Θα του βγει του Μητσοτάκη η «κωλοτούμπα» για το Σκοπιανό ή θα εξελιχθεί σε αυτογκόλ;

Ο Κ. Μητσοτάκης αφού «αφουγκράστηκε» τον παλμό της κοινωνίας, «αγκάλιασε» το συλλαλητήριο για το Μακεδονικό και έκανε μια  ηχηρή πολιτική στροφή.
Στροφή που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως μια μεγαλοπρεπή «κωλοτούμπα» μια και από την μέχρι πρότινος αποδοχή μιας λύσης με σύνθετη ονομασία (όπως ήταν η εθνική γραμμή που είχε διαμορφώσει η κυβέρνηση Καραμανλή το 2008), πλέον φαίνεται να έχει περάσει στη γραμμή της καταψήφισης κάθε συμφωνίας για το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία.
Η στροφή αυτή του κ.Μητσοτάκη δικαιολογείται πολλαπλώς πολιτικά, αλλά το βασικό ερώτημα είναι τι πολιτικές παρενέργειες θα έχει και αν θα του βγει μελλοντικά.
Είναι προφανές πως ο κ.Μητσοτάκης επέλεξε τη σκληρή γραμμή, πρώτα από όλα για λόγους διατήρησης της συνοχής του κόμματος του.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από τη ΝΔ κατηγορούν τον πρωθυπουργό ότι έφερε το θέμα προκειμένου να πετύχει τη διάσπαση της ΝΔ.
Άρα, πρώτο μέλημα του ήταν να αποτρέψει τυχόν ρωγμές στο εσωτερικό του..
Δεύτερο ζητούμενο για τον Κ. Μητσοτάκη ήταν να μην επιτρέψει, με αφορμή το Μακεδονικό, να δημιουργηθεί «κλίμα» και δυναμική για ένα ακόμα κόμμα στα δεξιά του που θα μπορούσε να του «κλέψει» ψηφοφόρους από το συντηρητικό ακροατήριο.
Τρίτο ζητούμενο ήταν να μη βρεθεί απέναντι στο «λαϊκό αίσθημα».
Όταν περίπου 7 στους 10 δηλώνουν αντίθετοι στην χρήση του όρου Μακεδονία και κατεβαίνουν (για πρώτη φορά επί κυβέρνησης Τσίπρα) τόσο μαζικά στους δρόμους, μπορεί να γίνει αντιληπτό γιατί ο κ.Μητσοτάκης δηλώνει πως «η λύση του Μακεδονικού πρέπει να αναζητηθεί σε άλλη συγκυρία».
Η πολιτική αυτή στάση του κ.Μητσοτάκη είναι τελείως αντίθετη με τα όσα πρέσβευε τον Ιανουάριο του 2016, όταν και εκλέχθηκε στην ηγεσία της ΝΔ.
Τότε είχε εκλεγεί με το προφίλ ενός μεταρρυθμιστή πολιτικού που βασική του προτεραιότητα ήταν να ανανεώσει σε πολιτικές και πρόσωπα την «παραπαίουσα» ΝΔ (προερχόταν από δύο διαδοχικές εκλογικές ήττες και βρισκόταν ένα βήμα πριν την πολιτική απαξίωση), που στόχος του ήταν να μετατοπίσει το κόμμα του προς το φιλελεύθερο Κέντρο, που στο κέντρο της πολιτικής του ήταν να πολεμήσει το λαϊκισμό και να πει στο λαό την αλήθεια, όσο σκληρή και αν ήταν, όποιος κόστος και αν είχε.
Με την πολιτική ρητορική και στρατηγική των τελευταίων ημερών ο κ.Μητσοτάκης έβαλε τέλος σε όλα αυτά.
Δεν είναι πάντως η πρώτη φορά.
Όταν εκλέχθηκε ο κ.Μητσοτάκης στην προεδρία της ΝΔ υποστήριζε πως δεν επρόκειτο να γίνει σαν τους άλλους πολιτικούς που ζητούν εκλογές.
Ύστερα από λίγους μήνες, το αίτημα για εκλογές κατέστη (και παραμένει σε μεγάλο βαθμό) η κύρια στρατηγική της ΝΔ.
Η δεξιά στροφή και η απομάκρυνση της ΝΔ από το Κέντρο είναι περισσότερο από προφανής.
Αλλά είναι άγνωστο που θα τον βγάλει αυτή η στροφή.
Η περιχαράκωση της ΝΔ στα Δεξιά, περά από ότι απογοητεύει όσους είχαν ποντάρει σε μια μεταρρυθμιστική, κεντρώα ΝΔ αφήνει ένα σημαντικό κενό στο Κέντρο, το οποίο μπορεί κάλλιστα να εκμεταλλευτεί τόσο το Κίνημα Αλλαγής όσο ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και παράλληλα απομακρύνει ολοένα και πιο πολύ τη ΝΔ από το Κίνημα Αλλαγής.
Εάν μάλιστα λάβει κανείς υπόψη τις δημοσκοπήσεις που θέλουν τη ΝΔ να αδυνατεί να φτάσει στην αυτοδυναμία και να πρέπει να αναζητήσει συμμάχους – δηλαδή το Κίνημα Αλλαγής – για να σχηματίσει κυβέρνηση, τότε τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο.]
Και είναι πολύ πιθανό όλη αυτή η πολιτική τακτική να εξελιχθεί σε ένα ακόμα πραγματικά εντυπωσιακό αυτογκόλ και για τη ΝΔ και για τον κ.Μητσοτάκη.
 
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr