Οι μέχρι πρότινος πρόθυμοι αγοραστές αμερικανικών κρατικών ομολόγων μοιάζει να έχουν κουραστεί
Το αμερικανικό κρατικό χρέος στις 15 Φεβρουαρίου ενισχύθηκε κατά 50 δισ. δολάρια σε ημερήσια βάση (στο παρακάτω διάγραμμα είναι η κόκκινη γραμμή) και έφθασε στα 20,76 τρισ. δολάρια.
Πρόκειται για αύξηση κατά 266 δις. δολάρια από την ημέρα που αποφασίστηκε η αύξηση του ορίου του αμερικανικού χρέους.
Σαφώς αυτή η άνοδος δεν ευνοεί την πορεία του χρέους ως ποσοστού επί του ΑΕΠ, καθώς αυτό φθάνει στο 105% (στο διάγραμμα είναι η μπλε γραμμή).
Όμως υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα.
Προκειμένου οι ΗΠΑ να διατηρηθούν σε αναπτυξιακή πορεία αυτό εξαρτάται άμεσα από την αύξηση του ομοσπονδιακού τους χρέους.
Χωρίς αύξηση των ομοσπονδιακών δαπανών, η αμερικανική οικονομία θα συρρικνωθεί.
Στο πιο κάτω διάγραμμα καταγράφεται η πορεία του ΑΕΠ εάν αφαιρεθεί η ετήσια αύξηση του δημοσιονομικού χρέους.
Από το 2008 η αύξηση του ελλείμματος είναι πολύ πιο ισχυρή από την αντίστοιχη ώθηση που προσφέρει στην οικονομία.
Η απόλυτη διαφορά καταγράφεται στο διάγραμμα και αφορά την περίοδο από το 1950 έως και το 2007, ενώ προστίθεται και μία εκτίμηση έως το 2025, η οποία στηρίζεται σε εκτίμηση ότι ο ρυθμός ανάπτυξης θα φθάσει σε μέσο όρο στο 2,5% και το ετήσιο έλλειμμα θα ενισχυθεί κατά 1,2 τρισ. δολάρια.
Όπως μπορεί να καταλάβει κάποιος από τη διαγραμματική απεικόνιση, η κατάσταση των ΗΠΑ δεν είναι και τόσο ρόδινη.
Ακόμη και εάν κάποιος εκτιμήσει ότι η μέση ανάπτυξη των ΗΠΑ θα φθάσει στο 3,5% (δηλαδή ότι δεν θα υπάρξει ύφεση για τα επόμενα 15 χρόνια) και η ετήσια αύξηση του ελλείμματος δεν ξεπεράσει το ένα τρισ. δολάρια μεταξύ 2008 και 2025, εκ νέου η εικόνα δεν είναι ενθαρρυντική.
Η συνολική επίπτωση όλων αυτών των ελλειμμάτων καταγράφεται στο ακόλουθο διάγραμμα.
Το ομοσπονδιακό χρέος (κόκκινη γραμμή) στα 20,8 τρισ. δολάρια και οι ετήσιες πληρωμές τόκων (μπλε γραμμή) αυξάνονται και ξεπερνούν αυτή τη στιγμή τα 0,5 τρισ. δολάρια.
Παράλληλα θα πρέπει να σημειωθεί ότι τόσο η αύξηση του χρέους όσο και η αύξηση στις πληρωμές τόκων έχει υπολογιστεί, πάντα στο διάγραμμα, ότι δεν θα ξεπεράσει το 4% (έναν εξαιρετικά ήπιο ρυθμό).
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειωθούν ορισμένα δεδομένα.
Από το 1969 το πλεόνασμα στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης έχει ενσωματωθεί στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό.
Ουσιαστικά οι αμερικανικές κυβερνήσεις δημιούργησαν έναν έτοιμο αγοραστή του αμερικανικού χρέους, καθώς με ειδικό διάταγμα υπάρχει ενδο-κυβερνητική διαδικασία για την αγορά του κρατικού χρέους.|
Στο διάγραμμα που ακολουθεί απεικονίζεται ότι χρέος που βρίσκεται στις αγορές και αυτό που αγοράζουν κρατικοί θεσμοί μεταξύ 1970 και 2025.
Όπως φαίνεται μέσω οι ενδοκυβερνητικές αγορές αντιστοιχούν σχεδόν στο 50% έως το 2008 αλλά από το 2008 και μετά υποχώρησαν στο 10% και το 90% των νέων εκδόσεων «έπεσαν» στις αγορές.
Ποιος αγοράζει αμερικανικά κρατικά ομόλογα;
Οι αγοραστές είναι τριών «ειδών»: ξένοι επενδυτές, η Fed και ιδιώτες επενδυτές από τις ΗΠΑ (συνταξιοδοτικά ταμεία, αμοιβαία κεφάλαια και φυσικά ιδιώτες).
Fed: Η τράπεζα το τελευταίο διάστημα προχωρά σε πώληση (αφού «λήξουν») κρατικών ομολόγων και τιτλοποιημένων στεγαστικών δανείων, προκειμένου να μειώσει τον ισολογισμό της.
Στόχος ο ισολογισμός να μειωθεί στα 2,2 τρισ. δολάρια έως το 2022 από 4,5 τρισ. δολάρια που είναι σήμερα (δηλαδή θα πουλά ετησίως αμερικανικά κρατικά ομόλογα αξίας 250 δισ. δολαρίων).
Με απλά λόγια κάποιος θα πρέπει να βρεθεί να αγοράσει τα 250 δισ. δολάρια που πουλά η Fed ή τα ομόλογα που εκδίδουν οι ΗΠΑ για να αντικαταστήσουν αυτό το ποσό.
Ξένοι επενδυτές: Σήμερα οι ξένοι επενδυτές έχουν στην κατοχή τους το ποσό των 6,3 τρισ. δολαρίων σε αμερικανικά κρατικά ομόλογα, αλλά από το 2014, όταν έληξε το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Fed ουσιαστικά έχουν σταματήσει τις αγορές.
Την τελευταία τριετία έχουν προσθέσει μόλις 150 δις. δολάρια στα χαρτοφυλάκιά τους.
Βάσει των στοιχείων που υπάρχουν και κατά μέσο όρο οι ξένοι επενδυτές προσέθεσαν στα χαρτοφυλάκιά τους το παρακάτω ποσό:
Μεταξύ 2000 – 2007: 160 δισ. δολάρια ετησίως,
Μεταξύ 2008 – 2014: 540 δισ. δολάρια ετησίως,
Μεταξύ 2015 – 2018: 50 δισ. δολάρια ετησίως
Ο τρέχον ρυθμός αγοράς αμερικανικών κρατικών ομολόγων είναι κατά 1/3 χαμηλότερος σε σύγκριση με τις αρχές της δεκαετίας του 2000 και κατά 90% χαμηλότερος σε σύγκριση με την περίοδο 2008 – 2014 δηλαδή όταν το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Fed ήταν σε πλήρη εξέλιξη.
Μόλις τρεις αγοραστές έχουν στην κατοχή τους το 55% των αμερικανικών κρατικών ομολόγων: Κίνα, Ιαπωνία και οι επονομαζόμενοι BLICS (Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ιρλανδία, Νησιά Κέιμαν, Ελβετία).
Στο γράφημα που ακολουθεί καταγράφεται το ύψος των ομολόγων που κατείχαν όλοι οι παραπάνω μεταξύ 2000 έως και τον Δεκέμβριο του 2017.
Η Κίνα μεταξύ 2000 και 2011 αγόραζε αμερικανικά κρατικά ομόλογα αξίας 1,2 τρισ. δολαρίων, όμως από τον Ιούλιο του 2011 έχει αρχίσει και πουλάει.
Η Ιαπωνία μεταξύ 2000 και 2011 είχε στην κατοχή της αμερικανικά κρατικά ομόλογα αξίας 600 δισ. δολαρίων, με τις αγορές να αρχίζουν να αυξάνονται από τον Ιούλιο του 2011 και μετά.
Οι χώρες BLICS κατέχουν 300 δισ. δολάρια σε αμερικανικά κρατικά ομόλογα. Έχει υπάρξει αύξηση κατά 800 δισ. δολάρια των αγορών από τις συγκεκριμένες χώρες από τον Ιούλιο του 2011 και ως συνεχίζουν να αγοράζουν.
Γιατί αγοράζουν οι χώρες BLICS αμερικανικά κρατικά ομόλογα αφού το κέρδος δεν είναι ο βασικός τους στόχος;
Όπως όλα δείχνουν το αμερικανικό χρέος θα συνεχίσει να αυξάνει, ενώ οι ξένοι αγοραστές συνεχώς μειώνονται.
Στην πραγματικότητα οι μόνοι αγοραστές που μένουν είναι οι εσωτερικοί.
Αυτοί τη στιγμή οι Αμερικανοί επενδυτές έχουν στην κατοχή τους ομόλογά αξίας έξι τρισ. δολαρίων και θα πρέπει να συνεχίζουν να αγοράζουν ομόλογα αξίας 1,5 τρισ. δολάρια ετησίως.
Εάν αυτό συμβεί τότε τα επιτόκια θα εκτιναχθούν, εκτός φυσικά εάν η Fed αποφασίσει να κάνει στροφή 180 μοιρών και να επαναφέρει στη ζωή το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
www.bankingnews.gr
Πρόκειται για αύξηση κατά 266 δις. δολάρια από την ημέρα που αποφασίστηκε η αύξηση του ορίου του αμερικανικού χρέους.
Σαφώς αυτή η άνοδος δεν ευνοεί την πορεία του χρέους ως ποσοστού επί του ΑΕΠ, καθώς αυτό φθάνει στο 105% (στο διάγραμμα είναι η μπλε γραμμή).
Όμως υπάρχει ένα βασικό πρόβλημα.
Προκειμένου οι ΗΠΑ να διατηρηθούν σε αναπτυξιακή πορεία αυτό εξαρτάται άμεσα από την αύξηση του ομοσπονδιακού τους χρέους.
Χωρίς αύξηση των ομοσπονδιακών δαπανών, η αμερικανική οικονομία θα συρρικνωθεί.
Στο πιο κάτω διάγραμμα καταγράφεται η πορεία του ΑΕΠ εάν αφαιρεθεί η ετήσια αύξηση του δημοσιονομικού χρέους.
Από το 2008 η αύξηση του ελλείμματος είναι πολύ πιο ισχυρή από την αντίστοιχη ώθηση που προσφέρει στην οικονομία.
Η απόλυτη διαφορά καταγράφεται στο διάγραμμα και αφορά την περίοδο από το 1950 έως και το 2007, ενώ προστίθεται και μία εκτίμηση έως το 2025, η οποία στηρίζεται σε εκτίμηση ότι ο ρυθμός ανάπτυξης θα φθάσει σε μέσο όρο στο 2,5% και το ετήσιο έλλειμμα θα ενισχυθεί κατά 1,2 τρισ. δολάρια.
Όπως μπορεί να καταλάβει κάποιος από τη διαγραμματική απεικόνιση, η κατάσταση των ΗΠΑ δεν είναι και τόσο ρόδινη.
Ακόμη και εάν κάποιος εκτιμήσει ότι η μέση ανάπτυξη των ΗΠΑ θα φθάσει στο 3,5% (δηλαδή ότι δεν θα υπάρξει ύφεση για τα επόμενα 15 χρόνια) και η ετήσια αύξηση του ελλείμματος δεν ξεπεράσει το ένα τρισ. δολάρια μεταξύ 2008 και 2025, εκ νέου η εικόνα δεν είναι ενθαρρυντική.
Η συνολική επίπτωση όλων αυτών των ελλειμμάτων καταγράφεται στο ακόλουθο διάγραμμα.
Το ομοσπονδιακό χρέος (κόκκινη γραμμή) στα 20,8 τρισ. δολάρια και οι ετήσιες πληρωμές τόκων (μπλε γραμμή) αυξάνονται και ξεπερνούν αυτή τη στιγμή τα 0,5 τρισ. δολάρια.
Παράλληλα θα πρέπει να σημειωθεί ότι τόσο η αύξηση του χρέους όσο και η αύξηση στις πληρωμές τόκων έχει υπολογιστεί, πάντα στο διάγραμμα, ότι δεν θα ξεπεράσει το 4% (έναν εξαιρετικά ήπιο ρυθμό).
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειωθούν ορισμένα δεδομένα.
Από το 1969 το πλεόνασμα στο σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης έχει ενσωματωθεί στον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό.
Ουσιαστικά οι αμερικανικές κυβερνήσεις δημιούργησαν έναν έτοιμο αγοραστή του αμερικανικού χρέους, καθώς με ειδικό διάταγμα υπάρχει ενδο-κυβερνητική διαδικασία για την αγορά του κρατικού χρέους.|
Στο διάγραμμα που ακολουθεί απεικονίζεται ότι χρέος που βρίσκεται στις αγορές και αυτό που αγοράζουν κρατικοί θεσμοί μεταξύ 1970 και 2025.
Όπως φαίνεται μέσω οι ενδοκυβερνητικές αγορές αντιστοιχούν σχεδόν στο 50% έως το 2008 αλλά από το 2008 και μετά υποχώρησαν στο 10% και το 90% των νέων εκδόσεων «έπεσαν» στις αγορές.
Ποιος αγοράζει αμερικανικά κρατικά ομόλογα;
Οι αγοραστές είναι τριών «ειδών»: ξένοι επενδυτές, η Fed και ιδιώτες επενδυτές από τις ΗΠΑ (συνταξιοδοτικά ταμεία, αμοιβαία κεφάλαια και φυσικά ιδιώτες).
Fed: Η τράπεζα το τελευταίο διάστημα προχωρά σε πώληση (αφού «λήξουν») κρατικών ομολόγων και τιτλοποιημένων στεγαστικών δανείων, προκειμένου να μειώσει τον ισολογισμό της.
Στόχος ο ισολογισμός να μειωθεί στα 2,2 τρισ. δολάρια έως το 2022 από 4,5 τρισ. δολάρια που είναι σήμερα (δηλαδή θα πουλά ετησίως αμερικανικά κρατικά ομόλογα αξίας 250 δισ. δολαρίων).
Με απλά λόγια κάποιος θα πρέπει να βρεθεί να αγοράσει τα 250 δισ. δολάρια που πουλά η Fed ή τα ομόλογα που εκδίδουν οι ΗΠΑ για να αντικαταστήσουν αυτό το ποσό.
Ξένοι επενδυτές: Σήμερα οι ξένοι επενδυτές έχουν στην κατοχή τους το ποσό των 6,3 τρισ. δολαρίων σε αμερικανικά κρατικά ομόλογα, αλλά από το 2014, όταν έληξε το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Fed ουσιαστικά έχουν σταματήσει τις αγορές.
Την τελευταία τριετία έχουν προσθέσει μόλις 150 δις. δολάρια στα χαρτοφυλάκιά τους.
Βάσει των στοιχείων που υπάρχουν και κατά μέσο όρο οι ξένοι επενδυτές προσέθεσαν στα χαρτοφυλάκιά τους το παρακάτω ποσό:
Μεταξύ 2000 – 2007: 160 δισ. δολάρια ετησίως,
Μεταξύ 2008 – 2014: 540 δισ. δολάρια ετησίως,
Μεταξύ 2015 – 2018: 50 δισ. δολάρια ετησίως
Ο τρέχον ρυθμός αγοράς αμερικανικών κρατικών ομολόγων είναι κατά 1/3 χαμηλότερος σε σύγκριση με τις αρχές της δεκαετίας του 2000 και κατά 90% χαμηλότερος σε σύγκριση με την περίοδο 2008 – 2014 δηλαδή όταν το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Fed ήταν σε πλήρη εξέλιξη.
Μόλις τρεις αγοραστές έχουν στην κατοχή τους το 55% των αμερικανικών κρατικών ομολόγων: Κίνα, Ιαπωνία και οι επονομαζόμενοι BLICS (Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Ιρλανδία, Νησιά Κέιμαν, Ελβετία).
Στο γράφημα που ακολουθεί καταγράφεται το ύψος των ομολόγων που κατείχαν όλοι οι παραπάνω μεταξύ 2000 έως και τον Δεκέμβριο του 2017.
Η Κίνα μεταξύ 2000 και 2011 αγόραζε αμερικανικά κρατικά ομόλογα αξίας 1,2 τρισ. δολαρίων, όμως από τον Ιούλιο του 2011 έχει αρχίσει και πουλάει.
Η Ιαπωνία μεταξύ 2000 και 2011 είχε στην κατοχή της αμερικανικά κρατικά ομόλογα αξίας 600 δισ. δολαρίων, με τις αγορές να αρχίζουν να αυξάνονται από τον Ιούλιο του 2011 και μετά.
Οι χώρες BLICS κατέχουν 300 δισ. δολάρια σε αμερικανικά κρατικά ομόλογα. Έχει υπάρξει αύξηση κατά 800 δισ. δολάρια των αγορών από τις συγκεκριμένες χώρες από τον Ιούλιο του 2011 και ως συνεχίζουν να αγοράζουν.
Γιατί αγοράζουν οι χώρες BLICS αμερικανικά κρατικά ομόλογα αφού το κέρδος δεν είναι ο βασικός τους στόχος;
Όπως όλα δείχνουν το αμερικανικό χρέος θα συνεχίσει να αυξάνει, ενώ οι ξένοι αγοραστές συνεχώς μειώνονται.
Στην πραγματικότητα οι μόνοι αγοραστές που μένουν είναι οι εσωτερικοί.
Αυτοί τη στιγμή οι Αμερικανοί επενδυτές έχουν στην κατοχή τους ομόλογά αξίας έξι τρισ. δολαρίων και θα πρέπει να συνεχίζουν να αγοράζουν ομόλογα αξίας 1,5 τρισ. δολάρια ετησίως.
Εάν αυτό συμβεί τότε τα επιτόκια θα εκτιναχθούν, εκτός φυσικά εάν η Fed αποφασίσει να κάνει στροφή 180 μοιρών και να επαναφέρει στη ζωή το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών