, 1 Οκτωβρίου 2017.
Τρεις ημερομηνίες - ορόσημα που συντάραξαν το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, αλλά ποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι οι εξελίξεις δεν ήταν προδιαγεγραμμένες;
Τον χορό άνοιξε η Ελλάδα το καλοκαίρι του 2015.
Το εντυπωσιακό «Όχι» των Ελλήνων με ποσοστό 60% θα μπορούσε να αλλάξει τον χάρτη της ΕΕ στην κυριολεξία, με δραματικές συνέπειες για την ίδια τη χώρα, αν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας δεν είχε επιδοθεί στην περίφημη... kolotoumpa, η οποία πλέον έχει αναβαθμιστεί σε...διεθνή πολιτικό όρο.
Μπορεί η ψήφος των Ελλήνων να μην μεταφράζεται ακριβώς σε ψήφο υπέρ της εξόδου από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεδομένης και της...δημιουργικής ασάφειας του ερωτήματος, ωστόσο αποτύπωσε ξεκάθαρα την οργή των πολιτών κατά των πολιτικών της λιτότητας στην Ελλάδα των μνημονίων.
Σχεδόν ένα χρόνο μετά, ήταν η Βρετανία τελικά που πήρε την απόφαση να αλλάξει κυριολεκτικά τον ευρωπαϊκό χάρτη.
Στις 23 Ιουνίου 2016 οι Βρετανοί επέλεξαν την έξοδο από την ΕΕ προκαλώντας σοκ στις Βρυξέλλες και όχι μόνο, καθώς οι δημοσκοπήσεις κατέγραφαν επικράτηση του Bremain.
Οι πολίτες της Βρετανίας έστειλαν το δικό τους μήνυμα δυσαρέσκειας κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απόρροια κυρίως της διεύρυνσης που οδήγησε στην αύξηση της εσωτερικής μετανάστευσης.
Ωστόσο 1,5 χρόνο μετά και εν μέσω αδιεξόδου στις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, δεν λείπουν και οι φωνές που δηλώνουν μετανιωμένες για το Brexit.
Την 1η Οκτωβρίου του 2017 ήρθε η σειρά της Καταλονίας, με τους ψηφοφόρους να επιλέγουν την ανεξαρτησία σε ένα αμφιλεγόμενο δημοψήφισμα που είχε κριθεί παράνομο και αντισυνταγματικό από το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Ισπανίας.
Μολονότι οι Καταλανοί δεν ψήφισαν κατά της ΕΕ αλλά κατά της κεντρικής κυβέρνησης της Ισπανίας, τα απόνερα της κρίσης που κορυφώθηκε με την κήρυξη μονομερούς ανεξαρτησίας από την Καταλονία, φτάνουν μέχρι τις Βρυξέλλες και προκαλούν άλλον ένα πονοκέφαλο στους ηγέτες της Ένωσης για τις πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις στην Ισπανία.
Μήνυμα ελήφθη;
Βρυξέλλες, Βερολίνο και Παρίσι, οι τρεις βασικοί άξονες των αποφάσεων στην ΕΕ παρακολουθούν με μεγάλη προσοχή τα τεκταινόμενα, την ώρα που τα αυτονομιστικά κινήματα στην Ευρώπη παίρνουν θάρρος και η ακροδεξιά συνεχίζει ακάθεκτη, με τα ποσοστά της να ενισχύονται.
To φιλόδοξο όραμα του νέου προέδρου της Γαλλίας, Εmanuel Macron, στοχεύει στη μεταρρύθμιση της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς την ομοσπονδοποίηση, προκειμένου να ανακτήσει τη χαμένη της αίγλη, να εμπνεύσει και πάλι τους Ευρωπαίους πολίτες και να καταστεί πιο ελκυστική για τα κράτη -μέλη, μακριά από τις εποχές της παντοκρατορίας του Βερολίνου.
Η καγκελάριος Merkel έχει αντιληφθεί - πολύ αργά (;) - τα προβλήματα που προκάλεσε η προτεσταντική λογική του Βερολίνου.
Ποντάρει λοιπόν στην ενίσχυση του ρόλου της Γαλλίας, ώστε να επανέλθει η ισορροπία στον γαλλογερμανικό άξονα, άρα και στην ΕΕ.
Ωστόσο το σχέδιό της σκοντάφτει στις εγχώριες πολιτικές εξελίξεις.
Ένα από τα βασικά ζητήματα διαφωνίας στις διαπραγματεύσεις για τον σχηματισμό κυβέρνησης στη Γερμανία ανάμεσα στους Χριστιανοδημοκράτες, Φιλελεύθερους και τους Πράσινους, είναι το σχέδιο Macron για τις αλλαγές στη λειτουργία της Ένωσης.
Ο χρόνος πιέζει την Ευρώπη για αλλαγές, ωστόσο είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να ληφθούν καθοριστικές αποφάσεις για τη μεταρρύθμιση της ΕΕ εντός του 2017, καθώς ο σχηματισμός κυβέρνησης στη Γερμανία δεν αναμένεται πριν τις αρχές του 2018.
Μαρία Παπαδάτου
www.bankingews.gr
Σχόλια αναγνωστών