Γιατί κέρδισαν οι… πολεμοχαρείς στρατιωτικοί και πολιτικοί και όχι οι ήρεμες φωνές στις ΗΠΑ
Απαντήσεις σε επτά ερωτήματα τα οποία αφορούν τις επιθέσεις των ΗΠΑ στη Συρία, θέτει η ιστοσελίδα Common Dreams σε ανάλυσή της.
Σε αυτήν υποστηρίζει τα ακόλουθα: «Αποστολή εξετελέσθη».
Με αυτόν τον τρόπο ο Donald Trump περιέγραψε την ολοκλήρωση των πυραυλικών επιθέσεων ενάντια στη Συρία.
Βέβαια κανείς, ούτε τα main stream ΜΜΕ, δεν κατόρθωσαν να εξηγήσουν γιατί αυτές οι επιθέσεις έκαναν καλό είτε στις ΗΠΑ, είτε στην υφήλιο.
Παράλληλα πρόκειται για μία φράση που φέρνει στο μυαλό των George W. Bush, ο οποίος το 2003 τόνιζε ότι η εμπλοκή των ΗΠΑ στο Ιράκ έχει ολοκληρωθεί και όμως αυτή η εμπλοκή είναι ακόμη… εδώ, αν και έχουν περάσει 15 χρόνια.
Ο Bush όντως φάνηκε ανόητος με αυτή τη δήλωση, αλλά είχε τη στήριξη των πάντων.
Το ίδιο συμβαίνει και με την περίπτωση της Συρίας και του Trump.
Τα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ, ως επί το πλείστον, ενισχύουν την ιδέα ότι η στρατιωτική παρέμβαση είναι η καλύτερη λύση στις παγκόσμιες συγκρούσεις. Μερικοί οι ίδιοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι τώρα μιμούνται τον Trump λέγοντας ότι η «αποστολή εξετελέσθη", επευφημούσαν την εισβολή του Bush στο Ιράκ.
Θυμούνται τα λάθη του Bush, αλλά όχι τα δικά τους.
Η δουλειά των μέσων μαζικής ενημέρωσης, όπως λένε, είναι να θέτουν δύσκολες ερωτήσεις σχετικά με τους ανθρώπους που βρίσκονται στην εξουσία.
Αυτό δεν συνέβη κατά τη διάρκεια της εισβολής στο Ιράκ και δεν συμβαίνει ούτε τώρα.
Ακολουθούν τα ερωτήματα που πρέπει να τεθούν - όχι μόνο την παραμονή μιας βομβιστικής επίθεσης, αλλά καθημερινά ή τουλάχιστον όσο οι ΗΠΑ συνεχίζουν την καταστροφική στρατιωτική επέμβαση στη Μέση Ανατολή.
1. Γιατί δεν μπορούσαν οι στρατιωτικοί να περιμένουν τους επιθεωρητές να κάνουν τη δουλειά τους;
Οι επιθεωρητές του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων, μια διεθνής οργάνωση μη διάδοσης των χημικών όπλων, ήταν προγραμματισμένο να φτάσουν στο Douma της Συρίας το Σάββατο 15 Απριλίου 2018 για να ξεκινήσουν τη διερεύνηση της φερόμενης χημικής επίθεσης εναντίον αμάχων.
Οι αεροπορικές επιδρομές έλαβαν χώρα την Παρασκευή 14 Απριλίου 2018.
Αυτό είναι μια ανησυχητική επανάληψη των συμβάντων πριν από την εισβολή στο Ιράκ του 2003.
Και εκεί, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θέλησαν να περιμένουν από τους διεθνείς επιθεωρητές να εξετάσουν τα γεγονότα πριν ξεκινήσουν την επίθεση.
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, γνωρίζουμε ότι δεν λειτούργησε πολύ καλά.
Γιατί δεν μπορούσε ο βομβαρδισμός της Συρίας να περιμένει τους επιθεωρητές να κάνουν το έργο τους;
2. Πώς ξέρουμε ότι μας λένε την αλήθεια;
«Είμαστε σίγουροι ότι έχει υπάρξει παραβίαση του προγράμματος χημικών της Συρίας», δήλωσε η πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Nikki Haley.
Η δήλωση αυτή επαναλήφθηκε από τους στρατιωτικούς.
Ωστόσο, μια έκθεση από την Agence France Presse δείχνει ότι ένα κατεστραμμένο κτίριο, που περιγράφεται από τις επιθέσεις δυνάμεων ως εγκατάσταση χημικών όπλων, ήταν στην πραγματικότητα μια φαρμακευτική και ερευνητική μονάδα που ειδικεύεται σε δοκιμές τροφίμων και αντιγόνα για δαγκώματα σκορπιού και φιδιού.
«Αν υπήρχαν χημικά όπλα, δεν θα μπορούσαμε να σταθούμε εδώ», είπε κάποιος που υποστήριξε ότι ήταν μηχανικός που εργάζονταν εκεί.
Λαμβάνοντας υπόψη τη μακρά ιστορία της παράνομης εξαπάτησης της χώρας μας από στρατιωτικούς και πολιτικούς αξιωματούχους, γιατί δεν απαιτούμε την ανεξάρτητη επιβεβαίωση της αποτελεσματικότητας των αεροπορικών επιδρομών;
3. Επιθέσεις αυτού του τύπου όντως «στέλνουν μήνυμα» ή τιμωρούν κάποιον ηγέτη;
Ακόμα ακούμε το κλισέ ότι οι αεροπορικές επιδρομές όπως αυτές προορίζονται να «τιμωρήσουν» ηγέτες όπως ο Assad.
Αυτή τη φορά τα επιχειρήματα δεν ήταν διαφορετικά.
Και όμως, είναι απίθανο ότι ο Assad υπέφερε σε προσωπικό επίπεδο.
Ποιος, πραγματικά, τιμωρούμε;
Υπάρχει, βέβαια, και η δήλωση από τον υπουργό Άμυνας James Mattis: «Έχουμε στείλει ένα σαφές μήνυμα στον Assad και στους δολοφόνους του, ότι δεν πρέπει να κάνουν άλλη επίθεση με χημικά όπλα».
Με αυτόν τον τρόπο είχε τεκμηριωθεί και η προηγούμενη αμερικανική επίθεση στη Συρία.
Οι οπαδοί του Trump ισχυρίστηκαν ότι η επίθεση έστειλε ένα ισχυρό «μήνυμα», επίσης - στον Assad, στον Putin, στους Κινέζους και σε άλλους.
«Με μία μόνο επίθεση αυτό το μήνυμα στάλθηκε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους», δήλωσε ο πρώην σύμβουλος Trump, Sebastian Gorka.
Η κατάσταση στη Συρία δεν μεταβλήθηκε αισθητά μετά από αυτή την επίθεση.
Και την επόμενη μέρα μετά από αυτό το τελευταίο αεροπορικό επεισόδιο, ο Assad ξεκίνησε έναν καινούργιο γύρο αεροπορικών επιδρομών.
Αυτές οι αεροπορικές επιδρομές φαίνονται πιο επιθετικές από τον τακτικό πόλεμο και μοιάζουν με θέατρο, αλλά κοστίζουν πραγματικές ζωές.
Πρέπει να υπάρχουν καλύτεροι τρόποι για να στέλνουμε τα «μηνύματά» μας.
4. Γιατί δεν καλύπτεται όλο το εύρος της δραστηριότητας των ΗΠΑ στη Συρία;
Χάρη στην εκτεταμένη ανεπαρκή πληροφόρηση σχετικά με την εμπλοκή των ΗΠΑ στη Συρία, οι σχολιαστές μπορούν να διαμαρτυρηθούν για τα "χρόνια μη εκτελεστικής αδράνειας από τις δημοκρατίες", κατηγορώντας εσφαλμένα τις χώρες αυτές για τις καταστροφές.
Σε μια παράγραφο που στη συνέχεια διαγράφηκε από την ιστοσελίδα της, η Washington Post υποστήριζε ότι οι τελευταίες αεροπορικές επιδρομές «έγιναν αφού υπήρξε σχεδόν μια εβδομάδα συζήτησης, στην οποία οι στρατιωτικοί εξέφρασαν ανησυχίες ότι μια επίθεση θα μπορούσε να εμπλέξει τις ΗΠΑ στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας»
Είχαμε ενταχθεί με το ζόρι σε αυτόν τον εμφύλιο πόλεμο εδώ και πολύ καιρό.
Οι ΗΠΑ έχουν πάνω από 2.000 στρατιώτες στη Συρία, γεγονός που δεν αποκαλύφθηκε ποτέ στον αμερικανικό λαό.
Ο αριθμός αυτός είναι υποτιμημένος, αν και το Πεντάγωνο δεν θα πει πόσοι είναι, αφού αποκλείει στις ανακοινώσεις τα στρατεύματα στις επονομαζόμενες ταξινομημένες αποστολές και ορισμένα μέλη από το προσωπικό των Ειδικών Δυνάμεων.
Πριν ο Trump αυξήσει τον αριθμό των στρατευμάτων, η CIA δαπανούσε ένα δισ. ετησίως, υποστηρίζοντας αντικυβερνητικές πολιτοφυλακές όταν πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Obama.
Αυτό δεν εμπόδισε τη διατύπωση σχολίων που διαμαρτύρονται για την "αδράνεια" των ΗΠΑ στη Συρία προτού αναλάβει το αξίωμα του προέδρου ο Tump.
Δεν εμπόδισε επίσης το πρόσθετο χάος και το θάνατο - και πιθανόν να χειροτέρεψε την κατάσταση.
5. Πού είναι αυτοί που υποστηρίζουν μια πιο έξυπνη πολιτική εθνικής ασφάλειας;
Υπήρξε πολύ λίγη πραγματική συζήτηση στο εσωτερικό των ΗΠΑ σχετικά με την αναγκαιότητα αυτών των επιθέσεων.
Η Anne-Marie Slaughter, ανώτερος υπάλληλος του υπουργείου Εξωτερικών, όταν στη θέση της υπουργού βρίσκονταν η Hillary Clinton, τόνισε μέσω Twitter ότι «πιστεύω ότι οι Η.Π.Α., η Βρετανία και η Γαλλία έκαναν το σωστό με το να χτυπήσουν τη Συρία για τη χρήση χημικών όπλων.
Δεν θα σταματήσει τον πόλεμο ούτε θα σώσει τον συριακό λαό από τη φρίκη.
Είναι παράνομο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Αλλά τουλάχιστον θέτει ένα όριο και μοιάζει να λέει «αρκετά».
Με άλλα λόγια: Αυτή η επίθεση δεν θα επιτύχει κανέναν τακτικό στόχο ούτε θα σώσει οποιαδήποτε ζωή.
Και είναι παράνομο - ακριβώς όπως οι επιθέσεις χημικών όπλων είναι παράνομες - σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Είναι παράνομο και από το νόμο των ΗΠΑ.
Η Michèle Flournoy, η οποία υπηρέτησε ως υφυπουργός Άμυνας υπό τον Obama, τόνισε ότι «αυτό που έκανε ο σωστά ο Trump: ενέκρινε τον διεθνή κανόνα κατά της χρήσης [χημικών όπλων], δημιούργησε διεθνή υποστήριξη και συμμετοχή στις επιθέσεις, επιδίωξε να ελαχιστοποιήσει τις παράπλευρες ζημίες - συριακή, ρωσική, ιρανική.
Που έκανε λάθος ο Trump: έκανε πολύ θόρυβο, συνεχίζει να χρησιμοποιεί το Twitter ως μέσο άσκησης πολιτικής, δεν συμβουλεύτηκε το κογκρέσο πριν ξεκινήσει τις επιθέσεις και δεν έχει μία συνεκτική στρατηγική για τη Συρία.
6. Πώς μπορεί μια χώρα να υποστηρίξει διεθνείς κανόνες παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο;
Μπορεί ο Trump να στερείται συνεκτικής πολιτικής για τη Συρία, αλλά έχει καλή παρέα.
Η Clinton υποστήριξε τον τελευταίο του Trump και πρότεινε να δημιουργηθεί μία ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία, κάτι το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανοιχτή σύγκρουση με τη Ρωσία.
Είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ αξίζουν μια λογική εναλλακτική λύση απέναντι στην παρορμητικότητα του Trump και την ακραία εχθρότητα και τη μισαλλοδοξία του John Bolton.
Όταν πρόκειται για την εξωτερική πολιτική, χρειαζόμαστε ένα πραγματικό κόμμα της αντιπολίτευσης. Τι θα χρειαστεί για την ανάπτυξη ενός;
Οι σχολιαστές πιέζουν τον Trump να αναλάβουν επιθετική στρατιωτική δράση στη Συρία, παρά το ενδεχόμενο στρατιωτικής σύγκρουσης με τη Ρωσία με πυρηνικά όπλα.
Η Dana Bash της MSNBC κατηγόρησε τοn Trump για «μια ανεξήγητη έλλειψη αποφασιστικότητας σχετικά με τη Ρωσία» - αφήνοντας το κοινό να βγάλει τα συμπεράσματά του - προσθέτοντας: «Δεν είμαστε διατεθειμένοι να τους αναλάβουμε».
7. Οι αεροπορικές επιδρομές έκαναν το Trump «μεγάλο πρόεδρο»;
«Εν μέσω αποσύρσεως και δυσλειτουργίας», έγραψε ο Mike Allen και ο Jonathan Swan, «ο Trump κοίταξε και ενήργησε χθες το βράδυ σαν παραδοσιακός διοικητής.»
Η συνταγματική φράση, «Επικεφαλής Αρχηγός» («Commander in Chief»), αρχικά υπογράμμιζε το γεγονός ότι ο στρατός είναι υπό πολιτικό έλεγχο.
Έχει μετατραπεί σε έναν τίτλο που παραχωρεί μια οιονεί στρατιωτική βαθμίδα στον πρόεδρο.
Η φετιχοποίηση όλων των στρατιωτικών πραγμάτων είναι ένας από τους λόγους που δεν μπορούμε να έχουμε μια ισορροπημένη συζήτηση για στρατιωτική παρέμβαση.
Εκτός αυτού, λέγοντας ότι μια πράξη πολέμου κάνει τον Trump «πιο πρόεδρο», μάλλον ξεχνάμε τι σημαίνει.
Μία εναλλακτική πρόταση: Το 1963, ο John F. Kennedy απέρριψε τις συμβουλές των στρατηγών του να χτυπήσει σοβιετικές εγκαταστάσεις κατά τη διάρκεια της Κρίσης στην Κούβα.
Απέρριψε απερίσκεπτες συμβουλές: Ίσως αυτό να κάνει κάποιον «καλό πρόεδρο» και κάποιος θα πρέπει να το μάθει στον Trump.
www.bankingnews.gr
Σε αυτήν υποστηρίζει τα ακόλουθα: «Αποστολή εξετελέσθη».
Με αυτόν τον τρόπο ο Donald Trump περιέγραψε την ολοκλήρωση των πυραυλικών επιθέσεων ενάντια στη Συρία.
Βέβαια κανείς, ούτε τα main stream ΜΜΕ, δεν κατόρθωσαν να εξηγήσουν γιατί αυτές οι επιθέσεις έκαναν καλό είτε στις ΗΠΑ, είτε στην υφήλιο.
Παράλληλα πρόκειται για μία φράση που φέρνει στο μυαλό των George W. Bush, ο οποίος το 2003 τόνιζε ότι η εμπλοκή των ΗΠΑ στο Ιράκ έχει ολοκληρωθεί και όμως αυτή η εμπλοκή είναι ακόμη… εδώ, αν και έχουν περάσει 15 χρόνια.
Ο Bush όντως φάνηκε ανόητος με αυτή τη δήλωση, αλλά είχε τη στήριξη των πάντων.
Το ίδιο συμβαίνει και με την περίπτωση της Συρίας και του Trump.
Τα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ, ως επί το πλείστον, ενισχύουν την ιδέα ότι η στρατιωτική παρέμβαση είναι η καλύτερη λύση στις παγκόσμιες συγκρούσεις. Μερικοί οι ίδιοι δημοσιογράφοι, οι οποίοι τώρα μιμούνται τον Trump λέγοντας ότι η «αποστολή εξετελέσθη", επευφημούσαν την εισβολή του Bush στο Ιράκ.
Θυμούνται τα λάθη του Bush, αλλά όχι τα δικά τους.
Η δουλειά των μέσων μαζικής ενημέρωσης, όπως λένε, είναι να θέτουν δύσκολες ερωτήσεις σχετικά με τους ανθρώπους που βρίσκονται στην εξουσία.
Αυτό δεν συνέβη κατά τη διάρκεια της εισβολής στο Ιράκ και δεν συμβαίνει ούτε τώρα.
Ακολουθούν τα ερωτήματα που πρέπει να τεθούν - όχι μόνο την παραμονή μιας βομβιστικής επίθεσης, αλλά καθημερινά ή τουλάχιστον όσο οι ΗΠΑ συνεχίζουν την καταστροφική στρατιωτική επέμβαση στη Μέση Ανατολή.
1. Γιατί δεν μπορούσαν οι στρατιωτικοί να περιμένουν τους επιθεωρητές να κάνουν τη δουλειά τους;
Οι επιθεωρητές του Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων, μια διεθνής οργάνωση μη διάδοσης των χημικών όπλων, ήταν προγραμματισμένο να φτάσουν στο Douma της Συρίας το Σάββατο 15 Απριλίου 2018 για να ξεκινήσουν τη διερεύνηση της φερόμενης χημικής επίθεσης εναντίον αμάχων.
Οι αεροπορικές επιδρομές έλαβαν χώρα την Παρασκευή 14 Απριλίου 2018.
Αυτό είναι μια ανησυχητική επανάληψη των συμβάντων πριν από την εισβολή στο Ιράκ του 2003.
Και εκεί, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θέλησαν να περιμένουν από τους διεθνείς επιθεωρητές να εξετάσουν τα γεγονότα πριν ξεκινήσουν την επίθεση.
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, γνωρίζουμε ότι δεν λειτούργησε πολύ καλά.
Γιατί δεν μπορούσε ο βομβαρδισμός της Συρίας να περιμένει τους επιθεωρητές να κάνουν το έργο τους;
2. Πώς ξέρουμε ότι μας λένε την αλήθεια;
«Είμαστε σίγουροι ότι έχει υπάρξει παραβίαση του προγράμματος χημικών της Συρίας», δήλωσε η πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Nikki Haley.
Η δήλωση αυτή επαναλήφθηκε από τους στρατιωτικούς.
Ωστόσο, μια έκθεση από την Agence France Presse δείχνει ότι ένα κατεστραμμένο κτίριο, που περιγράφεται από τις επιθέσεις δυνάμεων ως εγκατάσταση χημικών όπλων, ήταν στην πραγματικότητα μια φαρμακευτική και ερευνητική μονάδα που ειδικεύεται σε δοκιμές τροφίμων και αντιγόνα για δαγκώματα σκορπιού και φιδιού.
«Αν υπήρχαν χημικά όπλα, δεν θα μπορούσαμε να σταθούμε εδώ», είπε κάποιος που υποστήριξε ότι ήταν μηχανικός που εργάζονταν εκεί.
Λαμβάνοντας υπόψη τη μακρά ιστορία της παράνομης εξαπάτησης της χώρας μας από στρατιωτικούς και πολιτικούς αξιωματούχους, γιατί δεν απαιτούμε την ανεξάρτητη επιβεβαίωση της αποτελεσματικότητας των αεροπορικών επιδρομών;
3. Επιθέσεις αυτού του τύπου όντως «στέλνουν μήνυμα» ή τιμωρούν κάποιον ηγέτη;
Ακόμα ακούμε το κλισέ ότι οι αεροπορικές επιδρομές όπως αυτές προορίζονται να «τιμωρήσουν» ηγέτες όπως ο Assad.
Αυτή τη φορά τα επιχειρήματα δεν ήταν διαφορετικά.
Και όμως, είναι απίθανο ότι ο Assad υπέφερε σε προσωπικό επίπεδο.
Ποιος, πραγματικά, τιμωρούμε;
Υπάρχει, βέβαια, και η δήλωση από τον υπουργό Άμυνας James Mattis: «Έχουμε στείλει ένα σαφές μήνυμα στον Assad και στους δολοφόνους του, ότι δεν πρέπει να κάνουν άλλη επίθεση με χημικά όπλα».
Με αυτόν τον τρόπο είχε τεκμηριωθεί και η προηγούμενη αμερικανική επίθεση στη Συρία.
Οι οπαδοί του Trump ισχυρίστηκαν ότι η επίθεση έστειλε ένα ισχυρό «μήνυμα», επίσης - στον Assad, στον Putin, στους Κινέζους και σε άλλους.
«Με μία μόνο επίθεση αυτό το μήνυμα στάλθηκε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους», δήλωσε ο πρώην σύμβουλος Trump, Sebastian Gorka.
Η κατάσταση στη Συρία δεν μεταβλήθηκε αισθητά μετά από αυτή την επίθεση.
Και την επόμενη μέρα μετά από αυτό το τελευταίο αεροπορικό επεισόδιο, ο Assad ξεκίνησε έναν καινούργιο γύρο αεροπορικών επιδρομών.
Αυτές οι αεροπορικές επιδρομές φαίνονται πιο επιθετικές από τον τακτικό πόλεμο και μοιάζουν με θέατρο, αλλά κοστίζουν πραγματικές ζωές.
Πρέπει να υπάρχουν καλύτεροι τρόποι για να στέλνουμε τα «μηνύματά» μας.
4. Γιατί δεν καλύπτεται όλο το εύρος της δραστηριότητας των ΗΠΑ στη Συρία;
Χάρη στην εκτεταμένη ανεπαρκή πληροφόρηση σχετικά με την εμπλοκή των ΗΠΑ στη Συρία, οι σχολιαστές μπορούν να διαμαρτυρηθούν για τα "χρόνια μη εκτελεστικής αδράνειας από τις δημοκρατίες", κατηγορώντας εσφαλμένα τις χώρες αυτές για τις καταστροφές.
Σε μια παράγραφο που στη συνέχεια διαγράφηκε από την ιστοσελίδα της, η Washington Post υποστήριζε ότι οι τελευταίες αεροπορικές επιδρομές «έγιναν αφού υπήρξε σχεδόν μια εβδομάδα συζήτησης, στην οποία οι στρατιωτικοί εξέφρασαν ανησυχίες ότι μια επίθεση θα μπορούσε να εμπλέξει τις ΗΠΑ στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας»
Είχαμε ενταχθεί με το ζόρι σε αυτόν τον εμφύλιο πόλεμο εδώ και πολύ καιρό.
Οι ΗΠΑ έχουν πάνω από 2.000 στρατιώτες στη Συρία, γεγονός που δεν αποκαλύφθηκε ποτέ στον αμερικανικό λαό.
Ο αριθμός αυτός είναι υποτιμημένος, αν και το Πεντάγωνο δεν θα πει πόσοι είναι, αφού αποκλείει στις ανακοινώσεις τα στρατεύματα στις επονομαζόμενες ταξινομημένες αποστολές και ορισμένα μέλη από το προσωπικό των Ειδικών Δυνάμεων.
Πριν ο Trump αυξήσει τον αριθμό των στρατευμάτων, η CIA δαπανούσε ένα δισ. ετησίως, υποστηρίζοντας αντικυβερνητικές πολιτοφυλακές όταν πρόεδρος των ΗΠΑ ήταν ο Obama.
Αυτό δεν εμπόδισε τη διατύπωση σχολίων που διαμαρτύρονται για την "αδράνεια" των ΗΠΑ στη Συρία προτού αναλάβει το αξίωμα του προέδρου ο Tump.
Δεν εμπόδισε επίσης το πρόσθετο χάος και το θάνατο - και πιθανόν να χειροτέρεψε την κατάσταση.
5. Πού είναι αυτοί που υποστηρίζουν μια πιο έξυπνη πολιτική εθνικής ασφάλειας;
Υπήρξε πολύ λίγη πραγματική συζήτηση στο εσωτερικό των ΗΠΑ σχετικά με την αναγκαιότητα αυτών των επιθέσεων.
Η Anne-Marie Slaughter, ανώτερος υπάλληλος του υπουργείου Εξωτερικών, όταν στη θέση της υπουργού βρίσκονταν η Hillary Clinton, τόνισε μέσω Twitter ότι «πιστεύω ότι οι Η.Π.Α., η Βρετανία και η Γαλλία έκαναν το σωστό με το να χτυπήσουν τη Συρία για τη χρήση χημικών όπλων.
Δεν θα σταματήσει τον πόλεμο ούτε θα σώσει τον συριακό λαό από τη φρίκη.
Είναι παράνομο σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Αλλά τουλάχιστον θέτει ένα όριο και μοιάζει να λέει «αρκετά».
Με άλλα λόγια: Αυτή η επίθεση δεν θα επιτύχει κανέναν τακτικό στόχο ούτε θα σώσει οποιαδήποτε ζωή.
Και είναι παράνομο - ακριβώς όπως οι επιθέσεις χημικών όπλων είναι παράνομες - σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο.
Είναι παράνομο και από το νόμο των ΗΠΑ.
Η Michèle Flournoy, η οποία υπηρέτησε ως υφυπουργός Άμυνας υπό τον Obama, τόνισε ότι «αυτό που έκανε ο σωστά ο Trump: ενέκρινε τον διεθνή κανόνα κατά της χρήσης [χημικών όπλων], δημιούργησε διεθνή υποστήριξη και συμμετοχή στις επιθέσεις, επιδίωξε να ελαχιστοποιήσει τις παράπλευρες ζημίες - συριακή, ρωσική, ιρανική.
Που έκανε λάθος ο Trump: έκανε πολύ θόρυβο, συνεχίζει να χρησιμοποιεί το Twitter ως μέσο άσκησης πολιτικής, δεν συμβουλεύτηκε το κογκρέσο πριν ξεκινήσει τις επιθέσεις και δεν έχει μία συνεκτική στρατηγική για τη Συρία.
6. Πώς μπορεί μια χώρα να υποστηρίξει διεθνείς κανόνες παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο;
Μπορεί ο Trump να στερείται συνεκτικής πολιτικής για τη Συρία, αλλά έχει καλή παρέα.
Η Clinton υποστήριξε τον τελευταίο του Trump και πρότεινε να δημιουργηθεί μία ζώνη απαγόρευσης πτήσεων στη Συρία, κάτι το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σε ανοιχτή σύγκρουση με τη Ρωσία.
Είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ αξίζουν μια λογική εναλλακτική λύση απέναντι στην παρορμητικότητα του Trump και την ακραία εχθρότητα και τη μισαλλοδοξία του John Bolton.
Όταν πρόκειται για την εξωτερική πολιτική, χρειαζόμαστε ένα πραγματικό κόμμα της αντιπολίτευσης. Τι θα χρειαστεί για την ανάπτυξη ενός;
Οι σχολιαστές πιέζουν τον Trump να αναλάβουν επιθετική στρατιωτική δράση στη Συρία, παρά το ενδεχόμενο στρατιωτικής σύγκρουσης με τη Ρωσία με πυρηνικά όπλα.
Η Dana Bash της MSNBC κατηγόρησε τοn Trump για «μια ανεξήγητη έλλειψη αποφασιστικότητας σχετικά με τη Ρωσία» - αφήνοντας το κοινό να βγάλει τα συμπεράσματά του - προσθέτοντας: «Δεν είμαστε διατεθειμένοι να τους αναλάβουμε».
7. Οι αεροπορικές επιδρομές έκαναν το Trump «μεγάλο πρόεδρο»;
«Εν μέσω αποσύρσεως και δυσλειτουργίας», έγραψε ο Mike Allen και ο Jonathan Swan, «ο Trump κοίταξε και ενήργησε χθες το βράδυ σαν παραδοσιακός διοικητής.»
Η συνταγματική φράση, «Επικεφαλής Αρχηγός» («Commander in Chief»), αρχικά υπογράμμιζε το γεγονός ότι ο στρατός είναι υπό πολιτικό έλεγχο.
Έχει μετατραπεί σε έναν τίτλο που παραχωρεί μια οιονεί στρατιωτική βαθμίδα στον πρόεδρο.
Η φετιχοποίηση όλων των στρατιωτικών πραγμάτων είναι ένας από τους λόγους που δεν μπορούμε να έχουμε μια ισορροπημένη συζήτηση για στρατιωτική παρέμβαση.
Εκτός αυτού, λέγοντας ότι μια πράξη πολέμου κάνει τον Trump «πιο πρόεδρο», μάλλον ξεχνάμε τι σημαίνει.
Μία εναλλακτική πρόταση: Το 1963, ο John F. Kennedy απέρριψε τις συμβουλές των στρατηγών του να χτυπήσει σοβιετικές εγκαταστάσεις κατά τη διάρκεια της Κρίσης στην Κούβα.
Απέρριψε απερίσκεπτες συμβουλές: Ίσως αυτό να κάνει κάποιον «καλό πρόεδρο» και κάποιος θα πρέπει να το μάθει στον Trump.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών