Άρθρο από τη Μελέτη Βασιλική, Υπ. Διδάκτορα Παντείου Πανεπιστημίου, Ms University of Strasbourg
"Η βία κατά των γυναικών θεωρείται μια από τις πιο διαδεδομένες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παγκοσμίως. Εκτιμάται ότι το 35% των γυναικών έχουν πέσει θύματα βίας κάποια στιγμή στη ζωή τους, ποσοστό που σε ορισμένες χώρες αγγίζει το 70%.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO), η βία κατά των γυναικών ορίζεται ως κάθε πράξη βίας λόγω φύλου που οδηγεί σε σωματική, σεξουαλική, ψυχική βλάβη ή και σε πόνο στις γυναίκες, μέσω εξαναγκασμού ή αυθαίρετης στέρησης της ελευθερίας τους, είτε στη δημόσια είτε στην ιδιωτική ζωή. Αποτελεί δε, κατά γενική ομολογία, ακραία έκφραση των σχέσεων εξουσίας ανάμεσα στα φύλα.
Πράγματι, ανάλογα με το χώρο εκδήλωσής της, διακρίνονται μορφές βίας που ασκούνται στο πλαίσιο της οικογένειας, βίας που εκδηλώνεται στους χώρους εργασίας ή στον κοινωνικό χώρο, εικονική βία, κυρίως πορνογραφία, εμπόριο γυναικών και πορνεία (οικονομική εκμετάλλευση της γυναικείας σεξουαλικότητας), καθώς και διαβαθμίσεις όλων αυτών των μορφών που ξεκινούν από το απλό άγγιγμα ή το λεκτικό πείραγμα και φθάνουν μέχρι το βιασμό και το φόνο. Παρά το γεγονός ότι και οι γυναίκες μπορεί να είναι βίαιες εναντίων των ανδρών ή ότι η βία συμβαίνει και μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, η συντριπτική πλειοψηφία των περιστατικών βρίσκει θύματα βίας τις γυναίκες.
Παράλληλα, τα ερευνητικά δεδομένα πιστοποιούν αναμφίβολα το μέγεθος του προβλήματος.
Με αριθμητικούς όρους, η κακοποίηση των γυναικών είναι συχνότερη στις ηλικίες από 15 έως 54 ετών και παρατηρείται σε όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα. Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα, ένα ποσοστό περίπου 6% των γυναικών ομολογούν πως έχουν υποστεί κάποιου είδους κακοποίηση, ενώ στο σύνολο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μία στις πέντε γυναίκες υφίσταται βιαιότητες που ασκούνται από τον σύζυγο ή τον σύντροφό της.
Σύμφωνα μάλιστα με στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, που δόθηκαν στη δημοσιότητα ενόψει της 25ης Νοεμβρίου, Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, στο διάστημα από 19 Νοεμβρίου 2016 έως 19 Νοεμβρίου 2017, η 24ωρη τηλεφωνική γραμμή δέχθηκε 5.041 κλήσεις και 113 ηλεκτρονικά μηνύματα.
Επί του συνόλου των κλήσεων, οι 4.266 (85%) αφορούσαν σε καταγγελίες περιπτώσεων έμφυλης βίας.
Από αυτές, οι 3.034 κλήσεις (71%) ήταν καταγγελίες των ίδιων των κακοποιημένων γυναικών, ενώ οι 1.232 κλήσεις (29%) προέρχονταν από τρίτα πρόσωπα, κυρίως από φίλους, γονείς, συγγενείς και γείτονες.
Ως προς την αντιμετώπιση της βίας, οι προσπάθειες που καταβάλλονται από την πολιτεία, αλλά και φορείς εντεταγμένους για τον σκοπό της εξάλειψης των μορφών της σε βάρος των γυναικών, είναι σημαντικές, ωστόσο κρίνεται απαραίτητη μια παρέμβαση περισσότερο «προσωποκεντρική», με στόχο την αποτελεσματικότερη προστασία των θυμάτων.
Ο νόμος 3500/2006 που τέθηκε σε ισχύ για την προστασία των γυναικών ενάντια σε φαινόμενα βίας, ήρθε να αναπληρώσει ένα πραγματικά μεγάλο κενό του νόμου, καθώς η αναγνώριση της κακοποίησης ως εγκλήματος, έδωσε μεγαλύτερο κίνητρο στα θύματα για καταγγελία κρουσμάτων βίας.
Επιπλέον, η δημιουργία διαδικτυακών πυλών από δημόσιες υπηρεσίες, Μ.Κ.Ο., αλλά και ιδιωτικά κέντρα, με σκοπό να αξιοποιήσουν τις νέες τεχνολογικές δυνατότητες για παροχή ενημέρωσης, διαδραστική επικοινωνία και παροχή ηλεκτρονικών υπηρεσιών προς κακοποιημένες γυναίκες είναι ένα από τα καινοτόμα βήματα προς την κατεύθυνση αυτή.
Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η διαδικτυακή υποστήριξη γυναικών που έχουν υποστεί κακοποίηση, με on-line εξυπηρέτηση σε 24ωρη βάση, από εξειδικευμένους επιστήμονες και σε καθεστώς πλήρους ανωνυμίας.
Έτσι, η διείσδυση του διαδικτύου στο χώρο της συμβουλευτικής σε γυναίκες - θύματα κακοποίησης, αναδεικνύουν τις σύγχρονες τάσεις για τη δημιουργία δυναμικών εφαρμογών και την υποστήριξη πρόσβασης των χρηστών σε προγράμματα και υπολογιστικούς πόρους, ενώ παράλληλα χαράζουν το δρόμο για τη μελλοντική εξέλιξη του διαδικτύου προς μια παγκόσμια συνεργασία επαγγελματιών ψυχικής και σωματικής υγείας.
Με κύριο μέλημα τη βέλτιστη προστασία του θύματος, η πολιτεία οφείλει να κινηθεί σε δύο άξονες: στην προστασία του θύματος και την ηπιότερη μεταχείρισή του από το σύστημα απονομής ποινική δικαιοσύνης, καθώς υπάρχει αναγκαιότητα για μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση επί του θέματος και στην εφαρμογή μιας πολιτικής που θα ενισχύει τις γυναίκες στη νέα τους ζωή, καλύπτοντας προσωπικές καθημερινές ανάγκες, όπως φιλοξενία σε ειδικές δομές, παροχή τροφής, αρωγή στην εύρεση εργασίας, ουσιαστική συμμετοχή στα προβλήματα κάθε θύματος με εξειδικευμένους επαγγελματίες και μια στοχευμένη φροντίδα που δε θα σταματά στην ποινική παρέμβαση, ούτε στην προσωρινή λύση φιλοξενίας σε ξενώνες, αλλά θα στοχεύει σε μια πιο ολοκληρωμένη λύση ανθρωπιστικού χαρακτήρα.
Εν κατακλείδι, το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών παραμένει σταθερά στην επικαιρότητα.
Δεν γνωρίζει σύνορα, αλλά έχει εξαπλωθεί δραματικά σε κάθε γωνιά του πλανήτη, ώστε αποτελεί ένα από τα πλέον θλιβερά κομμάτια της πραγματικότητας του σύγχρονου κόσμου.
Και παρότι ότι η προέλευση της βίας χάνεται στο χώρο και το χρόνο, ωστόσο η ανάδειξή της ως συμπεριφοράς προσβλητικής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σχετίζεται με τη διαμόρφωση συγκεκριμένων κοινωνικών και πολιτισμικών προτύπων συμπεριφοράς.
Ταπείνωση, εξευτελισμός, συναισθηματική εκμετάλλευση…
Όπως κι αν εμφανίζεται, η βία μπορεί να συμβεί μια φορά, αλλά στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ξανασυμβαίνει στο μέλλον, ενώ σε πολλές περιπτώσεις τα θύματα χάνουν τη ζωή τους, όσο η βία κλιμακώνεται.
Η πρώτη φορά δυστυχώς σχεδόν ποτέ δεν είναι ταυτόχρονα και η τελευταία".
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO), η βία κατά των γυναικών ορίζεται ως κάθε πράξη βίας λόγω φύλου που οδηγεί σε σωματική, σεξουαλική, ψυχική βλάβη ή και σε πόνο στις γυναίκες, μέσω εξαναγκασμού ή αυθαίρετης στέρησης της ελευθερίας τους, είτε στη δημόσια είτε στην ιδιωτική ζωή. Αποτελεί δε, κατά γενική ομολογία, ακραία έκφραση των σχέσεων εξουσίας ανάμεσα στα φύλα.
Πράγματι, ανάλογα με το χώρο εκδήλωσής της, διακρίνονται μορφές βίας που ασκούνται στο πλαίσιο της οικογένειας, βίας που εκδηλώνεται στους χώρους εργασίας ή στον κοινωνικό χώρο, εικονική βία, κυρίως πορνογραφία, εμπόριο γυναικών και πορνεία (οικονομική εκμετάλλευση της γυναικείας σεξουαλικότητας), καθώς και διαβαθμίσεις όλων αυτών των μορφών που ξεκινούν από το απλό άγγιγμα ή το λεκτικό πείραγμα και φθάνουν μέχρι το βιασμό και το φόνο. Παρά το γεγονός ότι και οι γυναίκες μπορεί να είναι βίαιες εναντίων των ανδρών ή ότι η βία συμβαίνει και μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου, η συντριπτική πλειοψηφία των περιστατικών βρίσκει θύματα βίας τις γυναίκες.
Παράλληλα, τα ερευνητικά δεδομένα πιστοποιούν αναμφίβολα το μέγεθος του προβλήματος.
Με αριθμητικούς όρους, η κακοποίηση των γυναικών είναι συχνότερη στις ηλικίες από 15 έως 54 ετών και παρατηρείται σε όλα τα κοινωνικοοικονομικά στρώματα. Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα, ένα ποσοστό περίπου 6% των γυναικών ομολογούν πως έχουν υποστεί κάποιου είδους κακοποίηση, ενώ στο σύνολο των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μία στις πέντε γυναίκες υφίσταται βιαιότητες που ασκούνται από τον σύζυγο ή τον σύντροφό της.
Σύμφωνα μάλιστα με στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Ισότητας των Φύλων, που δόθηκαν στη δημοσιότητα ενόψει της 25ης Νοεμβρίου, Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, στο διάστημα από 19 Νοεμβρίου 2016 έως 19 Νοεμβρίου 2017, η 24ωρη τηλεφωνική γραμμή δέχθηκε 5.041 κλήσεις και 113 ηλεκτρονικά μηνύματα.
Επί του συνόλου των κλήσεων, οι 4.266 (85%) αφορούσαν σε καταγγελίες περιπτώσεων έμφυλης βίας.
Από αυτές, οι 3.034 κλήσεις (71%) ήταν καταγγελίες των ίδιων των κακοποιημένων γυναικών, ενώ οι 1.232 κλήσεις (29%) προέρχονταν από τρίτα πρόσωπα, κυρίως από φίλους, γονείς, συγγενείς και γείτονες.
Ως προς την αντιμετώπιση της βίας, οι προσπάθειες που καταβάλλονται από την πολιτεία, αλλά και φορείς εντεταγμένους για τον σκοπό της εξάλειψης των μορφών της σε βάρος των γυναικών, είναι σημαντικές, ωστόσο κρίνεται απαραίτητη μια παρέμβαση περισσότερο «προσωποκεντρική», με στόχο την αποτελεσματικότερη προστασία των θυμάτων.
Ο νόμος 3500/2006 που τέθηκε σε ισχύ για την προστασία των γυναικών ενάντια σε φαινόμενα βίας, ήρθε να αναπληρώσει ένα πραγματικά μεγάλο κενό του νόμου, καθώς η αναγνώριση της κακοποίησης ως εγκλήματος, έδωσε μεγαλύτερο κίνητρο στα θύματα για καταγγελία κρουσμάτων βίας.
Επιπλέον, η δημιουργία διαδικτυακών πυλών από δημόσιες υπηρεσίες, Μ.Κ.Ο., αλλά και ιδιωτικά κέντρα, με σκοπό να αξιοποιήσουν τις νέες τεχνολογικές δυνατότητες για παροχή ενημέρωσης, διαδραστική επικοινωνία και παροχή ηλεκτρονικών υπηρεσιών προς κακοποιημένες γυναίκες είναι ένα από τα καινοτόμα βήματα προς την κατεύθυνση αυτή.
Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η διαδικτυακή υποστήριξη γυναικών που έχουν υποστεί κακοποίηση, με on-line εξυπηρέτηση σε 24ωρη βάση, από εξειδικευμένους επιστήμονες και σε καθεστώς πλήρους ανωνυμίας.
Έτσι, η διείσδυση του διαδικτύου στο χώρο της συμβουλευτικής σε γυναίκες - θύματα κακοποίησης, αναδεικνύουν τις σύγχρονες τάσεις για τη δημιουργία δυναμικών εφαρμογών και την υποστήριξη πρόσβασης των χρηστών σε προγράμματα και υπολογιστικούς πόρους, ενώ παράλληλα χαράζουν το δρόμο για τη μελλοντική εξέλιξη του διαδικτύου προς μια παγκόσμια συνεργασία επαγγελματιών ψυχικής και σωματικής υγείας.
Με κύριο μέλημα τη βέλτιστη προστασία του θύματος, η πολιτεία οφείλει να κινηθεί σε δύο άξονες: στην προστασία του θύματος και την ηπιότερη μεταχείρισή του από το σύστημα απονομής ποινική δικαιοσύνης, καθώς υπάρχει αναγκαιότητα για μεγαλύτερη ευαισθητοποίηση επί του θέματος και στην εφαρμογή μιας πολιτικής που θα ενισχύει τις γυναίκες στη νέα τους ζωή, καλύπτοντας προσωπικές καθημερινές ανάγκες, όπως φιλοξενία σε ειδικές δομές, παροχή τροφής, αρωγή στην εύρεση εργασίας, ουσιαστική συμμετοχή στα προβλήματα κάθε θύματος με εξειδικευμένους επαγγελματίες και μια στοχευμένη φροντίδα που δε θα σταματά στην ποινική παρέμβαση, ούτε στην προσωρινή λύση φιλοξενίας σε ξενώνες, αλλά θα στοχεύει σε μια πιο ολοκληρωμένη λύση ανθρωπιστικού χαρακτήρα.
Εν κατακλείδι, το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών παραμένει σταθερά στην επικαιρότητα.
Δεν γνωρίζει σύνορα, αλλά έχει εξαπλωθεί δραματικά σε κάθε γωνιά του πλανήτη, ώστε αποτελεί ένα από τα πλέον θλιβερά κομμάτια της πραγματικότητας του σύγχρονου κόσμου.
Και παρότι ότι η προέλευση της βίας χάνεται στο χώρο και το χρόνο, ωστόσο η ανάδειξή της ως συμπεριφοράς προσβλητικής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σχετίζεται με τη διαμόρφωση συγκεκριμένων κοινωνικών και πολιτισμικών προτύπων συμπεριφοράς.
Ταπείνωση, εξευτελισμός, συναισθηματική εκμετάλλευση…
Όπως κι αν εμφανίζεται, η βία μπορεί να συμβεί μια φορά, αλλά στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων ξανασυμβαίνει στο μέλλον, ενώ σε πολλές περιπτώσεις τα θύματα χάνουν τη ζωή τους, όσο η βία κλιμακώνεται.
Η πρώτη φορά δυστυχώς σχεδόν ποτέ δεν είναι ταυτόχρονα και η τελευταία".
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών