γράφει : Μενέλαος Μπέλλος
Το χάσμα μεταξύ της Βόρειας και της Νότιας Κορέας παραμένει ακόμα αρκετά μεγάλο ώστε να επιτρέπει τη συζήτηση για μία πιθανή ενοποίηση
Την περασμένη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε στη Νότια Κορέα μία ιστορική συνάντηση, η οποία αναμένεται να έχει τεράστια σημασία όχι μόνο για την περιοχή της ανατολικής Ασίας, αλλά σε παγκόσμια κλίμακα.
Ο πρόεδρος της χώρας, Moon Jae in, υποδέχθηκε τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας, Kim Jong un, σε μία συνάντηση η οποία στοχεύει στο οριστικό τέλος του πολέμου μεταξύ των δύο χωρών, καθώς και στην πλήρη αποπυρηνικοποίηση της κορεατικής χερσονήσου.
Μετά την ιστορική συνάντηση που είχαν, οι δύο ηγέτες δήλωσαν ότι τον επόμενο μήνα θα πραγματοποιηθούν νέες συνομιλίες οι οποίες θα αφορούν στρατιωτικά θέματα, με απώτερο στόχο να επιτευχθεί ο αφοπλισμός της περιοχής.
Παράλληλα, οι δύο χώρες συμφώνησαν να κηρύξουν και επίσημα το τέλος του πολέμου και να μετατρέψουν την τρέχουσα συνθήκη ανακωχής, η οποία είχε υπογραφεί το 1953, σε μία συνθήκη ειρήνης έως το τέλος του τρέχοντος έτους.
«Οι δύο πλευρές επανεπιβεβαίωσαν τον κοινό τους σκοπό για μια ελεύθερη από πυρηνικά κορεατική χερσόνησο μέσω μιας πλήρους αποπυρηνικοποίησης», αναφέρει χαρακτηριστικά η κοινή ανακοίνωση των δύο χωρών, με τον Kim Jong un να εκφράζει εν συνεχεία την ελπίδα του ότι τα λάθη του παρελθόντος δε θα επαναληφθούν.
Με την οριστική ειρήνη μεταξύ των δύο πλευρών να βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ, αρχίζουν ήδη να εμφανίζονται ορισμένες συζητήσεις αναφορικά με την πιθανή ενοποίηση των δύο χωρών.
Ωστόσο, μία τέτοια συζήτηση φαντάζει ακόμα εξαιρετικά πρώιμη, καθώς υπάρχουν ακόμα αρκετά χάσματα μεταξύ της Βόρειας και της Νότιας Κορέας τα οποία πρέπει να γεφυρωθούν.
Το πιο σημαντικό χάσμα παραμένει το πολιτικό, καθώς στην παρούσα χρονική στιγμή φαντάζει απίθανο ο Kim Jong un να συμφωνήσει για μία κοινή κυβέρνηση και ουσιαστικά στην μετατροπή του τρέχοντος καθεστώτος της Πιονγιάνγκ σε δημοκρατικό.
Άλλωστε, η μόνη περίπτωση στην πρόσφατη ιστορία που συνέβη κάτι τέτοιο ήταν η ένωση της Ανατολικής με τη Δυτική Γερμανία στις αρχές του 1990, με τη συγκεκριμένη περίπτωση ωστόσο να έχει σημαντικές διαφορές σε σχέση με την κορεατική χερσόνησο.
Παράλληλα, το πολιτικό ζήτημα εκτείνεται και πέρα από τα σύνορα των δύο χωρών, καθώς η καθεμία διατηρεί τις δικές της συμμαχίες στην περιοχή, η οποίες διασφαλίζουν μία γεωπολιτική ισορροπία.
Από τη μία πλευρά η Νότια Κορέα διατηρεί ως ισχυρούς συμμάχους της στην περιοχή την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ, την ίδια στιγμή που η Βόρεια Κορέα έχει τη στήριξη πρωτίστως της Κίνας και, δευτερευόντως, της Ρωσίας.
Η στρατιωτική παρουσία της Ουάσιγκτον στην ανατολική Ασία οφείλεται τόσο στην αντιμετώπιση οποιασδήποτε απειλής που θα μπορούσε να προκύψει από την Πιονγιάνγκ, όσο και εν μέρει στον περιορισμό της Κίνας στην περιοχή.
Επομένως, μία ενδεχόμενη ενοποίηση θα μπορούσε να αποτελέσει αφορμή οι ΗΠΑ να αυξήσουν την παρουσία τους στην περιοχή, ως σύμμαχος πλέον μίας ενωμένης Κορέας, ένα σενάριο που δε θα ήταν αποδεκτό ούτε από το Πεκίνο, αλλά ούτε και από τη Μόσχα.
Αυτό όμως που πρέπει να αναφερθεί είναι ότι, όπως είναι λογικό, όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές επιζητούν την ειρήνη στην κορεατική χερσόνησο, καθώς οι πυραυλικές δοκιμές, η εγκατάσταση αντιπυραυλικών συστημάτων και οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις αποτελούν γεγονότα που καμία χώρα δεν επιθυμεί να συμβαίνουν στην περιοχή της.
Μάλιστα, η επανέναρξη του διαλόγου ανάμεσα στις δύο χώρες αποτελούσε μόνιμη έκκληση της Κίνας, η οποία είναι πιθανό ότι διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην αλλαγή στάσης του Kim Jong un, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Πεκίνο.
Παράλληλα, η επερχόμενη συνάντηση του βορειοκορεάτη ηγέτη με τον αμερικανό πρόεδρο, Donald Trump, μέσα στον επόμενο μήνα θα μπορούσε να εξομαλύνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση στην περιοχή, ενώ πλέον και η Ιαπωνία έχει εκφράσει ανοιχτά την πρόθεσή της να ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με την Πιονγιάνγκ.
Ένα βασικό εμπόδιο το οποίο πρέπει να ξεπεραστεί από τις ΗΠΑ και τη Βόρεια Κορέα είναι το γεγονός ότι οι δύο χώρες δεν έχουν επιλύσει ακόμα τα ζητήματά τους από τον Κορεατικό Πόλεμο, ο οποίος ναι μεν σταμάτησε μέσω του Συμφώνου Ανακωχής που υπογράφτηκε το 1953, αλλά το τέλος του δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα.
Αυτός άλλωστε είναι και ο κύριος λόγος για τον οποίο τα αμερικανικά στρατεύματα παραμένουν στην περιοχή και βρίσκονται συνεχώς σε ετοιμότητα απέναντι σε μία ενδεχόμενη ένοπλη σύγκρουση.
Μέσω λοιπόν της συνάντησής του Donald Trump με τον Kim Jong un, η παγκόσμια κοινότητα αποσκοπεί σε μία οριστική απόσυρση των οπλικών συστημάτων στην περιοχή, καθώς και την οριστική διακοπή του πυρηνικού προγράμματος της Πιονγιάνγκ.
Εν συνεχεία, οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να υπογράψουν ένα σύμφωνο ειρήνης, και να αποσύρουν τα στρατεύματά τους από την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη της κορεατικής χερσονήσου, ζητήματα τα οποία βρίσκονται σε προτεραιότητα σε σχέση με το σενάριο της ενοποίησης.
Ο τομέας της οικονομίας αποτελεί ένα ακόμα χάσμα μεταξύ των δύο χωρών, καθώς το ΑΕΠ της Βόρειας Κορέας ανέρχεται 25 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ το αντίστοιχο της Νότιας Κορέας «εκτοξεύεται» στα 1,69 τρισεκατομμύρια δολάρια, καθώς αποτελεί την 11η μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως.
Η συγχώνευση των δύο οικονομιών θα ήταν πολύ δύσκολο να επιτευχθεί άμεσα, καθώς θα προκαλούσε αρκετές δυσκολίες λόγω των ανισορροπιών που υπάρχουν ανάμεσα σε μία αγροτική οικονομία και σε μία οικονομία η οποία έχει ανθίσει μέσω του τεχνολογικού κλάδου.
Παράλληλα, αξίζει να αναφέρουμε και τις κοινωνικές διαφορές που έχουν προκύψει όλα αυτά τα χρόνια μεταξύ των δύο πλευρών, καθώς η Σεούλ έχει υιοθετήσει πλήρως την κουλτούρα της Δύσης, με την τεχνολογία να χαρακτηρίζει, μεταξύ άλλων, την καθημερινότητα των κατοίκων της.
Επομένως, η ενοποίηση των δύο χωρών θα έφερνε τη Νότια Κορέα αντιμέτωπη με τα προβλήματα του Βορρά, όπως είναι η υποτονική ανάπτυξη και η υψηλή ανεργία μεταξύ των νέων.
Ωστόσο, ένα σημαντικό βήμα που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μετά την υπογραφή του συμφώνου ειρήνης θα ήταν η πραγματοποίηση συχνότερων ταξιδιών από τη μία χώρα στην άλλη, καθώς και η έναρξη ορισμένων κοινών έργων, τα οποία θα ενισχύσουν τη συνεργασία μεταξύ τους.
Αν και το σενάριο της ενοποίησης στην κορεατική χερσόνησο φαντάζει μη ρεαλιστικό την παρούσα χρονική στιγμή, η ειρήνη και η αποπυρηνικοποίηση της περιοχής αποτελούν τόσο σημαντικές εξελίξεις για την ανατολική Ασία, που θα μπορούσαν να συγκριθούν, θεωρητικά τουλάχιστον, με την επανένωση των δύο χωρών.
Μενέλαος Μπέλλος
www.bankingnews.gr
Ο πρόεδρος της χώρας, Moon Jae in, υποδέχθηκε τον ηγέτη της Βόρειας Κορέας, Kim Jong un, σε μία συνάντηση η οποία στοχεύει στο οριστικό τέλος του πολέμου μεταξύ των δύο χωρών, καθώς και στην πλήρη αποπυρηνικοποίηση της κορεατικής χερσονήσου.
Μετά την ιστορική συνάντηση που είχαν, οι δύο ηγέτες δήλωσαν ότι τον επόμενο μήνα θα πραγματοποιηθούν νέες συνομιλίες οι οποίες θα αφορούν στρατιωτικά θέματα, με απώτερο στόχο να επιτευχθεί ο αφοπλισμός της περιοχής.
Παράλληλα, οι δύο χώρες συμφώνησαν να κηρύξουν και επίσημα το τέλος του πολέμου και να μετατρέψουν την τρέχουσα συνθήκη ανακωχής, η οποία είχε υπογραφεί το 1953, σε μία συνθήκη ειρήνης έως το τέλος του τρέχοντος έτους.
«Οι δύο πλευρές επανεπιβεβαίωσαν τον κοινό τους σκοπό για μια ελεύθερη από πυρηνικά κορεατική χερσόνησο μέσω μιας πλήρους αποπυρηνικοποίησης», αναφέρει χαρακτηριστικά η κοινή ανακοίνωση των δύο χωρών, με τον Kim Jong un να εκφράζει εν συνεχεία την ελπίδα του ότι τα λάθη του παρελθόντος δε θα επαναληφθούν.
Με την οριστική ειρήνη μεταξύ των δύο πλευρών να βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ, αρχίζουν ήδη να εμφανίζονται ορισμένες συζητήσεις αναφορικά με την πιθανή ενοποίηση των δύο χωρών.
Ωστόσο, μία τέτοια συζήτηση φαντάζει ακόμα εξαιρετικά πρώιμη, καθώς υπάρχουν ακόμα αρκετά χάσματα μεταξύ της Βόρειας και της Νότιας Κορέας τα οποία πρέπει να γεφυρωθούν.
Το πιο σημαντικό χάσμα παραμένει το πολιτικό, καθώς στην παρούσα χρονική στιγμή φαντάζει απίθανο ο Kim Jong un να συμφωνήσει για μία κοινή κυβέρνηση και ουσιαστικά στην μετατροπή του τρέχοντος καθεστώτος της Πιονγιάνγκ σε δημοκρατικό.
Άλλωστε, η μόνη περίπτωση στην πρόσφατη ιστορία που συνέβη κάτι τέτοιο ήταν η ένωση της Ανατολικής με τη Δυτική Γερμανία στις αρχές του 1990, με τη συγκεκριμένη περίπτωση ωστόσο να έχει σημαντικές διαφορές σε σχέση με την κορεατική χερσόνησο.
Παράλληλα, το πολιτικό ζήτημα εκτείνεται και πέρα από τα σύνορα των δύο χωρών, καθώς η καθεμία διατηρεί τις δικές της συμμαχίες στην περιοχή, η οποίες διασφαλίζουν μία γεωπολιτική ισορροπία.
Από τη μία πλευρά η Νότια Κορέα διατηρεί ως ισχυρούς συμμάχους της στην περιοχή την Ιαπωνία και τις ΗΠΑ, την ίδια στιγμή που η Βόρεια Κορέα έχει τη στήριξη πρωτίστως της Κίνας και, δευτερευόντως, της Ρωσίας.
Η στρατιωτική παρουσία της Ουάσιγκτον στην ανατολική Ασία οφείλεται τόσο στην αντιμετώπιση οποιασδήποτε απειλής που θα μπορούσε να προκύψει από την Πιονγιάνγκ, όσο και εν μέρει στον περιορισμό της Κίνας στην περιοχή.
Επομένως, μία ενδεχόμενη ενοποίηση θα μπορούσε να αποτελέσει αφορμή οι ΗΠΑ να αυξήσουν την παρουσία τους στην περιοχή, ως σύμμαχος πλέον μίας ενωμένης Κορέας, ένα σενάριο που δε θα ήταν αποδεκτό ούτε από το Πεκίνο, αλλά ούτε και από τη Μόσχα.
Αυτό όμως που πρέπει να αναφερθεί είναι ότι, όπως είναι λογικό, όλες οι εμπλεκόμενες πλευρές επιζητούν την ειρήνη στην κορεατική χερσόνησο, καθώς οι πυραυλικές δοκιμές, η εγκατάσταση αντιπυραυλικών συστημάτων και οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις αποτελούν γεγονότα που καμία χώρα δεν επιθυμεί να συμβαίνουν στην περιοχή της.
Μάλιστα, η επανέναρξη του διαλόγου ανάμεσα στις δύο χώρες αποτελούσε μόνιμη έκκληση της Κίνας, η οποία είναι πιθανό ότι διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην αλλαγή στάσης του Kim Jong un, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Πεκίνο.
Παράλληλα, η επερχόμενη συνάντηση του βορειοκορεάτη ηγέτη με τον αμερικανό πρόεδρο, Donald Trump, μέσα στον επόμενο μήνα θα μπορούσε να εξομαλύνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση στην περιοχή, ενώ πλέον και η Ιαπωνία έχει εκφράσει ανοιχτά την πρόθεσή της να ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με την Πιονγιάνγκ.
Ένα βασικό εμπόδιο το οποίο πρέπει να ξεπεραστεί από τις ΗΠΑ και τη Βόρεια Κορέα είναι το γεγονός ότι οι δύο χώρες δεν έχουν επιλύσει ακόμα τα ζητήματά τους από τον Κορεατικό Πόλεμο, ο οποίος ναι μεν σταμάτησε μέσω του Συμφώνου Ανακωχής που υπογράφτηκε το 1953, αλλά το τέλος του δεν έχει ανακοινωθεί επίσημα.
Αυτός άλλωστε είναι και ο κύριος λόγος για τον οποίο τα αμερικανικά στρατεύματα παραμένουν στην περιοχή και βρίσκονται συνεχώς σε ετοιμότητα απέναντι σε μία ενδεχόμενη ένοπλη σύγκρουση.
Μέσω λοιπόν της συνάντησής του Donald Trump με τον Kim Jong un, η παγκόσμια κοινότητα αποσκοπεί σε μία οριστική απόσυρση των οπλικών συστημάτων στην περιοχή, καθώς και την οριστική διακοπή του πυρηνικού προγράμματος της Πιονγιάνγκ.
Εν συνεχεία, οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να υπογράψουν ένα σύμφωνο ειρήνης, και να αποσύρουν τα στρατεύματά τους από την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη της κορεατικής χερσονήσου, ζητήματα τα οποία βρίσκονται σε προτεραιότητα σε σχέση με το σενάριο της ενοποίησης.
Ο τομέας της οικονομίας αποτελεί ένα ακόμα χάσμα μεταξύ των δύο χωρών, καθώς το ΑΕΠ της Βόρειας Κορέας ανέρχεται 25 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ το αντίστοιχο της Νότιας Κορέας «εκτοξεύεται» στα 1,69 τρισεκατομμύρια δολάρια, καθώς αποτελεί την 11η μεγαλύτερη οικονομία παγκοσμίως.
Η συγχώνευση των δύο οικονομιών θα ήταν πολύ δύσκολο να επιτευχθεί άμεσα, καθώς θα προκαλούσε αρκετές δυσκολίες λόγω των ανισορροπιών που υπάρχουν ανάμεσα σε μία αγροτική οικονομία και σε μία οικονομία η οποία έχει ανθίσει μέσω του τεχνολογικού κλάδου.
Παράλληλα, αξίζει να αναφέρουμε και τις κοινωνικές διαφορές που έχουν προκύψει όλα αυτά τα χρόνια μεταξύ των δύο πλευρών, καθώς η Σεούλ έχει υιοθετήσει πλήρως την κουλτούρα της Δύσης, με την τεχνολογία να χαρακτηρίζει, μεταξύ άλλων, την καθημερινότητα των κατοίκων της.
Επομένως, η ενοποίηση των δύο χωρών θα έφερνε τη Νότια Κορέα αντιμέτωπη με τα προβλήματα του Βορρά, όπως είναι η υποτονική ανάπτυξη και η υψηλή ανεργία μεταξύ των νέων.
Ωστόσο, ένα σημαντικό βήμα που θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μετά την υπογραφή του συμφώνου ειρήνης θα ήταν η πραγματοποίηση συχνότερων ταξιδιών από τη μία χώρα στην άλλη, καθώς και η έναρξη ορισμένων κοινών έργων, τα οποία θα ενισχύσουν τη συνεργασία μεταξύ τους.
Αν και το σενάριο της ενοποίησης στην κορεατική χερσόνησο φαντάζει μη ρεαλιστικό την παρούσα χρονική στιγμή, η ειρήνη και η αποπυρηνικοποίηση της περιοχής αποτελούν τόσο σημαντικές εξελίξεις για την ανατολική Ασία, που θα μπορούσαν να συγκριθούν, θεωρητικά τουλάχιστον, με την επανένωση των δύο χωρών.
Μενέλαος Μπέλλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών