Η Κίνα δεν αγοράζει απλώς λιμάνια σε τυχαίες τοποθεσίες, αλλά τα εντάσσει σε ένα πλήρες παγκόσμιο δίκτυο διασυνδεδεμένων χερσαίων και θαλάσσιων συγκοινωνιακών και κατασκευαστικών κόμβων
Ανάμεσα στα 5 μεγάλα έργα που η Κίνα προωθεί σε όλον τον κόσμο εξακολουθεί να είναι το λιμάνι του Πειραιώς, σύμφωνα με το νέο σχέδιο του "Δρόμου του Μεταξιού", που δημοσίευσε σήμερα το Forbes.
Όπως αναφέρει το πρακτορείο, τα έργα του Νέου Δρόμου του Μεταξιού είναι σαν κομμάτια ενός παζλ που είναι διάσπαρτα σε ένα δωμάτιο γεμάτο ακαταστασία.
Βλέπετε κάποιους εδώ, κάποιους εκεί, αλλά δεν σκέφτεστε πραγματικά πολλά από αυτά από μόνα τους.
Από μόνα τους, οι συνηθισμένες αντιλήψεις τους τείνουν να κυμαίνονται από μέτρια εντυπωσιακά μέχρι εντελώς συγκλονιστικά - γιατί τα έθνη που εξαρτώνται από τους πόρους κατασκευάζουν μαζικούς κόμβους μεταφοράς στη μέση του πουθενά;
Μόνο όταν αρχίζουμε να συνδέουμε τις κουκίδες βλέπουμε πώς αυτά τα κομμάτια συναντώνται για να σχηματίσουν μια πολύ μεγαλύτερη εικόνα για το τι θα γίνει στην παγκόσμια οικονομία στον 21ο αιώνα.
Η Ευρασία, η ηπειρωτική γη που περιλαμβάνει τόσο την Ευρώπη όσο και την Ασία, συσπειρώνεται γρήγορα σε μια συνεχόμενη αγορά που καλύπτει πάνω από το 65% του πληθυσμού, το 75% των ενεργειακών πόρων και το 40% του ΑΕΠ στον κόσμο.
Υπό το φως αυτό, μιλώντας για μεμονωμένα έργα του Νέου Δρόμου του Μεταξιού είναι σχεδόν μια χαμένη άσκηση.
Είναι το δίκτυο που έχει σημασία - ένα δίκτυο που βλέπει διαφορετικές οικονομίες και πολιτικά συστήματα από την Κίνα προς την Ευρώπη να τοποθετούνται στην ίδια σελίδα μέσω μιας περισσότερο ή λιγότερο ενοποιημένης πρωτοβουλίας.
Αυτό είναι κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ πριν.
Σε αυτό το πλαίσιο, το Forbes παραδέχεται ότι δεν μπορούμε να πούμε πού πηγαίνει Νέος Δρόμος του Μεταξιού, κοιτάζοντας πού βρίσκεται σήμερα.
Μιλάμε για διασυνδεδεμένες και αποσυνδεδεμένες περιοχές - σε κόμβους περιφερειακής εφοδιαστικής αλυσίδας, εξαρτημένων από πόρους εθνών που καλλιεργούν νέες γεωργικές, μεταποιητικές και εμπορικές δυνατότητες, ενώ προηγουμένως ήταν φτωχές, ανεπαρκώς αναπτυγμένες οικονομίες που αναδιαμορφώνονται για να αποτελέσουν επίκεντρο παραγωγής και καινοτομίας .
Όταν οι οικονομίες συνδέονται, οι οικονομίες αλλάζουν, και τα πρότυπά μας για το τι είναι αυτές οι χώρες και οι ρόλοι που θα υπηρετήσουν στο μέλλον πρέπει να αλλάξουν επίσης.
Λιμάνι Πειραιά
Το λιμάνι του Πειραιά τώρα μεταφράζεται στα κινεζικά μέσα ενημέρωσης ως το «λαμπρό αστέρι του ναυτικού κόσμου» και αν κοιτάξουμε από πού προήλθε το λιμάνι πριν από την αγορά από την Κίνα, αυτό δεν είναι απαραιτήτως πολύ μακριά από την αλήθεια.
Αντιμετωπίζοντας το μεγάλο πρόβλημα του χρέους της, η Ελλάδα ωθήθηκε να θέσει προς πώληση το κύριο λιμάνι της.
Η κινεζική ναυτιλιακή COSCO κινήθηκε και απέκτησε το 2016 το 51% του λιμανιού για 316 εκατομμύρια δολάρια, ενώ ένα άλλο 16% θα αγοραστεί μέσα σε πέντε χρόνια για επιπλέον 99 εκατ. δολάρια.
Μετά το πρώτο έτος λειτουργίας του λιμανιού υπό την κινεζική διοίκηση, τα κέρδη αυξήθηκαν στα ύψη, καθώς ο κύκλος εργασιών από το τερματικό σταθμό εμπορευματοκιβωτίων αυξήθηκε κατά 53,1% από έτος σε έτος, και ο όγκος των εμπορευματοκιβωτίων αυξήθηκε κατά 70,6%.
Αυτό που είναι σημαντικότερο για τον Πειραιά είναι ότι δεν είναι απλώς η κύρια θαλάσσια πύλη της Κίνας προς την Ευρώπη, αλλά συνδέεται και με άλλους λιμένες της Κίνας που λειτουργούν στη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Αφρική, τη Νότια και Νοτιοανατολική Ασία και αλλού στην Ευρώπη.
Η Κίνα δεν αγοράζει απλώς λιμάνια σε τυχαίες τοποθεσίες, αλλά τα εντάσσει σε ένα πλήρες παγκόσμιο δίκτυο διασυνδεδεμένων χερσαίων και θαλάσσιων συγκοινωνιακών και κατασκευαστικών κόμβων, το οποίο ελπίζει ότι θα αποτελέσει το μελλοντικό πλαίσιο για τον ευρύτερο Νέο Δρόμο του Μεταξιού.
Άλλοι "σταθμοί" του δρόμου αυτού είναι η διασυνοριακή περιοχή Χόργος / Χόρτο, το νέο λιμάνι του Μπακού, ο οικονομικός διάδρομος Κίνας-Πακιστάν και η ανάπτυξη της Κεντρικής και Δυτικής Κίνας.
Η δύναμη αυτού που έχει ονομαστεί ο Νέος Δρόμος του Μεταξιού είναι ότι ένα πολυεθνικό δίχτυ συνδετικότητας μεταφέρεται στην Ευρασία και ενώ πολλά από τα μεγαλύτερα έργα της υποστηρίζονται από την Κίνα, υπάρχουν άλλα που ωθούνται από την Ιαπωνία, την Ινδία ή τη Ρωσία, ή είναι τα έργα μεμονωμένων εθνών που θέλουν να συνδεθούν στις νέες εμπορικές οδούς.
"Οι εξουσίες της Ασίας κατανοούν ότι η οικονομία είναι στρατηγική στον 21ο αιώνα", εξήγησε ο Jonathan Hillman του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών.
«Η στρατιωτική εξουσία εξακολουθεί να έχει σημασία αλλά, όλο και περισσότερο, η δύναμη συσσωρεύεται και ασκείται στον οικονομικό τομέα.
Κατανοούν ότι η υποδομή είναι ένα σημαντικό εργαλείο - για τη δημιουργία φίλων, την ανάπτυξη των δικών τους οικονομιών, τη διαφοροποίηση των αλυσίδων εφοδιασμού τους και την ελαχιστοποίηση του κινδύνου».
www.bankingnews.gr
Όπως αναφέρει το πρακτορείο, τα έργα του Νέου Δρόμου του Μεταξιού είναι σαν κομμάτια ενός παζλ που είναι διάσπαρτα σε ένα δωμάτιο γεμάτο ακαταστασία.
Βλέπετε κάποιους εδώ, κάποιους εκεί, αλλά δεν σκέφτεστε πραγματικά πολλά από αυτά από μόνα τους.
Από μόνα τους, οι συνηθισμένες αντιλήψεις τους τείνουν να κυμαίνονται από μέτρια εντυπωσιακά μέχρι εντελώς συγκλονιστικά - γιατί τα έθνη που εξαρτώνται από τους πόρους κατασκευάζουν μαζικούς κόμβους μεταφοράς στη μέση του πουθενά;
Μόνο όταν αρχίζουμε να συνδέουμε τις κουκίδες βλέπουμε πώς αυτά τα κομμάτια συναντώνται για να σχηματίσουν μια πολύ μεγαλύτερη εικόνα για το τι θα γίνει στην παγκόσμια οικονομία στον 21ο αιώνα.
Η Ευρασία, η ηπειρωτική γη που περιλαμβάνει τόσο την Ευρώπη όσο και την Ασία, συσπειρώνεται γρήγορα σε μια συνεχόμενη αγορά που καλύπτει πάνω από το 65% του πληθυσμού, το 75% των ενεργειακών πόρων και το 40% του ΑΕΠ στον κόσμο.
Υπό το φως αυτό, μιλώντας για μεμονωμένα έργα του Νέου Δρόμου του Μεταξιού είναι σχεδόν μια χαμένη άσκηση.
Είναι το δίκτυο που έχει σημασία - ένα δίκτυο που βλέπει διαφορετικές οικονομίες και πολιτικά συστήματα από την Κίνα προς την Ευρώπη να τοποθετούνται στην ίδια σελίδα μέσω μιας περισσότερο ή λιγότερο ενοποιημένης πρωτοβουλίας.
Αυτό είναι κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ πριν.
Σε αυτό το πλαίσιο, το Forbes παραδέχεται ότι δεν μπορούμε να πούμε πού πηγαίνει Νέος Δρόμος του Μεταξιού, κοιτάζοντας πού βρίσκεται σήμερα.
Μιλάμε για διασυνδεδεμένες και αποσυνδεδεμένες περιοχές - σε κόμβους περιφερειακής εφοδιαστικής αλυσίδας, εξαρτημένων από πόρους εθνών που καλλιεργούν νέες γεωργικές, μεταποιητικές και εμπορικές δυνατότητες, ενώ προηγουμένως ήταν φτωχές, ανεπαρκώς αναπτυγμένες οικονομίες που αναδιαμορφώνονται για να αποτελέσουν επίκεντρο παραγωγής και καινοτομίας .
Όταν οι οικονομίες συνδέονται, οι οικονομίες αλλάζουν, και τα πρότυπά μας για το τι είναι αυτές οι χώρες και οι ρόλοι που θα υπηρετήσουν στο μέλλον πρέπει να αλλάξουν επίσης.
Λιμάνι Πειραιά
Το λιμάνι του Πειραιά τώρα μεταφράζεται στα κινεζικά μέσα ενημέρωσης ως το «λαμπρό αστέρι του ναυτικού κόσμου» και αν κοιτάξουμε από πού προήλθε το λιμάνι πριν από την αγορά από την Κίνα, αυτό δεν είναι απαραιτήτως πολύ μακριά από την αλήθεια.
Αντιμετωπίζοντας το μεγάλο πρόβλημα του χρέους της, η Ελλάδα ωθήθηκε να θέσει προς πώληση το κύριο λιμάνι της.
Η κινεζική ναυτιλιακή COSCO κινήθηκε και απέκτησε το 2016 το 51% του λιμανιού για 316 εκατομμύρια δολάρια, ενώ ένα άλλο 16% θα αγοραστεί μέσα σε πέντε χρόνια για επιπλέον 99 εκατ. δολάρια.
Μετά το πρώτο έτος λειτουργίας του λιμανιού υπό την κινεζική διοίκηση, τα κέρδη αυξήθηκαν στα ύψη, καθώς ο κύκλος εργασιών από το τερματικό σταθμό εμπορευματοκιβωτίων αυξήθηκε κατά 53,1% από έτος σε έτος, και ο όγκος των εμπορευματοκιβωτίων αυξήθηκε κατά 70,6%.
Αυτό που είναι σημαντικότερο για τον Πειραιά είναι ότι δεν είναι απλώς η κύρια θαλάσσια πύλη της Κίνας προς την Ευρώπη, αλλά συνδέεται και με άλλους λιμένες της Κίνας που λειτουργούν στη Μέση Ανατολή, την Ανατολική Αφρική, τη Νότια και Νοτιοανατολική Ασία και αλλού στην Ευρώπη.
Η Κίνα δεν αγοράζει απλώς λιμάνια σε τυχαίες τοποθεσίες, αλλά τα εντάσσει σε ένα πλήρες παγκόσμιο δίκτυο διασυνδεδεμένων χερσαίων και θαλάσσιων συγκοινωνιακών και κατασκευαστικών κόμβων, το οποίο ελπίζει ότι θα αποτελέσει το μελλοντικό πλαίσιο για τον ευρύτερο Νέο Δρόμο του Μεταξιού.
Άλλοι "σταθμοί" του δρόμου αυτού είναι η διασυνοριακή περιοχή Χόργος / Χόρτο, το νέο λιμάνι του Μπακού, ο οικονομικός διάδρομος Κίνας-Πακιστάν και η ανάπτυξη της Κεντρικής και Δυτικής Κίνας.
Η δύναμη αυτού που έχει ονομαστεί ο Νέος Δρόμος του Μεταξιού είναι ότι ένα πολυεθνικό δίχτυ συνδετικότητας μεταφέρεται στην Ευρασία και ενώ πολλά από τα μεγαλύτερα έργα της υποστηρίζονται από την Κίνα, υπάρχουν άλλα που ωθούνται από την Ιαπωνία, την Ινδία ή τη Ρωσία, ή είναι τα έργα μεμονωμένων εθνών που θέλουν να συνδεθούν στις νέες εμπορικές οδούς.
"Οι εξουσίες της Ασίας κατανοούν ότι η οικονομία είναι στρατηγική στον 21ο αιώνα", εξήγησε ο Jonathan Hillman του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών.
«Η στρατιωτική εξουσία εξακολουθεί να έχει σημασία αλλά, όλο και περισσότερο, η δύναμη συσσωρεύεται και ασκείται στον οικονομικό τομέα.
Κατανοούν ότι η υποδομή είναι ένα σημαντικό εργαλείο - για τη δημιουργία φίλων, την ανάπτυξη των δικών τους οικονομιών, τη διαφοροποίηση των αλυσίδων εφοδιασμού τους και την ελαχιστοποίηση του κινδύνου».
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών