Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά δεν θα ξεθυμάνει το εθνικό πάθος
Ήταν Δεκέμβριος του 1980, πριν 37 ολόκληρα χρόνια και πλέον, όταν κυκλοφόρησε ένα ασπρόμαυρο δεκαεξασέλιδο φυλλάδιο, το πρώτο έντυπο του Κινήματός μας με τον τίτλο “ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ”.
Έναν τίτλο που σήμαινε και είχε την έννοια του πόθου μας και του ονείρου μας για μία Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού, που θα δώσει τέλος στο βαθύ σκοτάδι της παρακμής και όχι τίποτε άλλο, όπως ισχυρίζονται οι επαγγελματίες και εμπαθείς συκοφάντες μας!
Ο σκοπός του εντύπου όχι πολιτικός με την έννοια των εκλογών και των κομμάτων, αλλά βαθύτατα πολιτικός σύμφωνα με τον ορισμό που δίνει στην πολιτική ο μέγας Αριστοτέλης.
Συγκεκριμένα, στο πρώτο αυτό τεύχος του περιοδικού μας αναφερότανε χαρακτηριστικά: «Μέσα στον οχετό των εντύπων της μαρξιστικής πανώλης και του καπιταλιστικού ευδαιμονισμού, υψώνεται μία φωνή έντιμος και γενναία.
Μία φωνή γνήσια Ελληνική και αρχέγονα αποφασιστική.
Από το λιτό αυτό βήμα, που έχουμε σήμερα την ευχέρεια να χρησιμοποιούμε, θα παρουσιάσουμε διάφορα φιλοσοφικά, ιδεολογικά, ιστορικά και κοινωνιολογικά θέματα.
Η βασική μας φιλοδοξία είναι να κρατηθεί το έντυπο αυτό μακριά από κάθε μορφή πολιτικού αγώνος.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μας αφήνει αδιάφορους η σημερινή τραγωδία του λαού μας, θεωρούμε την πολιτική μία πολύ βρώμικη υπόθεσιν και τους εαυτούς μας πολύ αγνούς για να αναμειχθούν σ΄ αυτήν...».
Και πράγματι, δεν αναμειχθήκαμε με την “πολιτική”, τάζοντας... διορισμούς, μοιράζοντας ψεύτικες υποσχέσεις, απευθυνόμενοι στα ταπεινά προσωπικά συμφέροντα των συμπατριωτών μας.
Στην πραγματικότητα, βλέποντας γύρω μας τον Λαό στην κατάσταση στην οποία ευρίσκετο, δεν πιστεύαμε ότι ο Λαός αυτός ποτέ θα πυκνώσει τις τάξεις ενός όχι απλά πολιτικού, αλλά και βαθύτατα Ιδεολογικού Κινήματος όπως ήταν και είναι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
«Από τις Αρχές της δεκαετίας του ’90 κάτι άλλαξε»
Ο μέσος Έλληνας ζούσε, τότε, την εποχή των παχέων αγελάδων με τα διακοποδάνεια, τα καταναλωτικά δάνεια, τις πιστωτικές κάρτες, τα δανεικά και αγύριστα και τα κλεμμένα, με τις ψεύτικες επιδοτήσεις, ζούσε μέσα στον εφιάλτη μίας καταναλωτικής πανδαισίας, η οποία και τον οδήγησε στην σημερινή οικονομική κρίση.
Από τις αρχές όμως της δεκαετίας του ’90 κάτι άλλαξε.
Διαπιστώσαμε ότι στον Λαό μας υπάρχει ακόμη αίσθημα εθνικό, πάθος για την Πατρίδα και αποφασίσαμε να εμπλακούμε στις εκλογικές και πολιτικές διαδικασίες.
Έτσι, στις 12 Απριλίου του 1992, στο Ξενοδοχείο «CARAVEL» των Αθηνών έλαβε χώρα το Β΄ Συνέδριο της Χρυσής Αυγής, συνέδριο στο οποίο και παρουσιάσαμε τις πολιτικές μας θέσεις και χαράξαμε τον στρατηγικό στόχο και την τακτική μας.
Ήδη, είχε φανεί στον πολιτικό ορίζοντα της Ελλάδος ότι οι συνθήκες για την δημιουργία ενός πολιτικού κινήματος εθνικιστικού, που θα επιχειρήσει μια δυναμική παρέμβαση στην ελληνική κοινωνία ήταν γόνιμες. Τα εθνικά θέματα ευρίσκοντο σε κρίσιμο σημείο και ήδη η Ελλάδα είχε αρχίσει να δέχεται τα πρώτα κύματα των λαθρομεταναστών.
Πρωτοπόρος η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ευρέθη στην πρώτη γραμμή του αγώνος για όλα τα εθνικά θέματα, για την Βόρειο Ήπειρο, την Μακεδονία μας, την Κύπρο, την Θράκη και το Αιγαίο.
Επίσης, τόνισε με έμφαση ότι το πρόβλημα λαθρομετανάστες θα γινόταν ένα μεγάλο εθνικό και κοινωνικό ζήτημα για την Πατρίδα μας.
Εμείς και τα συλλαλητήρια
Στο βιβλίο μου που κυκλοφόρησε πρόσφατα, με τον τίτλο “ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ” αναφερόμενος στα συλλαλητήρια για την Μακεδονία στις αρχές της δεκαετίας του ’90 γράφω: «Με αφορμή την αναφορά μου στα εθνικά αυτά συλλαλητήρια που έγιναν στην Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και στις άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδος και στα οποία συμμετείχε ενεργά η Χρυσή Αυγή, θέλω να επαναλάβω ότι τα βλέπαμε τότε με μεγάλο σκεπτικισμό γιατί πάντοτε μεν γνωρίζαμε τον πατριωτισμό αυτού του υπέροχου λαού, που λίγο εάν κάποιος τον παρακινήσει και του ξυπνήσει το φιλότιμο είναι ικανός για θαύματα και απαράμιλλες πράξεις γενναιότητος, αλλά από την άλλη πλευρά ξέραμε πολύ καλά ότι αυτοί που διοργάνωναν και παρίσταναν τους ηγήτορες στα συλλαλητήρια, με μοναδική ίσως εξαίρεση τον Παναγιώτατον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονα και τον τέως υπουργό Βορείου Ελλάδος Παπαθεμελή, δεν ήσαν άξιοι των περιστάσεων και όταν θα δυσκόλευαν τα πράγματα πολύ εύκολα θα ξεχνούσαν την σκοπιανή απειλή και το Μακεδονικό, πράγμα που όπως όλοι γνωρίζετε συμβαίνει σήμερα.
Ο πατριωτισμός ενός λαού ποτέ δεν είναι αρκετός για έναν εθνικό αγώνα.
Χρειάζονται οι αποφασισμένοι οδηγητές, οι ηγέτες, οι σκληροί εκείνοι άνδρες, που θα αποτελέσουν το φωτεινό παράδειγμα και θα οδηγήσουν τον λαό στην εθνική του αποστολή.
Και τέτοιοι άνδρες ούτε υπήρχαν, ούτε υπάρχουν ανάμεσα στους μεγαλόσχημους της πολιτικής και κοινωνικής εξουσίας.»
Συλλαλητήρια γίνονται και τώρα, όπως και τότε, και πάλι για την Μακεδονία.
Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά δεν θα ξεθυμάνει το εθνικό πάθος, αλλά θα γίνει δύναμη δημιουργική, αγέρας που θα λυσσομανά σε κάθε γωνιά της Πατρίδας και θα αναστήσει επιτέλους το Έθνος μας και τον Λαό μας και ο Έλληνας θα πάψει πια να διακατέχεται από αισθήματα ηττοπάθειας και ραγιαδισμού και θα σηκώσει και πάλι ψηλά το κεφάλι, κοιτάζοντας κατάματα τον ήλιο, έναν ήλιο αιώνια Ελληνικό!
Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος
Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή
www.bankingnews.gr
Έναν τίτλο που σήμαινε και είχε την έννοια του πόθου μας και του ονείρου μας για μία Χρυσή Αυγή του Ελληνισμού, που θα δώσει τέλος στο βαθύ σκοτάδι της παρακμής και όχι τίποτε άλλο, όπως ισχυρίζονται οι επαγγελματίες και εμπαθείς συκοφάντες μας!
Ο σκοπός του εντύπου όχι πολιτικός με την έννοια των εκλογών και των κομμάτων, αλλά βαθύτατα πολιτικός σύμφωνα με τον ορισμό που δίνει στην πολιτική ο μέγας Αριστοτέλης.
Συγκεκριμένα, στο πρώτο αυτό τεύχος του περιοδικού μας αναφερότανε χαρακτηριστικά: «Μέσα στον οχετό των εντύπων της μαρξιστικής πανώλης και του καπιταλιστικού ευδαιμονισμού, υψώνεται μία φωνή έντιμος και γενναία.
Μία φωνή γνήσια Ελληνική και αρχέγονα αποφασιστική.
Από το λιτό αυτό βήμα, που έχουμε σήμερα την ευχέρεια να χρησιμοποιούμε, θα παρουσιάσουμε διάφορα φιλοσοφικά, ιδεολογικά, ιστορικά και κοινωνιολογικά θέματα.
Η βασική μας φιλοδοξία είναι να κρατηθεί το έντυπο αυτό μακριά από κάθε μορφή πολιτικού αγώνος.
Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μας αφήνει αδιάφορους η σημερινή τραγωδία του λαού μας, θεωρούμε την πολιτική μία πολύ βρώμικη υπόθεσιν και τους εαυτούς μας πολύ αγνούς για να αναμειχθούν σ΄ αυτήν...».
Και πράγματι, δεν αναμειχθήκαμε με την “πολιτική”, τάζοντας... διορισμούς, μοιράζοντας ψεύτικες υποσχέσεις, απευθυνόμενοι στα ταπεινά προσωπικά συμφέροντα των συμπατριωτών μας.
Στην πραγματικότητα, βλέποντας γύρω μας τον Λαό στην κατάσταση στην οποία ευρίσκετο, δεν πιστεύαμε ότι ο Λαός αυτός ποτέ θα πυκνώσει τις τάξεις ενός όχι απλά πολιτικού, αλλά και βαθύτατα Ιδεολογικού Κινήματος όπως ήταν και είναι η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ.
«Από τις Αρχές της δεκαετίας του ’90 κάτι άλλαξε»
Ο μέσος Έλληνας ζούσε, τότε, την εποχή των παχέων αγελάδων με τα διακοποδάνεια, τα καταναλωτικά δάνεια, τις πιστωτικές κάρτες, τα δανεικά και αγύριστα και τα κλεμμένα, με τις ψεύτικες επιδοτήσεις, ζούσε μέσα στον εφιάλτη μίας καταναλωτικής πανδαισίας, η οποία και τον οδήγησε στην σημερινή οικονομική κρίση.
Από τις αρχές όμως της δεκαετίας του ’90 κάτι άλλαξε.
Διαπιστώσαμε ότι στον Λαό μας υπάρχει ακόμη αίσθημα εθνικό, πάθος για την Πατρίδα και αποφασίσαμε να εμπλακούμε στις εκλογικές και πολιτικές διαδικασίες.
Έτσι, στις 12 Απριλίου του 1992, στο Ξενοδοχείο «CARAVEL» των Αθηνών έλαβε χώρα το Β΄ Συνέδριο της Χρυσής Αυγής, συνέδριο στο οποίο και παρουσιάσαμε τις πολιτικές μας θέσεις και χαράξαμε τον στρατηγικό στόχο και την τακτική μας.
Ήδη, είχε φανεί στον πολιτικό ορίζοντα της Ελλάδος ότι οι συνθήκες για την δημιουργία ενός πολιτικού κινήματος εθνικιστικού, που θα επιχειρήσει μια δυναμική παρέμβαση στην ελληνική κοινωνία ήταν γόνιμες. Τα εθνικά θέματα ευρίσκοντο σε κρίσιμο σημείο και ήδη η Ελλάδα είχε αρχίσει να δέχεται τα πρώτα κύματα των λαθρομεταναστών.
Πρωτοπόρος η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ευρέθη στην πρώτη γραμμή του αγώνος για όλα τα εθνικά θέματα, για την Βόρειο Ήπειρο, την Μακεδονία μας, την Κύπρο, την Θράκη και το Αιγαίο.
Επίσης, τόνισε με έμφαση ότι το πρόβλημα λαθρομετανάστες θα γινόταν ένα μεγάλο εθνικό και κοινωνικό ζήτημα για την Πατρίδα μας.
Εμείς και τα συλλαλητήρια
Στο βιβλίο μου που κυκλοφόρησε πρόσφατα, με τον τίτλο “ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ” αναφερόμενος στα συλλαλητήρια για την Μακεδονία στις αρχές της δεκαετίας του ’90 γράφω: «Με αφορμή την αναφορά μου στα εθνικά αυτά συλλαλητήρια που έγιναν στην Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και στις άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδος και στα οποία συμμετείχε ενεργά η Χρυσή Αυγή, θέλω να επαναλάβω ότι τα βλέπαμε τότε με μεγάλο σκεπτικισμό γιατί πάντοτε μεν γνωρίζαμε τον πατριωτισμό αυτού του υπέροχου λαού, που λίγο εάν κάποιος τον παρακινήσει και του ξυπνήσει το φιλότιμο είναι ικανός για θαύματα και απαράμιλλες πράξεις γενναιότητος, αλλά από την άλλη πλευρά ξέραμε πολύ καλά ότι αυτοί που διοργάνωναν και παρίσταναν τους ηγήτορες στα συλλαλητήρια, με μοναδική ίσως εξαίρεση τον Παναγιώτατον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονα και τον τέως υπουργό Βορείου Ελλάδος Παπαθεμελή, δεν ήσαν άξιοι των περιστάσεων και όταν θα δυσκόλευαν τα πράγματα πολύ εύκολα θα ξεχνούσαν την σκοπιανή απειλή και το Μακεδονικό, πράγμα που όπως όλοι γνωρίζετε συμβαίνει σήμερα.
Ο πατριωτισμός ενός λαού ποτέ δεν είναι αρκετός για έναν εθνικό αγώνα.
Χρειάζονται οι αποφασισμένοι οδηγητές, οι ηγέτες, οι σκληροί εκείνοι άνδρες, που θα αποτελέσουν το φωτεινό παράδειγμα και θα οδηγήσουν τον λαό στην εθνική του αποστολή.
Και τέτοιοι άνδρες ούτε υπήρχαν, ούτε υπάρχουν ανάμεσα στους μεγαλόσχημους της πολιτικής και κοινωνικής εξουσίας.»
Συλλαλητήρια γίνονται και τώρα, όπως και τότε, και πάλι για την Μακεδονία.
Ας ελπίσουμε ότι αυτή τη φορά δεν θα ξεθυμάνει το εθνικό πάθος, αλλά θα γίνει δύναμη δημιουργική, αγέρας που θα λυσσομανά σε κάθε γωνιά της Πατρίδας και θα αναστήσει επιτέλους το Έθνος μας και τον Λαό μας και ο Έλληνας θα πάψει πια να διακατέχεται από αισθήματα ηττοπάθειας και ραγιαδισμού και θα σηκώσει και πάλι ψηλά το κεφάλι, κοιτάζοντας κατάματα τον ήλιο, έναν ήλιο αιώνια Ελληνικό!
Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος
Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών