Η αναμόχλευσή του μπορεί να οδηγήσει και σε περίεργες κατευθύνσεις, μη-ελεγχόμενες...
Mολονότι οι αριθμοί δεν είναι η ουσία, επρόκειτο για ένα συλλαλητήριο μεγάλο. Καμιά σύγκριση με το 1992, αλλά μεγάλο. Όσοι πήγαν να υπερβάλουν τα νούμερα, όπως π.χ. η Αστυνομία προς τα κάτω, αλλά και οι διοργανωτές που μίλησαν προς την αντίθετη κατεύθυνση για 300.000 ή και για περισσότερους, έκαναν το καθήκον τους. Η εικόνα, όμως, απόντως και του "μάγου Μπιρσίμ" αποδείκνυε ότι τα νούμερα κινήθηκαν κάπου ανάμεσα.
Ας προσπαθήσουμε, όμως, να προσεγγίσουμε τον πυρήνα της υπόθεσης, που χρονίζει εδώ και 25 χρόνια. Τι θα έπρεπε να κάνει μια κυβέρνηση με δεδομένη αυτή την πραγματικότητα; Θα έπρεπε καταρχήν να δρομολογήσει, μετά την αλλαγή κυβέρνησης στα Σκόπια, η οποία σημειωτέον διαθέτει πλειοψηφία μόλις 2 εδρών άρα εύθραυστη και χωρίς μεγάλη δυναντότητα ελιγμών, μια σοβαρή διπλή προσπάθεια. Δημιουργία συναίνεσης στο εσωτερικό και βελτίωσης του κλίματος μεταξύ των δύο χωρών, με μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που θα διευκόλυναν την επίτευξη συμβιβασμού.
Γιατί στο πρόβλημα των Σκοπίων το τι θα περιέχει μια ρεαλιστική λύση είναι γνωστό και συμφωνημένο εδώ και 25 χρόνια, σε απόλυτη λεπτομέρεια, στη συμφωνία Vans και Owen που διαπραγματεύτηκε ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου στον ΟΗΕ. Το ουσιαστικό πρόβλημα είναι αν το κλίμα μεταξύ των δύο χωρών επιτρέπει η όποια λύση συμφωνηθεί, να μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη. Αν η «λύση» δημιουργεί μια έξαρση της αντιπαλότητας μεταξύ των λαών των δύο χωρών, τότε ό,τι και να λένε οι συμφωνίες δεν είναι λύση.
Είναι τα Σκόπια πραγματική απειλή για την Ελλάδα;
Άλλωστε για την Ελλάδα το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα πραγματικής εδαφικής απειλής, πέρα από όσα ισχυρίζονται οι πάσης φύσεως ειδικοί. Τα Σκόπια, όποιο σενάριο κι αν φανταστούμε δεν αποτελούν στρατιωτική απειλή για την Ελλάδα. Το Μακεδονικό επί του εδάφους δεν υπάρχει πια ως πεδίο αντιπαράθεσης, ως συνέπεια των καταστροφικών γεγονότων του 20ου αιώνα με μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών (ανταλλαγές πληθυσμών με Βουλγαρία και Τουρκία, αποχώρηση της μεγάλης πλειοψηφίας των σλαβικής συνειδήσεως Μακεδόνων που μιλούσαν σλαβικά, στο τέλος του εμφυλίου).
Δεν υπάρχει πια αξιόλογος αριθμός μη ελληνικής συνειδήσεως πολιτών στη Μακεδονία, ώστε να μπορεί οποιοσδήποτε να τους εκμεταλλευτεί για να απειλήσει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Το πρόβλημα από πλευράς εξωτερικής πολιτικής είναι αποκλειστικά και μόνο πρόβλημα καλής γειτονίας με έναν πληθυσμό που ζει στα βόρεια σύνορά μας, που βρίσκεται πλέον σε ένα γειτονικό κράτος και στο οποίο -ακόμη και σήμερα- έχουμε σημαντική συμβολή στην οικονομική του ανάπτυξη.
Η πολιτική εκμετάλευση του "Μακεδονικού"
Δυστυχώς η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αντί να αντιμετωπίσει την υπόθεση ως ένα σοβαρό εθνικό θέμα, αποφάσισε να την χρησιμοποιήσει ως μοχλό για να παίξει ένα πολιτικό παιχνίδι με σαφή στόχο. Θέλει μέσω του μακεδονικού ζητήματος να δημιουργήσει στην Ελλάδα ένα «μακεδονικό» τοπικό κόμμα στα δεξιά της ΝΔ, κάτι σαν «λίγκα του βορρά» που θα συνεργαστεί με τον Καμμένο και τους ΑΝΕΛ, στην προσπάθειά της να εμποδίσει την αυτοδυναμία της ΝΔ. Δεν θέλει να λύσει το μακεδονικό αλλά να το περιπλέξει μετατρέποντάς το σε εσωτερικό πολιτικό πρόβλημα, για λόγους κομματικής σκοπιμότητας. Έθεσε έτσι ένα εθνικό θέμα στην υπηρεσία της πολυδιάσπασης του πολιτικού σκηνικού, των διαδοχικών εκλογών και της απλής αναλογικής, για λόγους καθαρού κομματικού τακτικισμού.
Είναι ένα σχέδιο εμπνευσμένο από τον Μάο («μεγάλη αναταραχή υπέροχη κατάσταση») αλλά θυμίζει μάλλον περισσότερο τα διάφορα ταχυδακτυλουργικά τρικ που δεν έχουν μεγάλη επιτυχία. Γιατί ο κ. Τσίπρας μοιάζει με αποτυχημένο ταχυδακτυλουργό που για να κρύψει από τον κόσμο τα μπαλάκια που του πέφτουν (αποτυχία του τρίτου μνημονίου που οδήγησε σε μέτρα μετά το τέλος του για το αφορολόγητο και τις συντάξεις, κ.λπ.), πετάει όλο πιο πολλά καινούρια στον αέρα με την ελπίδα να μπερδέψει τη κοινή γνώμη και να διχάσει τους αντιπάλους του.
Οι κίνδυνοι για κυβέρνηση - αντιπολίτευση
Θεωρούμε ότι όπως εξελίσσεται η υπόθεση, η ανάγνωση περί πολιτικού παιχνιδιού και της δημιουργίας του "Δράκου" του μακεδονικού, μπορεί να οδηγήσει και σε περίεργες κατευθύνσεις, μη-ελεγχόμενες. Γιατί όταν ξυπνήσεις το "Δράκο" ασφαλώς και δεν πρέπει να βρεθείς απέναντί του, εκεί που βγάζει φωτιές. Όμως, και αν νομίζεις ότι είναι καλή ιδέα να τον καβαλήσεις, τότε κινδυνεύεις από την ανεξέλεγκτη πτήση του και τα χτυπήματα της ουράς του. Κάτι τέτοιο είναι πολύ πιθανό να προκληθεί από την αναμόχλευση του μακεδονικού, με τον κόσμο που νιώθει πιεσμένος, από την υπερφορολόγηση και τα λοιπά ολοένα επιδεινούμενα μέτρα. Η "ανάσα του δράκου" αφορά την κυβέρνηση, τον Τσίπρα, τον χειριστή Κοτζιά και τη δεξιά συνιστώσα τον Καμμένο. Ο "κίνδυνος της ανεξέλεγκτης πτήσης και του γκρεμίσματος" αφορούν τη Ν.Δ., και ιδιαίτερα τον αμφίθυμο Μητσοτάκη.
Ο καθένας έχει ασφαλώς δικαίωμα να διαδηλώσει, όμως η εθνική ανόρθωση δεν θα προκύψει ούτε από συλλαλητήρια, που απλώς δίνουν μια πρόσκαιρη διέξοδο στα πιεσμένα συναισθήματα, ούτε βέβαια από πολιτικά παιχνίδια.
Το απέδειξαν αυτό τα συλλαλητήρια του 1992, που αντί για εθνική ανάκαμψη οδήγησαν τελικά στην επικράτηση του λαϊκισμού και της εξουσιολαγνείας. Γιατί βιώσαμε έτσι στο πολλαπλάσιο την καταστροφή που ο κόσμος φοβόταν το 1991. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι σοβαρότητα, δουλειά, ρεαλισμό και υπευθυνότητα.
Τάσος Τσιπλάκος - Σύμβουλος Στρατηγικής
C4I Strategy Consultants
www.bankingnews.gr
Ας προσπαθήσουμε, όμως, να προσεγγίσουμε τον πυρήνα της υπόθεσης, που χρονίζει εδώ και 25 χρόνια. Τι θα έπρεπε να κάνει μια κυβέρνηση με δεδομένη αυτή την πραγματικότητα; Θα έπρεπε καταρχήν να δρομολογήσει, μετά την αλλαγή κυβέρνησης στα Σκόπια, η οποία σημειωτέον διαθέτει πλειοψηφία μόλις 2 εδρών άρα εύθραυστη και χωρίς μεγάλη δυναντότητα ελιγμών, μια σοβαρή διπλή προσπάθεια. Δημιουργία συναίνεσης στο εσωτερικό και βελτίωσης του κλίματος μεταξύ των δύο χωρών, με μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που θα διευκόλυναν την επίτευξη συμβιβασμού.
Γιατί στο πρόβλημα των Σκοπίων το τι θα περιέχει μια ρεαλιστική λύση είναι γνωστό και συμφωνημένο εδώ και 25 χρόνια, σε απόλυτη λεπτομέρεια, στη συμφωνία Vans και Owen που διαπραγματεύτηκε ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου στον ΟΗΕ. Το ουσιαστικό πρόβλημα είναι αν το κλίμα μεταξύ των δύο χωρών επιτρέπει η όποια λύση συμφωνηθεί, να μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη. Αν η «λύση» δημιουργεί μια έξαρση της αντιπαλότητας μεταξύ των λαών των δύο χωρών, τότε ό,τι και να λένε οι συμφωνίες δεν είναι λύση.
Είναι τα Σκόπια πραγματική απειλή για την Ελλάδα;
Άλλωστε για την Ελλάδα το πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα πραγματικής εδαφικής απειλής, πέρα από όσα ισχυρίζονται οι πάσης φύσεως ειδικοί. Τα Σκόπια, όποιο σενάριο κι αν φανταστούμε δεν αποτελούν στρατιωτική απειλή για την Ελλάδα. Το Μακεδονικό επί του εδάφους δεν υπάρχει πια ως πεδίο αντιπαράθεσης, ως συνέπεια των καταστροφικών γεγονότων του 20ου αιώνα με μαζικές μετακινήσεις πληθυσμών (ανταλλαγές πληθυσμών με Βουλγαρία και Τουρκία, αποχώρηση της μεγάλης πλειοψηφίας των σλαβικής συνειδήσεως Μακεδόνων που μιλούσαν σλαβικά, στο τέλος του εμφυλίου).
Δεν υπάρχει πια αξιόλογος αριθμός μη ελληνικής συνειδήσεως πολιτών στη Μακεδονία, ώστε να μπορεί οποιοσδήποτε να τους εκμεταλλευτεί για να απειλήσει την εδαφική ακεραιότητα της χώρας. Το πρόβλημα από πλευράς εξωτερικής πολιτικής είναι αποκλειστικά και μόνο πρόβλημα καλής γειτονίας με έναν πληθυσμό που ζει στα βόρεια σύνορά μας, που βρίσκεται πλέον σε ένα γειτονικό κράτος και στο οποίο -ακόμη και σήμερα- έχουμε σημαντική συμβολή στην οικονομική του ανάπτυξη.
Η πολιτική εκμετάλευση του "Μακεδονικού"
Δυστυχώς η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, αντί να αντιμετωπίσει την υπόθεση ως ένα σοβαρό εθνικό θέμα, αποφάσισε να την χρησιμοποιήσει ως μοχλό για να παίξει ένα πολιτικό παιχνίδι με σαφή στόχο. Θέλει μέσω του μακεδονικού ζητήματος να δημιουργήσει στην Ελλάδα ένα «μακεδονικό» τοπικό κόμμα στα δεξιά της ΝΔ, κάτι σαν «λίγκα του βορρά» που θα συνεργαστεί με τον Καμμένο και τους ΑΝΕΛ, στην προσπάθειά της να εμποδίσει την αυτοδυναμία της ΝΔ. Δεν θέλει να λύσει το μακεδονικό αλλά να το περιπλέξει μετατρέποντάς το σε εσωτερικό πολιτικό πρόβλημα, για λόγους κομματικής σκοπιμότητας. Έθεσε έτσι ένα εθνικό θέμα στην υπηρεσία της πολυδιάσπασης του πολιτικού σκηνικού, των διαδοχικών εκλογών και της απλής αναλογικής, για λόγους καθαρού κομματικού τακτικισμού.
Είναι ένα σχέδιο εμπνευσμένο από τον Μάο («μεγάλη αναταραχή υπέροχη κατάσταση») αλλά θυμίζει μάλλον περισσότερο τα διάφορα ταχυδακτυλουργικά τρικ που δεν έχουν μεγάλη επιτυχία. Γιατί ο κ. Τσίπρας μοιάζει με αποτυχημένο ταχυδακτυλουργό που για να κρύψει από τον κόσμο τα μπαλάκια που του πέφτουν (αποτυχία του τρίτου μνημονίου που οδήγησε σε μέτρα μετά το τέλος του για το αφορολόγητο και τις συντάξεις, κ.λπ.), πετάει όλο πιο πολλά καινούρια στον αέρα με την ελπίδα να μπερδέψει τη κοινή γνώμη και να διχάσει τους αντιπάλους του.
Οι κίνδυνοι για κυβέρνηση - αντιπολίτευση
Θεωρούμε ότι όπως εξελίσσεται η υπόθεση, η ανάγνωση περί πολιτικού παιχνιδιού και της δημιουργίας του "Δράκου" του μακεδονικού, μπορεί να οδηγήσει και σε περίεργες κατευθύνσεις, μη-ελεγχόμενες. Γιατί όταν ξυπνήσεις το "Δράκο" ασφαλώς και δεν πρέπει να βρεθείς απέναντί του, εκεί που βγάζει φωτιές. Όμως, και αν νομίζεις ότι είναι καλή ιδέα να τον καβαλήσεις, τότε κινδυνεύεις από την ανεξέλεγκτη πτήση του και τα χτυπήματα της ουράς του. Κάτι τέτοιο είναι πολύ πιθανό να προκληθεί από την αναμόχλευση του μακεδονικού, με τον κόσμο που νιώθει πιεσμένος, από την υπερφορολόγηση και τα λοιπά ολοένα επιδεινούμενα μέτρα. Η "ανάσα του δράκου" αφορά την κυβέρνηση, τον Τσίπρα, τον χειριστή Κοτζιά και τη δεξιά συνιστώσα τον Καμμένο. Ο "κίνδυνος της ανεξέλεγκτης πτήσης και του γκρεμίσματος" αφορούν τη Ν.Δ., και ιδιαίτερα τον αμφίθυμο Μητσοτάκη.
Ο καθένας έχει ασφαλώς δικαίωμα να διαδηλώσει, όμως η εθνική ανόρθωση δεν θα προκύψει ούτε από συλλαλητήρια, που απλώς δίνουν μια πρόσκαιρη διέξοδο στα πιεσμένα συναισθήματα, ούτε βέβαια από πολιτικά παιχνίδια.
Το απέδειξαν αυτό τα συλλαλητήρια του 1992, που αντί για εθνική ανάκαμψη οδήγησαν τελικά στην επικράτηση του λαϊκισμού και της εξουσιολαγνείας. Γιατί βιώσαμε έτσι στο πολλαπλάσιο την καταστροφή που ο κόσμος φοβόταν το 1991. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι σοβαρότητα, δουλειά, ρεαλισμό και υπευθυνότητα.
Τάσος Τσιπλάκος - Σύμβουλος Στρατηγικής
C4I Strategy Consultants
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών