γράφει : Σπύρος Χριστόπουλος
Ο Τσίπρας θέλει χρόνο και ατζέντα νίκης…
Το πότε θα γίνουν οι εκλογές κυριαρχεί και πάλι στην επικαιρότητα.
Παρά το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ότι επιδίωξη του είναι η εξάντληση της τετραετίας.
Παρά το γεγονός ότι οι συνεχείς «προτροπές» του Κ. Μητσοτάκη (με τελευταία αυτή για κάλπη τον Σεπτέμβριο - Οκτώβριο του 2018) για πρόωρες εκλογές δεν συγκινούν πλέον κανέναν.
Προφανώς και θα ήταν αφελές και παντελώς αναξιόπιστο να πει κανείς το πότε θα στηθούν οι επόμενες κάλπες.
Υπάρχουν όμως παραδοχές που μπορούν να ξεκαθαρίσουν λίγο τα πράγματα.
Πρώτον, ο κυβερνητικός συνασπισμός παρά τα όποια «μαλλιοτραβήγματα» θα πάει ενωμένος έως τις επόμενες εκλογές.
Ακόμα και το χείριστο σενάριο προβλέπει ότι οι ΑΝΕΛ θα στηρίξουν την κυβέρνηση Τσίπρα, ακόμα και αν χρειαστεί να μη μετέχουν σε αυτή.
Διαφορετικά θα κληθούν να διαχειριστούν ένα μη διαχειρίσιμο πολιτικό πλήγμα και μια βέβαιη ήττα.
Δεύτερον, η ΝΔ παρά την «πρωτιά» των δημοσκοπήσεων, δεν διαθέτει δυναμική.
Δεν έχει πειστικό και ισχυρό πολιτικό αφήγημα, μια και τα όσα υπόσχεται (π.χ. περί μείωσης φορολογίας ή προσέλκυσης επενδύσεων) εξαρτώνται απόλυτα από τις προθέσεις και το σχέδιο των δανειστών.
Πέρα από τη ΝΔ, ο άλλος «αντίπαλος» του Τσίπρα, το Κίνημα Αλλαγής παραμένει και αυτό σε δυσχερή θέση, μια και ακόμα προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του.
Τρίτον, το μεγαλύτερο πρόβλημα της κυβέρνησης είναι οι επιπτώσεις της πολιτικής της στην κοινωνία.
Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει την τεράστια δυσαρέσκεια των πολιτών απέναντι στα κυβερνητικά πεπραγμένα.
Φαίνεται όχι μόνο σε όλες τις μετρήσεις, αλλά στην καθημερινότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας.
Και είναι τόσο αναμφισβήτητη που δημιουργεί έναν πρωτόγνωρο ασφυκτικό κλοιό γύρω από την κυβέρνηση και τον κ.Τσίπρα.
Αυτή τη δυσαρέσκεια άλλωστε «καρπώνεται» - έστω και δημοσκοπικά – η ΝΔ.
Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση Τσίπρα θα παραμείνει σταθερή μέχρι τέλους – εκτός και αν υπάρξουν δυσάρεστες εκπλήξεις στα εθνικά θέματα -, με τους πολιτικούς της αντιπάλους να μην πείθουν αλλά με τη δυσαρέσκεια της κοινωνίας κατά της κυβέρνησης να παραμένει στα ύψη.
Η τελευταία παράμετρος είναι και που θα κρίνει τις εξελίξεις.
Παρά το θετικό κλίμα που θα δημιουργήσει η έξοδος από τα μνημόνια τον ερχόμενο Αύγουστο, παρά την ισχύ του επιχειρήματος «εγώ σας έβγαλα από τα μνημόνια που μας έφεραν οι άλλοι», ο Τσίπρας γνωρίζει ότι η επιχειρηματολογία του θα έχει πραγματικό αντίκτυπο αν αυτήν την έξοδο την καταλάβουν και οι πολίτες.
Στην καθημερινότητα τους και στην τσέπη τους.
Μια «θολή» έξοδος με την αντιπολίτευση να κάνει λόγο για 4ο μνημόνιο και για συνεχιζόμενη επιτήρηση και επιτροπεία, την ώρα που τα μέτρα θα παραμένουν στο ύψος τους, προφανώς και δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτα στον Τσίπρα.
Για αυτό άλλωστε και το σενάριο των εκλογών το φθινόπωρο του 2018 «καίγεται» εφόσον ο Τσίπρας θέλει να κατέβει στις εκλογές για να τις κερδίσει.
Αυτό που θέλει ο Τσίπρας είναι να δείξει στους πολίτες πως το σχέδιο του αποδίδει.
Ότι δηλαδή η οικονομική ανάπτυξη είναι πράγματι παρούσα και δυναμική, ότι μπορεί να επαναδιαπραγματευτεί ήδη ψηφισθέντα μέτρα (π.χ. να μην προχωρήσει η μείωση των συντάξεων από τις αρχές του 2019), ότι μπορεί να εφαρμόσει θετικά μέτρα (π.χ. αύξηση κατώτατου μισθού, επαναφορά συλλογικών διαπραγματεύσεων), ότι μπορεί να προχωρήσει ένα προοδευτικό πολιτικό πρόγραμμα, ότι μπορεί να κάνει μεγάλες πολιτικές παρεμβάσεις (π.χ. Αναθεώρηση Συντάγματος), ότι μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της καθημερινότητας, είτε με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση είτε με την πάταξη της διαφθοράς.
Αυτό λοιπόν που «καίει» τον Τσίπρα είναι να διαμορφώσει μια θετική ατζέντα.
Να αποτινάξει τη δυσαρέσκεια των πολιτών και να πείσει – αποδείξει ότι μπορεί καλύτερα.
Είναι προφανές πως ο Τσίπρας θέλει να διαμορφώσει μια ατζέντα νίκης.
Και για αυτό θέλει χρόνο.
Συνεπώς το πιθανότερο σενάριο είναι εκλογές το 2019.
Αν θα είναι όμως τον Οκτώβριο, όπως είπε ο κ.Σκουρλέτης, είναι ανοιχτό.
Και δεν είναι μόνο η δυσκολία που δημιουργεί το ενδεχόμενο να γίνουν μαζί εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές.
Είναι κυρίως ότι αν στις ευρωεκλογές του Μαΐου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποστεί μεγάλη ήττα, δεν θα υπάρχει στο προσκήνιο καμία ατζέντα νίκης.
Αν λοιπόν αυτή η προοπτική δεν διαφαίνεται από την έως τότε πορεία του κυβερνητικού προγράμματος, ενδεχομένως οι εκλογές να πάνε για την άνοιξη του 2019.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Παρά το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας διαβεβαιώνει κατηγορηματικά ότι επιδίωξη του είναι η εξάντληση της τετραετίας.
Παρά το γεγονός ότι οι συνεχείς «προτροπές» του Κ. Μητσοτάκη (με τελευταία αυτή για κάλπη τον Σεπτέμβριο - Οκτώβριο του 2018) για πρόωρες εκλογές δεν συγκινούν πλέον κανέναν.
Προφανώς και θα ήταν αφελές και παντελώς αναξιόπιστο να πει κανείς το πότε θα στηθούν οι επόμενες κάλπες.
Υπάρχουν όμως παραδοχές που μπορούν να ξεκαθαρίσουν λίγο τα πράγματα.
Πρώτον, ο κυβερνητικός συνασπισμός παρά τα όποια «μαλλιοτραβήγματα» θα πάει ενωμένος έως τις επόμενες εκλογές.
Ακόμα και το χείριστο σενάριο προβλέπει ότι οι ΑΝΕΛ θα στηρίξουν την κυβέρνηση Τσίπρα, ακόμα και αν χρειαστεί να μη μετέχουν σε αυτή.
Διαφορετικά θα κληθούν να διαχειριστούν ένα μη διαχειρίσιμο πολιτικό πλήγμα και μια βέβαιη ήττα.
Δεύτερον, η ΝΔ παρά την «πρωτιά» των δημοσκοπήσεων, δεν διαθέτει δυναμική.
Δεν έχει πειστικό και ισχυρό πολιτικό αφήγημα, μια και τα όσα υπόσχεται (π.χ. περί μείωσης φορολογίας ή προσέλκυσης επενδύσεων) εξαρτώνται απόλυτα από τις προθέσεις και το σχέδιο των δανειστών.
Πέρα από τη ΝΔ, ο άλλος «αντίπαλος» του Τσίπρα, το Κίνημα Αλλαγής παραμένει και αυτό σε δυσχερή θέση, μια και ακόμα προσπαθεί να σταθεί στα πόδια του.
Τρίτον, το μεγαλύτερο πρόβλημα της κυβέρνησης είναι οι επιπτώσεις της πολιτικής της στην κοινωνία.
Κανείς δεν μπορεί να παραγνωρίσει την τεράστια δυσαρέσκεια των πολιτών απέναντι στα κυβερνητικά πεπραγμένα.
Φαίνεται όχι μόνο σε όλες τις μετρήσεις, αλλά στην καθημερινότητα της συντριπτικής πλειοψηφίας.
Και είναι τόσο αναμφισβήτητη που δημιουργεί έναν πρωτόγνωρο ασφυκτικό κλοιό γύρω από την κυβέρνηση και τον κ.Τσίπρα.
Αυτή τη δυσαρέσκεια άλλωστε «καρπώνεται» - έστω και δημοσκοπικά – η ΝΔ.
Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση Τσίπρα θα παραμείνει σταθερή μέχρι τέλους – εκτός και αν υπάρξουν δυσάρεστες εκπλήξεις στα εθνικά θέματα -, με τους πολιτικούς της αντιπάλους να μην πείθουν αλλά με τη δυσαρέσκεια της κοινωνίας κατά της κυβέρνησης να παραμένει στα ύψη.
Η τελευταία παράμετρος είναι και που θα κρίνει τις εξελίξεις.
Παρά το θετικό κλίμα που θα δημιουργήσει η έξοδος από τα μνημόνια τον ερχόμενο Αύγουστο, παρά την ισχύ του επιχειρήματος «εγώ σας έβγαλα από τα μνημόνια που μας έφεραν οι άλλοι», ο Τσίπρας γνωρίζει ότι η επιχειρηματολογία του θα έχει πραγματικό αντίκτυπο αν αυτήν την έξοδο την καταλάβουν και οι πολίτες.
Στην καθημερινότητα τους και στην τσέπη τους.
Μια «θολή» έξοδος με την αντιπολίτευση να κάνει λόγο για 4ο μνημόνιο και για συνεχιζόμενη επιτήρηση και επιτροπεία, την ώρα που τα μέτρα θα παραμένουν στο ύψος τους, προφανώς και δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτα στον Τσίπρα.
Για αυτό άλλωστε και το σενάριο των εκλογών το φθινόπωρο του 2018 «καίγεται» εφόσον ο Τσίπρας θέλει να κατέβει στις εκλογές για να τις κερδίσει.
Αυτό που θέλει ο Τσίπρας είναι να δείξει στους πολίτες πως το σχέδιο του αποδίδει.
Ότι δηλαδή η οικονομική ανάπτυξη είναι πράγματι παρούσα και δυναμική, ότι μπορεί να επαναδιαπραγματευτεί ήδη ψηφισθέντα μέτρα (π.χ. να μην προχωρήσει η μείωση των συντάξεων από τις αρχές του 2019), ότι μπορεί να εφαρμόσει θετικά μέτρα (π.χ. αύξηση κατώτατου μισθού, επαναφορά συλλογικών διαπραγματεύσεων), ότι μπορεί να προχωρήσει ένα προοδευτικό πολιτικό πρόγραμμα, ότι μπορεί να κάνει μεγάλες πολιτικές παρεμβάσεις (π.χ. Αναθεώρηση Συντάγματος), ότι μπορεί να συμβάλει στη βελτίωση της καθημερινότητας, είτε με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση είτε με την πάταξη της διαφθοράς.
Αυτό λοιπόν που «καίει» τον Τσίπρα είναι να διαμορφώσει μια θετική ατζέντα.
Να αποτινάξει τη δυσαρέσκεια των πολιτών και να πείσει – αποδείξει ότι μπορεί καλύτερα.
Είναι προφανές πως ο Τσίπρας θέλει να διαμορφώσει μια ατζέντα νίκης.
Και για αυτό θέλει χρόνο.
Συνεπώς το πιθανότερο σενάριο είναι εκλογές το 2019.
Αν θα είναι όμως τον Οκτώβριο, όπως είπε ο κ.Σκουρλέτης, είναι ανοιχτό.
Και δεν είναι μόνο η δυσκολία που δημιουργεί το ενδεχόμενο να γίνουν μαζί εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές.
Είναι κυρίως ότι αν στις ευρωεκλογές του Μαΐου ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποστεί μεγάλη ήττα, δεν θα υπάρχει στο προσκήνιο καμία ατζέντα νίκης.
Αν λοιπόν αυτή η προοπτική δεν διαφαίνεται από την έως τότε πορεία του κυβερνητικού προγράμματος, ενδεχομένως οι εκλογές να πάνε για την άνοιξη του 2019.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών