γράφει : Νίκος Κονδυλόπουλος
ΗΠΑ-Βρετανία: Με πυρηνικά όπλα θα αποκρούονταν μια Σοβιετική εισβολή στην Μέση Ανατολή
Η δεκαετία του 1950 ήταν αρκετά ταραχώδης εποχή και στις δύο πλευρές του σιδηρού παραπετάσματος.
Με τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όσμιο Πόλεμο και τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε το αργό πετρέλαιο στην έκβασή του, οι βρετανικές και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες επεξεργάστηκαν και είχαν έτοιμα σενάρια αντίδρασης σε περίπτωση που η Σοβιετική Ένωση θα εισέβαλλε στη Μέση Ανατολή.
Στη δεκαετία του 1950, οι μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας ανησυχούσαν πραγματικά για μια περαιτέρω σοβιετική επέκταση στη Μέση Ανατολή, η οποία ήταν τότε η κύρια πηγή αργού πετρελαίου και για τις δύο χώρες.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι η Μέση Ανατολή ήταν βασικό θέμα προτεραιότητας για την ασφάλεια και των δύο χωρών.
Τα σχέδια καταρτίστηκαν για πρώτη φορά από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Truman το 1949, όπως αποκαλύπτουν πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα τόσο από το Ηνωμένο Βασίλειο όσο και από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το πρόβλημα ήταν πως η επιρροή της Μεγάλης Βρετανίας στη Μέση Ανατολή μειωνόταν.
Οι κυβερνήσεις του Ιράν και του Ιράκ, σύμφωνα με αποχαρακτηρισμένα έγγραφα, πιστεύεται ότι ήταν ιδιαίτερα απίθανο να συνεργαστούν με εταιρείες πετρελαίου με αποτέλεσμα να υπονομεύσουν τη δική τους πετρελαϊκή βιομηχανία.
Ο λόγος για αυτό ήταν ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είχε πλέον μονοπωλιακή παρουσία στα δύο αυτά κράτη, παρά το πραξικόπημα του 1953 στο Ιράν, το οποίο επέστρεψε το Σάχη στην εξουσία και την ΒΡ στο πηδάλιο της ιρανικής πετρελαϊκής βιομηχανίας.
Η ΒΡ βρισκόταν στο τιμόνι, αλήθεια, αλλά η ιρανική κυβέρνηση έλεγχε τα διυλιστήρια και έχτιζε περισσότερα.
Το σενάριο της σοβιετικής εισβολής δεν αφορούσε μόνο τα πετρελαϊκά πεδία αλλά και τα διυλιστήρια.
Φοβούμενος την πιθανή απροθυμία των κυβερνήσεων του Ιράκ και των Ιρανών να συμφωνήσουν με τα σχέδια δολιοφθοράς που επεξεργάζονταν ΗΠΑ και Βρετανία σε περίπτωση εισβολής της Σοβιετικής Ένωσης στην Μέση Ανατολή, η Βρετανία είχε απομείνει με ελάχιστες επιλογές αντίδρασης.
Οι αεροπορικές επιθέσεις ήταν η πιο λογική επιλογή, αλλά υπήρχε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα.
Δεν υπήρχαν αρκετά αεροπλάνα για να εκτελούν όλες τις απαραίτητες επιθέσεις σε περίπτωση σοβιετικής εισβολής.
Ως εκ τούτου, η επιλογή μιας επίθεσης με πυρηνικά τέθηκε στο τραπέζι από μια επιτροπή αρχηγών των Σωμάτων Στρατού των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας στα μέσα της δεκαετίας του 1950.
Πραγματοποιήθηκαν εκτενείς συζητήσεις μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών των δύο χωρών και της στρατιωτικής ηγεσίας σχετικά με την κοινή χρήση πυρηνικών όπλων σε κρατικά ελεγχόμενα διυλιστήρια στο Ιράκ και το Ιράν, αλλά δεν υπάρχουν αποχαρακτηρισμένα έγγραφα που να δηλώνουν ποιο πυρηνικό πρόγραμμα τελικά εγκρίθηκε.
Σε κάθε περίπτωση, η πυρηνική επίθεση κατά ιρανικών εγκαταστάσεων πετρελαίου θεωρήθηκαν "το μόνο εφικτό μέσο αντιμετώπισης κατά μιας πιθανής σοβιετικής εισβολής.
Ωστόσο στη συνέχεια το σενάριο μιας πυρηνικής επίθεσης απεσύρθη τελικά, χάρη στον πράκτορα της CIA George Prussing, στον οποίο ανατέθηκε να συνεργαστεί με τις πετρελαϊκές εταιρείες στη Μέση Ανατολή, έτσι ώστε να βρεθεί ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης μιας σοβιετικής εισβολής.
Ο Prussing κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης κατά μιας πιθανής σοβιετικής εισβολής ήταν η ολοκληρωτική κατεδάφιση όλων των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων.
Το ευτυχές ήταν ότι η Σοβιετική Ένωση δεν προσπάθησαν ποτέ να επεκταθούν στη Μέση Ανατολή - ειδικά τόσο σύντομα μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, όπου τα πυρηνικά όπλα εξακολουθούσαν να είναι πολύ δημοφιλή ως η τελική επίλυση όλων των προβλημάτων...
www.bankingnews.gr
Με τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου όσμιο Πόλεμο και τον σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε το αργό πετρέλαιο στην έκβασή του, οι βρετανικές και αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες επεξεργάστηκαν και είχαν έτοιμα σενάρια αντίδρασης σε περίπτωση που η Σοβιετική Ένωση θα εισέβαλλε στη Μέση Ανατολή.
Στη δεκαετία του 1950, οι μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας ανησυχούσαν πραγματικά για μια περαιτέρω σοβιετική επέκταση στη Μέση Ανατολή, η οποία ήταν τότε η κύρια πηγή αργού πετρελαίου και για τις δύο χώρες.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι η Μέση Ανατολή ήταν βασικό θέμα προτεραιότητας για την ασφάλεια και των δύο χωρών.
Τα σχέδια καταρτίστηκαν για πρώτη φορά από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Truman το 1949, όπως αποκαλύπτουν πρόσφατα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα τόσο από το Ηνωμένο Βασίλειο όσο και από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το πρόβλημα ήταν πως η επιρροή της Μεγάλης Βρετανίας στη Μέση Ανατολή μειωνόταν.
Οι κυβερνήσεις του Ιράν και του Ιράκ, σύμφωνα με αποχαρακτηρισμένα έγγραφα, πιστεύεται ότι ήταν ιδιαίτερα απίθανο να συνεργαστούν με εταιρείες πετρελαίου με αποτέλεσμα να υπονομεύσουν τη δική τους πετρελαϊκή βιομηχανία.
Ο λόγος για αυτό ήταν ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δεν είχε πλέον μονοπωλιακή παρουσία στα δύο αυτά κράτη, παρά το πραξικόπημα του 1953 στο Ιράν, το οποίο επέστρεψε το Σάχη στην εξουσία και την ΒΡ στο πηδάλιο της ιρανικής πετρελαϊκής βιομηχανίας.
Η ΒΡ βρισκόταν στο τιμόνι, αλήθεια, αλλά η ιρανική κυβέρνηση έλεγχε τα διυλιστήρια και έχτιζε περισσότερα.
Το σενάριο της σοβιετικής εισβολής δεν αφορούσε μόνο τα πετρελαϊκά πεδία αλλά και τα διυλιστήρια.
Φοβούμενος την πιθανή απροθυμία των κυβερνήσεων του Ιράκ και των Ιρανών να συμφωνήσουν με τα σχέδια δολιοφθοράς που επεξεργάζονταν ΗΠΑ και Βρετανία σε περίπτωση εισβολής της Σοβιετικής Ένωσης στην Μέση Ανατολή, η Βρετανία είχε απομείνει με ελάχιστες επιλογές αντίδρασης.
Οι αεροπορικές επιθέσεις ήταν η πιο λογική επιλογή, αλλά υπήρχε ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα.
Δεν υπήρχαν αρκετά αεροπλάνα για να εκτελούν όλες τις απαραίτητες επιθέσεις σε περίπτωση σοβιετικής εισβολής.
Ως εκ τούτου, η επιλογή μιας επίθεσης με πυρηνικά τέθηκε στο τραπέζι από μια επιτροπή αρχηγών των Σωμάτων Στρατού των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας στα μέσα της δεκαετίας του 1950.
Πραγματοποιήθηκαν εκτενείς συζητήσεις μεταξύ των μυστικών υπηρεσιών των δύο χωρών και της στρατιωτικής ηγεσίας σχετικά με την κοινή χρήση πυρηνικών όπλων σε κρατικά ελεγχόμενα διυλιστήρια στο Ιράκ και το Ιράν, αλλά δεν υπάρχουν αποχαρακτηρισμένα έγγραφα που να δηλώνουν ποιο πυρηνικό πρόγραμμα τελικά εγκρίθηκε.
Σε κάθε περίπτωση, η πυρηνική επίθεση κατά ιρανικών εγκαταστάσεων πετρελαίου θεωρήθηκαν "το μόνο εφικτό μέσο αντιμετώπισης κατά μιας πιθανής σοβιετικής εισβολής.
Ωστόσο στη συνέχεια το σενάριο μιας πυρηνικής επίθεσης απεσύρθη τελικά, χάρη στον πράκτορα της CIA George Prussing, στον οποίο ανατέθηκε να συνεργαστεί με τις πετρελαϊκές εταιρείες στη Μέση Ανατολή, έτσι ώστε να βρεθεί ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης μιας σοβιετικής εισβολής.
Ο Prussing κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης κατά μιας πιθανής σοβιετικής εισβολής ήταν η ολοκληρωτική κατεδάφιση όλων των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων.
Το ευτυχές ήταν ότι η Σοβιετική Ένωση δεν προσπάθησαν ποτέ να επεκταθούν στη Μέση Ανατολή - ειδικά τόσο σύντομα μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, όπου τα πυρηνικά όπλα εξακολουθούσαν να είναι πολύ δημοφιλή ως η τελική επίλυση όλων των προβλημάτων...
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών