γράφει : Σπύρος Γκουτζάνης
Μακεδονικό, ελληνο-τουρκικές σχέσεις και οικονομία οδηγούν σε αδιέξοδο την κυβέρνηση
Σημάδια κατάρρευσης παρουσιάζει η κυβέρνηση καθώς όσο αδειάζει η κλεψύδρα του πολιτικού χρόνου μέχρι τις εκλογές, γίνεται εμφανές ότι όλες οι βασικές της επιλογές τις οποίες προέταξε ο πρωθυπουργός, οδηγούνται σε αδιέξοδο με μεγάλο πολιτικό κόστος.
Η υποτίμηση του εθνικού συναισθήματος από την διεθνιστική εθνομηδενιστική τάση που κυριάρχησε στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την διάσπαση του καλοκαιριού του 2015, σηματοδότησε την αρχή της αντίστροφης μέτρησης.
Η ατυχής επιλογή να ανοίξει βιαστικά και δίχως προετοιμασία το Σκοπιανό, υπακούοντας στα κελεύσματα του αμερικανικού παράγοντα, έφερε τον λαό στους δρόμους για πρώτη φορά μετά το 2015 και προκαλεί συνεχή δημοσκοπική αιμοραγία.
Πλέον έχει γίνει σαφές ότι ακόμη κι αν κλείσει η συμφωνία με σύνθετη ονομασία και περάσει από την Βουλή, η κοινωνία είναι απέναντι.
Πολύ απλά ο μέσος Έλληνας αδυνατεί να αντιληφθεί γιατί πρέπει να εκχωρήσει το όνομα και την ιστορική και πολιτιστική του παράδοση.
Στα ελληνοτουρκικά που άνοιξαν, η αλήθεια είναι δίχως ευθύνη της κυβέρνησης, το Μέγαρο Μαξίμου επιδεικνύει τη γνωστή διαχειριστική ανεπάρκεια.
Τα Ίμια «από γκρίζα έγιναν μέρος της τουρκικής επικράτειας», σύμφωνα με την ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.
Το περιστατικό με τους δύο Έλληνες αξιωματικούς στην αρχή υποτιμήθηκε ως σύνηθες, στην συνέχεια διεθνοποιήθηκε, ακολούθησαν οι πανηγυρισμοί από την στάση των Ευρωπαίων που βεβαίως δεν έχουν αντίκρυσμα, για να φθάσουμε στην καταθλιπτική αποδοχή ότι θα παραμείνουν όμηροι για άγνωστο χρονικό διάστημα.
Από την πολιτική κατευνασμού με την αψυχολόγηγη και απροετοίμαστη υποδοχή Ερντογάν, φθάσαμε στην κατακόρυφη κλιμάκωση με την ανακοίνωση που τον χαρακτηρίζει «σουλτάνο».
Η χθεσινή ανακοίνωση δείχνει την απώλεια ψυχραιμίας και την απουσία υπεύθυνης στάθμισης των ισορροπιών.
Αλλά ούτε και στην οικονομία τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα για την κυβέρνηση.
Όσο προχωρούν οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές το πρόταγμα της «καθαρής εξόδου από το μνημόνιο καταρρέει».
Δεν είναι μόνο ότι μέχρι να κλείσει η τέταρτη αξιολόγηση η αριστερή κυβέρνηση θα απωλέσει και το τελευταίο φύλλο συκκής, εκχωρώντας ότι έχει απομείνει.
Μετά τον Αύγουστο η επιτήρηση, με ή χωρίς προληπτική γραμμή θα παραμείνει ασφυκτική.
Το κυβερνητικό αφήγημα «βγάζουμε την χώρα από το μνημόνιο» με όλες τις δεσμεύσεις και επιβαρύνσεις που έχουν ήδη αναληφθή -μείωση συντάξεων, αφορολόγητο, εκποίηση δημόσιας περιουσίας-, ακούγεται σαν κακόγουστο αστείο.
Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα στο πεδίο της πραγματικής οικονομίας όπου η εφορία κυνηγά τους μισούς Έλληνες με απειλή κατασχέσεων και οι τράπεζες τους οφειλέτες με πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών.
Οι φορολογικές επιβαρύνσεις και οι ασφαλιστικές εισφορές έχουν φέρει το μεγαλύτερο μέρος της μεσαίας τάξης στην ίδια μοίρα με όσους ζουν από τα επιδόματα.
Αλλά και στο πεδίο της καταπολέμισης της διαφθοράς, το άλλο πρόταγμα του πρωθυπουργού, η κυβέρνηση δεν έχει να επιδείξει καλύτερα αποτελέσματα.
Η Novartis αποδείχθηκε φιάσκο και η υπόθεση έκλεισε στην βουλή άρον-άρον δίχως ενοχοποιητικά στοιχεία για να επιστρέψει στην δικαιοσύνη.
Τα δάνεια των κομμάτων είναι ξαναζεσταμένη σούπα που επιπλέον αγγίζει περισσότερο το Κίνημα Αλλαγής όπου ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκει τους μόνους πρόθυμους συνομιλητές του.
Στο τοπίο των Μέσων Ενημέρωσης αποδεικνύεται η μεγαλύτερη αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα μέσα ενημέρωσης του παλιού συστήματος εξακολουθούν να λειτουργούν σαν πολλαπλασιαστές και να διαμορφώνουν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα καθώς αναπαράγονται από τα sosial media.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτα απέτυχε να προσεταιριστεί τα συστημικά μέσα και στην συνέχεια απέτυχε να δημιουργήσει καινούργια μέσα με θετική τοποθέτηση, ενώ με ναρκισιστική και αλαζονική συμπεριφορά έκανε εχθρούς και τους φιλικά διακείμενους.
Μέσα σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο και ενώ η πίεση της αντιπολίτευσης αυξάνεται καθημερινά, η κυβέρνηση οδηγείται σε εκλογές.
Η αναστροφή της κατάστασης ήδη αποκλείεται από όλες τις ποσοστικές και ποιοτικές μετρήσεις των δημοσκοπήσεων.
Αν το πετύχει ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι πολιτικό θαύμα σε συνδυασμό με αυτοκτονία του βασικού του αντιπάλου. Το Μέγαρο Μαξίμου ευελπιστεί σε ψίχουλα από τους δανειστές -πχ αναβολή της μείωσης των συντάξεων-, προκειμένου να στηρίξει το όποιο αφήγημα και να παρατείνει τον χρόνο μέχρι το Μάιο του 2019.
Εφόσον όμως επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις για την οικονομία και την διαπραγμάτευση, το πιθανότερο είναι να οδηγηθεί εκών άκων σε εκλογές τον Σεπτέμβριο, όσο ακόμη θα μπορεί να διεκδικήσει διαφορά που να τον κρατά στο πολιτικό παιχνίδι την επομένη των εκλογών.
Ο Αλέξης Τσίπρας ξέρει πλέον ότι αυτό που λέει καθημερινά ο Αντώνης Σαμαράς και επαναλαμβάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι θα τον σύρρουν στη Δικαιοσύνη είναι αλήθεια.
Δίχως ένα αξιόλογο ποσοστό και κάποια ερείσματα στην κοινωνία η θέση του θα είναι δύσκολη.
Σπύρος Γκουτζάνης
www.bankingnews.gr
Η υποτίμηση του εθνικού συναισθήματος από την διεθνιστική εθνομηδενιστική τάση που κυριάρχησε στον ΣΥΡΙΖΑ μετά την διάσπαση του καλοκαιριού του 2015, σηματοδότησε την αρχή της αντίστροφης μέτρησης.
Η ατυχής επιλογή να ανοίξει βιαστικά και δίχως προετοιμασία το Σκοπιανό, υπακούοντας στα κελεύσματα του αμερικανικού παράγοντα, έφερε τον λαό στους δρόμους για πρώτη φορά μετά το 2015 και προκαλεί συνεχή δημοσκοπική αιμοραγία.
Πλέον έχει γίνει σαφές ότι ακόμη κι αν κλείσει η συμφωνία με σύνθετη ονομασία και περάσει από την Βουλή, η κοινωνία είναι απέναντι.
Πολύ απλά ο μέσος Έλληνας αδυνατεί να αντιληφθεί γιατί πρέπει να εκχωρήσει το όνομα και την ιστορική και πολιτιστική του παράδοση.
Στα ελληνοτουρκικά που άνοιξαν, η αλήθεια είναι δίχως ευθύνη της κυβέρνησης, το Μέγαρο Μαξίμου επιδεικνύει τη γνωστή διαχειριστική ανεπάρκεια.
Τα Ίμια «από γκρίζα έγιναν μέρος της τουρκικής επικράτειας», σύμφωνα με την ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.
Το περιστατικό με τους δύο Έλληνες αξιωματικούς στην αρχή υποτιμήθηκε ως σύνηθες, στην συνέχεια διεθνοποιήθηκε, ακολούθησαν οι πανηγυρισμοί από την στάση των Ευρωπαίων που βεβαίως δεν έχουν αντίκρυσμα, για να φθάσουμε στην καταθλιπτική αποδοχή ότι θα παραμείνουν όμηροι για άγνωστο χρονικό διάστημα.
Από την πολιτική κατευνασμού με την αψυχολόγηγη και απροετοίμαστη υποδοχή Ερντογάν, φθάσαμε στην κατακόρυφη κλιμάκωση με την ανακοίνωση που τον χαρακτηρίζει «σουλτάνο».
Η χθεσινή ανακοίνωση δείχνει την απώλεια ψυχραιμίας και την απουσία υπεύθυνης στάθμισης των ισορροπιών.
Αλλά ούτε και στην οικονομία τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα για την κυβέρνηση.
Όσο προχωρούν οι διαπραγματεύσεις με τους δανειστές το πρόταγμα της «καθαρής εξόδου από το μνημόνιο καταρρέει».
Δεν είναι μόνο ότι μέχρι να κλείσει η τέταρτη αξιολόγηση η αριστερή κυβέρνηση θα απωλέσει και το τελευταίο φύλλο συκκής, εκχωρώντας ότι έχει απομείνει.
Μετά τον Αύγουστο η επιτήρηση, με ή χωρίς προληπτική γραμμή θα παραμείνει ασφυκτική.
Το κυβερνητικό αφήγημα «βγάζουμε την χώρα από το μνημόνιο» με όλες τις δεσμεύσεις και επιβαρύνσεις που έχουν ήδη αναληφθή -μείωση συντάξεων, αφορολόγητο, εκποίηση δημόσιας περιουσίας-, ακούγεται σαν κακόγουστο αστείο.
Ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα στο πεδίο της πραγματικής οικονομίας όπου η εφορία κυνηγά τους μισούς Έλληνες με απειλή κατασχέσεων και οι τράπεζες τους οφειλέτες με πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών.
Οι φορολογικές επιβαρύνσεις και οι ασφαλιστικές εισφορές έχουν φέρει το μεγαλύτερο μέρος της μεσαίας τάξης στην ίδια μοίρα με όσους ζουν από τα επιδόματα.
Αλλά και στο πεδίο της καταπολέμισης της διαφθοράς, το άλλο πρόταγμα του πρωθυπουργού, η κυβέρνηση δεν έχει να επιδείξει καλύτερα αποτελέσματα.
Η Novartis αποδείχθηκε φιάσκο και η υπόθεση έκλεισε στην βουλή άρον-άρον δίχως ενοχοποιητικά στοιχεία για να επιστρέψει στην δικαιοσύνη.
Τα δάνεια των κομμάτων είναι ξαναζεσταμένη σούπα που επιπλέον αγγίζει περισσότερο το Κίνημα Αλλαγής όπου ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκει τους μόνους πρόθυμους συνομιλητές του.
Στο τοπίο των Μέσων Ενημέρωσης αποδεικνύεται η μεγαλύτερη αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα μέσα ενημέρωσης του παλιού συστήματος εξακολουθούν να λειτουργούν σαν πολλαπλασιαστές και να διαμορφώνουν την περιρρέουσα ατμόσφαιρα καθώς αναπαράγονται από τα sosial media.
Ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτα απέτυχε να προσεταιριστεί τα συστημικά μέσα και στην συνέχεια απέτυχε να δημιουργήσει καινούργια μέσα με θετική τοποθέτηση, ενώ με ναρκισιστική και αλαζονική συμπεριφορά έκανε εχθρούς και τους φιλικά διακείμενους.
Μέσα σε αυτό το ευρύτερο πλαίσιο και ενώ η πίεση της αντιπολίτευσης αυξάνεται καθημερινά, η κυβέρνηση οδηγείται σε εκλογές.
Η αναστροφή της κατάστασης ήδη αποκλείεται από όλες τις ποσοστικές και ποιοτικές μετρήσεις των δημοσκοπήσεων.
Αν το πετύχει ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι πολιτικό θαύμα σε συνδυασμό με αυτοκτονία του βασικού του αντιπάλου. Το Μέγαρο Μαξίμου ευελπιστεί σε ψίχουλα από τους δανειστές -πχ αναβολή της μείωσης των συντάξεων-, προκειμένου να στηρίξει το όποιο αφήγημα και να παρατείνει τον χρόνο μέχρι το Μάιο του 2019.
Εφόσον όμως επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις για την οικονομία και την διαπραγμάτευση, το πιθανότερο είναι να οδηγηθεί εκών άκων σε εκλογές τον Σεπτέμβριο, όσο ακόμη θα μπορεί να διεκδικήσει διαφορά που να τον κρατά στο πολιτικό παιχνίδι την επομένη των εκλογών.
Ο Αλέξης Τσίπρας ξέρει πλέον ότι αυτό που λέει καθημερινά ο Αντώνης Σαμαράς και επαναλαμβάνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ότι θα τον σύρρουν στη Δικαιοσύνη είναι αλήθεια.
Δίχως ένα αξιόλογο ποσοστό και κάποια ερείσματα στην κοινωνία η θέση του θα είναι δύσκολη.
Σπύρος Γκουτζάνης
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών