γράφει : Νίκος Κονδυλόπουλος
Γιατί το έξυπνο χρήμα στρέφεται τώρα προς το χρυσό
Το παγκόσμιο χρέος έχει πλέον φθάσει στο 327% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ήτοι στα 237 τρισ. δολάρια.
Πριν από τη χρηματοπιστωτική κρίση ήταν λιγότερο από 150 τρισ. δολάρια.
Το ποσό με το οποίο έχει αυξηθεί σε μόλις ένα χρόνο είναι το ίδιο ποσό με το αερόστατο εθνικό χρέος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η επικεφαλής του ΔΝΤ Christine Lagarde ανέφερε σε δηλώσεις της πως είπε πως "το υψηλό χρέος έχει ώς αποτέλεσμα κυβερνήσεις, επιχειρήσεις και νοικοκυριά να είναι πιο ευάλωτα σε ξαφνικές αλαλγές στη δημοσιονομική πολιτική.
Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει διορθώσεις στην αγορά, ανησυχίες σχετικά με τη διατηρησιμότητα του χρέους και αναστροφή της ροής κεφαλαίων στις αναδυόμενες αγορές.
Όπως ο Jim Rickards συνοψίζει οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν μια κρίση χρέους, επειδή τα ελλείμματα του προϋπολογισμού είναι εκτός ελέγχου.
Η Κίνα αντιμετωπίζει μια κρίση χρέους εξαιτίας των χαμένων επενδύσεων σε υποδομές και των επισφαλών δανείων σε επιχειρήσεις που χρηματοδοτούνται από κρατικά χορηγούμενα δάνεια.
Στη συνέχεια τονίζει πως οι αναδυόμενες αγορές αντιμετωπίζουν ξεχωριστή κρίση χρέους λόγω του χρέους τους σε δολάρια που δεν μπορεί να εξοφληθεί αν υψηλότερα επιτόκια των ΗΠΑ οδηγούν σε ισχυρότερο δολάριο.
Εν ολίγοις, όλος ο κόσμος φαίνεται να αντιμετωπίζει μια κρίση χρέους υπό διάφορες μορφές.
Το παγκόσμιο χρέος αποτελείται κατά κύριο λόγο από τρεις ομάδες: μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις, κυβερνήσεις και νοικοκυριά.
Ο Rickards θυμίζει ότι το παγκόσμιο χρέος των 237 τρισ. δολαρίων είναι μόνο το ένα μέρος της ιστορίας.
Το χρέος αυτό είναι επιπλέον περίπου 750 τρισ. δολαρίων τραπεζικών παραγώγων, όπως αναφέρει η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS).
Η προσθήκη του χρέους και των παραγώγων παράγει μαζί πάνω από 1 ένα τετράκις εκατομμύριο δολάρια (1.000 τρισ. δολάρια) οικονομικών υποχρεώσεων διαφόρων ειδών.
Αυτό είναι πολύ περισσότερο από το ποσό του χρέους και των παραγώγων που εκκρεμούσαν πριν από την τελευταία οικονομική κρίση το 2008.
Τόσο κακή είναι η κρίση χρέους που πέντε κορυφαίοι οικονομολόγοι πρόσφατα αισθάνθηκαν υποχρεωμένοι να γράψουν ένα άρθρο - προειδοποίηση στην Washington Post για την επικείμενη κρίση χρέους.
Από αυτό το σημείο, ακόμη και αν η οικονομική ανάπτυξη συνεχίζεται αδιάλειπτα, τα τρέχοντα μοντέλα φορολογίας και δαπανών υποδηλώνουν ότι τα ετήσια ελλείμματα θα αυξηθούν σταθερά, πλησιάζοντας το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια σε δύο χρόνια και συνεχώς αυξάνοντας.
Εκτός αν το Κογκρέσο δράσει για τη μείωση των ελλειμμάτων του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού, το δημόσιο χρέος θα φτάσει τα 20 τρισ. δολάρια, μόλις πέντε χρόνια μετά (2023), από το σημερινό επίπεδο των 15 τρισ. δολαρίων.
Αυτό αντιστοιχεί σε σχεδόν τέταρτο εκατομμύριο δολάρια για μια τετραμελή οικογένεια, περισσότερο από το διπλάσιο του μέσου όρου του πλούτου των νοικοκυριών.
Αυτή η σειρά από συνεχώς αυξανόμενα ελλείμματα τρισεκατομμυρίων δολαρίων είναι άνευ προηγουμένου στο ιστορικό των ΗΠΑ.
Τους τελευταίους μήνες, παρατηρήσαμε μια αναπόφευκτη άνοδο των επιτοκίων από τα χαμηλά επίπεδα των τελευταίων ετών. Τα αυξανόμενα επιτόκια και τα αυξανόμενα ελλείμματα απειλούν να χτίσουν το ένα το άλλο για να στείλουν το δημόσιο χρέος ανοδικών ακόμα πιο γρήγορα.
Όταν οι κάτοχοι χρεωστικών τίτλων αρχίζουν να αμφισβητούν την ικανότητα της κυβέρνησής των ΗΠΑ να επιστρέψει ή να προσελκύσει μελλοντικούς δανειστές, θα απαιτήσουν υψηλότερα επιτόκια για να αντισταθμίσουν τον κίνδυνο. Εάν οι τρέχουσες δαπάνες και η φορολογική πολιτική παραμείνουν αμετάβλητες, το υψηλότερο κόστος τόκων θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί με ακόμη μεγαλύτερο χρέος. Ο περισσότερος δανεισμός ασκεί μεγαλύτερη ανοδική πίεση στα επιτόκια και η σπείρα συνεχίζεται.
Το χρέος των νοικοκυριών δεν είναι μόνο ένα μεγάλο πρόβλημα στις ΗΠΑ.
Βέλγιο, Καναδάς, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Νορβηγία, Σουηδία και Ελβετία είδαν το χρέος των νοικοκυριών ως ποσοστό του ΑΕΠ να φτάνει σε ιστορικά υψηλά επίπεδα.
Μόνο η Ιταλία και η Ιρλανδία παραμένουν ως οι δύο χώρες ώριμης αγοράς όπου το χρέος των νοικοκυριών ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι κάτω από το 50%.
Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα στην αναδυόμενη αγορά της Νότιας Κορέας, όπου το χρέος των νοικοκυριών προς το ΑΕΠ πλησιάζει το 100% καθώς σήμερα ανέρχεται στο 94,6% του ΑΕΠ.
Φανταστείτε πόσο χειρότερα θα γίνουν τα δεδομένα για την παγκόσμια οικονομία, καθώς τα επιτόκια στο σύνολό τους θα αρχίσουν να αυξάνονται.
Αυτό θα σημάνει αύξηση του πληθωρισμού σε όλο τον κόσμο και συνεχώς υψηλότερα επίπεδα χρέους.
Συμπέρασμα
Ο χρυσός είναι ένας βασικός τρόπος για την προστασία των αποταμιεύσεών από τον κίνδυνο του αντισυμβαλλομένου στο χρηματοπιστωτικό σύστημα αλλά και τον πληθωρισμό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχει αυξημένη ζήτηση για χρυσά νομίσματα και ουγγιές χρυσού τόσο από ιδιώτες όσο ακι από τις Κεντρικές Τράπεζες.
www.bankingnews.gr
Πριν από τη χρηματοπιστωτική κρίση ήταν λιγότερο από 150 τρισ. δολάρια.
Το ποσό με το οποίο έχει αυξηθεί σε μόλις ένα χρόνο είναι το ίδιο ποσό με το αερόστατο εθνικό χρέος των Ηνωμένων Πολιτειών.
Η επικεφαλής του ΔΝΤ Christine Lagarde ανέφερε σε δηλώσεις της πως είπε πως "το υψηλό χρέος έχει ώς αποτέλεσμα κυβερνήσεις, επιχειρήσεις και νοικοκυριά να είναι πιο ευάλωτα σε ξαφνικές αλαλγές στη δημοσιονομική πολιτική.
Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει διορθώσεις στην αγορά, ανησυχίες σχετικά με τη διατηρησιμότητα του χρέους και αναστροφή της ροής κεφαλαίων στις αναδυόμενες αγορές.
Όπως ο Jim Rickards συνοψίζει οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν μια κρίση χρέους, επειδή τα ελλείμματα του προϋπολογισμού είναι εκτός ελέγχου.
Η Κίνα αντιμετωπίζει μια κρίση χρέους εξαιτίας των χαμένων επενδύσεων σε υποδομές και των επισφαλών δανείων σε επιχειρήσεις που χρηματοδοτούνται από κρατικά χορηγούμενα δάνεια.
Στη συνέχεια τονίζει πως οι αναδυόμενες αγορές αντιμετωπίζουν ξεχωριστή κρίση χρέους λόγω του χρέους τους σε δολάρια που δεν μπορεί να εξοφληθεί αν υψηλότερα επιτόκια των ΗΠΑ οδηγούν σε ισχυρότερο δολάριο.
Εν ολίγοις, όλος ο κόσμος φαίνεται να αντιμετωπίζει μια κρίση χρέους υπό διάφορες μορφές.
Το παγκόσμιο χρέος αποτελείται κατά κύριο λόγο από τρεις ομάδες: μη χρηματοπιστωτικές επιχειρήσεις, κυβερνήσεις και νοικοκυριά.
Ο Rickards θυμίζει ότι το παγκόσμιο χρέος των 237 τρισ. δολαρίων είναι μόνο το ένα μέρος της ιστορίας.
Το χρέος αυτό είναι επιπλέον περίπου 750 τρισ. δολαρίων τραπεζικών παραγώγων, όπως αναφέρει η Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS).
Η προσθήκη του χρέους και των παραγώγων παράγει μαζί πάνω από 1 ένα τετράκις εκατομμύριο δολάρια (1.000 τρισ. δολάρια) οικονομικών υποχρεώσεων διαφόρων ειδών.
Αυτό είναι πολύ περισσότερο από το ποσό του χρέους και των παραγώγων που εκκρεμούσαν πριν από την τελευταία οικονομική κρίση το 2008.
Τόσο κακή είναι η κρίση χρέους που πέντε κορυφαίοι οικονομολόγοι πρόσφατα αισθάνθηκαν υποχρεωμένοι να γράψουν ένα άρθρο - προειδοποίηση στην Washington Post για την επικείμενη κρίση χρέους.
Από αυτό το σημείο, ακόμη και αν η οικονομική ανάπτυξη συνεχίζεται αδιάλειπτα, τα τρέχοντα μοντέλα φορολογίας και δαπανών υποδηλώνουν ότι τα ετήσια ελλείμματα θα αυξηθούν σταθερά, πλησιάζοντας το 1 τρισεκατομμύριο δολάρια σε δύο χρόνια και συνεχώς αυξάνοντας.
Εκτός αν το Κογκρέσο δράσει για τη μείωση των ελλειμμάτων του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού, το δημόσιο χρέος θα φτάσει τα 20 τρισ. δολάρια, μόλις πέντε χρόνια μετά (2023), από το σημερινό επίπεδο των 15 τρισ. δολαρίων.
Αυτό αντιστοιχεί σε σχεδόν τέταρτο εκατομμύριο δολάρια για μια τετραμελή οικογένεια, περισσότερο από το διπλάσιο του μέσου όρου του πλούτου των νοικοκυριών.
Αυτή η σειρά από συνεχώς αυξανόμενα ελλείμματα τρισεκατομμυρίων δολαρίων είναι άνευ προηγουμένου στο ιστορικό των ΗΠΑ.
Τους τελευταίους μήνες, παρατηρήσαμε μια αναπόφευκτη άνοδο των επιτοκίων από τα χαμηλά επίπεδα των τελευταίων ετών. Τα αυξανόμενα επιτόκια και τα αυξανόμενα ελλείμματα απειλούν να χτίσουν το ένα το άλλο για να στείλουν το δημόσιο χρέος ανοδικών ακόμα πιο γρήγορα.
Όταν οι κάτοχοι χρεωστικών τίτλων αρχίζουν να αμφισβητούν την ικανότητα της κυβέρνησής των ΗΠΑ να επιστρέψει ή να προσελκύσει μελλοντικούς δανειστές, θα απαιτήσουν υψηλότερα επιτόκια για να αντισταθμίσουν τον κίνδυνο. Εάν οι τρέχουσες δαπάνες και η φορολογική πολιτική παραμείνουν αμετάβλητες, το υψηλότερο κόστος τόκων θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί με ακόμη μεγαλύτερο χρέος. Ο περισσότερος δανεισμός ασκεί μεγαλύτερη ανοδική πίεση στα επιτόκια και η σπείρα συνεχίζεται.
Το χρέος των νοικοκυριών δεν είναι μόνο ένα μεγάλο πρόβλημα στις ΗΠΑ.
Βέλγιο, Καναδάς, Γαλλία, Λουξεμβούργο, Νορβηγία, Σουηδία και Ελβετία είδαν το χρέος των νοικοκυριών ως ποσοστό του ΑΕΠ να φτάνει σε ιστορικά υψηλά επίπεδα.
Μόνο η Ιταλία και η Ιρλανδία παραμένουν ως οι δύο χώρες ώριμης αγοράς όπου το χρέος των νοικοκυριών ως ποσοστό του ΑΕΠ είναι κάτω από το 50%.
Τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα στην αναδυόμενη αγορά της Νότιας Κορέας, όπου το χρέος των νοικοκυριών προς το ΑΕΠ πλησιάζει το 100% καθώς σήμερα ανέρχεται στο 94,6% του ΑΕΠ.
Φανταστείτε πόσο χειρότερα θα γίνουν τα δεδομένα για την παγκόσμια οικονομία, καθώς τα επιτόκια στο σύνολό τους θα αρχίσουν να αυξάνονται.
Αυτό θα σημάνει αύξηση του πληθωρισμού σε όλο τον κόσμο και συνεχώς υψηλότερα επίπεδα χρέους.
Συμπέρασμα
Ο χρυσός είναι ένας βασικός τρόπος για την προστασία των αποταμιεύσεών από τον κίνδυνο του αντισυμβαλλομένου στο χρηματοπιστωτικό σύστημα αλλά και τον πληθωρισμό.
Είναι χαρακτηριστικό ότι υπάρχει αυξημένη ζήτηση για χρυσά νομίσματα και ουγγιές χρυσού τόσο από ιδιώτες όσο ακι από τις Κεντρικές Τράπεζες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών