Η Fed του Σικάγο προειδοποιεί για την αυξανόμενη οικονομική ανισότητα στις ΗΠΑ
Η τεράστια οικονομική ανισότητα αυξάνει τον κίνδυνο μίας ύφεσης σε περίπτωση ενός «σοκ» στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, αναφέρει σε έκθεσή της η Ομοσπονδιακή Τράπεζα (Federal Reserve, Fed) του Σικάγο, κατά την οποία ερευνάται αν η εισοδηματική ανισότητα επηρεάζει ή όχι τα θεμελιώδη οικονομικά μεγέθη.
Ουκ ολίγοι οικονομολόγοι έχουν υποστηρίξει ότι η ανισότητα δεν πλήττει μόνο τους φτωχούς, αλλά επιβραδύνει και το αναπτυξιακό δυναμικό της γενικής οικονομίας.
Οι τρεις ερευνητές της Τράπεζας επανεξέτασαν την πρόσφατη βιβλιογραφία σχετικά με το θέμα, προκειμένου να διαπιστώσουν κατά πόσον η «μεταβαλλόμενη κατανομή του πλούτου εντατικοποίησε και επιμήκυνε τα αποτελέσματα» της Μεγάλης Ύφεσης του 2007-2009.
«Είναι σημαντικό να διερωτηθεί κανείς κατά πόσο το διαρκώς αυξανόμενο χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών, έχει άμεσες επιπτώσεις στα μακροοικονομικά μεγέθη και, ειδικότερα, στη σοβαρότητα της Μεγάλης Ύφεσης, όταν η παραγωγή και η κατανάλωση μειώθηκαν δραματικά», αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Η οικονομική ανισότητα στις Η.Π.Α. αποτελεί ένα καίριο πρόβλημα.
Όπως είχαν διαπιστώσει, μεταξύ άλλων, σε έρευνά τους οι Thomas Piketty, Emanuel Saez και Gabriel Zucman, το πλουσιότερο 1% των πολιτών διακρατεί το 22% του συνολικού πλούτου (έναντι 15% πριν την Ύφεση), ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για το πλουσιότερο 0,1%, ανέρχεται σε 11% (έναντι 6%).
Τα έσοδα μετά από φόρους σχεδόν τριπλασιάστηκαν για το πρώτο 1% μεταξύ 1980 και 2014, ενώ σχεδόν τετραπλασιάστηκαν για το πλουσιότερο 0,1%.
Παράλληλα, το εισόδημα για το πλουσιότερο 0,01% αυξήθηκε κατά 423%, για την ίδια περίοδο!
Αντίθετα, τα έσοδα μετά φόρων για ολόκληρο τον αμερικανικό πληθυσμό, αυξήθηκαν κατά 61%.
«Διάφορα μέτρα περιορισμού (όπως η πρόσβαση σε δάνεια) των νοικοκυριών έχουν αυξηθεί μόνιμα μετά την Μεγάλη Ύφεση», επισημαίνεται.
ΔΝΤ: Η ανισότητα πλούτου παγκοσμίως, ξεπερνά κατά πολύ τις εισοδηματικές διαφορές (13/2)
Η υψηλή και ολοένα αυξανόμενη εισοδηματική ανισότητα αποτελεί μία σοβαρή ανησυχία για ουκ ολίγες χώρες, ωστόσο ο πλούτος κατανέμεται ακόμη πιο άνισα σε παγκόσμιο επίπεδο, αναφέρει σε σημείωμά του -στο blog του- το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), επισημαίνοντας πως σήμερα υπάρχουν πολύ λίγοι αποτελεσματικοί φόροι περιουσίας στις αναπτυσσόμενες ή τις προηγμένες οικονομίες.
Μεταξύ 1985 και 2007, ο αριθμός των χωρών του ΟΟΣΑ με ενεργό φόρο περιουσίας μειώθηκε από δώδεκα σε μόλις τέσσερις, με περιορισμένη, ωστόσο, αποτελεσματικότητα.
Στην αναποτελεσματικότητα συνεισφέρει και το γεγονός ότι οι πλούσιοι αποφεύγουν τη φορολόγηση τοποθετώντας τον πλούτο τους στο εξωτερικό.
Όπως αναφέρει το Ταμείο, περίπου το 8% του παγκόσμιου πλούτου των νοικοκυριών (περίπου το 10% του παγκόσμιου ΑΕΠ) βρίσκεται σε offshore «φορολογικούς παραδείσους».
Το ποσοστό φτάνει, μάλιστα, το 22% και 30% για τη Λατινική Αμερική και την Αφρική, αντίστοιχα.
Το ΔΝΤ υπογραμμίζει πως η αποτελεσματικότερη φορολόγηση των πλουσίων απαιτεί προσοχή και περισσότερη διαφάνεια.
Σε έκθεσή του νωρίτερα μέσα στον Φεβρουάριο, το Ταμείο ανέπτυσσε και μία ακόμη, σκληρή πτυχή της οικονομικής ανισότητας.
Όπως ανέφερε, το χάσμα στο προσδόκιμο ζωής μεταξύ πλουσίων και φτωχών ανθρώπων είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που έχει αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια σε ορισμένες χώρες, εξηγώντας πως το φαινόμενο αντικατοπτρίζει την ανισότητα στην πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και τον αντίκτυπό της στη συνολική υγεία των ανθρώπων.
Οι άνδρες με χαμηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης ζουν λιγότερο, κατά μέσο όρο, από τους περισσότερο μορφωμένους συμπολίτες τους: το χάσμα αυτό κυμαίνεται από τέσσερα χρόνια στην Ιταλία έως 14 χρόνια στην Ουγγαρία.
«Αυτό το χάσμα αποτελεί τεράστια απώλεια για τους ανθρώπους και τις χώρες όπου ζουν.
Η κακή κατάσταση της υγείας οδηγεί σε διακοπές στην απασχόληση, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα χαμηλότερα εισοδήματα καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής.
Επίσης, ένα εργατικό δυναμικό με κακή κατάσταση της υγείας πλήττει την παραγωγικότητα και την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας.
Τι μπορούν να κάνουν οι χώρες;
Η βελτίωση της υγείας εξαρτάται από ένα ευρύ φάσμα παραγόντων - εισόδημα, εκπαίδευση, διατροφή, πόσιμο νερό, περιβάλλον, αποχέτευση, υγιεινή και υγιεινή συμπεριφορά.
Ένας άλλος καθοριστικός παράγοντας είναι η πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας.
Οι φτωχοί συχνά δεν διαθέτουν κάλυψη υγείας και, όταν καλύπτονται, τείνουν να λαμβάνουν χαμηλότερη ποιότητα υπηρεσιών.
Οι χώρες χρειάζονται μια πολύπλευρη προσέγγιση -με τη δημοσιονομική πολιτική που διαδραματίζει ζωτικό ρόλο- στη μείωση των ανισοτήτων στον τομέα της υγείας», σχολιάζει το Ταμείο, συμπληρώνοντας πως ο σωστός συνδυασμός των δημοσιονομικών πολιτικών μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της πρόσβασης σε ποιοτική υγειονομική περίθαλψη και στη βελτίωση της συνολικής υγείας των φτωχών πληθυσμών:
Πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη.
Η επέκταση της κάλυψης υγείας για τους φτωχούς απαιτεί συνήθως την εξασφάλιση της παροχής υγειονομικής περίθαλψης είτε από τον δημόσιο είτε από τον ιδιωτικό τομέα σε λιγότερο ανεπτυγμένες ή αγροτικές περιοχές, δεδομένου ότι εδώ ζουν πολλοί άνθρωποι με χαμηλό εισόδημα.
Καθώς η ισότιμη πρόσβαση δεν οδηγεί αυτόματα σε ίσες χρήσεις, οι κυβερνήσεις μπορούν να κάνουν δύο ακόμη πράγματα για τη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων: διάδοση πληροφοριών σχετικά με τη σημασία της υγείας και να εξαρτάται η πρόσβαση στα κοινωνικά προγράμματα από τη χρήση υπηρεσιών υγείας, όπως συμβαίνει με τα προγράμματα μεταφοράς μετρητών στη Βραζιλία και το Μεξικό.
Ποιότητα της υγειονομικής περίθαλψης.
Η τυποποίηση της υγειονομικής περίθαλψης για όλους μπορεί να απαιτήσει την ανάπτυξη και επιβολή κατάλληλων κανονισμών και κατευθυντήριων γραμμών και να κατευθύνει περισσότερους πόρους στις εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης που χρησιμοποιούνται κυρίως από τους φτωχούς.
Προκειμένου οι πρόσθετοι πόροι να είναι πιο αποτελεσματικοί, οι χώρες πρέπει να δαπανήσουν τα χρήματα για να παρέχουν κίνητρα για τη βελτίωση της απόδοσης των παρόχων υγειονομικής περίθαλψης, συμπεριλαμβανομένων των γιατρών και των νοσοκόμων.
Διατροφικά προγράμματα και βελτίωση της πρόσβασης σε καθαρό νερό και αποχέτευση.
Τα προγράμματα επιδότησης τροφίμων και τα προγράμματα σπουδών για τους μαθητές είναι γενικά αποτελεσματικοί τρόποι παροχής της διατροφής για νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος.
Οι επενδύσεις για την παροχή πρόσβασης σε ασφαλείς υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης θα μπορούσαν να αποφέρουν σημαντικά οφέλη για την υγεία.
Ανθυγιεινές συμπεριφορές.
Η φορολόγηση του καπνίσματος, της ζάχαρης και του αλκοόλ μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση των αποτελεσμάτων της υγείας και στην αύξηση των εσόδων.
Αποτελεσματικές δαπάνες.
Οι μεταρρυθμίσεις για την αντιμετώπιση των αναποτελεσματικών δαπανών για την υγεία μπορούν να βοηθήσουν στην αποφυγή της διάθεσης πόρων.
Αυτό περιλαμβάνει, για παράδειγμα, τον περιορισμό των φορολογικών εκπτώσεων για δαπάνες υγείας, καθώς τείνουν να ωφελούν τους πλούσιους περισσότερο από τους φτωχούς, να αντιμετωπίζουν τη διαφθορά και τα απόβλητα και να μετατοπίζουν τις δαπάνες για την υγεία προς τις οικονομικά αποδοτικότερες υπηρεσίες, όπως η πρωτοβάθμια και προληπτική φροντίδα.
Οι 5 τρόποι για την αντιμετώπιση της οικονομικής ανισότητας (13/1/2018)
Η αντιμετώπιση της οικονομικής ανισότητας δεν αποτελεί μόνο μια ηθική υποχρέωση, αλλά κρίνεται απαραίτητη για τη διατήρηση της ανάπτυξης, σχολιάζει σε σημείωμά του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), επισημαίνοντας πως η παγκόσμια εισοδηματική ανισότητα μειώθηκε τα τελευταία χρόνια, με το δείκτη «Gini» -ένα στατιστικό μέτρο κατανομής του εισοδήματος με μηδενική τιμή που υποδεικνύει την τέλεια ισότητα- να μειώνεται, από 68 το 1988, σε 62 το 2013, ως απόρροιας της σχετικά ισχυρής ανάπτυξης πολλών αναδυόμενων και αναπτυσσόμενων οικονομιών, ιδιαίτερα στην Κίνα και την Ινδία. Ωστόσο, η ανισότητα έχει αυξηθεί σε πολλές χώρες, μεταξύ άλλων σε πολλές ανεπτυγμένες οικονομίες.
Το 2015, στο πλαίσιο της δέσμευσής του να συμβάλει στην επίτευξη των στόχων της 2030 για την αειφόρο ανάπτυξη των Ηνωμένων Εθνών και να βοηθήσει τις χώρες να επιτύχουν ισχυρή, βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς οικονομική ανάπτυξη, το ΔΝΤ υποσχέθηκε να προχωρήσει περαιτέρω την ανάλυσή του σε θέματα ανισότητας και να χρησιμοποιήσει αυτό το έργο για την ανάπτυξη συμβουλές πολιτικής, επισημαίνεται στο σημείωμα.
Έκτοτε, το ΔΝΤ διεξήγαγε δύο κύματα πιλοτικών μελετών σχετικά με θέματα ανισότητας σε 27 χώρες σε όλο τον κόσμο.
Ένα τρίτο κύμα από άλλες 16 χώρες βρίσκεται σε εξέλιξη.
Οι πέντε τρόποι με τους οποίους το ΔΝΤ βοηθά τις χώρες να αξιολογήσουν και να προσαρμόσουν τις πολιτικές τους, είναι οι εξής:
-Βαθμονόμηση των φορολογικών πολιτικών.
Ως κύριος μηχανισμός για την ανακατανομή του εισοδήματος, η κυβέρνηση μπορεί να εφαρμόσει δημοσιονομικές πολιτικές για την αντιμετώπιση των προβλημάτων ανισότητας. Πρόσφατες εργασίες στην Κόστα Ρίκα, τη Γουατεμάλα, την Ονδούρα και το Τόγκο επικεντρώθηκαν σε συναφή θέματα.
Ο δημοσιονομικός έλεγχος του 2017 επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο οι κυβερνήσεις μπορούν να χρησιμοποιήσουν πολιτικές φορολογίας και μεταφοράς, καθώς και πολιτικές εκπαίδευσης και υγείας, για την αντιμετώπιση των ανησυχιών σχετικά με την ανισότητα.
-Προστασία των κοινωνικών δαπανών και αύξηση της αποτελεσματικότητάς τους.
Η ανακατανομή των πόρων από τα αναποτελεσματικά προγράμματα δαπανών, όπως για τις επιδοτήσεις ορυκτών καυσίμων, στα αποτελεσματικά προγράμματα κοινωνικών δαπανών, όπως οι μεταφορές μετρητών, μπορεί να ενισχύσει την κοινωνική βοήθεια και να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των αρνητικών επιπτώσεων που συνδέονται ορισμένες φορές με τις απαραίτητες οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Στη Βραζιλία, μια μελέτη της περιφερειακής ανισότητας από το ΔΝΤ κατέγραψε τη θετική συμβολή των πολιτικών αναδιανομής, δηλαδή του προγράμματος «Bolsa Família», στη μείωση της ανισότητας. Στο Πακιστάν, οι συστάσεις του ΔΝΤ περιελάμβαναν αυξανόμενες δαπάνες για την ασφάλεια και ενοποίησαν μερικά από τα μικρότερα, λιγότερο αποτελεσματικά προγράμματα δικτύων ασφαλείας στο καλώς εκτελούμενο πρόγραμμα υποστήριξης εισοδήματος «Benazir».
-Εξισορρόπηση των πολιτικών για την αγορά εργασίας.
Οι εργασίες του προσωπικού του ΔΝΤ αποκαλύπτουν πώς οι διαφορές μεταξύ των επίσημων και άτυπων εργαζομένων στην Κολομβία, των εθνικών και θρησκευτικών κοινοτήτων στο Ισραήλ, των περιφερειών της Βραζιλίας και της Σλοβακίας και μεταξύ των εργαζομένων στις Ηνωμένες Πολιτείες συμβάλλουν όλες στις εισοδηματικές ανισότητες. Στην Πολωνία, το προσωπικό του ΔΝΤ τάχθηκε υπέρ πολιτικών που υποστηρίζουν τη διαρθρωτική μετατροπή στις λιγότερο ανεπτυγμένες ανατολικές περιφέρειες για τη μείωση των περιφερειακών ανισοτήτων και την προώθηση της ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς. Μια περαιτέρω μελέτη το 2015 επικεντρώθηκε στη σχέση μεταξύ των θεσμών της αγοράς εργασίας και της κατανομής των εισοδημάτων στις προηγμένες οικονομίες.
-Διαχείριση Εμπορευμάτων.
Οι χαμηλότερες τιμές των βασικών προϊόντων απειλούν να αντιστρέψουν τις μειώσεις στην ανισότητα και τη φτώχεια στη Βολιβία, μετά από μια περίοδο αυξημένων δημόσιων δαπανών που χρηματοδοτήθηκαν από την τελευταία άνθηση του εμπορίου.
Το ΔΝΤ ανέπτυξε ένα μοντέλο για να βοηθήσει τις αρχές να αναλύσουν τις κινητήριες δυνάμεις πίσω από τη μείωση της ανισότητας και της φτώχειας και να καθορίσουν ποιες πολιτικές θα βοηθούσαν καλύτερα να διατηρήσουν αυτά τα κέρδη, ενώ θα διεξήγαγαν την απαραίτητη δημοσιονομική εξυγίανση.
-Προώθηση της οικονομικής ένταξης.
Η περιορισμένη πρόσβαση στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες στις αγροτικές περιοχές της Αιθιοπίας και της Μυανμάρ αύξησε τα ζητήματα της ανισότητας μετά τις μεταρρυθμίσεις του χρηματοπιστωτικού τομέα.
Μια πρόσφατη μελέτη του ΔΝΤ εξέτασε τον τρόπο με τον οποίο οι χώρες μπορούν να αναπτύξουν συμπληρωματικές πολιτικές για να αντισταθμίσουν οποιεσδήποτε δυσμενείς συνέπειες για την ανισότητα μεταρρυθμίσεων υπέρ των αναπτυσσόμενων χωρών χαμηλού εισοδήματος, καταλήγει το Ταμείο.
www.bankingnews.gr
Ουκ ολίγοι οικονομολόγοι έχουν υποστηρίξει ότι η ανισότητα δεν πλήττει μόνο τους φτωχούς, αλλά επιβραδύνει και το αναπτυξιακό δυναμικό της γενικής οικονομίας.
Οι τρεις ερευνητές της Τράπεζας επανεξέτασαν την πρόσφατη βιβλιογραφία σχετικά με το θέμα, προκειμένου να διαπιστώσουν κατά πόσον η «μεταβαλλόμενη κατανομή του πλούτου εντατικοποίησε και επιμήκυνε τα αποτελέσματα» της Μεγάλης Ύφεσης του 2007-2009.
«Είναι σημαντικό να διερωτηθεί κανείς κατά πόσο το διαρκώς αυξανόμενο χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών, έχει άμεσες επιπτώσεις στα μακροοικονομικά μεγέθη και, ειδικότερα, στη σοβαρότητα της Μεγάλης Ύφεσης, όταν η παραγωγή και η κατανάλωση μειώθηκαν δραματικά», αναφέρεται χαρακτηριστικά.
Η οικονομική ανισότητα στις Η.Π.Α. αποτελεί ένα καίριο πρόβλημα.
Όπως είχαν διαπιστώσει, μεταξύ άλλων, σε έρευνά τους οι Thomas Piketty, Emanuel Saez και Gabriel Zucman, το πλουσιότερο 1% των πολιτών διακρατεί το 22% του συνολικού πλούτου (έναντι 15% πριν την Ύφεση), ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για το πλουσιότερο 0,1%, ανέρχεται σε 11% (έναντι 6%).
Τα έσοδα μετά από φόρους σχεδόν τριπλασιάστηκαν για το πρώτο 1% μεταξύ 1980 και 2014, ενώ σχεδόν τετραπλασιάστηκαν για το πλουσιότερο 0,1%.
Παράλληλα, το εισόδημα για το πλουσιότερο 0,01% αυξήθηκε κατά 423%, για την ίδια περίοδο!
Αντίθετα, τα έσοδα μετά φόρων για ολόκληρο τον αμερικανικό πληθυσμό, αυξήθηκαν κατά 61%.
«Διάφορα μέτρα περιορισμού (όπως η πρόσβαση σε δάνεια) των νοικοκυριών έχουν αυξηθεί μόνιμα μετά την Μεγάλη Ύφεση», επισημαίνεται.
ΔΝΤ: Η ανισότητα πλούτου παγκοσμίως, ξεπερνά κατά πολύ τις εισοδηματικές διαφορές (13/2)
Η υψηλή και ολοένα αυξανόμενη εισοδηματική ανισότητα αποτελεί μία σοβαρή ανησυχία για ουκ ολίγες χώρες, ωστόσο ο πλούτος κατανέμεται ακόμη πιο άνισα σε παγκόσμιο επίπεδο, αναφέρει σε σημείωμά του -στο blog του- το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), επισημαίνοντας πως σήμερα υπάρχουν πολύ λίγοι αποτελεσματικοί φόροι περιουσίας στις αναπτυσσόμενες ή τις προηγμένες οικονομίες.
Μεταξύ 1985 και 2007, ο αριθμός των χωρών του ΟΟΣΑ με ενεργό φόρο περιουσίας μειώθηκε από δώδεκα σε μόλις τέσσερις, με περιορισμένη, ωστόσο, αποτελεσματικότητα.
Στην αναποτελεσματικότητα συνεισφέρει και το γεγονός ότι οι πλούσιοι αποφεύγουν τη φορολόγηση τοποθετώντας τον πλούτο τους στο εξωτερικό.
Όπως αναφέρει το Ταμείο, περίπου το 8% του παγκόσμιου πλούτου των νοικοκυριών (περίπου το 10% του παγκόσμιου ΑΕΠ) βρίσκεται σε offshore «φορολογικούς παραδείσους».
Το ποσοστό φτάνει, μάλιστα, το 22% και 30% για τη Λατινική Αμερική και την Αφρική, αντίστοιχα.
Το ΔΝΤ υπογραμμίζει πως η αποτελεσματικότερη φορολόγηση των πλουσίων απαιτεί προσοχή και περισσότερη διαφάνεια.
Σε έκθεσή του νωρίτερα μέσα στον Φεβρουάριο, το Ταμείο ανέπτυσσε και μία ακόμη, σκληρή πτυχή της οικονομικής ανισότητας.
Όπως ανέφερε, το χάσμα στο προσδόκιμο ζωής μεταξύ πλουσίων και φτωχών ανθρώπων είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο που έχει αυξηθεί δραματικά τα τελευταία χρόνια σε ορισμένες χώρες, εξηγώντας πως το φαινόμενο αντικατοπτρίζει την ανισότητα στην πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη και τον αντίκτυπό της στη συνολική υγεία των ανθρώπων.
Οι άνδρες με χαμηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης ζουν λιγότερο, κατά μέσο όρο, από τους περισσότερο μορφωμένους συμπολίτες τους: το χάσμα αυτό κυμαίνεται από τέσσερα χρόνια στην Ιταλία έως 14 χρόνια στην Ουγγαρία.
«Αυτό το χάσμα αποτελεί τεράστια απώλεια για τους ανθρώπους και τις χώρες όπου ζουν.
Η κακή κατάσταση της υγείας οδηγεί σε διακοπές στην απασχόληση, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα χαμηλότερα εισοδήματα καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής.
Επίσης, ένα εργατικό δυναμικό με κακή κατάσταση της υγείας πλήττει την παραγωγικότητα και την οικονομική ανάπτυξη μιας χώρας.
Τι μπορούν να κάνουν οι χώρες;
Η βελτίωση της υγείας εξαρτάται από ένα ευρύ φάσμα παραγόντων - εισόδημα, εκπαίδευση, διατροφή, πόσιμο νερό, περιβάλλον, αποχέτευση, υγιεινή και υγιεινή συμπεριφορά.
Ένας άλλος καθοριστικός παράγοντας είναι η πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας.
Οι φτωχοί συχνά δεν διαθέτουν κάλυψη υγείας και, όταν καλύπτονται, τείνουν να λαμβάνουν χαμηλότερη ποιότητα υπηρεσιών.
Οι χώρες χρειάζονται μια πολύπλευρη προσέγγιση -με τη δημοσιονομική πολιτική που διαδραματίζει ζωτικό ρόλο- στη μείωση των ανισοτήτων στον τομέα της υγείας», σχολιάζει το Ταμείο, συμπληρώνοντας πως ο σωστός συνδυασμός των δημοσιονομικών πολιτικών μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της πρόσβασης σε ποιοτική υγειονομική περίθαλψη και στη βελτίωση της συνολικής υγείας των φτωχών πληθυσμών:
Πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη.
Η επέκταση της κάλυψης υγείας για τους φτωχούς απαιτεί συνήθως την εξασφάλιση της παροχής υγειονομικής περίθαλψης είτε από τον δημόσιο είτε από τον ιδιωτικό τομέα σε λιγότερο ανεπτυγμένες ή αγροτικές περιοχές, δεδομένου ότι εδώ ζουν πολλοί άνθρωποι με χαμηλό εισόδημα.
Καθώς η ισότιμη πρόσβαση δεν οδηγεί αυτόματα σε ίσες χρήσεις, οι κυβερνήσεις μπορούν να κάνουν δύο ακόμη πράγματα για τη βελτίωση της υγείας των ανθρώπων: διάδοση πληροφοριών σχετικά με τη σημασία της υγείας και να εξαρτάται η πρόσβαση στα κοινωνικά προγράμματα από τη χρήση υπηρεσιών υγείας, όπως συμβαίνει με τα προγράμματα μεταφοράς μετρητών στη Βραζιλία και το Μεξικό.
Ποιότητα της υγειονομικής περίθαλψης.
Η τυποποίηση της υγειονομικής περίθαλψης για όλους μπορεί να απαιτήσει την ανάπτυξη και επιβολή κατάλληλων κανονισμών και κατευθυντήριων γραμμών και να κατευθύνει περισσότερους πόρους στις εγκαταστάσεις υγειονομικής περίθαλψης που χρησιμοποιούνται κυρίως από τους φτωχούς.
Προκειμένου οι πρόσθετοι πόροι να είναι πιο αποτελεσματικοί, οι χώρες πρέπει να δαπανήσουν τα χρήματα για να παρέχουν κίνητρα για τη βελτίωση της απόδοσης των παρόχων υγειονομικής περίθαλψης, συμπεριλαμβανομένων των γιατρών και των νοσοκόμων.
Διατροφικά προγράμματα και βελτίωση της πρόσβασης σε καθαρό νερό και αποχέτευση.
Τα προγράμματα επιδότησης τροφίμων και τα προγράμματα σπουδών για τους μαθητές είναι γενικά αποτελεσματικοί τρόποι παροχής της διατροφής για νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος.
Οι επενδύσεις για την παροχή πρόσβασης σε ασφαλείς υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης θα μπορούσαν να αποφέρουν σημαντικά οφέλη για την υγεία.
Ανθυγιεινές συμπεριφορές.
Η φορολόγηση του καπνίσματος, της ζάχαρης και του αλκοόλ μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση των αποτελεσμάτων της υγείας και στην αύξηση των εσόδων.
Αποτελεσματικές δαπάνες.
Οι μεταρρυθμίσεις για την αντιμετώπιση των αναποτελεσματικών δαπανών για την υγεία μπορούν να βοηθήσουν στην αποφυγή της διάθεσης πόρων.
Αυτό περιλαμβάνει, για παράδειγμα, τον περιορισμό των φορολογικών εκπτώσεων για δαπάνες υγείας, καθώς τείνουν να ωφελούν τους πλούσιους περισσότερο από τους φτωχούς, να αντιμετωπίζουν τη διαφθορά και τα απόβλητα και να μετατοπίζουν τις δαπάνες για την υγεία προς τις οικονομικά αποδοτικότερες υπηρεσίες, όπως η πρωτοβάθμια και προληπτική φροντίδα.
Οι 5 τρόποι για την αντιμετώπιση της οικονομικής ανισότητας (13/1/2018)
Η αντιμετώπιση της οικονομικής ανισότητας δεν αποτελεί μόνο μια ηθική υποχρέωση, αλλά κρίνεται απαραίτητη για τη διατήρηση της ανάπτυξης, σχολιάζει σε σημείωμά του το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), επισημαίνοντας πως η παγκόσμια εισοδηματική ανισότητα μειώθηκε τα τελευταία χρόνια, με το δείκτη «Gini» -ένα στατιστικό μέτρο κατανομής του εισοδήματος με μηδενική τιμή που υποδεικνύει την τέλεια ισότητα- να μειώνεται, από 68 το 1988, σε 62 το 2013, ως απόρροιας της σχετικά ισχυρής ανάπτυξης πολλών αναδυόμενων και αναπτυσσόμενων οικονομιών, ιδιαίτερα στην Κίνα και την Ινδία. Ωστόσο, η ανισότητα έχει αυξηθεί σε πολλές χώρες, μεταξύ άλλων σε πολλές ανεπτυγμένες οικονομίες.
Το 2015, στο πλαίσιο της δέσμευσής του να συμβάλει στην επίτευξη των στόχων της 2030 για την αειφόρο ανάπτυξη των Ηνωμένων Εθνών και να βοηθήσει τις χώρες να επιτύχουν ισχυρή, βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς οικονομική ανάπτυξη, το ΔΝΤ υποσχέθηκε να προχωρήσει περαιτέρω την ανάλυσή του σε θέματα ανισότητας και να χρησιμοποιήσει αυτό το έργο για την ανάπτυξη συμβουλές πολιτικής, επισημαίνεται στο σημείωμα.
Έκτοτε, το ΔΝΤ διεξήγαγε δύο κύματα πιλοτικών μελετών σχετικά με θέματα ανισότητας σε 27 χώρες σε όλο τον κόσμο.
Ένα τρίτο κύμα από άλλες 16 χώρες βρίσκεται σε εξέλιξη.
Οι πέντε τρόποι με τους οποίους το ΔΝΤ βοηθά τις χώρες να αξιολογήσουν και να προσαρμόσουν τις πολιτικές τους, είναι οι εξής:
-Βαθμονόμηση των φορολογικών πολιτικών.
Ως κύριος μηχανισμός για την ανακατανομή του εισοδήματος, η κυβέρνηση μπορεί να εφαρμόσει δημοσιονομικές πολιτικές για την αντιμετώπιση των προβλημάτων ανισότητας. Πρόσφατες εργασίες στην Κόστα Ρίκα, τη Γουατεμάλα, την Ονδούρα και το Τόγκο επικεντρώθηκαν σε συναφή θέματα.
Ο δημοσιονομικός έλεγχος του 2017 επικεντρώνεται στον τρόπο με τον οποίο οι κυβερνήσεις μπορούν να χρησιμοποιήσουν πολιτικές φορολογίας και μεταφοράς, καθώς και πολιτικές εκπαίδευσης και υγείας, για την αντιμετώπιση των ανησυχιών σχετικά με την ανισότητα.
-Προστασία των κοινωνικών δαπανών και αύξηση της αποτελεσματικότητάς τους.
Η ανακατανομή των πόρων από τα αναποτελεσματικά προγράμματα δαπανών, όπως για τις επιδοτήσεις ορυκτών καυσίμων, στα αποτελεσματικά προγράμματα κοινωνικών δαπανών, όπως οι μεταφορές μετρητών, μπορεί να ενισχύσει την κοινωνική βοήθεια και να βοηθήσει στην αντιμετώπιση των αρνητικών επιπτώσεων που συνδέονται ορισμένες φορές με τις απαραίτητες οικονομικές μεταρρυθμίσεις. Στη Βραζιλία, μια μελέτη της περιφερειακής ανισότητας από το ΔΝΤ κατέγραψε τη θετική συμβολή των πολιτικών αναδιανομής, δηλαδή του προγράμματος «Bolsa Família», στη μείωση της ανισότητας. Στο Πακιστάν, οι συστάσεις του ΔΝΤ περιελάμβαναν αυξανόμενες δαπάνες για την ασφάλεια και ενοποίησαν μερικά από τα μικρότερα, λιγότερο αποτελεσματικά προγράμματα δικτύων ασφαλείας στο καλώς εκτελούμενο πρόγραμμα υποστήριξης εισοδήματος «Benazir».
-Εξισορρόπηση των πολιτικών για την αγορά εργασίας.
Οι εργασίες του προσωπικού του ΔΝΤ αποκαλύπτουν πώς οι διαφορές μεταξύ των επίσημων και άτυπων εργαζομένων στην Κολομβία, των εθνικών και θρησκευτικών κοινοτήτων στο Ισραήλ, των περιφερειών της Βραζιλίας και της Σλοβακίας και μεταξύ των εργαζομένων στις Ηνωμένες Πολιτείες συμβάλλουν όλες στις εισοδηματικές ανισότητες. Στην Πολωνία, το προσωπικό του ΔΝΤ τάχθηκε υπέρ πολιτικών που υποστηρίζουν τη διαρθρωτική μετατροπή στις λιγότερο ανεπτυγμένες ανατολικές περιφέρειες για τη μείωση των περιφερειακών ανισοτήτων και την προώθηση της ανάπτυξης χωρίς αποκλεισμούς. Μια περαιτέρω μελέτη το 2015 επικεντρώθηκε στη σχέση μεταξύ των θεσμών της αγοράς εργασίας και της κατανομής των εισοδημάτων στις προηγμένες οικονομίες.
-Διαχείριση Εμπορευμάτων.
Οι χαμηλότερες τιμές των βασικών προϊόντων απειλούν να αντιστρέψουν τις μειώσεις στην ανισότητα και τη φτώχεια στη Βολιβία, μετά από μια περίοδο αυξημένων δημόσιων δαπανών που χρηματοδοτήθηκαν από την τελευταία άνθηση του εμπορίου.
Το ΔΝΤ ανέπτυξε ένα μοντέλο για να βοηθήσει τις αρχές να αναλύσουν τις κινητήριες δυνάμεις πίσω από τη μείωση της ανισότητας και της φτώχειας και να καθορίσουν ποιες πολιτικές θα βοηθούσαν καλύτερα να διατηρήσουν αυτά τα κέρδη, ενώ θα διεξήγαγαν την απαραίτητη δημοσιονομική εξυγίανση.
-Προώθηση της οικονομικής ένταξης.
Η περιορισμένη πρόσβαση στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες στις αγροτικές περιοχές της Αιθιοπίας και της Μυανμάρ αύξησε τα ζητήματα της ανισότητας μετά τις μεταρρυθμίσεις του χρηματοπιστωτικού τομέα.
Μια πρόσφατη μελέτη του ΔΝΤ εξέτασε τον τρόπο με τον οποίο οι χώρες μπορούν να αναπτύξουν συμπληρωματικές πολιτικές για να αντισταθμίσουν οποιεσδήποτε δυσμενείς συνέπειες για την ανισότητα μεταρρυθμίσεων υπέρ των αναπτυσσόμενων χωρών χαμηλού εισοδήματος, καταλήγει το Ταμείο.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών