BofA: Οι τέσσερις παράγοντες που μπορούν να «σπάσουν» τη φούσκα των κεντρικών τραπεζών
Την εκτίμηση ότι οι αγορές έχουν υποτιμήσει τον κίνδυνο από την συμπίεση των spreads πιστώσεων σε ευρώ αναφέρει σε έκθεσή της η Bank of America Merrill Lynch σε έκθεσή της.
Ωστόσο, ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση προκαλεί το γεγονός πως οι μεγάλες Κεντρικές Τράπεζες είτε βρίσκονται στη διαδικασία αύξησης των επιτοκίων, είτε συρρικνώνουν τους ισολογισμούς και τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης ή σηματοδοτούν τα όρια της νομισματικής τους πολιτικής.
Τι συμβαίνει;
Σύμφωνα με την BofA, το σημερινό σκηνικό θυμίζει πολύ την εποχή του Greenspan κατά την περίοδο 2004-2006.
Τότε τα επιτόκια των ΗΠΑ αυξήθηκαν 17 φορές.
Ωστόσο οι χρηματοοικονομικές συνθήκες παρέμειναν χαλαρές και η μεταβλητότητα των επιτοκίων μειώθηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα και αυτό γιατί οι αυξήσεις των επιτοκίων ήταν προβλέψιμες αλλά και σε χαμηλά επίπεδα.
Τα επιτόκια αυξάνονταν γενικά κατά 25 μονάδες βάσης σε κάθε συνάντηση της Fed.
Και όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, σήμερα έχει δημιουργηθεί το ίδιο σκηνικό.
Παρά το γεγονός ότι οι Κεντρικές Τράπεζες σχεδιάζουν αυξήσεις επιτοκίων, οι οικονομικές συνθήκες χαλάρωσαν και πάλι το 2017 (Διάγραμμα 1).
Αλλά όπως αναρωτιέται η BofA οι κεντρικοί τραπεζίτες δεν έχουν μάθει πραγματικά τίποτα από τις προηγούμενες δύο οικονομικές φούσκες;
Λοιπόν, σύμφωνα με την BofA, οι κεντρικές τράπεζες έχουν μάθει να επικαλούνται την υπομονή της αγοράς καθώς βγαίνουν από τις εξαιρετικές νομισματικές τους πολιτικές.
Επί του παρόντος, αυτή η "συμφωνία κυρίων" μεταξύ αγορών και Κεντρικών Τραπεζών διατηρεί τη μεταβλητότητα των επιτοκίων κοντά σε χαμηλά επίπεδα ρεκόρ, ακόμη και αν οι αποδόσεις των ομολόγων κινούνται υψηλότερα.
Αλλά τι θα γίνει εάν κάτι σπάσει τη φούσκα που έχουν δημιουργήσει οι Κεντρικές Τράπεζες;
Σύμφωνα με την BofA αυτό είναι το ερώτημα.
Απουσία ύφεσης, ποιο είναι το πιθανότερο σενάριο που θα μπορούσε να τερματίσει την αγορά των "ταύρων" που έχουν δημιουργήσει οι Κεντρικές Τράπεζες στα περιουσιακά στοιχεία κινδύνου;
Όπως αναφέρει η BofA θα χρειαζόταν, χρονικά απρόβλεπτες και πιο επιθετικές αυξήσεις επιτοκίων.
Η BofA πιστεύει ότι υπάρχουν τέσσερα πράγματα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν γενναίες και απρόβλεπτες αυξήσεις επιτοκίων από τις Κεντρικές Ττράπεζες.
-Υψηλότερο από τον αναμενόμενο πληθωρισμό
-Μια σαφή έλλειψη αναθέρμανσης της οικονομίας
-Αυξανόμενα προβλήματα χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και -
-Προστατευτική πολιτική
1. Υψηλότερος από τον αναμενόμενο πληθωρισμό
Ο λόγος ύπαρξης των Kεντρικών Tραπεζών είναι η σταθερότητα των τιμών.
Εάν ο πληθωρισμός δείξει σημάδια επιστροφής του περίπου στο 2%, τότε δημιουργείται ο κίνδυνος οι Κεντρικές Τράπεζες να μην χρειάζεται πλέον να είναι τόσο προβλέψιμες και υπομονετικές για την αύξηση των επιτοκίων.
Αυτό θα οδηγήσει πιθανότατα σε πολύ υψηλότερα επίπεδα μεταβλητότητας των επιτοκίων και θα άρει τις καλοήθεις συνθήκες για τις αγορές εταιρικών ομολόγων του ευρώ.
Οι οικονομολόγοι της BofA έχουν γράψει πολλά για τους κινδύνους πληθωρισμού τους τελευταίους μήνες.
Η αύξηση των μισθών φαίνεται ότι θα λάβει χώρα πρώτα στις ΗΠΑ λόγω έλλειψης προσφοράς εργασίας.
Αν και αυτό δεν θα συνεπαγόταν αμέσως αύξηση των μισθών στην Ευρώπη, θα μπορούσε να ωθήσει τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό στην Ευρώπη. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε υψηλότερα επίπεδα μεταβλητότητας των επιτοκίων στην Ευρώπη.
2 Έλλειψη αναθέρμανσης της οικονομία (και αποτυχία του QE)
Από την άλλη πλευρά, οι αγορές ενδέχεται να χαλαρώσουν από τις ανησυχίες σχετικά με τη διατηρησιμότητα του χρέους αν ο πληθωρισμός αρνείται να αυξηθεί σε υψηλότερα επίπεδα.
Στην Ευρώπη, ο δομικός πληθωρισμός διαμορφώνεται στο 0,9% επί τρεις συνεχείς μήνες, θυμίζοντας τα τέλη του 2016.
Μία βραδύτερη από την αναμενόμενη άνοδος του πληθωρισμού - σε μια εποχή που οι Κεντρικές Τράπεζες μειώνουν τους ισολογισμούς τους, πλέον τους απομένουν ελάχιστα βέλη στη φαρέτρα τους προκειμένου να καταπολεμήσουν μια την επόμενη κάμψη της οικονομίας, γεγονός που θα μπορούσε να καταστρέψει την εμπιστοσύνη της αγοράς, οδηγώντας σε μια αθρόες πωλήσεις σε περιουσιακά στοιχεία υψηλού κινδύνου.
Εδώ βρίσκεται ο κίνδυνος της αποτυχίας των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης για τις αγορές το 2018.
Σημείωση ότι στο Διάγραμμα 9, ο κύριος κίνδυνος από την Έρευνα της BofA στους πελάτες της ήταν η αποτυχία των QE τον Αύγουστο και τον Οκτώβριο του 2017.
Και το Δεκέμβριο, αν και οι φούσκες στις πιστώσεις ήταν ο βασικός κίνδυνος, το 11% των επενδυτών ανέφερε ακόμα την αποτυχία QE ως την πρώτη τους ανησυχία.
3. Αύξηση του φόβους για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα
Αν δεν είναι ο πληθωρισμός (ή η έλλειψη αναθέρμανσης), τότε οι Κεντρικές Τράπεζες μπορεί απλώς να αισθάνονται ότι ο χρόνος είναι σωστός για αύξηση των επιτοκίων, προκειμένου να διατηρηθεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα και να αποφευχθεί η λανθασμένη κατανομή των κεφαλαίων. Εξάλλου, τα σταθερά επιτόκια ενθάρρυναν τον πολλαπλασιασμό της μόχλευσης, πριν από την οικονομικής κρίσης του 2007 -2008.
Πρόσφατα, οι περισσότεροι κεντρικοί τραπεζίτες σε ολόκληρο τον κόσμο άρχισαν να αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο εμφάνισης φούσκας, επισημαίνοντας για παράδειγμα, τις υψηλές αποτιμήσεις στις αγορές μετοχών.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, έχουν αυξηθεί οι εξαγορές και συγχωνεύσεις στην Ευρώπη, γεγονός που χωρίς αμφιβολία υποστηρίζεται από την πρόσβαση των επιχειρήσεων σε φτηνή ρευστότητα.
Συγκεκριμένα, στην Γαλλία οι εξαγορές και συγχωνεύσεις αυξήθηκαν αισθητά και είναι τώρα σε υψηλά δέκα ετών (Διάγραμμα 10).
Όπως δείχνει το Διάγραμμα 11, αυτό συμβάλλει στην αύξηση του εταιρικού χρέους προς το ΑΕΠ της Γαλλίας σε εμφανώς υψηλά επίπεδα τώρα, ειδικά σε σύγκριση με την εταιρική μόχλευση σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
Και πρόσφατα, η Banque de France έχει αρχίσει να τονίζει όλο και περισσότερο αυτή την ανησυχητική τάση.
Ο κίνδυνος είναι ότι καθώς όλο και περισσότερα από αυτά τα σημεία επιδείνωσης της αγοράς εμφανίζονται στην αγορά, οι κεντρικοί τραπεζίτες αναγκάζονται να ακούγονται γελοιοί (και λιγότερο προβλέψιμοι) να σταματήσουν την επανάληψη του παρελθόντος.
4. Προστατευτική πολιτική
Τέλος, θα μπορούσε να είναι ο λαϊκισμός που επεκτείνει την υποστήριξη των κεντρικών τραπεζών στις πιστωτικές αγορές.
Ο λαϊκισμός ήταν το "σκυλί" που δεν γάβγισε το 2017, καθώς οι Γάλλοι απέφυγαν το Frexit ψηφίζοντας τον Macron και όχι τη Lepen.
Η νίκη Macron συνέβαλε στην μείωση της αβεβαιότητας της ευρωπαϊκής πολιτικής σε επίπεδα που παρατηρήθηκαν για τελευταία φορά το 2014.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η αφήγηση του λαϊκισμού είναι νεκρή.
Η ανισότητα των εισοδημάτων και των περιουσιακών στοιχείων εξακολουθεί να είναι σημαντικοί καταλύτες που υποδηλώνουν τη δυσαρέσκεια προς τα πολιτικά κόμματα.
Και σε μια εποχή τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης των Κεντρικών Τραπεζών, οι αποτιμήσεις των περιουσιακών στοιχείων έχουν ξεπεράσει σημαντικά των πραγματικών περιουσιακών στοιχείων από το 2012.
Όπως δείχνουν τα παρακάτω διαγράμματα, η ανισότητα των εισοδημάτων έχει αυξηθεί σε όλο τον κόσμο τα τελευταία σχεδόν 40 χρόνια.
Στην Ευρώπη, ενώ η αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας σημειώθηκε με βραδύτερο ρυθμό σε σύγκριση με άλλες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, ωστόσο είναι ευδιάκριτη (Διάγραμμα 12).
Το 1980, για παράδειγμα, το μερίδιο του εθνικού εισοδήματος που αντιπροσώπευε στο πρώτο 1% των ατόμων που εισπράττουν στην Ευρώπη ήταν μόλις κάτω από το 10% (Διάγραμμα 14).
Σήμερα έχει αυξηθεί σε 12% (αν και έχει αυξηθεί σε 20% στις ΗΠΑ, Διάγραμμα 15).
Ενώ η λαϊκιστική αφήγηση γίνεται όλο και πιο επιθετική, αντιφατική και ξενοφοβική όσο περνάει ο καιρός, ο κίνδυνος είναι ότι μερικά από αυτά αφαιρούνται από τα κυρίαρχα κόμματα καθώς προσπαθούν να κερδίσουν την υποστήριξη των ψηφοφόρων και αρχίζουν να ακούγονται πιο λαϊκιστές.
Όπως φαίνεται στο Διάγραμμα 16, περισσότερες χώρες γνώρισαν πτώση της "ελευθερίας" το 2017 σε σύγκριση με εκείνες που σημείωσαν κέρδη στην "ελευθερία" - τον 11ο συνεχή χρόνο.
Αυτό θεωρείται ως μια δοκιμασία της παγκοσμιοποίησης, κατά την άποψή της BofA.
Και μια πιο μερκαντιλιστική προσέγγιση στο παγκόσμιο εμπόριο θα μπορούσε να δημιουργήσει λιγότερο αποτελεσματικές αλυσίδες εφοδιασμού για τις επιχειρήσεις, που θα ήταν εγγενώς πληθωριστικές.
Και από προεπιλογή, αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει μια πιο επιθετική πολιτική στο θέμα της αύξησης των επιτοκίων από τις Κεντρικές Τράπεζες.
www.bankingnews.gr
Ωστόσο, ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση προκαλεί το γεγονός πως οι μεγάλες Κεντρικές Τράπεζες είτε βρίσκονται στη διαδικασία αύξησης των επιτοκίων, είτε συρρικνώνουν τους ισολογισμούς και τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης ή σηματοδοτούν τα όρια της νομισματικής τους πολιτικής.
Τι συμβαίνει;
Σύμφωνα με την BofA, το σημερινό σκηνικό θυμίζει πολύ την εποχή του Greenspan κατά την περίοδο 2004-2006.
Τότε τα επιτόκια των ΗΠΑ αυξήθηκαν 17 φορές.
Ωστόσο οι χρηματοοικονομικές συνθήκες παρέμειναν χαλαρές και η μεταβλητότητα των επιτοκίων μειώθηκε σε πολύ χαμηλά επίπεδα και αυτό γιατί οι αυξήσεις των επιτοκίων ήταν προβλέψιμες αλλά και σε χαμηλά επίπεδα.
Τα επιτόκια αυξάνονταν γενικά κατά 25 μονάδες βάσης σε κάθε συνάντηση της Fed.
Και όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, σήμερα έχει δημιουργηθεί το ίδιο σκηνικό.
Παρά το γεγονός ότι οι Κεντρικές Τράπεζες σχεδιάζουν αυξήσεις επιτοκίων, οι οικονομικές συνθήκες χαλάρωσαν και πάλι το 2017 (Διάγραμμα 1).
Αλλά όπως αναρωτιέται η BofA οι κεντρικοί τραπεζίτες δεν έχουν μάθει πραγματικά τίποτα από τις προηγούμενες δύο οικονομικές φούσκες;
Λοιπόν, σύμφωνα με την BofA, οι κεντρικές τράπεζες έχουν μάθει να επικαλούνται την υπομονή της αγοράς καθώς βγαίνουν από τις εξαιρετικές νομισματικές τους πολιτικές.
Επί του παρόντος, αυτή η "συμφωνία κυρίων" μεταξύ αγορών και Κεντρικών Τραπεζών διατηρεί τη μεταβλητότητα των επιτοκίων κοντά σε χαμηλά επίπεδα ρεκόρ, ακόμη και αν οι αποδόσεις των ομολόγων κινούνται υψηλότερα.
Αλλά τι θα γίνει εάν κάτι σπάσει τη φούσκα που έχουν δημιουργήσει οι Κεντρικές Τράπεζες;
Σύμφωνα με την BofA αυτό είναι το ερώτημα.
Απουσία ύφεσης, ποιο είναι το πιθανότερο σενάριο που θα μπορούσε να τερματίσει την αγορά των "ταύρων" που έχουν δημιουργήσει οι Κεντρικές Τράπεζες στα περιουσιακά στοιχεία κινδύνου;
Όπως αναφέρει η BofA θα χρειαζόταν, χρονικά απρόβλεπτες και πιο επιθετικές αυξήσεις επιτοκίων.
Η BofA πιστεύει ότι υπάρχουν τέσσερα πράγματα που θα μπορούσαν να προκαλέσουν γενναίες και απρόβλεπτες αυξήσεις επιτοκίων από τις Κεντρικές Ττράπεζες.
-Υψηλότερο από τον αναμενόμενο πληθωρισμό
-Μια σαφή έλλειψη αναθέρμανσης της οικονομίας
-Αυξανόμενα προβλήματα χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και -
-Προστατευτική πολιτική
1. Υψηλότερος από τον αναμενόμενο πληθωρισμό
Ο λόγος ύπαρξης των Kεντρικών Tραπεζών είναι η σταθερότητα των τιμών.
Εάν ο πληθωρισμός δείξει σημάδια επιστροφής του περίπου στο 2%, τότε δημιουργείται ο κίνδυνος οι Κεντρικές Τράπεζες να μην χρειάζεται πλέον να είναι τόσο προβλέψιμες και υπομονετικές για την αύξηση των επιτοκίων.
Αυτό θα οδηγήσει πιθανότατα σε πολύ υψηλότερα επίπεδα μεταβλητότητας των επιτοκίων και θα άρει τις καλοήθεις συνθήκες για τις αγορές εταιρικών ομολόγων του ευρώ.
Οι οικονομολόγοι της BofA έχουν γράψει πολλά για τους κινδύνους πληθωρισμού τους τελευταίους μήνες.
Η αύξηση των μισθών φαίνεται ότι θα λάβει χώρα πρώτα στις ΗΠΑ λόγω έλλειψης προσφοράς εργασίας.
Αν και αυτό δεν θα συνεπαγόταν αμέσως αύξηση των μισθών στην Ευρώπη, θα μπορούσε να ωθήσει τις προσδοκίες για τον πληθωρισμό στην Ευρώπη. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε υψηλότερα επίπεδα μεταβλητότητας των επιτοκίων στην Ευρώπη.
2 Έλλειψη αναθέρμανσης της οικονομία (και αποτυχία του QE)
Από την άλλη πλευρά, οι αγορές ενδέχεται να χαλαρώσουν από τις ανησυχίες σχετικά με τη διατηρησιμότητα του χρέους αν ο πληθωρισμός αρνείται να αυξηθεί σε υψηλότερα επίπεδα.
Στην Ευρώπη, ο δομικός πληθωρισμός διαμορφώνεται στο 0,9% επί τρεις συνεχείς μήνες, θυμίζοντας τα τέλη του 2016.
Μία βραδύτερη από την αναμενόμενη άνοδος του πληθωρισμού - σε μια εποχή που οι Κεντρικές Τράπεζες μειώνουν τους ισολογισμούς τους, πλέον τους απομένουν ελάχιστα βέλη στη φαρέτρα τους προκειμένου να καταπολεμήσουν μια την επόμενη κάμψη της οικονομίας, γεγονός που θα μπορούσε να καταστρέψει την εμπιστοσύνη της αγοράς, οδηγώντας σε μια αθρόες πωλήσεις σε περιουσιακά στοιχεία υψηλού κινδύνου.
Εδώ βρίσκεται ο κίνδυνος της αποτυχίας των προγραμμάτων ποσοτικής χαλάρωσης για τις αγορές το 2018.
Σημείωση ότι στο Διάγραμμα 9, ο κύριος κίνδυνος από την Έρευνα της BofA στους πελάτες της ήταν η αποτυχία των QE τον Αύγουστο και τον Οκτώβριο του 2017.
Και το Δεκέμβριο, αν και οι φούσκες στις πιστώσεις ήταν ο βασικός κίνδυνος, το 11% των επενδυτών ανέφερε ακόμα την αποτυχία QE ως την πρώτη τους ανησυχία.
3. Αύξηση του φόβους για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα
Αν δεν είναι ο πληθωρισμός (ή η έλλειψη αναθέρμανσης), τότε οι Κεντρικές Τράπεζες μπορεί απλώς να αισθάνονται ότι ο χρόνος είναι σωστός για αύξηση των επιτοκίων, προκειμένου να διατηρηθεί η χρηματοπιστωτική σταθερότητα και να αποφευχθεί η λανθασμένη κατανομή των κεφαλαίων. Εξάλλου, τα σταθερά επιτόκια ενθάρρυναν τον πολλαπλασιασμό της μόχλευσης, πριν από την οικονομικής κρίσης του 2007 -2008.
Πρόσφατα, οι περισσότεροι κεντρικοί τραπεζίτες σε ολόκληρο τον κόσμο άρχισαν να αντιλαμβάνονται τον κίνδυνο εμφάνισης φούσκας, επισημαίνοντας για παράδειγμα, τις υψηλές αποτιμήσεις στις αγορές μετοχών.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών, έχουν αυξηθεί οι εξαγορές και συγχωνεύσεις στην Ευρώπη, γεγονός που χωρίς αμφιβολία υποστηρίζεται από την πρόσβαση των επιχειρήσεων σε φτηνή ρευστότητα.
Συγκεκριμένα, στην Γαλλία οι εξαγορές και συγχωνεύσεις αυξήθηκαν αισθητά και είναι τώρα σε υψηλά δέκα ετών (Διάγραμμα 10).
Όπως δείχνει το Διάγραμμα 11, αυτό συμβάλλει στην αύξηση του εταιρικού χρέους προς το ΑΕΠ της Γαλλίας σε εμφανώς υψηλά επίπεδα τώρα, ειδικά σε σύγκριση με την εταιρική μόχλευση σε άλλες χώρες της Ευρωζώνης.
Και πρόσφατα, η Banque de France έχει αρχίσει να τονίζει όλο και περισσότερο αυτή την ανησυχητική τάση.
Ο κίνδυνος είναι ότι καθώς όλο και περισσότερα από αυτά τα σημεία επιδείνωσης της αγοράς εμφανίζονται στην αγορά, οι κεντρικοί τραπεζίτες αναγκάζονται να ακούγονται γελοιοί (και λιγότερο προβλέψιμοι) να σταματήσουν την επανάληψη του παρελθόντος.
4. Προστατευτική πολιτική
Τέλος, θα μπορούσε να είναι ο λαϊκισμός που επεκτείνει την υποστήριξη των κεντρικών τραπεζών στις πιστωτικές αγορές.
Ο λαϊκισμός ήταν το "σκυλί" που δεν γάβγισε το 2017, καθώς οι Γάλλοι απέφυγαν το Frexit ψηφίζοντας τον Macron και όχι τη Lepen.
Η νίκη Macron συνέβαλε στην μείωση της αβεβαιότητας της ευρωπαϊκής πολιτικής σε επίπεδα που παρατηρήθηκαν για τελευταία φορά το 2014.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η αφήγηση του λαϊκισμού είναι νεκρή.
Η ανισότητα των εισοδημάτων και των περιουσιακών στοιχείων εξακολουθεί να είναι σημαντικοί καταλύτες που υποδηλώνουν τη δυσαρέσκεια προς τα πολιτικά κόμματα.
Και σε μια εποχή τα προγράμματα ποσοτικής χαλάρωσης των Κεντρικών Τραπεζών, οι αποτιμήσεις των περιουσιακών στοιχείων έχουν ξεπεράσει σημαντικά των πραγματικών περιουσιακών στοιχείων από το 2012.
Όπως δείχνουν τα παρακάτω διαγράμματα, η ανισότητα των εισοδημάτων έχει αυξηθεί σε όλο τον κόσμο τα τελευταία σχεδόν 40 χρόνια.
Στην Ευρώπη, ενώ η αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας σημειώθηκε με βραδύτερο ρυθμό σε σύγκριση με άλλες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, ωστόσο είναι ευδιάκριτη (Διάγραμμα 12).
Το 1980, για παράδειγμα, το μερίδιο του εθνικού εισοδήματος που αντιπροσώπευε στο πρώτο 1% των ατόμων που εισπράττουν στην Ευρώπη ήταν μόλις κάτω από το 10% (Διάγραμμα 14).
Σήμερα έχει αυξηθεί σε 12% (αν και έχει αυξηθεί σε 20% στις ΗΠΑ, Διάγραμμα 15).
Ενώ η λαϊκιστική αφήγηση γίνεται όλο και πιο επιθετική, αντιφατική και ξενοφοβική όσο περνάει ο καιρός, ο κίνδυνος είναι ότι μερικά από αυτά αφαιρούνται από τα κυρίαρχα κόμματα καθώς προσπαθούν να κερδίσουν την υποστήριξη των ψηφοφόρων και αρχίζουν να ακούγονται πιο λαϊκιστές.
Όπως φαίνεται στο Διάγραμμα 16, περισσότερες χώρες γνώρισαν πτώση της "ελευθερίας" το 2017 σε σύγκριση με εκείνες που σημείωσαν κέρδη στην "ελευθερία" - τον 11ο συνεχή χρόνο.
Αυτό θεωρείται ως μια δοκιμασία της παγκοσμιοποίησης, κατά την άποψή της BofA.
Και μια πιο μερκαντιλιστική προσέγγιση στο παγκόσμιο εμπόριο θα μπορούσε να δημιουργήσει λιγότερο αποτελεσματικές αλυσίδες εφοδιασμού για τις επιχειρήσεις, που θα ήταν εγγενώς πληθωριστικές.
Και από προεπιλογή, αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει μια πιο επιθετική πολιτική στο θέμα της αύξησης των επιτοκίων από τις Κεντρικές Τράπεζες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών