Τελευταία Νέα
Πολιτική

Σε Κοτζιά – Dimitrov η διαπραγμάτευση για το Σκοπιανό - Νέος διπλωματικός μαραθώνιος, εκτός το «Ίλιντεν»

Σε Κοτζιά – Dimitrov η διαπραγμάτευση για το Σκοπιανό - Νέος διπλωματικός μαραθώνιος, εκτός το «Ίλιντεν»
Το Σκοπιανό βασικό θέμα στη συνάντηση Κοτζιά - Pompeo (ΥΠΕΞ ΗΠΑ) - Νέα τριμερής Κοτζιά - Dimitrov - Nimetz στη Ν. Υόρκη στις 24 - 25/5
(upd) Στα χέρια των υπουργών Εξωτερικών, Ν. Κοτζιά και N. Dimitrov επιστρέφει η διαπραγμάτευση για το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ και ενώ το σενάριο για το όνομα «Ίλιντεν» μάλλον έχει «καεί» μετά τις έντονες αντιδράσεις της αντιπολίτευσης τόσο στην Ελλάδα όσο και στα Σκόπια.
Πάντως, ο διπλωματικός μαραθώνιος μεταξύ των δύο πλευρών συνεχίζεται καθώς την ερχόμενη Πέμπτη 24/5 και Παρασκευή 25/5 ο κ.Κοτζιάς θα έχει έναν ακόμα γύρο επαφών με τον Σκοπιανό ομόλογο του N. Dimitrov και τον ειδικό μεσολαβητή του ΟΗΕ, M. Nimetz στη Νέα Υόρκη σε μια προσπάθεια να απεγκλωβιστεί η διαδικασία από το σημερινό αδιέξοδο.
Προς αυτήν άλλωστε την κατεύθυνση πιέζουν οι ΗΠΑ, οι οποίες θέλουν να αρθεί το συντομότερο δυνατό το αδιέξοδο με την ονομασία και να ανοίξει ο δρόμος για την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ.
Είναι χαρακτηριστικό πως το Σκοπιανό θα είναι το κύριο θέμα στη σημερινή συνάντηση που θα έχουν σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών, Ν. Κοτζιάς με τον Αμερικανό ομόλογο του M. Pompeo στην Ουάσινγκτον.
Στη συνάντηση αυτή ο κ.Κοτζιάς θα επισημάνει τη σταθερή θέρηση της Ελλάδας για λύση του Σκοπιανού με βασική προϋπόθεση την αποδοχή του erga omnes και τις συνταγματικές αλλαγές από την πλευρά της ΠΓΔΜ.
Άλλωστε το θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ αναμένεται να βρεθεί στο επίκεντρο και της συνάντησης του κ.Κοτζιά με τον γ.γ. του ΟΗΕ, Antonio Guterres, η οποία είναι προγραμματισμένη για την Τετάρτη 23/5.
Και ενώ ο διπλωματικός μαραθώνιος συνεχίζεται αμείωτος, προοπτικές λύσης του ονοματολογικού με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Ίλιντεν» δεν υπάρχουν πλέον, καθώς η πρόταση αυτή απορρίφθηκε τόσο από την αξιωματική αντιπολίτευση στην ΠΓΔΜ όσο και από την ελληνική κυβέρνηση.

Όπως μετέδιδε νωρίτερα το bankingnews.gr:

Αντιτίθεται στην ονομασία «Ίλιντεν» το μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης της FYROM, το εθνικιστικό VMRO-DPNE, θέτοντας έτσι μεγάλα εμπόδια στις προσπάθειες του πρωθυπουργού της γειτονικής χώρας, Zoran Zaev.
«Το VMRO-DPNE δεν υποστηρίζει καμία αλλαγή στο σύνταγμα της χώρας με στόχο την αλλαγή του συνταγματικού μας ονόματος», δήλωσε ο ηγέτης του κόμματος Hristijan Mickoski μετά τη συνάντηση, που είχε σήμερα (20/5/2018) με τον πρωθυπουργό, Zoran Zaev.   
Αξίζει να σημειωθεί ότι, ο Zaev χρειάζεται οπωσδήποτε την υποστήριξη του VMRO-DPNE, προκειμένου να τροποποιηθεί το όνομα της FYROM, όπως αναφέρει το Reuters, που υπενθυμίζει πως και ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας πρέπει να κερδίσει στην Αθήνα πολιτική υποστήριξη για μία λύση στο θέμα.
Η διαδικασία ένταξης της FYROM στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ έχει μπλοκαριστεί από την Ελλάδα, η οποία αμφισβητεί το όνομα της πρώην γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας, τονίζοντας  ότι σηματοδοτεί εδαφική διεκδίκηση σε βάρος της Μακεδονίας.
Ο Zoran Zaev και ο Αλέξης Τσίπρας συζήτησαν την εν λόγω πρόταση στο περιθώριο της συνόδου κορυφής των Δυτικών Βαλκανίων-ΕΕ στη Σόφια τον Μάιο του 2018.
Ο κυβερνητικός συνασπισμός του Zaev θα πρέπει να εξασφαλίσει την πλειοψηφία των δύο τρίτων στο κοινοβούλιο των 120 εδρών για να υποστηρίξει τις συνταγματικές αλλαγές που απαιτούνται, προκειμένου να εγκριθεί το νέο όνομα.
Για τους κατοίκους της FYROM «Ίλιντεν» ή 2 Αυγούστου είναι μια συμβολική ημερομηνία, καθώς  το 1903, η περιοχή ξεσηκώθηκε κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ενώ την ίδια ημέρα το 1944 τοποθετήθηκαν τα θεμέλια για την ίδρυση της ΠΓΔΜ.
Από την πλευρά του, ο Αλέξης Τσίπρας απέτυχε να εξασφαλίσει υποστήριξη από τον κυβερνητικό του εταίρο ΑΝΕΛ και τα κόμματα της αντιπολίτευσης χθες (19/5).
Οι ΑΝΕΛ έχουν διαμηνύσει, πως δεν πρόκειται να αποδεχθούν ονομασία, που θα περιλαμβάνει τον όρο «Μακεδονία» ενώ η ΝΔ έχει χαρακτηρίσει ως «απαράδεκτη» την πρόταση για «Μακεδονία του Ίλιντεν».
Ο πρωθυπουργός της FYROM, Zoran Zaev σημείωσε, πως με την πρόταση αυτή «γίνεται μία πλήρης διάκριση από την περιοχή της Μακεδονίας στην Ελλάδα».
Τόσο η FYROM όσο και η Ελλάδα  βρίσκονται υπό πίεση για επίλυση της διαμάχης, καθώς οι δυτικές χώρες βλέπουν την ένταξη της περιοχής στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ ως έναν τρόπο βελτίωσης της σταθερότητας 20 χρόνια μετά τη δεκαετία του 1990 και των πολεμικών συγκρούσεων, επισημαίνει το Reuters.

Αποστάσεις και το από το Μαξίμου για την ονομασία «Ίλιντεν»

Σημειώνεται ότι, το βράδυ του Σαββάτου (19/5) αποστάσεις από το συγκεκριμένο όνομα πήρε και το Μέγαρο Μαξίμου λόγω των έντονων αντιδράσεων ενώ εξήρε την πρόθεση της ΠΓΔΜ για μία λύση erga omnes.
«Καλωσορίζουμε την αποδοχή από πλευράς ΠΓΔΜ ότι λύση στο ονοματολογικό δε μπορεί να υπάρξει χωρίς την υιοθέτηση ονομασίας erga omnes, δηλαδή για όλες τις χρήσεις έναντι όλων» αναφέρει σε ανακοίνωση του το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού, τονίζοντας πρέπει να εξευρεθεί κοινά αποδεκτή ονομασία με γεωγραφικό η χρονικό προσδιορισμό.
Στην ίδια ανακοίνωση σημειώνεται επίσης:
«Ωστόσο, ενθαρρύνουμε τους γείτονές μας να συνεχίσουμε από κοινού να εργαζόμαστε για εξεύρεση κοινά αποδεκτής ονομασίας με γεωγραφικό ή χρονικό προσδιορισμό, όπως ακριβώς προβλέπει και η δέσμη προτάσεων που έχει κατατεθεί από τον ειδικό απεσταλμένο του ΟΗΕ, Matthew Nimetz.
Τέλος επισημαίνουμε ξανά ότι η λύση αυτή καθώς και οι προβλέψεις κατά του αλυτρωτισμού πρέπει να κατοχυρωθούν με Συνταγματική Αναθεώρηση».

Ενημέρωση των πολιτικών αρχηγών για τις εξελίξεις

Για την πορεία των διαπραγματεύσεων στο ονοματολογικό της ΠΓΔΜ, επαναλαμβάνοντας την πάγια θέση της κυβέρνησης για αναζήτηση μιας βιώσιμης συμφωνίας, στην εθνική γραμμή της σύνθετης ονομασίας με ισχύ για όλες τις χρήσεις, ενημέρωσε  ο πρωθυπουργός, Α. Τσίπρας, τόσο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Πρ. Παυλόπουλο, όσο και τους πολιτικούς αρχηγούς.
Ειδικότερα, ο κ. Τσίπρας, μετά τη συνάντησή του στο προεδρικό Μέγαρο με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, συνέχισε το Σάββατο (19/5) τις τηλεφωνικές ενημερώσεις των πολιτικών αρχηγών, πλην του προέδρου της ΝΔ, Κ. Μητσοτάκη, τον οποίο ενημέρωσε την Παρασκευή (18/).
Ειδικότερα, επικοινώνησε τηλεφωνικά με την πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ και επικεφαλής του Κινήματος Αλλαγής, Φ. Γεννηματά, τον πρόεδρο της Ένωσης Κεντρώων, Β. Λεβέντη, τον γενικό γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Δ, Κουτσούμπα, αλλά και τον επικεφαλής του Ποταμιού, Στ. Θεοδωράκη, λαμβάνοντας τέσσερα «όχι» για την ονομασία «Ίλιντεν».
Ακολούθως, το  μεσημέρι του Σαββάτου 19/5 ο κ. Τσίπρας μίλησε στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ και για το θέμα των διαπραγματεύσεων με την ΠΓΔΜ υπογράμμισε ότι «διαπραγματευόμαστε για μια λύση που δεν θα είναι εύθραυστη», ενώ απευθυνόμενος στους γείτονες της Ελλάδας είπε  «ας μη χάσουμε αυτή την ευκαιρία ας μην κάνουμε άτσαλα βήματα, ας διανύσουμε με προσοχή και τα τελευταία μέτρα, η Ελλάδα θα είναι αρωγός στην προσπάθειά τους να πραγματοποιήσουν το μεγάλο βήμα προς την ευρωπαϊκή τους προοπτική». 

Ποια είναι η «Μακεδονία του Ίλιντεν»

Ως ημέρα που ξεκίνησε η «αρχή της Σλαβομακεδονικής εθνογένεσης», θεωρείται η 2α Αυγούστου από τους πολίτες της ΠΓΔΜ, γεγονός το οποίο «δικαιολογεί» και την πρόταση της κυβέρνησης των Σκοπίων, η ονομασία της χώρας τους να γίνει «Μακεδονία του Ίλιντεν», την οποία πρόταση φέρεται να «κατέθεσε» στον Έλληνα πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα, ο Σκοπιανός ομόλογός του Zoran Zaev.
Τι ήταν, όμως, η «Εξέγερση του Ίλιντεν» και για πιο λόγο θεωρείται από τους πολίτες της ΠΓΔΜ τόσο σημαντική, ενώ για την ελληνική πλευρά δεν αποτελεί μία ονομασία η οποία θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή, εάν υπάρξει, φυσικά, σεβασμός στην ελληνική ιστορία.
Η επονομαζόμενη «Εξέγερση του Ίλιντεν» πραγματοποιήθηκε από σλαβόφωνους κατοίκους της Μακεδονίας το 1903 (βάσει του Ιουλιανού Ημερολογίου έγινε τον Ιούλιο, ενώ βάσει του Γρηγοριανού Ημερολογίου τον Αύγουστο εκείνης της χρονιάς), ενάντια στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Η εξέγερση ξεκίνησε στο «Βιλαέτι του Μοναστηρίου» και συγκεκριμένα στις γεωγραφικές περιοχές  Αχρίδας, Πρέσπας, Κιτσόβου, Μοναστηρίου, Φλώρινας, Καστοριάς και Καϊλαρίων, όπου σημειώθηκε και η πιο έντονη και εντυπωσιακή σε αποτελέσματα δράση, στα βόρεια διαμερίσματα του «Βιλαετίου της Θεσσαλονίκης», που γειτόνευαν με τη βουλγαρική ηγεμονία και σε ορισμένες περιοχές του «Βιλαετίου της Αδριανούπολης», κυρίως στην περιοχή των Σαράντα Εκκλησιών.

Η κατάρρευση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας

Η μέχρι τότε πανίσχυρη Οθωμανική αυτοκρατορία στις αρχές του 20ου αιώνα ξεκίνησε να καταρρέει κυρίως λόγο της εκτεταμένης διαφθοράς αλλά και των οικονομικών προβλημάτων.
Αποτέλεσμα οι μη μουσουλμανικοί πληθυσμοί σε Μακεδονία και Θράκη (κυρίως Χριστιανοί και Εβραίοι) να έχουν αναλάβει το σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας.
Οι χριστιανικοί και εβραϊκοί πληθυσμοί είχαν αποκτήσει τον έλεγχο του εμπορίου, της οικιακής βιοτεχνίας ακόμα και της τουρκικής διοίκησης, όπου παρατηρούνται συχνά φαινόμενα διαφθοράς.


Στις αγροτικές περιοχές, ενώ τις εκτάσεις τις είχανε παλαιότερα οι μεγάλοι Τούρκοι γαιοκτήμονες οι οποίοι συμπεριφέρονταν άδικα και βάναυσα στους χριστιανούς εργάτες με παρακράτηση της αμοιβής τους, σε πολλές περιπτώσεις, όπως βιλαέτι του Μοναστηρίου, οι χριστιανικοί και οι εβραϊκοί πληθυσμοί είχαν αποκτήσει ακόμα και τις μισές εκτάσεις των παλαιών τσιφλικίων.
Όπως αναφέρει εκτενές δημοσίευμα της Wikipedia «τα ανταρτικά σώματα των διάφορων εθνικών ομάδων προσπαθούσαν με θεμιτά ή όχι μέσα, συχνά με τη βία, να εκφοβίσουν τον αντίπαλο εθνικό πληθυσμό.
Τα νέα σλαβόφωνα κράτη (Βουλγαρία, και Σερβία) αλλά και η Ελλάδα άρχισαν να διεκδικούν τα κομμάτια της Μακεδονίας και της Θράκης βασιζόμενοι σε ιστορικούς και εθνοτικούς λόγους.
Ο χριστιανικός πληθυσμός της περιοχής ήταν εθνοτικά μικτός αλλά με πατριαρχική πλειοψηφία, και οι διεκδικήσεις κάθε κράτους βασιζόταν σε ανταγωνιστικές αξιώσεις από διάφορες αυτοκρατορίες του μακρινού παρελθόντος.
Ο ανταγωνισμός για τον έλεγχο των εδαφών βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό σε εκστρατείες προπαγάνδας και ανταγωνισμού μέσω των εκκλησιών, της Βουλγαρικής Εξαρχίας και του Πατριαρχείου, για την κυριότητα των ναών και της γλώσσας την ώρα της Θείας Λειτουργίας, αλλά ιδιαίτερα των σχολείων, που ελέγχονταν κυρίως από τον τοπικό μητροπολίτη, με σκοπό την δημιουργία εθνικής συνείδησης στον τοπικό πληθυσμό.
Στην περιοχή εμφανίζονται διάφορες ομάδες εντεταλμένων παραστρατιωτικών και ανταρτών, οι οποίοι σε αρκετές περιπτώσεις υποστηρίζονται από τον τοπικό πληθυσμό ή τον τρομοκρατούν, και υποστηρίζονται ανεπίσημα από τις κυβερνήσεις βαλκανικών κρατών εκείνης της περιόδου.
Κάθε τάση προσπαθούσε να ελέγξει την λειτουργία των σχολείων και των εκκλησιών ώστε να μπορεί να δηλώσει σε δεύτερο χρόνο την δύναμη της κοινότητάς της απέναντι κυρίως στους προξένους, εκπροσώπους των δυνάμεων της Δύσης στην περιοχή, και σε κάθε επόμενη μεταστροφή των γεγονότων».
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω ήταν το 1897 να δημιουργηθεί η Σλαβόφωνη Εσωτερική Μακεδονο-Αδριανουπολιτική Επαναστατική Οργάνωση (ΕΜΑΕΟ) ώστε να οργανώσει και να προκαλέσει μια εξέγερση, με την υπόσχεση αυτοδιάθεσης και αυτονομίας στον τοπικό πληθυσμό.
Αρχική επιδίωξη της ήταν έπειτα από την αυτονόμηση της Μακεδονίας και της Θράκης, να ενταχθούν οι δυο περιοχές στο Βουλγαρικό Βασίλειο, όπως έγινε στην περίπτωση της Ανατολικής Ρωμηλίας όταν- με την Συνθήκη του Βερολίνου (1878)- η περιοχή αυτονομήθηκε και αργότερα, με πραξικόπημα ενάντια στην οθωμανική αρχή, προσαρτήθηκε στην Βουλγαρία.




Βουλγαρική Μακεδονία και τα δύο ρεύματα της EMAEO


Η οργάνωση, που άλλαζε διάφορα ονόματα πριν και μετά την εξέγερση, ξεκίνησε κυρίως ως Βουλγαρομακεδόνικη υποστηρίζοντας την ιδέα της αυτόνομης Μακεδονίας αλλά και των περιοχών της Αδριανούπολης με την Θράκη που ανήκαν στην Οθωμανική αυτοκρατορία και την προστασία της Βουλγαρικής εθνικής ταυτότητας.
Η οργάνωση είχε ως σύνθημα το «Η Μακεδονία για τους Μακεδόνες».
Σύντομα στην οργάνωση αυτή δημιουργήθηκαν δύο ρεύματα.
Το ένα, οι Αυτονομιστές, υποστήριζε την αυτονόμηση της Μακεδονίας ως υπόσχεση για την διαφύλαξη της υπόσχεσης της αυτονομίας και αυτοδιάθεσης της περιοχής, ενώ η άλλη ομάδα, που δημιουργήθηκε από μέλη του Ανώτατου Μακεδονικού Κομιτάτου, μιας οργάνωσης που ιδρύθηκε το 1894 στην Σόφια, υποστήριζε την άμεση προσχώρηση στην Βουλγαρία.

Τα μέλη της ομάδας αυτής ονομάστηκαν Ενωτικοί ή Βερχοβιστές, σε αντίθεση με τους Αυτονομιστές, επειδή πίστευαν στον υπέρτατο στόχο, την άμεση προσάρτηση της Μακεδονίας στην Βουλγαρία.
Έτσι η οργάνωση ΕΜΑΕΟ που δημιούργησε το Ίλιντεν φαίνεται πως είχε ως τελικό στόχο την απελευθέρωση των υπόδουλων Χριστιανών από τον Σουλτάνο και τους Οθωμανούς-τη στιγμή που οι ντόπιοι έβλεπαν την Οθωμανική Αυτοκρατορία να καταρρέει και να δημιουργούνται τα πρώτα βαλκανικά κράτη (με εξαίρεση την Ελλάδα που είχε ήδη δημιουργήσει το πρώτο εθνικό κράτος το 1830)-και μία αυτόνομη ή ανεξάρτητη Μακεδονία πιθανότατα μέσα σε μία ομόσπονδη ένωση Βαλκανικών κρατών.
Η επιλογή της 20ής Ιουλίου, ημέρας του Προφήτη Ηλία, ήρθε ύστερα από μια σειρά πολλών αναβολών, ώστε να οργανωθεί με τον κατάλληλο τρόπο και με την συμμετοχή του τοπικού πληθυσμού.
Η εξέγερση στην Μακεδονία εκδηλώθηκε στο βιλαέτι του Μοναστηρίου και υποστηρίχθηκε από βουλγαρόφιλους και σλαβόφωνους των αγροτικών περιοχών αλλά και σε κάποιο βαθμό και από τον Αρμανικό (Βλάχικο) και ελληνόφωνο πληθυσμό της περιοχής.
Σε μήνυμα του προς τον πατέρα του, Στέφανο, στις 25 Ιουλίου ο Ίων Δραγούμης έγραψε ότι "έχομεν σλαυικήν επανάστασιν εν Μακεδονία [...]
Άπαντες οι σλαυόφωνοι πληθυσμοί ηκολούθησαν το κομιτάτον, ορθόδοξοι και σχισματικοί, και οι πλείστοι εκουσίως" και ότι οι επαναστάτες καταλάμβαναν κωμοπόλεις και χωριά κατοικούμενα από βλαχόφωνους και αλβανόφωνους, όπως το Κρούσοβο, το Πισοδέρι και το Νυμφαίο.

Η κατοχή του Κρουσόβου από τους επαναστάτες κράτησε ακριβώς δέκα μέρες μέχρι τις 12 Αυγούστου ανακηρύσσοντας τη Δημοκρατία του Κρούσεβο υπό την προεδρία του δασκάλου Νικόλα Κάρεβ.
Στις 6 Αυγούστου 1903 / 19 Αυγούστου, ημέρα εορτής της Μεταμορφώσεως, έγινε η εξέγερση Βουλγάρων αγροτών στο βιλαέτι της Αδριανούπολης και οδήγησε στον έλεγχο μιας μεγάλης περιοχής στα όρη της Στράντζα κοντά στη Μαύρη Θάλασσα και ανακηρύχτηκε η δημιουργία αυτόνομης διοίκησης των ελεύθερων περιοχών με το όνομα Δημοκρατία της Στράντζα και μιας προσωρινής κυβέρνησης με έδρα την πόλη Βασιλικό (σήμερα Τσάρεβο της Βουλγαρίας, στην επαρχία Μπουργκάς).
Η προσωρινή κυβέρνηση διατηρήθηκε συνολικά για είκοσι μέρες μέχρι την καταστολή της εξέγερσης από τον οθωμανικό στρατό.

Αντίθετο το ελληνικό κράτος

Η στάση του τότε Ελληνικού κράτους, αν και δεν έχει ξεκαθαριστεί απόλυτα ιστορικά, επάνω στην Σλάβομακεδόνικη επανάσταση του Ίλιντεν δεν φαίνεται να ήταν θετική γιατί προφανώς μια αυτόνομη ή ανεξάρτητη Μακεδονία θα ήταν κόντρα στις εδαφικές βλέψεις της χώρας στην περιοχή.
Σύμφωνα με τον Πεζά, τον τότε πρόξενο της Ελλάδας στο τότε Οθωμανικό Μοναστήρι (Μπίτολα), και τα όσα γράφει σε έκθεση προς τον πρόεδρο της ελληνικής κυβέρνησης το 1902, η επερχόμενη εξέγερση (Ίλιντεν) έχει ως στόχο μια αυτόνομη ή ανεξάρτητη Μακεδονία, προτίθενται να την ακολουθήσουν και πατριαρχικοί και εξαρχικοί πληθυσμοί και περιγράφονται οι άθλιες συνθήκες ζωής πολλών Μακεδόνων (κυρίως αγροτών).
Ο ίδιος ο Πεζάς αναφέρει πως ο ίδιος και το Ελληνικό κράτος επιδιώκει μια συνεργασία με τις Οθωμανικές αρχές και δίνει μάλιστα σε αυτές όλες τις πληροφορίες που έχει μαζέψει σχετικά με τις κινήσεις των αυτονομιστών, καθώς επιθυμεί τη συντριβή του κινήματος.
Αναφέρει ακόμα πως η Ελλάδα ενδιαφέρεται για την ηρεμία και την ευημερία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, καθώς φοβάται πως η αναταραχή θα μπορούσε να επεκταθεί και μέσα στην Ελλάδα.
Τις παραμονές της επανάστασης ο νέος πρόξενος της Ελλάδας στο Μοναστήρι Κ. Κυπραίος αναφέρει πως υπάρχει συνεργασία του με την Οθωμανική αυτοκρατορία σε επίπεδο πληροφοριών για την επερχόμενη επανάσταση και πως ξοδεύονται χρήματα για προπαγάνδα που θα απέτρεπε τον πατριαρχικό πληθυσμό να μπει στην επανάσταση.
Τέλος ο τότε μητροπολίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέλης χαρακτηρίζει με ύβρεις τους επαναστάτες, ενώ φαίνεται πως ο συνεργάτης του και συνεργάτης των Οθωμανών Βαγγέλης Στρεμπενιώτης με τους άντρες του είχε συμμετοχή σε μία εκστρατεία κατά των επαναστατών στις 4 Αυγούστου.

Η εμπλοκή των «Μεγάλων Δυνάμεων»

Όταν η εξέγερση εξαπλώθηκε πολλά ηγετικά στελέχη σκοτώθηκαν σε μάχες με τους Οθωμανούς και η δράση της εξέγερσης καταστάλθηκε μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, ενώ πολλοί που στρατεύτηκαν με τους εξεργεθέντες σκοτώθηκαν, φυλακίστηκαν ή κατέφυγαν στις ορεινές περιοχές. Η οθωμανική διοίκηση έβλεπε τώρα με μεγαλύτερη καχυποψία τους χριστιανικούς πληθυσμούς, και αντί να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις για την βελτίωση των βασικών δικαιωμάτων του χριστιανικού στοιχείου, η καταπίεση εντάθηκε και δοκιμάστηκε η εμπιστοσύνη του πληθυσμού σε ανάλογες μελλοντικές αυτονομιστικές ενέργειες.
Πιθανολογείται ότι ένας από τους κυριότερους στόχους της εξέγερσης, που ήταν η εμπλοκή των Μεγάλων Δυνάμεων, επετεύχθη και κατάφεραν να πείσουν τις ευρωπαϊκές δυνάμεις να προσπαθήσουν να παρέμβουν στον σουλτάνο ώστε να υιοθετήσει μια πιο διαλλακτική στάση απέναντι στους χριστιανούς υπηκόους, αν και η πίεση αντίθετα εντάθηκε στο χριστιανικό στοιχείο και οδήγησε, μετά την Επανάσταση των Νεότουρκων, στη κήρυξη του Α’ Βαλκανικού Πολέμου το 1912.

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης