Η Κίνα κερδίζει τον εμπορικό πόλεμο απέναντι στις ΗΠΑ χωρίς να ρίξει ούτε μια «σφαίρα»
Tο περασμένο Σαββατοκύριακο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοίνωσε μια προσωρινή συμφωνία με την Κίνα για την προσωρινή αναβολή του αναδυόμενου «εμπορικού πολέμου».
Παρόλο που οι λεπτομέρειες της συμφωνίας δεν έχουν ακόμη εκπονηθεί, η έννοια είναι αρκετά απλή.
Η Κίνα θα μειώσει το υφιστάμενο «εμπορικό έλλειμμα», με πάνω από 200 δισ. δολάρια ετησίως με τις ΗΠΑ, μειώνοντας τους δασμούς και επιτρέποντας σε περισσότερα αγαθά των ΗΠΑ να εισρεύσουν στην Κίνα για αγορά.
Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους ολόκληρο το σενάριο είναι αρκετά απίθανο.
Το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ με την Κίνα ανέρχεται στα 375 δισ. δολάρια.
Πώς θα μπορούσε να το μειώσει σε κάτω από τα 175 δισ. δολάρια;
Υπάρχουν τρεις τρόποι.
- Πρώτον, η Κίνα θα μπορούσε να αγοράσει περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες στις ΗΠΑ.
- Δεύτερον, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αγοράζουν αγαθά και υπηρεσίες από την Κίνα.
- Τέλος και οι δύο παραπάνω επιλογές θα μπορούσαν να συμβούν ταυτόχρονα.
Τα είδη κινεζικών αγαθών που αγοράζουν οι Αμερικανοί τείνουν να είναι σχετικά φθηνά καταναλωτικά αγαθά, οπότε ακόμη και μια δραματική πτώση είναι πιθανό να έχει μόνο ασήμαντο αντίκτυπο στο εμπορικό έλλειμμα.
Και δεδομένου ότι η Κίνα ελέγχει ρητώς τις εισαγωγές της, θα πρέπει να αγοράζει πολλά περισσότερα αμερικανικά προϊόντα για να επιτύχει αυτόν τον στόχο.
Για να συμβεί αυτό, χωρίς να διαταραχθούν άλλες εμπορικές ισορροπίες, η αμερικανική οικονομία θα πρέπει να παράγει πολύ περισσότερό από ότι παράγει τώρα, κάτι που δεν είναι δυνατό σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Ενώ η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα μπορέσει να διεκδικήσει μια «εμπορική νίκη» πάνω σε μια συμφωνία μείωσης του ελλείμματος, είναι απίθανο να οδηγήσει σε μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη όπως υπόσχεται.
Εάν υποθέσουμε ότι η Κίνα ξοδεύει πράγματι επιπλέον 200 δισ. δολάρια για αγορά εμπορευμάτων των ΗΠΑ, αυτές οι αγορές θα αυξήσουν τις ροές στο δολάριο ΗΠΑ, προκαλώντας ενίσχυση του δολαρίου σε σχέση όχι μόνο με το γουάν αλλά και με άλλα νομίσματα.
Δεδομένου ότι οι εξαγωγές των ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν περίπου το 40% των εγχώριων εταιρικών κερδών, ένα ισχυρότερο δολάριο θα αντισταθμίσει τα οφέλη των αγορών από την Κίνα, καθώς άλλοι ξένοι εισαγωγείς θα αναζητήσουν φθηνότερα αγαθά από άλλες αγορές.
Για την Κίνα, ένα ισχυρότερο δολάριο κάνει επίσης τις εισαγωγές ακριβότερες.
Για να αντισταθμιστεί αυτό, η Κίνα θα χρειαστεί να «πουλήσει» περισσότερα αμερικανικά ομόλογα για να σταθεροποιήσει τη συναλλαγματική ισοτιμία.
Αυτά δεν είναι «καλά νέα» για τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Steve Mnuchin ο οποίος θα χάσει τον μεγαλύτερο ξένο αγοραστή για τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα.
Το διάγραμμα που ακολουθεί θέτει την πρόσφατη άνοδο των επιτοκίων σε κάποια προοπτική. (Οι κατακόρυφες διακεκομμένες γραμμές υποδηλώνουν παρόμοιες αυξήσεις ρυθμού στο παρελθόν.)
Είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι οι ξένες χώρες προσαρμόζουν τις συναλλαγές με τις Η.Π.Α. αγοράζοντας ή πουλώντας αμερικανικά κρατικά ομόλογα για να διατηρήσουν σταθερές τις συναλλαγματικές ισοτιμίες.
Από το 2014 έως το 2016, η Κίνα πουλούσε αμερικανικά κρατικά ομόλογα και μετέτρεπε τα έσοδα σε γουάν, σε μια προσπάθεια να ανακόψει τις εκροές και τη συνακόλουθη υποτίμηση του νομίσματός της.
Από το 2016, η Κίνα αγοράζει ομόλογα, καθώς το γουάν έχει ανατιμηθεί.
Αν η Κίνα πράγματι αυξήσει τις εισαγωγές της από τις ΗΠΑ, το ισχυρότερο δολάριο θα αυξήσει το κόστος των εισαγωγών στην Κίνα από τις ΗΠΑ, το οποίο επηρεάζει αρνητικά την οικονομία της.
Η σχέση μεταξύ της ισοτιμίας συναλλάγματος και των αμερικανικών κρατικών ομολόγων παρουσιάζεται παρακάτω.
Όσον αφορά το «εμπορικό έλλειμμα», υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία για μια βιώσιμη άνοδο των πληθωριστικών πιέσεων.
Η τρέχουσα πληθωριστική ώθηση οφείλεται κυρίως στο μεταβατικό αποτέλεσμα ενός κύκλου ανασυγκρότησης που σχετίζεται με τις πιέσεις από την αύξηση των τιμών ενέργειας, στην υγειονομική περίθαλψη και τις τιμές ενοικίασης.
Αυτές οι ιδιαίτερες πληθωριστικές πιέσεις δεν είναι «υγιείς» για την οικονομία, δεδομένου ότι είναι «κόστος» που πρέπει να μεταφέρεται στους καταναλωτές χωρίς αντίστοιχη αύξηση των μισθών για αντιστάθμιση τους.
Η Ασία είναι η πηγή της μεγαλύτερης παγκόσμιας ζήτησης για εμπορεύματα, ενώ παράλληλα αποτελεί τεράστιο προμηθευτή αγαθών στις ΗΠΑ.
Τα ασιατικά νομίσματα ακολούθησαν τις αποδόσεις των ομολόγων των ΗΠΑ υψηλότερα και χαμηλότερα από τη δεκαετία του '90, καθώς ακολούθησαν υψηλότερες και χαμηλότερες τιμές εμπορευμάτων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Υπήρξε μόνο μια προηγούμενη περίοδος, όταν αυτή η σχέση απέτυχε το 2007 και το 2008.
Με το κινεζικό χρηματοπιστωτικό σύστημα που δείχνει σημάδια αυξανόμενου άγχους, κάθε απειλή που υποτιμά το νόμισμα θα οδηγήσει σε περαιτέρω πώληση των κρατικών ομολόγων.
Η άνοδος του κόστους των εισαγωγών, λόγω της αναγκαστικής «εξισορρόπησης του ελλείμματος», πιθανότατα θα έχει περισσότερες αρνητικές επιπτώσεις για τις ΗΠΑ από ό,τι εκτιμάται σήμερα.
Ένα επικίνδυνο παιχνίδι
Δεδομένου ότι η οικονομική ανάπτυξη εξαρτάται κατά περίπου 70% από την κατανάλωση, η παραγωγικότητα, ο πληθυσμός, η αύξηση του χρέους και του καταναλωτικού χρέους αποτελούν βασικές εισροές στην εξίσωση αυτή.
Δυστυχώς, η παραγωγικότητα αυξάνεται ελάχιστα τόσο στις Η.Π.Α. όσο και στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες.
Επιπλέον, η αύξηση των μισθών και του πληθυσμού παραμένει αδύναμη, καθώς οι καταναλωτές έχουν υψηλά επίπεδα ιδιωτικού χρέους.
Αυτός ο συνδυασμός, πολύ δύσκολα θα βοηθήσει στην σύξηση της οικονομικής ανάπτυξης ιδιαίτερα απίθανη, καθώς οι αυξήσεις των επιτοκίων μειώνουν την ικανότητα αύξησης της ιδιωτικής κατανάλωσης, η οποία θα βασίζεται στο χρέος (δάνεια, πιστωτικές κάρτες).
Με τα ποσοστά ανεργίας κοντά στα ιστορικά χαμηλά επίπεδα και τα μέτρα παραγωγής κοντά στα υψηλά, το πρόβλημα της ικανοποίησης της κινεζικής ζήτησης θα είναι προβληματικό.
Όπως αναφέρθηκε, με την οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών που βρίσκεται ήδη κοντά στην πλήρη παραγωγική της ικανότητα, είναι σχεδόν αδύνατο να παραχθούν αρκετά νέα αγαθά για να ικανοποιηθούν οι κινεζικές απαιτήσεις, ειδικά βραχυπρόθεσμα.
Σίγουρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να σταματήσουν να πωλούν αεροπλάνα, σόγια και άλλα προϊόντα σε άλλες χώρες και απλώς να τα πουλήσουν στην Κίνα.
Τέτοιες ενέργειες θα συρρίκνωναν πράγματι το εμπορικό έλλειμμα των Ηνωμένων Πολιτειών με την Κίνα, αλλά το εμπορικό έλλειμμα με ολόκληρο τον κόσμο θα παραμείνει αμετάβλητο.
Το πιο σημαντικό, εάν οι ΗΠΑ δεν μπορούν να παραδώσουν τα αγαθά και τις υπηρεσίες που απαιτούνται από την Κίνα, ολόκληρη η συμφωνία είναι άκυρη από την αρχή.
Οι Κινέζοι έχουν μια από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες και μεσαίες τάξεις στον κόσμο.
Τα κινεζικά εργοστάσια και οι πόλεις χρειάζονται περισσότερη ενέργεια και οι πολίτες της θέλουν περισσότερο κρέας.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η Κίνα δήλωσε ότι ενδιαφέρεται να αγοράσει περισσότερα αμερικανικά ενεργειακά και γεωργικά προϊόντα.
Η κυβέρνηση Trump προσπαθεί να κερδίσει, επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι σε θέση να πουλήσουν περισσότερα στην Κίνα, αλλά ήταν σχεδόν βέβαιο ότι οι Κινέζοι θα αγόραζαν περισσότερα προϊόντα και υπηρεσίες από τις ΗΠΑ.
Αυτό που πήρε το Trump από τους Κινέζους είναι «το είδος της συμφωνίας» που η Κίνα θα ήταν σε θέση να προσφέρει σε οποιοδήποτε πρόεδρο των ΗΠΑ», δήλωσε ο Brad Setser, στρατηγικός αναλυτής στο Council on Foreign Relations.
Η Κίνα αγοράζει σε αξία περίπου 20 δισ. δολάρια αμερικανικών γεωργικών προϊόντων ετησίως και άλλα 7 δισ. δολάρια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, σύμφωνα με τα στοιχεία.
Ακόμη και αν η Κίνα διπλασιάσει - ή τριπλασιάσει - τις αγορές αυτών των ειδών, δεν θα ισοδυναμεί σχεδόν με μείωση του εμπορικού ελλείμματος κατά 200 δισ. δολάρια.
Ωστόσο η Κίνα αυτό πυο κέρδισε πραγματικά στη διαπραγμάτευση ήταν όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησαν να αναστείλουν την επιβολή των δασμών.
Ενώ η σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ επιθυμεί να "κερδίσει" μια συμφωνία με την Κίνα, χωρίς συγκεκριμένους όρους (όπως ένα καθορισμένο ποσό αυξημένων αγορών από τις ΗΠΑ και την ικανότητα να ικανοποιήσουν αυτή τη ζήτηση) η «συμφωνία» έχει ελάχιστη σημασία.
Η Κίνα έχει μακρά ιστορία επανειλημμένης αποχής από τις υποσχέσεις που έχει κάνει στις προηγούμενες κυβερνήσεις των ΗΠΑ.
Συμφωνώντας με τη μείωση του « εμπορικού ελλείμματος» σε αντάλλαγμα την μη επιβολή δασμών, η Κίνα απομάκρυνε την πιο σημαντική απειλή για την οικονομία τους, καθώς θα χρειαστεί 18-24 μήνες πριν η σημερινή διοίκηση αντιληφθεί το πρόβλημα...
www.bankingnews.gr
Παρόλο που οι λεπτομέρειες της συμφωνίας δεν έχουν ακόμη εκπονηθεί, η έννοια είναι αρκετά απλή.
Η Κίνα θα μειώσει το υφιστάμενο «εμπορικό έλλειμμα», με πάνω από 200 δισ. δολάρια ετησίως με τις ΗΠΑ, μειώνοντας τους δασμούς και επιτρέποντας σε περισσότερα αγαθά των ΗΠΑ να εισρεύσουν στην Κίνα για αγορά.
Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους ολόκληρο το σενάριο είναι αρκετά απίθανο.
Το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ με την Κίνα ανέρχεται στα 375 δισ. δολάρια.
Πώς θα μπορούσε να το μειώσει σε κάτω από τα 175 δισ. δολάρια;
Υπάρχουν τρεις τρόποι.
- Πρώτον, η Κίνα θα μπορούσε να αγοράσει περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες στις ΗΠΑ.
- Δεύτερον, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να αγοράζουν αγαθά και υπηρεσίες από την Κίνα.
- Τέλος και οι δύο παραπάνω επιλογές θα μπορούσαν να συμβούν ταυτόχρονα.
Τα είδη κινεζικών αγαθών που αγοράζουν οι Αμερικανοί τείνουν να είναι σχετικά φθηνά καταναλωτικά αγαθά, οπότε ακόμη και μια δραματική πτώση είναι πιθανό να έχει μόνο ασήμαντο αντίκτυπο στο εμπορικό έλλειμμα.
Και δεδομένου ότι η Κίνα ελέγχει ρητώς τις εισαγωγές της, θα πρέπει να αγοράζει πολλά περισσότερα αμερικανικά προϊόντα για να επιτύχει αυτόν τον στόχο.
Για να συμβεί αυτό, χωρίς να διαταραχθούν άλλες εμπορικές ισορροπίες, η αμερικανική οικονομία θα πρέπει να παράγει πολύ περισσότερό από ότι παράγει τώρα, κάτι που δεν είναι δυνατό σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Ενώ η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα μπορέσει να διεκδικήσει μια «εμπορική νίκη» πάνω σε μια συμφωνία μείωσης του ελλείμματος, είναι απίθανο να οδηγήσει σε μεγαλύτερη οικονομική ανάπτυξη όπως υπόσχεται.
Εάν υποθέσουμε ότι η Κίνα ξοδεύει πράγματι επιπλέον 200 δισ. δολάρια για αγορά εμπορευμάτων των ΗΠΑ, αυτές οι αγορές θα αυξήσουν τις ροές στο δολάριο ΗΠΑ, προκαλώντας ενίσχυση του δολαρίου σε σχέση όχι μόνο με το γουάν αλλά και με άλλα νομίσματα.
Δεδομένου ότι οι εξαγωγές των ΗΠΑ αντιπροσωπεύουν περίπου το 40% των εγχώριων εταιρικών κερδών, ένα ισχυρότερο δολάριο θα αντισταθμίσει τα οφέλη των αγορών από την Κίνα, καθώς άλλοι ξένοι εισαγωγείς θα αναζητήσουν φθηνότερα αγαθά από άλλες αγορές.
Για την Κίνα, ένα ισχυρότερο δολάριο κάνει επίσης τις εισαγωγές ακριβότερες.
Για να αντισταθμιστεί αυτό, η Κίνα θα χρειαστεί να «πουλήσει» περισσότερα αμερικανικά ομόλογα για να σταθεροποιήσει τη συναλλαγματική ισοτιμία.
Αυτά δεν είναι «καλά νέα» για τον υπουργό Οικονομικών των ΗΠΑ Steve Mnuchin ο οποίος θα χάσει τον μεγαλύτερο ξένο αγοραστή για τα αμερικανικά κρατικά ομόλογα.
Το διάγραμμα που ακολουθεί θέτει την πρόσφατη άνοδο των επιτοκίων σε κάποια προοπτική. (Οι κατακόρυφες διακεκομμένες γραμμές υποδηλώνουν παρόμοιες αυξήσεις ρυθμού στο παρελθόν.)
Είναι σημαντικό να κατανοηθεί ότι οι ξένες χώρες προσαρμόζουν τις συναλλαγές με τις Η.Π.Α. αγοράζοντας ή πουλώντας αμερικανικά κρατικά ομόλογα για να διατηρήσουν σταθερές τις συναλλαγματικές ισοτιμίες.
Από το 2014 έως το 2016, η Κίνα πουλούσε αμερικανικά κρατικά ομόλογα και μετέτρεπε τα έσοδα σε γουάν, σε μια προσπάθεια να ανακόψει τις εκροές και τη συνακόλουθη υποτίμηση του νομίσματός της.
Από το 2016, η Κίνα αγοράζει ομόλογα, καθώς το γουάν έχει ανατιμηθεί.
Αν η Κίνα πράγματι αυξήσει τις εισαγωγές της από τις ΗΠΑ, το ισχυρότερο δολάριο θα αυξήσει το κόστος των εισαγωγών στην Κίνα από τις ΗΠΑ, το οποίο επηρεάζει αρνητικά την οικονομία της.
Η σχέση μεταξύ της ισοτιμίας συναλλάγματος και των αμερικανικών κρατικών ομολόγων παρουσιάζεται παρακάτω.
Όσον αφορά το «εμπορικό έλλειμμα», υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία για μια βιώσιμη άνοδο των πληθωριστικών πιέσεων.
Η τρέχουσα πληθωριστική ώθηση οφείλεται κυρίως στο μεταβατικό αποτέλεσμα ενός κύκλου ανασυγκρότησης που σχετίζεται με τις πιέσεις από την αύξηση των τιμών ενέργειας, στην υγειονομική περίθαλψη και τις τιμές ενοικίασης.
Αυτές οι ιδιαίτερες πληθωριστικές πιέσεις δεν είναι «υγιείς» για την οικονομία, δεδομένου ότι είναι «κόστος» που πρέπει να μεταφέρεται στους καταναλωτές χωρίς αντίστοιχη αύξηση των μισθών για αντιστάθμιση τους.
Η Ασία είναι η πηγή της μεγαλύτερης παγκόσμιας ζήτησης για εμπορεύματα, ενώ παράλληλα αποτελεί τεράστιο προμηθευτή αγαθών στις ΗΠΑ.
Τα ασιατικά νομίσματα ακολούθησαν τις αποδόσεις των ομολόγων των ΗΠΑ υψηλότερα και χαμηλότερα από τη δεκαετία του '90, καθώς ακολούθησαν υψηλότερες και χαμηλότερες τιμές εμπορευμάτων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.
Υπήρξε μόνο μια προηγούμενη περίοδος, όταν αυτή η σχέση απέτυχε το 2007 και το 2008.
Με το κινεζικό χρηματοπιστωτικό σύστημα που δείχνει σημάδια αυξανόμενου άγχους, κάθε απειλή που υποτιμά το νόμισμα θα οδηγήσει σε περαιτέρω πώληση των κρατικών ομολόγων.
Η άνοδος του κόστους των εισαγωγών, λόγω της αναγκαστικής «εξισορρόπησης του ελλείμματος», πιθανότατα θα έχει περισσότερες αρνητικές επιπτώσεις για τις ΗΠΑ από ό,τι εκτιμάται σήμερα.
Ένα επικίνδυνο παιχνίδι
Δεδομένου ότι η οικονομική ανάπτυξη εξαρτάται κατά περίπου 70% από την κατανάλωση, η παραγωγικότητα, ο πληθυσμός, η αύξηση του χρέους και του καταναλωτικού χρέους αποτελούν βασικές εισροές στην εξίσωση αυτή.
Δυστυχώς, η παραγωγικότητα αυξάνεται ελάχιστα τόσο στις Η.Π.Α. όσο και στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες.
Επιπλέον, η αύξηση των μισθών και του πληθυσμού παραμένει αδύναμη, καθώς οι καταναλωτές έχουν υψηλά επίπεδα ιδιωτικού χρέους.
Αυτός ο συνδυασμός, πολύ δύσκολα θα βοηθήσει στην σύξηση της οικονομικής ανάπτυξης ιδιαίτερα απίθανη, καθώς οι αυξήσεις των επιτοκίων μειώνουν την ικανότητα αύξησης της ιδιωτικής κατανάλωσης, η οποία θα βασίζεται στο χρέος (δάνεια, πιστωτικές κάρτες).
Με τα ποσοστά ανεργίας κοντά στα ιστορικά χαμηλά επίπεδα και τα μέτρα παραγωγής κοντά στα υψηλά, το πρόβλημα της ικανοποίησης της κινεζικής ζήτησης θα είναι προβληματικό.
Όπως αναφέρθηκε, με την οικονομία των Ηνωμένων Πολιτειών που βρίσκεται ήδη κοντά στην πλήρη παραγωγική της ικανότητα, είναι σχεδόν αδύνατο να παραχθούν αρκετά νέα αγαθά για να ικανοποιηθούν οι κινεζικές απαιτήσεις, ειδικά βραχυπρόθεσμα.
Σίγουρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να σταματήσουν να πωλούν αεροπλάνα, σόγια και άλλα προϊόντα σε άλλες χώρες και απλώς να τα πουλήσουν στην Κίνα.
Τέτοιες ενέργειες θα συρρίκνωναν πράγματι το εμπορικό έλλειμμα των Ηνωμένων Πολιτειών με την Κίνα, αλλά το εμπορικό έλλειμμα με ολόκληρο τον κόσμο θα παραμείνει αμετάβλητο.
Το πιο σημαντικό, εάν οι ΗΠΑ δεν μπορούν να παραδώσουν τα αγαθά και τις υπηρεσίες που απαιτούνται από την Κίνα, ολόκληρη η συμφωνία είναι άκυρη από την αρχή.
Οι Κινέζοι έχουν μια από τις ταχύτερα αναπτυσσόμενες οικονομίες και μεσαίες τάξεις στον κόσμο.
Τα κινεζικά εργοστάσια και οι πόλεις χρειάζονται περισσότερη ενέργεια και οι πολίτες της θέλουν περισσότερο κρέας.
Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι η Κίνα δήλωσε ότι ενδιαφέρεται να αγοράσει περισσότερα αμερικανικά ενεργειακά και γεωργικά προϊόντα.
Η κυβέρνηση Trump προσπαθεί να κερδίσει, επειδή οι Ηνωμένες Πολιτείες θα είναι σε θέση να πουλήσουν περισσότερα στην Κίνα, αλλά ήταν σχεδόν βέβαιο ότι οι Κινέζοι θα αγόραζαν περισσότερα προϊόντα και υπηρεσίες από τις ΗΠΑ.
Αυτό που πήρε το Trump από τους Κινέζους είναι «το είδος της συμφωνίας» που η Κίνα θα ήταν σε θέση να προσφέρει σε οποιοδήποτε πρόεδρο των ΗΠΑ», δήλωσε ο Brad Setser, στρατηγικός αναλυτής στο Council on Foreign Relations.
Η Κίνα αγοράζει σε αξία περίπου 20 δισ. δολάρια αμερικανικών γεωργικών προϊόντων ετησίως και άλλα 7 δισ. δολάρια σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, σύμφωνα με τα στοιχεία.
Ακόμη και αν η Κίνα διπλασιάσει - ή τριπλασιάσει - τις αγορές αυτών των ειδών, δεν θα ισοδυναμεί σχεδόν με μείωση του εμπορικού ελλείμματος κατά 200 δισ. δολάρια.
Ωστόσο η Κίνα αυτό πυο κέρδισε πραγματικά στη διαπραγμάτευση ήταν όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες συμφώνησαν να αναστείλουν την επιβολή των δασμών.
Ενώ η σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ επιθυμεί να "κερδίσει" μια συμφωνία με την Κίνα, χωρίς συγκεκριμένους όρους (όπως ένα καθορισμένο ποσό αυξημένων αγορών από τις ΗΠΑ και την ικανότητα να ικανοποιήσουν αυτή τη ζήτηση) η «συμφωνία» έχει ελάχιστη σημασία.
Η Κίνα έχει μακρά ιστορία επανειλημμένης αποχής από τις υποσχέσεις που έχει κάνει στις προηγούμενες κυβερνήσεις των ΗΠΑ.
Συμφωνώντας με τη μείωση του « εμπορικού ελλείμματος» σε αντάλλαγμα την μη επιβολή δασμών, η Κίνα απομάκρυνε την πιο σημαντική απειλή για την οικονομία τους, καθώς θα χρειαστεί 18-24 μήνες πριν η σημερινή διοίκηση αντιληφθεί το πρόβλημα...
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών