γράφει : Σπύρος Γκουτζάνης
Είναι σαφές ότι το Μέγαρο Μαξίμου δεν θέλει να φορτίσει περαιτέρω το κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις
Το περιστατικό στη νήσο Ρω και το πέπλο σιωπής έως και συσκότισης που το περιβάλλει επιβεβαιώνει την κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ του Μεγάρου Μαξίμου και του κυβερνητικού εταίρου και υπουργού Αμύνης, Πάνου Καμμένου.
Συνιστά παράδοξο ότι για το περιστατικό δεν υπήρξε ανακοίνωση ή επίσημη ενημέρωση από την πλευρά του αρμόδιου υπουργείου Αμύνης, που διαθέτει το σύνολο των στοιχείων, αλλά αντίθετα υπήρξαν διαρροές από το Μέγαρο Μαξίμου.
Τα όσα διέρρευσαν από τα δύο κέντρα είναι αλληλοαναιρούμενα και δείχνουν διαφορετική πολιτική στόχευση μέσω της επικοινωνιακής διαχείρισης.
Κάπως έτσι «η υπερπτήση», που προκάλεσε τους πυροβολισμούς, μετατράπηκε σε «πτήση εγγύς δίχως φώτα που προκάλεσε προειδοποιητικές βολές».
Ενώ οι αρχικές ανεπίσημες διαρροές, από το περιβάλλον του υπουργού Αμύνης φούσκωναν το περιστατικό στα όρια του «θερμού επεισοδίου», το Μέγαρο Μαξίμου το υποβάθμισε στο επίπεδου του συνήθους περιστατικού που δεν αξιολογείται ως μείζον.
Είναι σαφές ότι το Μέγαρο Μαξίμου δεν θέλει να φορτίσει περαιτέρω το κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και επιλέγει την ήπια πολιτική και επικοινωνιακή διαχείριση, γι αυτό άλλωστε και το υπουργείο Εξωτερικών δεν εξέδωσε επίσημη διαμαρτυρία.
Ακολούθως ανέλαβε την διαχείριση του περιστατικού καθώς δεν έχει εμπιστοσύνη στον υπουργό του.
Τείνει όμως η κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ Μαξίμου και υπουργού Αμύνης να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά.
Δεν είναι μόνο ότι η αντιπολίτευση εκμεταλλεύεται την αμετροέπεια του Πάνου Καμμένου, αλλά οι δηλώσεις του κυρίως προς τους γείτονες όπως λένε στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ «ενίοτε ξεπερνούν το μέτρο» και δίνουν επιχειρήματα στην άλλη πλευρά.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έρχεται σε δύσκολη θέση όταν καλείται να καλύπτει τις υπερβολές ή να μην αποδοκιμάζει τις δηλώσεις Καμμένου –πχ ότι είναι τρελός ο Ερντογάν.
Πέραν αυτού όμως αποκαλύπτεται η διαφορετική πολιτική από τα δύο κέντρα της κυβέρνησης που φυσικά δεν είναι ισοδύναμα.
Μετά το Σκοπιανό όπου οι δύο εταίροι έχουν αποκλίνουσες πορείες, προκύπτει ότι και στο σύνολο των ελληνοτουρκικών θεμάτων και όχι μόνο σε επιμέρους περιστατικά όπως η «ομηρία» των δύο αξιωματικών έχουν διαφορετικές έως και συγκρουόμενες πολιτικές που δεν μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά.
Για παράδειγμα το Μέγαρο Μαξίμου επιμένει στην κεντρική επιλογή της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, που είναι αμφίβολο αν συμφωνεί ο Πάνος Καμμένος.
Από την άλλη είναι σαφές –και το κατέστησε ο Αλέξης Τσίπρας και στο εσωτερικό του κόμματός του-, ότι ρήξη και αλλαγή παρτενέρ εν πλω δεν μπορεί να γίνει.
Το ερώτημα είναι μέχρι πότε ο Αλέξης Τσίπρας και το Μέγαρο Μαξίμου θα τρέχουν να μαζέψουν τις δηλώσεις του Πάνου Καμμένου ή σε περιπτώσεις όπως στην Ρω να ενεργούν προληπτικά για να αποτρέψουν τα χειρότερα.
Σπ. Γκουτζάνης
www.bankingnews.gr
Συνιστά παράδοξο ότι για το περιστατικό δεν υπήρξε ανακοίνωση ή επίσημη ενημέρωση από την πλευρά του αρμόδιου υπουργείου Αμύνης, που διαθέτει το σύνολο των στοιχείων, αλλά αντίθετα υπήρξαν διαρροές από το Μέγαρο Μαξίμου.
Τα όσα διέρρευσαν από τα δύο κέντρα είναι αλληλοαναιρούμενα και δείχνουν διαφορετική πολιτική στόχευση μέσω της επικοινωνιακής διαχείρισης.
Κάπως έτσι «η υπερπτήση», που προκάλεσε τους πυροβολισμούς, μετατράπηκε σε «πτήση εγγύς δίχως φώτα που προκάλεσε προειδοποιητικές βολές».
Ενώ οι αρχικές ανεπίσημες διαρροές, από το περιβάλλον του υπουργού Αμύνης φούσκωναν το περιστατικό στα όρια του «θερμού επεισοδίου», το Μέγαρο Μαξίμου το υποβάθμισε στο επίπεδου του συνήθους περιστατικού που δεν αξιολογείται ως μείζον.
Είναι σαφές ότι το Μέγαρο Μαξίμου δεν θέλει να φορτίσει περαιτέρω το κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις και επιλέγει την ήπια πολιτική και επικοινωνιακή διαχείριση, γι αυτό άλλωστε και το υπουργείο Εξωτερικών δεν εξέδωσε επίσημη διαμαρτυρία.
Ακολούθως ανέλαβε την διαχείριση του περιστατικού καθώς δεν έχει εμπιστοσύνη στον υπουργό του.
Τείνει όμως η κρίση εμπιστοσύνης μεταξύ Μαξίμου και υπουργού Αμύνης να αποκτήσει μόνιμα χαρακτηριστικά.
Δεν είναι μόνο ότι η αντιπολίτευση εκμεταλλεύεται την αμετροέπεια του Πάνου Καμμένου, αλλά οι δηλώσεις του κυρίως προς τους γείτονες όπως λένε στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ «ενίοτε ξεπερνούν το μέτρο» και δίνουν επιχειρήματα στην άλλη πλευρά.
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έρχεται σε δύσκολη θέση όταν καλείται να καλύπτει τις υπερβολές ή να μην αποδοκιμάζει τις δηλώσεις Καμμένου –πχ ότι είναι τρελός ο Ερντογάν.
Πέραν αυτού όμως αποκαλύπτεται η διαφορετική πολιτική από τα δύο κέντρα της κυβέρνησης που φυσικά δεν είναι ισοδύναμα.
Μετά το Σκοπιανό όπου οι δύο εταίροι έχουν αποκλίνουσες πορείες, προκύπτει ότι και στο σύνολο των ελληνοτουρκικών θεμάτων και όχι μόνο σε επιμέρους περιστατικά όπως η «ομηρία» των δύο αξιωματικών έχουν διαφορετικές έως και συγκρουόμενες πολιτικές που δεν μπορούν να λειτουργήσουν συμπληρωματικά.
Για παράδειγμα το Μέγαρο Μαξίμου επιμένει στην κεντρική επιλογή της ευρωπαϊκής προοπτικής της Τουρκίας, που είναι αμφίβολο αν συμφωνεί ο Πάνος Καμμένος.
Από την άλλη είναι σαφές –και το κατέστησε ο Αλέξης Τσίπρας και στο εσωτερικό του κόμματός του-, ότι ρήξη και αλλαγή παρτενέρ εν πλω δεν μπορεί να γίνει.
Το ερώτημα είναι μέχρι πότε ο Αλέξης Τσίπρας και το Μέγαρο Μαξίμου θα τρέχουν να μαζέψουν τις δηλώσεις του Πάνου Καμμένου ή σε περιπτώσεις όπως στην Ρω να ενεργούν προληπτικά για να αποτρέψουν τα χειρότερα.
Σπ. Γκουτζάνης
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών