Ημέρες του Απρίλη του 1910 - Άρθρο του Ν. Γ. Μιχαλολιάκου

Ήταν πριν ακριβώς από 108 χρόνια και ήτανε ημέρες του Απρίλη του 1910 και ήταν και τότε Μεγάλη Εβδομάδα.
Ο Ίων Δραγούμης έγραφε στο ημερολόγιό του:
8 Απριλίου 1910: «Σήμερα πρωί 8 του Απρίλη είναι σταχτερώτατος ανοιξιάτικος καιρός που θα βρέξει. Κ’ έλαβα από τον Περικλή Γαννόπουλο ένα χαρτί που λέει: «Τι κρίμα να μη Σας ιδώ. Φεύγω για Θεσσαλίες. Τι κρίμα!».  Και από πίσω έχει από τη ζωοφόρο του Παρθενώνα ένα άλογο που αγρίεψε και πάει να τραβήξει έναν έφηβο που βαστά καλά και δεν το αφίνει να φύγει.
Το κεφάλι του νέου είναι χαλασμένο και φαίνεται επάνω στο μάρμαρο μονάχα το σχήμα του ελληνικού κεφαλιού.
Τα φορέματα του νέου τα παίρνει ο αέρας. Φοβούμαι πως ο νέος -ο Περικλής Γαννόπουλος - νοιώθοντας πως γερνάει και μη θέλοντας να γεράσει, θα κόψει ο ίδιος τη ζωή του».
Δύο ημέρες μετά: 10 Απριλίου 1910: «Ο Γιαννόπουλος σκοτώθηκε προχτές την Πέμπτη στην θάλασσα. Έβρεχε εκείνη την ημέρα».
Άνοιξη του 1910 με μία Ελλάδα με νωπή ακόμη την ήττα του 1897, μια Ελλάδα που τίποτε δεν έδειχνε ότι μόλις δύο χρόνια μετά θα ριχνότανε με πάθος σε ένα τρελό χορό πολέμου και θανάτου και θα έφτανε μια ανάσα πριν την πραγμάτωση της Μεγάλης Ιδέας!
Όμως, ο Περικλής Γιαννόπουλος έφυγε εκείνον τον Απρίλη, ωραίος, δυνατός, υψιτενής, περιφρονώντας και τον θάνατο και την θλιβερή πραγματικότητα της νεοελληνικής κακομοιριάς.
Ήταν αυτός για τον οποίον ο Ίων Δραγούμης έγραφε τέσσερα χρόνια πριν: «Μπορεί να τον είπαν τρελλό...  
Η «φρονιμάδα» είναι των πολλών αυτή που μάς έφαγε και μας τρώει. Την «τρέλλα» θέλω, αυτή με καθαρίζει από τα τρις βαριά και βρώμια κατακαθίσματα που αφίνει μέσα μου περνώντας ή συγκαιρινή, ταπεινωμένη ελληνική ζωή και με φαρμακόνει.
Η τρέλλα έχει μάτια και βλέπει. Η φρονιμάδα είναι τύφλα...
Τον Ασυμβίβαστο ζητώ και το Σκληρό, γυρεύω τον Τρελλό, το Σιδερένιο, τον Αλύγιστο (Ιών Δραγούμης, «Για το βιβλίο του Γιαννόπουλου», 15-10-1906)
Και ήταν ο ίδιος ο Περικλής Γιαννόπουλος που γεμάτος περιφρόνηση για τους γραικύλους με λόγο πύρινο κήρυσσε την πικρή αλήθεια γράφοντας: «Από της Πτώσεως της Πόλεως, Μοιρολογάτε Εθνικώς κάνετε τις δουλίτσες Σας περίφημα Ατομικώς.
Από δε της Ελευθερώσεως της Ελλαδούλας, εφορτώσατε τα πάντα στο Χάρτινο αυτό Κοκοράκι και πάλι κάνετε τις δουλίτσες Σας.
Δηλαδή: και πάλι και μόνο ΜΠΑΚΑΛΕΥΕΣΘΕ».
Και η Αλήθεια αυτή, Αλήθεια που σφράγισε με την “φυγή” του μέσα στα γαλανά νερά της Ελληνικής θάλασσας, ο Περικλής Γιαννόπουλος σήμερα είναι περισσότερο επίκαιρη από ποτέ!

www.bankingnews.gr