γράφει : Σπύρος Χριστόπουλος
Που ποντάρει και που στοχεύει ο Τσίπρας...
Η κυβέρνηση Τσίπρα καλείται - για ακόμα μια φορά στην τριετή και πλέον διακυβέρνηση της – να διαχειριστεί μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο.
Το σημείωσε και ο Γ. Δραγασάκης, όταν είπε ότι οι επόμενοι 6 μήνες θα κρίνουν τι θα συμβεί στην χώρα τα επόμενα 10 χρόνια.
Και δεν είναι μόνο η οικονομία.
Η κυβέρνηση έχει επιλέξει να πορευτεί τους επόμενους μήνες με όλα τα μέτωπα ανοιχτά.
Και ένα καλό ερώτημα είναι γιατί υιοθέτησε αυτή την πολιτική στρατηγική.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το θέμα της οικονομίας είναι το υπ’αριθμόν ένα ζητούμενο για την κυβέρνηση Τσίπρα.
Απώτερος στόχος του είναι τον προσεχή Αύγουστο να επιτύχει την έξοδο από τα μνημόνια και την αυστηρή επιτροπεία.
Εάν το επιτύχει θα έχει στα χέρια του ένα ισχυρότατο πολιτικό επιχείρημα.
Διότι θα μπορεί να πει ξεκάθαρα ότι «εγώ ήμουν αυτός που σας έβγαλα από τα μνημόνια στα οποία μας οδήγησαν και τα οποία μας έφεραν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ».
Είναι προφανές πως θα πρόκειται για ένα καίριο πλήγμα κατά των πολιτικών του αντιπάλων.
Και για ένα ισχυρότατο πολιτικό χαρτί στα χέρια του.
Ωστόσο, ο πρωθυπουργός - όπως και η κυβέρνηση συνολικά - αναγνωρίζουν πως τα θετικά νέα και μηνύματα από την οικονομία θα αργήσουν να φανούν στην τσέπη και στην καθημερινότητα των πολιτών.
Και για αυτό το λόγο επιλέγει να «κινήσει» και άλλα θέματα ιδιαίτερης σημασίας και απήχησης – εθνικά όπως το Σκοπιανό ή εσωτερικό όπως η πάταξη της διαφθοράς, κοκ -, στα οποία θεωρεί ότι έχει ή μπορεί να διευρύνει το πλεονέκτημα του έναντι των πολιτικών του αντιπάλων.
Για παράδειγμα το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ.
Όλοι ανεξαρτήτως πολιτικού στρατοπέδου αναγνωρίζουν ότι το θέμα αυτό «τράβηξε» πολύ, ότι έπρεπε να είχε λυθεί προ πολλού και ότι είναι προς το συμφέρον της χώρας να επιλυθεί με μια κοινή αποδεκτή λύση.
Ήδη στο θέμα αυτό η ΝΔ με τη στάση που τήρησε είναι πολιτικά εκτεθειμένη και έχει χάσει πόντους, κυρίως απέναντι στο φιλελεύθερο πολιτικά ακροατήριο της.
Στάση που αν μη τι άλλο «διόγκωσε» τον προβληματισμό για το κατά πόσο ΝΔ και Κίνημα Αλλαγής μπορούν μελλοντικά να συνεργαστούν.
Αλλά και η υπόθεση της Novartis (ή οι μίζες στο Μετρό) εκεί αποσκοπεί.
Να δείξει δηλαδή ότι για το «πάρτι» που γινόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, υπάρχουν πολιτικές ευθύνες που πρέπει να αναζητηθούν και να αποδοθούν.
Διότι πέρα από το εάν υπάρχουν ή εάν μπορούν να αποδειχθούν οι ποινικές ευθύνες στα πολιτικά πρόσωπα που εμπλέκονται στην υπόθεση, είναι δεδομένο ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες.
Και με αυτόν τον τρόπο ο Τσίπρας επιτυγχάνει το σκοπό του.
Αφενός στέλνει το μήνυμα στην κοινωνία ότι δίνει μάχη κατά της διαφθοράς και ότι κινεί προς επίλυση κρίσιμα εθνικά θέματα προς το συμφέρον της χώρας (των οποίων την θετική έκβαση θα καρπωθεί) και αφετέρου στοχεύει στο να αποδομήσει ακόμα περισσότερο τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Τα συμπεράσματα των δημοσκοπήσεων είναι σαφή.
Μπορεί ο Τσίπρας να έρχεται δεύτερος μετά το Μητσοτάκη, αλλά ο πρόεδρος της ΝΔ δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να πείσει και να αποκτήσει δυναμική στην κοινωνία.
Η ίδια (ενδεχομένως και χειρότερη) αίσθηση υπάρχει και για το Κίνημα Αλλαγής.
Ενδείξεις που αν μη τι άλλο όχι μόνο κρατούν ζωντανό πολιτικά τον Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ αλλά διατηρούν πιθανό ακόμα και το σενάριο της ανατροπής των σημερινών πολιτικών ισορροπιών.
Μια και εξελίξεις σε όλα αυτά τα ανοιχτά μέτωπα θα κρίνουν σε αρκετά μεγάλο βαθμό και την τελική ισορροπία των δυνάμεων στις επόμενες εκλογές.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Το σημείωσε και ο Γ. Δραγασάκης, όταν είπε ότι οι επόμενοι 6 μήνες θα κρίνουν τι θα συμβεί στην χώρα τα επόμενα 10 χρόνια.
Και δεν είναι μόνο η οικονομία.
Η κυβέρνηση έχει επιλέξει να πορευτεί τους επόμενους μήνες με όλα τα μέτωπα ανοιχτά.
Και ένα καλό ερώτημα είναι γιατί υιοθέτησε αυτή την πολιτική στρατηγική.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το θέμα της οικονομίας είναι το υπ’αριθμόν ένα ζητούμενο για την κυβέρνηση Τσίπρα.
Απώτερος στόχος του είναι τον προσεχή Αύγουστο να επιτύχει την έξοδο από τα μνημόνια και την αυστηρή επιτροπεία.
Εάν το επιτύχει θα έχει στα χέρια του ένα ισχυρότατο πολιτικό επιχείρημα.
Διότι θα μπορεί να πει ξεκάθαρα ότι «εγώ ήμουν αυτός που σας έβγαλα από τα μνημόνια στα οποία μας οδήγησαν και τα οποία μας έφεραν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ».
Είναι προφανές πως θα πρόκειται για ένα καίριο πλήγμα κατά των πολιτικών του αντιπάλων.
Και για ένα ισχυρότατο πολιτικό χαρτί στα χέρια του.
Ωστόσο, ο πρωθυπουργός - όπως και η κυβέρνηση συνολικά - αναγνωρίζουν πως τα θετικά νέα και μηνύματα από την οικονομία θα αργήσουν να φανούν στην τσέπη και στην καθημερινότητα των πολιτών.
Και για αυτό το λόγο επιλέγει να «κινήσει» και άλλα θέματα ιδιαίτερης σημασίας και απήχησης – εθνικά όπως το Σκοπιανό ή εσωτερικό όπως η πάταξη της διαφθοράς, κοκ -, στα οποία θεωρεί ότι έχει ή μπορεί να διευρύνει το πλεονέκτημα του έναντι των πολιτικών του αντιπάλων.
Για παράδειγμα το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ.
Όλοι ανεξαρτήτως πολιτικού στρατοπέδου αναγνωρίζουν ότι το θέμα αυτό «τράβηξε» πολύ, ότι έπρεπε να είχε λυθεί προ πολλού και ότι είναι προς το συμφέρον της χώρας να επιλυθεί με μια κοινή αποδεκτή λύση.
Ήδη στο θέμα αυτό η ΝΔ με τη στάση που τήρησε είναι πολιτικά εκτεθειμένη και έχει χάσει πόντους, κυρίως απέναντι στο φιλελεύθερο πολιτικά ακροατήριο της.
Στάση που αν μη τι άλλο «διόγκωσε» τον προβληματισμό για το κατά πόσο ΝΔ και Κίνημα Αλλαγής μπορούν μελλοντικά να συνεργαστούν.
Αλλά και η υπόθεση της Novartis (ή οι μίζες στο Μετρό) εκεί αποσκοπεί.
Να δείξει δηλαδή ότι για το «πάρτι» που γινόταν όλα τα προηγούμενα χρόνια, υπάρχουν πολιτικές ευθύνες που πρέπει να αναζητηθούν και να αποδοθούν.
Διότι πέρα από το εάν υπάρχουν ή εάν μπορούν να αποδειχθούν οι ποινικές ευθύνες στα πολιτικά πρόσωπα που εμπλέκονται στην υπόθεση, είναι δεδομένο ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες.
Και με αυτόν τον τρόπο ο Τσίπρας επιτυγχάνει το σκοπό του.
Αφενός στέλνει το μήνυμα στην κοινωνία ότι δίνει μάχη κατά της διαφθοράς και ότι κινεί προς επίλυση κρίσιμα εθνικά θέματα προς το συμφέρον της χώρας (των οποίων την θετική έκβαση θα καρπωθεί) και αφετέρου στοχεύει στο να αποδομήσει ακόμα περισσότερο τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Τα συμπεράσματα των δημοσκοπήσεων είναι σαφή.
Μπορεί ο Τσίπρας να έρχεται δεύτερος μετά το Μητσοτάκη, αλλά ο πρόεδρος της ΝΔ δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να πείσει και να αποκτήσει δυναμική στην κοινωνία.
Η ίδια (ενδεχομένως και χειρότερη) αίσθηση υπάρχει και για το Κίνημα Αλλαγής.
Ενδείξεις που αν μη τι άλλο όχι μόνο κρατούν ζωντανό πολιτικά τον Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ αλλά διατηρούν πιθανό ακόμα και το σενάριο της ανατροπής των σημερινών πολιτικών ισορροπιών.
Μια και εξελίξεις σε όλα αυτά τα ανοιχτά μέτωπα θα κρίνουν σε αρκετά μεγάλο βαθμό και την τελική ισορροπία των δυνάμεων στις επόμενες εκλογές.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών