Οπότε η πιθανότητα να δούμε τις τραπεζικές μετοχές να σημειώνουν ουσιαστικό ράλι – και όχι προσωρινές αναλαμπές - είναι εξωφρενικά περιορισμένη.
Το σχέδιο των τραπεζιτών είναι στην θεωρία καταπληκτικό.
Για να δελεάσουν τους μετόχους τους ώστε να συμμετάσχουν στις μελλοντικές αυξήσεις κεφαλαίου θα ήθελαν οι μετοχές των τραπεζών να σημειώσουν μέσα στους επόμενους μήνες ένα μεγάλο ράλι ώστε οι τιμές των νέων αυξήσεων κεφαλαίου να είναι υψηλότερες του 2015.
Εάν μπορούσε η Εθνική να έχει τιμή της νέας αύξησης τα 0,35 ευρώ, η Eurobank τα 1,10 ευρώ κ.α. θα ήταν μια άριστη εξέλιξη.
Προφανώς λόγω της ιδιαιτερότητας της αποτίμησης της Πειραιώς αυτό δεν μπορεί να συμβεί στην συγκεκριμένη τράπεζα στόχος είναι να κλείσει όσο το δυνατό περισσότερο η ψαλίδα έναντι των 6 ευρώ μετά το reverse split που ήταν η τιμή της αύξησης του 2015.
Όλα αυτά είναι πολύ ενδιαφέροντα και θεωρητικά – εάν μπορούσαν να υλοποιηθούν – ιδανικά.
Όμως στην πράξη υπάρχουν 5 βασικοί λόγοι που αυτό το σχέδιο δεν μπορεί να υλοποιηθεί
1)Ο πρώτος βασικός λόγος σχετίζεται με την απώλεια του αιφνιδιασμού.
Όταν οι επενδυτές του χρηματιστηρίου γνωρίζουν ότι σε 5 μήνες ή σε 9 μήνες μια τράπεζα υλοποιήσει αύξηση κεφαλαίου δεν ενθουσιάζονται και κυρίως το τελευταίο πράγμα που σκέπτονται είναι ράλι στις μετοχές.
Ένα βασικό στοιχείο είναι ο αιφνιδιασμός.
Δεν υφίσταται λοιπόν η έννοια του αιφνιδιασμού οπότε η χρηματιστηριακή αγορά θα εισέλθει σε μια πολύμηνη περίοδο ομηρίας λόγω των μελλοντικών αυξήσεων κεφαλαίου.
Μια αύξηση προϋποθέτει ότι θα καλυφθεί από παλαιούς και νέους μετόχους και η τιμή είναι πάντα ένα κίνητρο.
Η παρελθούσα εμπειρία δείχνει ότι απαιτούνται discount έως 30% με 40% σε σχέση με τις χρηματιστηριακές τιμές της περιόδου που ανακοινώνεται η αύξηση στο καλό σενάριο…
Στις ανακεφαλαιοποιήσεις του 2015 τα discount ήταν έως 80%.
2)Στο παρελθόν π.χ. το 2005 ή 2007 οι μετοχές των τραπεζών μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο κερδοσκοπικών παιχνιδιών.
Εάν μια διοίκηση αποφάσιζε να τρέξει μια μετοχή, χρησιμοποιούσε τις φίλιες δυνάμεις και έτσι στηνόταν ένα κερδοσκοπικό παιχνίδι εκτοξεύοντας τις κεφαλαιοποιήσεις.
Στην παρούσα φάση όλα αυτά απλά αποτελούν αναμνήσεις.
Οι διοικήσεις δεν είναι μέτοχοι επί της ουσίας, δεν μπορούν να παρέμβουν στις μετοχές και το κυριότερο την πλειοψηφία κατέχουν ξένοι θεσμικοί και το ΤΧΣ.
Το ΤΧΣ είναι παθητικός μέτοχος και οι ξένοι θεσμικοί όταν ξέρουν ότι έρχεται αύξηση κεφαλαίου…δεν ρισκάρουν τέτοιου είδους παιχνίδια.
3)Με όρους P/E δηλαδή κεφαλαιοποίησης προς κέρδη οι ελληνικές τράπεζες με όρους 2018 είναι απλά πανάκριβες σχεδόν 20
Με όρους 2019 βρίσκονται στο fair value….καθώς ο μέσος όρος P/E στην Ευρώπη είναι το 9 με 10.
Όμως ενώ με όρους P/BV οι ελληνικές τράπεζες στο 38 είναι υποτιμημένες έναντι των ευρωπαϊκών τραπεζών…η αξία των κεφαλαίων τους δικαιολογείται λόγω των υψηλών προβληματικών ανοιγμάτων στα 95 δισεκ.
Η αξία των 100 ευρώ κεφαλαίου στις ελληνικές τράπεζες είναι 38 ευρώ επειδή η αγορά πιστεύει ότι τα πραγματικά κεφάλαια είναι χαμηλότερα από τα 32 δισεκ συνολικά κεφάλαια ή 27 δισεκ. tangible book λόγω των 95 δισεκ. προβληματικών δανείων.
Για να τεθεί πιο απλά εάν οι ελληνικές τράπεζες δεν είχαν 95 δισεκ. προβληματικά δάνεια αλλά κάτω από 20 δισεκ. δηλαδή αντί τα NPEs να μην ήταν το 49% των συνολικών δανείων αλλά κάτω από 10% τότε η χρηματιστηριακή τους αξία δεν θα ήταν 10,2 δισεκ. αλλά 25 δισεκ. ευρώ και η Alpha bank π.χ. θα είχε τιμή 2,14 ευρώ αλλά 5 με 5,4 ευρώ.
4)Οι τράπεζες για να μπορέσουν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ράλι θα πρέπει να έχουν να προωθήσουν – πουλήσουν ένα story.
Το 2005 είχαν το story της επέκτασης στα Βαλκάνια
Το 2007 είχαν το story της πιστωτικής επέκτασης
Στις ανακεφαλαιοποιήσεις 2012 με 2015 κυριάρχησε η αυτοσυντήρηση ή οι τράπεζες βρίσκουν κεφάλαια ή αφανίζονται μέτοχοι και καταθέτες.
Το 2019 ποιο θα είναι το story;
Η ριζική εξυγίανση, η πλήρη εκκαθάριση των προβληματικών τους δανείων και το γύρισμα της σελίδας μετά από 9 χρόνια συνεχούς συρρίκνωσης.
Όμως αυτό το κίνητρο ενώ είναι ουσιώδες δεν μπορεί να τροφοδοτήσει ισχυρό ράλι πριν τις αυξήσεις.
Μετά τις αυξήσεις ναι θα μπορούσε να σημειωθεί ράλι γιατί κάποιοι επενδυτές μπορεί να παίξουν το σενάριο του πραγματικού recovery της πραγματικής ανάκαμψης.
5)Υπάρχει και ένας άλλος λόγος που ξεφεύγει από τα στενά όρια της μικροοικονομίας.
Οι τράπεζες λειτουργούν σε ένα οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον.
Το πολιτικό περιβάλλον περιλαμβάνει ρίσκα μελλοντικές εκλογές, κίνδυνο αποσταθεροποίησης όταν θα έρθουν οι προεδρικές εκλογές το 2020 κ.α.
Το οικονομικό περιβάλλον θα πρέπει επίσης να αντιμετωπιστεί με πολύ μεγάλη προσοχή.
Η Ελλάδα εκτός μνημονίων με αυστηρή εποπτεία, χωρίς ουσιαστική λύση για το χρέος και χωρίς το ΔΝΤ.
Το οικονομικό περιβάλλον δεν ενδείκνυται για μεγάλα επενδυτικά ρίσκα.
Συμπέρασμα
Ενώ αυτό που σχεδιάζουν ή θέλουν οι τραπεζίτες είναι το ιδεατό και το ιδανικό…στην πράξη δεν μπορεί να εφαρμοστεί.
Οπότε η πιθανότητα να δούμε τις τραπεζικές μετοχές να σημειώνουν ουσιαστικό ράλι – και όχι προσωρινές αναλαμπές - είναι εξωφρενικά περιορισμένη.
www.bankingnews.gr
Για να δελεάσουν τους μετόχους τους ώστε να συμμετάσχουν στις μελλοντικές αυξήσεις κεφαλαίου θα ήθελαν οι μετοχές των τραπεζών να σημειώσουν μέσα στους επόμενους μήνες ένα μεγάλο ράλι ώστε οι τιμές των νέων αυξήσεων κεφαλαίου να είναι υψηλότερες του 2015.
Εάν μπορούσε η Εθνική να έχει τιμή της νέας αύξησης τα 0,35 ευρώ, η Eurobank τα 1,10 ευρώ κ.α. θα ήταν μια άριστη εξέλιξη.
Προφανώς λόγω της ιδιαιτερότητας της αποτίμησης της Πειραιώς αυτό δεν μπορεί να συμβεί στην συγκεκριμένη τράπεζα στόχος είναι να κλείσει όσο το δυνατό περισσότερο η ψαλίδα έναντι των 6 ευρώ μετά το reverse split που ήταν η τιμή της αύξησης του 2015.
Όλα αυτά είναι πολύ ενδιαφέροντα και θεωρητικά – εάν μπορούσαν να υλοποιηθούν – ιδανικά.
Όμως στην πράξη υπάρχουν 5 βασικοί λόγοι που αυτό το σχέδιο δεν μπορεί να υλοποιηθεί
1)Ο πρώτος βασικός λόγος σχετίζεται με την απώλεια του αιφνιδιασμού.
Όταν οι επενδυτές του χρηματιστηρίου γνωρίζουν ότι σε 5 μήνες ή σε 9 μήνες μια τράπεζα υλοποιήσει αύξηση κεφαλαίου δεν ενθουσιάζονται και κυρίως το τελευταίο πράγμα που σκέπτονται είναι ράλι στις μετοχές.
Ένα βασικό στοιχείο είναι ο αιφνιδιασμός.
Δεν υφίσταται λοιπόν η έννοια του αιφνιδιασμού οπότε η χρηματιστηριακή αγορά θα εισέλθει σε μια πολύμηνη περίοδο ομηρίας λόγω των μελλοντικών αυξήσεων κεφαλαίου.
Μια αύξηση προϋποθέτει ότι θα καλυφθεί από παλαιούς και νέους μετόχους και η τιμή είναι πάντα ένα κίνητρο.
Η παρελθούσα εμπειρία δείχνει ότι απαιτούνται discount έως 30% με 40% σε σχέση με τις χρηματιστηριακές τιμές της περιόδου που ανακοινώνεται η αύξηση στο καλό σενάριο…
Στις ανακεφαλαιοποιήσεις του 2015 τα discount ήταν έως 80%.
2)Στο παρελθόν π.χ. το 2005 ή 2007 οι μετοχές των τραπεζών μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο κερδοσκοπικών παιχνιδιών.
Εάν μια διοίκηση αποφάσιζε να τρέξει μια μετοχή, χρησιμοποιούσε τις φίλιες δυνάμεις και έτσι στηνόταν ένα κερδοσκοπικό παιχνίδι εκτοξεύοντας τις κεφαλαιοποιήσεις.
Στην παρούσα φάση όλα αυτά απλά αποτελούν αναμνήσεις.
Οι διοικήσεις δεν είναι μέτοχοι επί της ουσίας, δεν μπορούν να παρέμβουν στις μετοχές και το κυριότερο την πλειοψηφία κατέχουν ξένοι θεσμικοί και το ΤΧΣ.
Το ΤΧΣ είναι παθητικός μέτοχος και οι ξένοι θεσμικοί όταν ξέρουν ότι έρχεται αύξηση κεφαλαίου…δεν ρισκάρουν τέτοιου είδους παιχνίδια.
3)Με όρους P/E δηλαδή κεφαλαιοποίησης προς κέρδη οι ελληνικές τράπεζες με όρους 2018 είναι απλά πανάκριβες σχεδόν 20
Με όρους 2019 βρίσκονται στο fair value….καθώς ο μέσος όρος P/E στην Ευρώπη είναι το 9 με 10.
Όμως ενώ με όρους P/BV οι ελληνικές τράπεζες στο 38 είναι υποτιμημένες έναντι των ευρωπαϊκών τραπεζών…η αξία των κεφαλαίων τους δικαιολογείται λόγω των υψηλών προβληματικών ανοιγμάτων στα 95 δισεκ.
Η αξία των 100 ευρώ κεφαλαίου στις ελληνικές τράπεζες είναι 38 ευρώ επειδή η αγορά πιστεύει ότι τα πραγματικά κεφάλαια είναι χαμηλότερα από τα 32 δισεκ συνολικά κεφάλαια ή 27 δισεκ. tangible book λόγω των 95 δισεκ. προβληματικών δανείων.
Για να τεθεί πιο απλά εάν οι ελληνικές τράπεζες δεν είχαν 95 δισεκ. προβληματικά δάνεια αλλά κάτω από 20 δισεκ. δηλαδή αντί τα NPEs να μην ήταν το 49% των συνολικών δανείων αλλά κάτω από 10% τότε η χρηματιστηριακή τους αξία δεν θα ήταν 10,2 δισεκ. αλλά 25 δισεκ. ευρώ και η Alpha bank π.χ. θα είχε τιμή 2,14 ευρώ αλλά 5 με 5,4 ευρώ.
4)Οι τράπεζες για να μπορέσουν να δημιουργήσουν προϋποθέσεις ράλι θα πρέπει να έχουν να προωθήσουν – πουλήσουν ένα story.
Το 2005 είχαν το story της επέκτασης στα Βαλκάνια
Το 2007 είχαν το story της πιστωτικής επέκτασης
Στις ανακεφαλαιοποιήσεις 2012 με 2015 κυριάρχησε η αυτοσυντήρηση ή οι τράπεζες βρίσκουν κεφάλαια ή αφανίζονται μέτοχοι και καταθέτες.
Το 2019 ποιο θα είναι το story;
Η ριζική εξυγίανση, η πλήρη εκκαθάριση των προβληματικών τους δανείων και το γύρισμα της σελίδας μετά από 9 χρόνια συνεχούς συρρίκνωσης.
Όμως αυτό το κίνητρο ενώ είναι ουσιώδες δεν μπορεί να τροφοδοτήσει ισχυρό ράλι πριν τις αυξήσεις.
Μετά τις αυξήσεις ναι θα μπορούσε να σημειωθεί ράλι γιατί κάποιοι επενδυτές μπορεί να παίξουν το σενάριο του πραγματικού recovery της πραγματικής ανάκαμψης.
5)Υπάρχει και ένας άλλος λόγος που ξεφεύγει από τα στενά όρια της μικροοικονομίας.
Οι τράπεζες λειτουργούν σε ένα οικονομικό και πολιτικό περιβάλλον.
Το πολιτικό περιβάλλον περιλαμβάνει ρίσκα μελλοντικές εκλογές, κίνδυνο αποσταθεροποίησης όταν θα έρθουν οι προεδρικές εκλογές το 2020 κ.α.
Το οικονομικό περιβάλλον θα πρέπει επίσης να αντιμετωπιστεί με πολύ μεγάλη προσοχή.
Η Ελλάδα εκτός μνημονίων με αυστηρή εποπτεία, χωρίς ουσιαστική λύση για το χρέος και χωρίς το ΔΝΤ.
Το οικονομικό περιβάλλον δεν ενδείκνυται για μεγάλα επενδυτικά ρίσκα.
Συμπέρασμα
Ενώ αυτό που σχεδιάζουν ή θέλουν οι τραπεζίτες είναι το ιδεατό και το ιδανικό…στην πράξη δεν μπορεί να εφαρμοστεί.
Οπότε η πιθανότητα να δούμε τις τραπεζικές μετοχές να σημειώνουν ουσιαστικό ράλι – και όχι προσωρινές αναλαμπές - είναι εξωφρενικά περιορισμένη.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών