Στους ηθικούς σταυροφόρους συμπεριλαμβάνεται η Δύση και ειδικά οι αμερικανοί αλλά και η Ρωσία η οποία δεν είναι άμοιρη ευθυνών.
Οι ηθικοί σταυροφόροι ενήργησαν, όπως ενήργησαν στην πρώην Γιουγκοσλαβία και πρόσφατα συνέχισαν το έργο τους με την Συρία.
Στους ηθικούς σταυροφόρους συμπεριλαμβάνεται η Δύση και ειδικά οι αμερικανοί αλλά και η Ρωσία η οποία δεν είναι άμοιρη ευθυνών.
Όλοι έχουν ίδιες επιδιώξεις, εξυπηρετούν συμφέροντα και έχουν ίδιες στρατηγικές, η κάθε πλευρά από την δική της οπτική γωνία αλλά ειδικά στην Συρία…είναι αβέβαιο εάν θέλουν πραγματικά ειρήνη στην πολύπαθη χώρα.
Όμως σε αυτή την συνεχή μάχη επικράτησης η Συρία είναι θύμα για μια ακόμη φορά ειδικά τώρα που δέχθηκε 103 πυραύλους από τις συμμαχικές δυνάμεις με πρόσχημα χρήση χημικών στη πόλη Douma κοντά στην Δαμασκό την πρωτεύουσα της Συρίας.
Η πυραυλική επίθεση στην Συρία αποκαλύπτει την υποκρισία της Δύσης - η οποία τροφοδοτεί και ενισχύει τις βομβιστικές επιθέσεις κατά της Υεμένης από την Σαουδική Αραβία.
Επί 3 χρόνια μαίνεται ένας πολύ σκληρός πόλεμος με την Σ. Αραβία να επιτίθεται στην Υεμένη προκαλώντας χιλιάδες νεκρούς μεταξύ αμάχων.
Μεταξύ του Μαρτίου του 2015 και Φεβρουαρίου 2018, σχεδόν 6000 πολίτες σκοτώθηκαν στην Υεμένη και 9.500 έχουν τραυματιστεί σύμφωνα με το Γραφείο του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Στην έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας αναφέρεται ότι τουλάχιστον 36 αεροπορικές επιδρομές πραγματοποιήθηκαν κατά παράβαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, πολλές από τις οποίες μπορεί να αποτελούν και εγκλήματα πολέμου που διέπραξε ο Στρατός της Σαουδικής Αραβίας κατά της Υεμένης.
Τουλάχιστον 513 πολίτες έχασαν τη ζωή τους στις αεροπορικές και όχι μόνο επιδρομές συμπεριλαμβανομένων 157 παιδιών, ανέφερε.
Από τη μια πλευρά έχουμε τεκμηριωμένες αποδείξεις για τις μαζικές δολοφονίες και θανάτους παιδιών στην Υεμένη λόγω της χολέρας και των βομβαρδισμών, ενώ στην Συρία ακόμη αναζητούν τα χημικά που χρησιμοποιήθηκαν στην πόλη Douma.
Τον Μάρτιο 2018, η πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, Theresa May, ο Αμερικανός πρόεδρος Donald Trump και ο γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron, καλωσόρισαν τον πρεσβευτή της Σαουδικής Αραβίας Mohammed bin Salman.
Ως αποτέλεσμα, το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο σταθερά πουλάει όπλα στην Σ. Αραβία, υπέγραψε τεράστια συμφωνία όπλων 48 πυραύλους τύπου Typhoon από τη βρετανική εταιρεία BAE Systems.
Ο Trump έχει πουλήσει εσχάτως όπλα αξίας 12,5 δισεκ. στην Σ. Αραβία ενώ τον Μάιο του 2017 επέλεξε τη Σαουδική Αραβία για το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό ως πρόεδρος και υπέγραψε συμφωνία ρεκόρ αξίας 350 δισεκ. δολαρίων.
Η Γαλλία, η οποία σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών Ειρήνης της Στοκχόλμης (SIPRI) ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων της Σαουδικής Αραβίας μεταξύ 2013 και 2017, σύντομα θα συνάψει νέες συμφωνίες με την Σ. Αραβία.
Από τη Σρεμπρένιτσα στη Συρία: Πώς οι ΗΠΑ αντικατέστησαν τον ΟΗΕ ως «παγκόσμια αστυνομία»
Από τη Σρεμπρένιτσα στη Συρία: Πώς οι ΗΠΑ αντικατέστησαν τον ΟΗΕ ως «παγκόσμια αστυνομία»
Με τον τίτλο αυτό το ρωσικό RT ασκεί κριτική στις ΗΠΑ για τον νέο τους ρόλο στην διεθνή τάξη πραγμάτων.
Υπό την προεδρεία Donald Trump τύπου "έρχονται έξυπνοι πύραυλοι", οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία ξεκίνησαν αεροπορικές επιδρομές στη Συρία με πρόσχημα την χρήση χημικών στην πόλη Gouda της Συρίας.
Δεν διεξήχθη διεθνής έρευνα για την υποτιθέμενη χημική επίθεση ή την έγκριση του ΟΗΕ.
Γιατί έγινε η επίθεση;
Οι ΗΠΑ αρέσκονται να παρουσιάζονται ως ο κύριος θεματοφύλακας της "διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες", κατηγορώντας τη Ρωσία και την Κίνα για παραβίαση αυτών των κανόνων ή την επιδίωξή τους να τους αλλάξουν.
Ωστόσο, στην πράξη, η Ουάσινγκτον και οι σύμμαχοί της καταπατούν τους κανόνες σχεδόν σε κάθε περίπτωση.
Οι επιθέσεις στην Συρία είναι μόνο ένα παράδειγμα.
Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, η Nikki Haley είπε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ότι η Ουάσιγκτον σκόπευε να ενεργήσει στη Συρία "με ή χωρίς" τον ΟΗΕ.
O ρώσος εκπρόσωπος Vassily Nebenzia απάντησε με μια υπενθύμιση ότι ο ΟΗΕ χρησιμοποιήθηκε πάρα πολύ συχνά ως φύλλο συκής για το δυτικό στρατιωτικό σύστημα.
Ειδικά ανέφερε το παράδειγμα της Λιβύης το 2011, όταν το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών του 1973, το οποίο επέτρεπε τη χρήση μιας "ζώνης χωρίς πτήσεις", χρησιμοποιήθηκε από το ΝΑΤΟ ως άδεια για αλλαγή καθεστώτος.
Ο George Bush καταδίκασε τον ΟΗΕ το 2003, όταν εισέβαλε στο Ιράκ αφού έλεγε ουσιαστικά στο Συμβούλιο Ασφαλείας ότι σκόπευε να το πράξει, ανεξάρτητα από το τι θα κάνει ο ΟΗΕ.
Πριν από αυτό, ο Bill Clinton ξεκίνησε πόλεμο 78 ημερών του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999, χωρίς να ζητήσει την στήριξη του ΟΗΕ.
Μια τέτοια συμπεριφορά θα φαινόταν αδιανόητη το 1991, όταν οι ΗΠΑ εξασφάλιζαν την πλήρη συμμετοχή του ΟΗΕ κατά των ιρακινών στρατευμάτων όταν είχαν επιτεθεί στο Κουβέιτ.
Τι συνέβη σε αυτά τα 8 χρόνια;
Για να απαντήσουμε σε αυτό, πρέπει να επανεξετάσουμε τον πόλεμο στην Βοσνία.
Στις αρχές του 1992, η πολιτική συμφωνία μεταξύ των σερβικών, κροατικών και μουσουλμανικών κοινοτήτων της Βοσνίας κατέρρευσε κυρίως γιατί οι ΗΠΑ και η Γερμανία υποστήριξαν τις ομάδες που επιδιώκουν την ανεξαρτησία από την Γιουγκοσλαβία.
Ο ανοιχτός πόλεμος ξέσπασε τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο του 1992 με εθνικά και θρησκευτικά κριτήρια.
Οι επιχειρήσεις δημοσίων σχέσεων στη Δύση έκαναν έντονες καταγγελίες για «γενοκτονία» και «εθνοκάθαρση» για να προωθήσουν τα σχέδια για τον πόλεμο.
Ο νεοεκλεγμένος Αμερικανός πρόεδρος Clinton πίστευε ότι η λύση είναι ο συνδυασμός των αεροπορικών επιθέσεων και των αποστολών όπλων στους βόσνιους μουσουλμάνους
Κατά τα επόμενα τρία χρόνια, το ΝΑΤΟ ανέλαβε σταδιακά τον ηγετικό ρόλο της πρώην Γιουγκοσλαβίας από τα Ηνωμένα Έθνη μέσω μιας σειράς βημάτων, με πρόσχημα ανθρωπιστικούς λόγους.
Πολλές από τις λεπτομέρειες αυτής της ταραχώδους προσβολής περιγράφηκαν από τον Phillip Corwin, τον Αμερικανό που διετέλεσε πολιτικός ανώτερος υπάλληλος του ΟΗΕ στη Βοσνία το 1995, στο «Dubious Mandate».
Ωστόσο, η διαδικασία ξεκίνησε νωρίτερα.
Στις 16 Απριλίου 1993, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε την απόφαση 819, με την οποία χαρακτηρίστηκε η πόλη της Σρεμπρένιτσα στην ανατολική Βοσνία ως "ασφαλής περιοχή, χωρίς ένοπλη επίθεση ή οποιαδήποτε άλλη εχθρική πράξη".
Η έννοια των «ασφαλών περιοχών» επεκτάθηκε στις 6 Μαΐου 1993, με την απόφαση 824 να προστεθούν στον κατάλογο οι πόλεις Σεράγεβο, Τούζλα, Γκοράτντ και Μπιχάτ και το χωριό Ζέπα. Τα μέρη αυτά ελέγχονταν από τους Βόσνιους Μουσουλμάνους.
Τα Ηνωμένα Έθνη αντιμετώπισαν ένα πιο πρακτικό πρόβλημα: η αποστολή στη Βοσνία (UNPROFOR) δεν ήταν σε καμία περίπτωση ικανή να περιπολεί ή να εξασφαλίσει αυτές τις περιοχές.
Έτσι, ο ΟΗΕ στράφηκε προς το ΝΑΤΟ για να επιβάλλει την τάξη.
Το 1993, ζητήθηκε από το ΝΑΤΟ να περιπολεί τον ουρανό για τη Βοσνία, επιβάλλοντας το ψήφισμα του Οκτωβρίου 1992 για την απαγόρευση όλων των στρατιωτικών πτήσεων - φαινομενικά για ανθρωπιστικούς σκοπούς.
Η Deny Flight αποτέλεσε την πίσω πόρτα του ΝΑΤΟ στον Πόλεμο της Βοσνίας: η πρώτη αεροπορική δέσμευση της συμμαχίας έγινε τον Φεβρουάριο του 1994. η πρώτη αποστολή βομβαρδισμού ακολούθησε τον Απρίλιο.
Κάτω από τις πιέσεις των ΗΠΑ, το Συμβούλιο Ασφαλείας εξέδωσε την απόφαση 836 τον Ιούνιο του 1993, εξουσιοδοτώντας το ΝΑΤΟ να παρέχει στενή αεροπορική υποστήριξη για την UNPROFOR κατόπιν αιτήματος.
Σύμφωνα με τη λεγόμενη διευθέτηση "Dual key", όλες οι επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ έπρεπε να εγκριθούν από υπαλλήλους του ΟΗΕ.
Η απαίτηση αυτή καταργήθηκε τον Ιούλιο του 1995, αφού οι Σερβικές δυνάμεις της Βοσνίας κατέλαβαν την Σρεμπρένιτσα και τη Ζέπα.
Η Σρεμπρένιτσα ταυτίστηκε με ισχυρισμούς για "γενοκτονία"….
Σε διάσκεψη στο Λονδίνο στις 21 Ιουλίου, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Boutros Boutros-Ghali έδωσε στον στρατιωτικό διοικητή του ΟΗΕ, τον στρατηγό Bernard Janvier, την άμεση εξουσία να ζητήσει αεροπορικές επιδρομές στο ΝΑΤΟ.
Στις 4 Αυγούστου 1995, η Κροατία ξεκίνησε μια ολοκληρωτική επίθεση στις κατοικημένες Σερβικές περιοχές που προστατεύονταν από την ειρηνευτική συμφωνία του 1992.
Ο ΟΗΕ δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει την επίθεση.
Αντίθετα, στις 30 Αυγούστου, το ΝΑΤΟ ξεκίνησε την επιχείρηση Deliberate Force against Bosnian Serbs.
Οι μουσουλμανικές δυνάμεις της Κροατίας και της Βοσνίας ξεκίνησαν τη δική τους επίθεση στο έδαφος.
Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης τριών εβδομάδων, περίπου 400 αεροσκάφη έριξαν πάνω από 1.000 βόμβες.
Σε εκείνο το σημείο φάνηκε απόλυτα φυσιολογικό ότι οι ΗΠΑ, και όχι ο ΟΗΕ, θα επιβλέπουν τις ειρηνευτικές συνομιλίες στο Dayton του Οχάιο που τελικά έφεραν μια ειρηνευτική συμφωνία που διατηρείται μέχρι σήμερα.
"Ακόμη και αυτοί που με φρενίτιδα υποστήριξαν την αμερικανική εξουσία παραδέχθηκαν, τουλάχιστον σιωπηρά, την αναγκαιότητά της", γράφει ο Αμερικανός διπλωμάτης Richard Holbrooke, ο οποίος ανέλαβε τις συνομιλίες, του 1998 «για να τελειώσει τον πόλεμο».
Οι ΗΠΑ και ο Richard Holbrooke είχαν έτσι σφετεριστεί τους ρόλους του δικαστή, της κριτικής επιτροπής, του εισαγγελέα και του εκτελεστή.
Ο ΟΗΕ δεν έκανε τίποτα τον Μάρτιο του 1999, όταν οι ΗΠΑ οδήγησαν το ΝΑΤΟ στην επίθεση σε ό, τι έμεινε από τη Γιουγκοσλαβία και κατέλαβαν την επαρχία του Κοσσυφοπεδίου της Σερβίας, σε ανοιχτή παραβίαση του αμερικανικού συντάγματος, του Χάρτη του ΝΑΤΟ και του ΟΗΕ.
Μόνο αργότερα επιχείρησαν να νομιμοποιήσουν την κατοχή μέσω του ψηφίσματος 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Ωστόσο, το ΝΑΤΟ αδιαφόρησε στις βασικές πτυχές του ψηφίσματος που εγγυάτο την κυριαρχία της Σερβίας στην επαρχία και προέβλεπε την ενδεχόμενη επιστροφή των σερβικών δυνάμεων ασφαλείας.
Αντ 'αυτού, η Ουάσινγκτον υποστήριξε τη δήλωση ανεξαρτησίας του 2008 από την προσωρινή αλβανική κυβέρνηση στο Κόσοβο και άσκησε πιέσεις σε περισσότερες χώρες να ακολουθήσουν την απόφαση της.
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι σχεδόν όλες οι προτάσεις για επέμβαση των ΗΠΑ στη Συρία κατά τη διάρκεια της διοίκησης του Obama επικεντρώθηκαν στη δημιουργία "ασφαλών περιοχών" και στην διεξαγωγή αεροπορικών επιδρομών.
Μετά το Ιράκ, όμως, ο υπόλοιπος κόσμος δεν είναι τόσο πρόθυμος να δεχθεί de facto τις αποφάσεις των αξιωματούχων της Ουάσινγκτον.
Η Ρωσία ειδικότερα επιμένει σε αποδείξεις σχετικά με ισχυρισμούς και επισημαίνει ότι τα στρατεύματά της αγωνίζονται εναντίον των τρομοκρατών στη Συρία κατόπιν αιτήματος της νόμιμης κυβέρνησης της χώρας - σε αντίθεση με τα αμερικανικά στρατεύματα που λειτουργούν επί του παρόντος στη χώρα χωρίς καμία εξουσιοδότηση.
www.bankingnews.gr
Στους ηθικούς σταυροφόρους συμπεριλαμβάνεται η Δύση και ειδικά οι αμερικανοί αλλά και η Ρωσία η οποία δεν είναι άμοιρη ευθυνών.
Όλοι έχουν ίδιες επιδιώξεις, εξυπηρετούν συμφέροντα και έχουν ίδιες στρατηγικές, η κάθε πλευρά από την δική της οπτική γωνία αλλά ειδικά στην Συρία…είναι αβέβαιο εάν θέλουν πραγματικά ειρήνη στην πολύπαθη χώρα.
Όμως σε αυτή την συνεχή μάχη επικράτησης η Συρία είναι θύμα για μια ακόμη φορά ειδικά τώρα που δέχθηκε 103 πυραύλους από τις συμμαχικές δυνάμεις με πρόσχημα χρήση χημικών στη πόλη Douma κοντά στην Δαμασκό την πρωτεύουσα της Συρίας.
Η πυραυλική επίθεση στην Συρία αποκαλύπτει την υποκρισία της Δύσης - η οποία τροφοδοτεί και ενισχύει τις βομβιστικές επιθέσεις κατά της Υεμένης από την Σαουδική Αραβία.
Επί 3 χρόνια μαίνεται ένας πολύ σκληρός πόλεμος με την Σ. Αραβία να επιτίθεται στην Υεμένη προκαλώντας χιλιάδες νεκρούς μεταξύ αμάχων.
Μεταξύ του Μαρτίου του 2015 και Φεβρουαρίου 2018, σχεδόν 6000 πολίτες σκοτώθηκαν στην Υεμένη και 9.500 έχουν τραυματιστεί σύμφωνα με το Γραφείο του Ύπατου Αρμοστή των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Στην έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας αναφέρεται ότι τουλάχιστον 36 αεροπορικές επιδρομές πραγματοποιήθηκαν κατά παράβαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, πολλές από τις οποίες μπορεί να αποτελούν και εγκλήματα πολέμου που διέπραξε ο Στρατός της Σαουδικής Αραβίας κατά της Υεμένης.
Τουλάχιστον 513 πολίτες έχασαν τη ζωή τους στις αεροπορικές και όχι μόνο επιδρομές συμπεριλαμβανομένων 157 παιδιών, ανέφερε.
Από τη μια πλευρά έχουμε τεκμηριωμένες αποδείξεις για τις μαζικές δολοφονίες και θανάτους παιδιών στην Υεμένη λόγω της χολέρας και των βομβαρδισμών, ενώ στην Συρία ακόμη αναζητούν τα χημικά που χρησιμοποιήθηκαν στην πόλη Douma.
Τον Μάρτιο 2018, η πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, Theresa May, ο Αμερικανός πρόεδρος Donald Trump και ο γάλλος πρόεδρος Emmanuel Macron, καλωσόρισαν τον πρεσβευτή της Σαουδικής Αραβίας Mohammed bin Salman.
Ως αποτέλεσμα, το Ηνωμένο Βασίλειο, το οποίο σταθερά πουλάει όπλα στην Σ. Αραβία, υπέγραψε τεράστια συμφωνία όπλων 48 πυραύλους τύπου Typhoon από τη βρετανική εταιρεία BAE Systems.
Ο Trump έχει πουλήσει εσχάτως όπλα αξίας 12,5 δισεκ. στην Σ. Αραβία ενώ τον Μάιο του 2017 επέλεξε τη Σαουδική Αραβία για το πρώτο του ταξίδι στο εξωτερικό ως πρόεδρος και υπέγραψε συμφωνία ρεκόρ αξίας 350 δισεκ. δολαρίων.
Η Γαλλία, η οποία σύμφωνα με τα στοιχεία του Διεθνούς Ινστιτούτου Ερευνών Ειρήνης της Στοκχόλμης (SIPRI) ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος προμηθευτής όπλων της Σαουδικής Αραβίας μεταξύ 2013 και 2017, σύντομα θα συνάψει νέες συμφωνίες με την Σ. Αραβία.
Από τη Σρεμπρένιτσα στη Συρία: Πώς οι ΗΠΑ αντικατέστησαν τον ΟΗΕ ως «παγκόσμια αστυνομία»
Από τη Σρεμπρένιτσα στη Συρία: Πώς οι ΗΠΑ αντικατέστησαν τον ΟΗΕ ως «παγκόσμια αστυνομία»
Με τον τίτλο αυτό το ρωσικό RT ασκεί κριτική στις ΗΠΑ για τον νέο τους ρόλο στην διεθνή τάξη πραγμάτων.
Υπό την προεδρεία Donald Trump τύπου "έρχονται έξυπνοι πύραυλοι", οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία ξεκίνησαν αεροπορικές επιδρομές στη Συρία με πρόσχημα την χρήση χημικών στην πόλη Gouda της Συρίας.
Δεν διεξήχθη διεθνής έρευνα για την υποτιθέμενη χημική επίθεση ή την έγκριση του ΟΗΕ.
Γιατί έγινε η επίθεση;
Οι ΗΠΑ αρέσκονται να παρουσιάζονται ως ο κύριος θεματοφύλακας της "διεθνούς τάξης που βασίζεται σε κανόνες", κατηγορώντας τη Ρωσία και την Κίνα για παραβίαση αυτών των κανόνων ή την επιδίωξή τους να τους αλλάξουν.
Ωστόσο, στην πράξη, η Ουάσινγκτον και οι σύμμαχοί της καταπατούν τους κανόνες σχεδόν σε κάθε περίπτωση.
Οι επιθέσεις στην Συρία είναι μόνο ένα παράδειγμα.
Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, η Nikki Haley είπε στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ ότι η Ουάσιγκτον σκόπευε να ενεργήσει στη Συρία "με ή χωρίς" τον ΟΗΕ.
O ρώσος εκπρόσωπος Vassily Nebenzia απάντησε με μια υπενθύμιση ότι ο ΟΗΕ χρησιμοποιήθηκε πάρα πολύ συχνά ως φύλλο συκής για το δυτικό στρατιωτικό σύστημα.
Ειδικά ανέφερε το παράδειγμα της Λιβύης το 2011, όταν το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών του 1973, το οποίο επέτρεπε τη χρήση μιας "ζώνης χωρίς πτήσεις", χρησιμοποιήθηκε από το ΝΑΤΟ ως άδεια για αλλαγή καθεστώτος.
Ο George Bush καταδίκασε τον ΟΗΕ το 2003, όταν εισέβαλε στο Ιράκ αφού έλεγε ουσιαστικά στο Συμβούλιο Ασφαλείας ότι σκόπευε να το πράξει, ανεξάρτητα από το τι θα κάνει ο ΟΗΕ.
Πριν από αυτό, ο Bill Clinton ξεκίνησε πόλεμο 78 ημερών του ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999, χωρίς να ζητήσει την στήριξη του ΟΗΕ.
Μια τέτοια συμπεριφορά θα φαινόταν αδιανόητη το 1991, όταν οι ΗΠΑ εξασφάλιζαν την πλήρη συμμετοχή του ΟΗΕ κατά των ιρακινών στρατευμάτων όταν είχαν επιτεθεί στο Κουβέιτ.
Τι συνέβη σε αυτά τα 8 χρόνια;
Για να απαντήσουμε σε αυτό, πρέπει να επανεξετάσουμε τον πόλεμο στην Βοσνία.
Στις αρχές του 1992, η πολιτική συμφωνία μεταξύ των σερβικών, κροατικών και μουσουλμανικών κοινοτήτων της Βοσνίας κατέρρευσε κυρίως γιατί οι ΗΠΑ και η Γερμανία υποστήριξαν τις ομάδες που επιδιώκουν την ανεξαρτησία από την Γιουγκοσλαβία.
Ο ανοιχτός πόλεμος ξέσπασε τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο του 1992 με εθνικά και θρησκευτικά κριτήρια.
Οι επιχειρήσεις δημοσίων σχέσεων στη Δύση έκαναν έντονες καταγγελίες για «γενοκτονία» και «εθνοκάθαρση» για να προωθήσουν τα σχέδια για τον πόλεμο.
Ο νεοεκλεγμένος Αμερικανός πρόεδρος Clinton πίστευε ότι η λύση είναι ο συνδυασμός των αεροπορικών επιθέσεων και των αποστολών όπλων στους βόσνιους μουσουλμάνους
Κατά τα επόμενα τρία χρόνια, το ΝΑΤΟ ανέλαβε σταδιακά τον ηγετικό ρόλο της πρώην Γιουγκοσλαβίας από τα Ηνωμένα Έθνη μέσω μιας σειράς βημάτων, με πρόσχημα ανθρωπιστικούς λόγους.
Πολλές από τις λεπτομέρειες αυτής της ταραχώδους προσβολής περιγράφηκαν από τον Phillip Corwin, τον Αμερικανό που διετέλεσε πολιτικός ανώτερος υπάλληλος του ΟΗΕ στη Βοσνία το 1995, στο «Dubious Mandate».
Ωστόσο, η διαδικασία ξεκίνησε νωρίτερα.
Στις 16 Απριλίου 1993, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ψήφισε την απόφαση 819, με την οποία χαρακτηρίστηκε η πόλη της Σρεμπρένιτσα στην ανατολική Βοσνία ως "ασφαλής περιοχή, χωρίς ένοπλη επίθεση ή οποιαδήποτε άλλη εχθρική πράξη".
Η έννοια των «ασφαλών περιοχών» επεκτάθηκε στις 6 Μαΐου 1993, με την απόφαση 824 να προστεθούν στον κατάλογο οι πόλεις Σεράγεβο, Τούζλα, Γκοράτντ και Μπιχάτ και το χωριό Ζέπα. Τα μέρη αυτά ελέγχονταν από τους Βόσνιους Μουσουλμάνους.
Τα Ηνωμένα Έθνη αντιμετώπισαν ένα πιο πρακτικό πρόβλημα: η αποστολή στη Βοσνία (UNPROFOR) δεν ήταν σε καμία περίπτωση ικανή να περιπολεί ή να εξασφαλίσει αυτές τις περιοχές.
Έτσι, ο ΟΗΕ στράφηκε προς το ΝΑΤΟ για να επιβάλλει την τάξη.
Το 1993, ζητήθηκε από το ΝΑΤΟ να περιπολεί τον ουρανό για τη Βοσνία, επιβάλλοντας το ψήφισμα του Οκτωβρίου 1992 για την απαγόρευση όλων των στρατιωτικών πτήσεων - φαινομενικά για ανθρωπιστικούς σκοπούς.
Η Deny Flight αποτέλεσε την πίσω πόρτα του ΝΑΤΟ στον Πόλεμο της Βοσνίας: η πρώτη αεροπορική δέσμευση της συμμαχίας έγινε τον Φεβρουάριο του 1994. η πρώτη αποστολή βομβαρδισμού ακολούθησε τον Απρίλιο.
Κάτω από τις πιέσεις των ΗΠΑ, το Συμβούλιο Ασφαλείας εξέδωσε την απόφαση 836 τον Ιούνιο του 1993, εξουσιοδοτώντας το ΝΑΤΟ να παρέχει στενή αεροπορική υποστήριξη για την UNPROFOR κατόπιν αιτήματος.
Σύμφωνα με τη λεγόμενη διευθέτηση "Dual key", όλες οι επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ έπρεπε να εγκριθούν από υπαλλήλους του ΟΗΕ.
Η απαίτηση αυτή καταργήθηκε τον Ιούλιο του 1995, αφού οι Σερβικές δυνάμεις της Βοσνίας κατέλαβαν την Σρεμπρένιτσα και τη Ζέπα.
Η Σρεμπρένιτσα ταυτίστηκε με ισχυρισμούς για "γενοκτονία"….
Σε διάσκεψη στο Λονδίνο στις 21 Ιουλίου, ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Boutros Boutros-Ghali έδωσε στον στρατιωτικό διοικητή του ΟΗΕ, τον στρατηγό Bernard Janvier, την άμεση εξουσία να ζητήσει αεροπορικές επιδρομές στο ΝΑΤΟ.
Στις 4 Αυγούστου 1995, η Κροατία ξεκίνησε μια ολοκληρωτική επίθεση στις κατοικημένες Σερβικές περιοχές που προστατεύονταν από την ειρηνευτική συμφωνία του 1992.
Ο ΟΗΕ δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει την επίθεση.
Αντίθετα, στις 30 Αυγούστου, το ΝΑΤΟ ξεκίνησε την επιχείρηση Deliberate Force against Bosnian Serbs.
Οι μουσουλμανικές δυνάμεις της Κροατίας και της Βοσνίας ξεκίνησαν τη δική τους επίθεση στο έδαφος.
Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης τριών εβδομάδων, περίπου 400 αεροσκάφη έριξαν πάνω από 1.000 βόμβες.
Σε εκείνο το σημείο φάνηκε απόλυτα φυσιολογικό ότι οι ΗΠΑ, και όχι ο ΟΗΕ, θα επιβλέπουν τις ειρηνευτικές συνομιλίες στο Dayton του Οχάιο που τελικά έφεραν μια ειρηνευτική συμφωνία που διατηρείται μέχρι σήμερα.
"Ακόμη και αυτοί που με φρενίτιδα υποστήριξαν την αμερικανική εξουσία παραδέχθηκαν, τουλάχιστον σιωπηρά, την αναγκαιότητά της", γράφει ο Αμερικανός διπλωμάτης Richard Holbrooke, ο οποίος ανέλαβε τις συνομιλίες, του 1998 «για να τελειώσει τον πόλεμο».
Οι ΗΠΑ και ο Richard Holbrooke είχαν έτσι σφετεριστεί τους ρόλους του δικαστή, της κριτικής επιτροπής, του εισαγγελέα και του εκτελεστή.
Ο ΟΗΕ δεν έκανε τίποτα τον Μάρτιο του 1999, όταν οι ΗΠΑ οδήγησαν το ΝΑΤΟ στην επίθεση σε ό, τι έμεινε από τη Γιουγκοσλαβία και κατέλαβαν την επαρχία του Κοσσυφοπεδίου της Σερβίας, σε ανοιχτή παραβίαση του αμερικανικού συντάγματος, του Χάρτη του ΝΑΤΟ και του ΟΗΕ.
Μόνο αργότερα επιχείρησαν να νομιμοποιήσουν την κατοχή μέσω του ψηφίσματος 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών.
Ωστόσο, το ΝΑΤΟ αδιαφόρησε στις βασικές πτυχές του ψηφίσματος που εγγυάτο την κυριαρχία της Σερβίας στην επαρχία και προέβλεπε την ενδεχόμενη επιστροφή των σερβικών δυνάμεων ασφαλείας.
Αντ 'αυτού, η Ουάσινγκτον υποστήριξε τη δήλωση ανεξαρτησίας του 2008 από την προσωρινή αλβανική κυβέρνηση στο Κόσοβο και άσκησε πιέσεις σε περισσότερες χώρες να ακολουθήσουν την απόφαση της.
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι σχεδόν όλες οι προτάσεις για επέμβαση των ΗΠΑ στη Συρία κατά τη διάρκεια της διοίκησης του Obama επικεντρώθηκαν στη δημιουργία "ασφαλών περιοχών" και στην διεξαγωγή αεροπορικών επιδρομών.
Μετά το Ιράκ, όμως, ο υπόλοιπος κόσμος δεν είναι τόσο πρόθυμος να δεχθεί de facto τις αποφάσεις των αξιωματούχων της Ουάσινγκτον.
Η Ρωσία ειδικότερα επιμένει σε αποδείξεις σχετικά με ισχυρισμούς και επισημαίνει ότι τα στρατεύματά της αγωνίζονται εναντίον των τρομοκρατών στη Συρία κατόπιν αιτήματος της νόμιμης κυβέρνησης της χώρας - σε αντίθεση με τα αμερικανικά στρατεύματα που λειτουργούν επί του παρόντος στη χώρα χωρίς καμία εξουσιοδότηση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών