Τσίπρας και Ερντογάν ο καθένας για τους δικούς του λόγους προσπάθησαν να στηρίξουν τα πολιτικά τους παιχνίδια στον παγκόσμιο κακό, τις αγορές
Ο ένας θα βάραγε το νταούλι και θα χόρευε τις αγορές και ο άλλος θα καθόριζε τα επιτόκια με βάση τις εσωτερικές του ανάγκες.
Και οι δυο συνειδητοποίησαν ότι οι αγορές αποτελούν τους άρχοντες του σύμπαντος και ότι οι όποιες λεκτικές ακροβασίες αφορούν τα πολιτικά τους παιχνίδια εντός των χωρών τους.
Ο ένας αναδιπλώθηκε μιλώντας για ψευδαισθήσεις και ο άλλος μετατρέποντας τον αλαζονικό τρόπο προσέγγισης της πραγματικότητας σε ευσεβή πόθο μελλοντικής ανάκαμψης της οικονομίας κατενόησε ότι οι αγορές δεν συγκινούνται από «λαοπρόβλητους ηγέτες».
Τσίπρας και Ερντογάν ο καθένας για τους δικούς του λόγους προσπάθησαν να στηρίξουν τα πολιτικά τους παιχνίδια στον παγκόσμιο κακό, τις αγορές, όμως σχετικά γρήγορα διαπίστωσαν ότι οι αγορές έχουν προκαθορισμένη στάση η οποία δεν προσαρμόζεται και δεν τροποποιείται στην βάση καιροσκοπικών πολιτικών σκηνικών.
Ο Τσίπρας προσαρμόσθηκε σε βαθμό που ο διεθνής τύπος έμαθε την λέξη Kolotυmbas.
O Ερντογάν αναδιπλώθηκε αφού οι πρόωρες εκλογές που προκήρυξε για τις 24 Ιουνίου δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν με την τουρκική λίρα να δέχεται καθημερινά χαστούκια.
Ήδη από τις αρχές του τρέχοντος έτους το τουρκικό νόμισμα έχει απώλειες έναντι του αμερικανικού δολαρίου κατά 20% και έναντι του ευρώ κατά 15%.
Μέχρι τις 23 Μαΐου 2018 οι λεκτικές πομφόλυγες της πολιτικής εξουσίας της Τουρκίας απλά προκαλούσαν τη θυμηδία των διαχειριστών κεφαλαίων και φυσικά της συρρίκνωση της εξωτερικής αξίας της λίρας.
Το ιστορικά χαμηλό των 4,9221 λιρών ανά δολάριο έδειχνε πως ο χρόνος μιας ουσιαστικής στήριξης δεν θα αργούσε.
Η απόφαση της Κεντρικής Τουρκικής Τράπεζας για αύξηση των επιτοκίων κατά 300 μονάδες βάσης στα επίπεδα του 16,5% το επιβεβαίωσε.
Ο αυτοχαρακτηριζόμενος Ερντογάν ως εχθρός των επιτοκίων ταπεινώθηκε.
Οι προθέσεις του ήταν ανάλογες όλων των πολιτικών που θέλουν την νομισματική πολιτική ως κομμάτι της εξουσίας τους.
Χαμηλά επιτόκια για ανάπτυξη είναι το βασικό τους σλόγκαν αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που η χωρίς όρια χρησιμοποίηση τους θα έχει στον πληθωρισμό.
Στην περίπτωση της Τουρκίας χαμηλά επιτόκια για στήριξη της οικοδομικής δραστηριότητας και της νομενκλατούρας που στηρίζει το κυβερνών κόμμα.
Χαμηλά επιτόκια όμως με δομικά οικονομικά προβλήματα όπως, ελλείμματα στο εξωτερικό ισοζύγιο , στον δημοσιονομικό τομέα, στον πληθωρισμό και στην ανάπτυξη(από τα επίπεδα του 7% που καταγράφηκε το 2017, οι προβλέψεις για το τρέχον έτος την θέλουν στο 4,4%)δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά οπότε, η φυγή κεφαλαίων οδηγεί στην τακτική διολίσθηση.
Για πολλά κράτη που στηρίζονται στις εξαγωγές όπως η Τουρκία η υποτίμηση θα ήταν ευχής έργο όμως όταν ο δανεισμός φυσικών και νομικών προσώπων κατά το μεγαλύτερο μέρος του είναι σε ξένο νόμισμα, στην συγκεκριμένη περίπτωση σε δολάρια και ευρώ, τότε η κατάρρευση των δανειζόμενων είναι προ των πυλών.
Στην διεθνή περιπτωσιολογία όποτε τέθηκε θέμα διελκυστίνδας μεταξύ εξαγωγών και δανεισμού σε ξένο νόμισμα πάντα σε πρώτη φάση νικητής είναι ο δανεισμός σε ξένο νόμισμα μέσω της αύξησης των επιτοκίων .
Αναφέρουμε σε πρώτη φάση διότι ανάπτυξη με υψηλά επιτόκια δεν μπορεί να επιτευχθεί
Σήμερα στην Τουρκία τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια βρίσκονται στο 16,5% ενώ τα μακροπρόθεσμα όπως καταγράφονται στις αποδόσεις των 10ετων ομολόγων βρίσκονται στο 15,30%.
Με επιτόκια σε τέτοια επίπεδα ακόμη και η κατά το ήμισυ σε σχέση με το 2017 πρόβλεψη ανάπτυξης για το τρέχον έτος στο ύψος του 4,4% δύσκολα θα επιτευχθεί.
Μια λύση θα είναι το άνοιγμα πιστωτικής γραμμής με την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ ή το ΔΝΤ, εφόσον το δολάριo είναι το κατεξοχήν αποθεματικό νόμισμα, για παροχή ποσότητας δολαρίων τέτοιου μεγέθους που θα υποδηλώνεται η απόλυτη στήριξη της λίρας την ώρα που δέχεται κερδοσκοπικές επιθέσεις.
Φυσικά η άμεση ενίσχυση της εμπιστοσύνης δεν θα είναι χωρίς απτά αντικρίσματα.
Οι δεσμεύσεις αποκατάστασης της δημοσιονομικής τάξης και των ελλειμμάτων στο εξωτερικό ισοζύγιο θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες αφού στο διεθνές οικονομικό στερέωμα όλα έχουν την τιμή τους και φυσικά το κόστος τους.
Σε ανάλογου είδους καταστάσεις όπως δείχνει και η περίπτωση της Τουρκίας οι αγορές δεν αρέσκονται σε πρόσκαιρες λύσεις αλλά δοκιμάζουν τις αντοχές του στοχοποιημένου νομίσματος και της προβληματικής οικονομίας.
Παρά την αύξηση των επιτοκίων στην γειτονική χώρα οι πιέσεις κατά τις λίρας συνεχίζονται αφού η πρόκληση Ερντογάν πρέπει να απαντηθεί από το πραγματικό επίπεδο ανεξαρτησίας της Κεντρικής Τράπεζας.
Στην ουσία δοκιμάζονται τα περιθώρια ελεύθερων ελιγμών της Κεντρικής Τράπεζας και τα επίπεδα παράκαμψης των πολιτικών πιέσεων από ένα καθεστώς που δεν φημίζεται για την δημοκρατικότητα του.
Η περαιτέρω άνοδος των επιτοκίων πρέπει να θεωρείται δεδομένη ενώ μετά τις εκλογές τα capital controls δεν θα είναι έκπληξη.
Καταληκτικά οι παρεμβάσεις όπως αυτές εκπορεύονται από την περίφημη συναίνεση της Ουάσιγκτον θα είναι μονόδρομος με τον Ερντογάν να αντιγράφει τον Τσίπρα και να μιλά για τις δικές του ψευδαισθήσεις.
Σαράντος Λέκκας
Οικονομολόγος
www.bankingnews.gr
Και οι δυο συνειδητοποίησαν ότι οι αγορές αποτελούν τους άρχοντες του σύμπαντος και ότι οι όποιες λεκτικές ακροβασίες αφορούν τα πολιτικά τους παιχνίδια εντός των χωρών τους.
Ο ένας αναδιπλώθηκε μιλώντας για ψευδαισθήσεις και ο άλλος μετατρέποντας τον αλαζονικό τρόπο προσέγγισης της πραγματικότητας σε ευσεβή πόθο μελλοντικής ανάκαμψης της οικονομίας κατενόησε ότι οι αγορές δεν συγκινούνται από «λαοπρόβλητους ηγέτες».
Τσίπρας και Ερντογάν ο καθένας για τους δικούς του λόγους προσπάθησαν να στηρίξουν τα πολιτικά τους παιχνίδια στον παγκόσμιο κακό, τις αγορές, όμως σχετικά γρήγορα διαπίστωσαν ότι οι αγορές έχουν προκαθορισμένη στάση η οποία δεν προσαρμόζεται και δεν τροποποιείται στην βάση καιροσκοπικών πολιτικών σκηνικών.
Ο Τσίπρας προσαρμόσθηκε σε βαθμό που ο διεθνής τύπος έμαθε την λέξη Kolotυmbas.
O Ερντογάν αναδιπλώθηκε αφού οι πρόωρες εκλογές που προκήρυξε για τις 24 Ιουνίου δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν με την τουρκική λίρα να δέχεται καθημερινά χαστούκια.
Ήδη από τις αρχές του τρέχοντος έτους το τουρκικό νόμισμα έχει απώλειες έναντι του αμερικανικού δολαρίου κατά 20% και έναντι του ευρώ κατά 15%.
Μέχρι τις 23 Μαΐου 2018 οι λεκτικές πομφόλυγες της πολιτικής εξουσίας της Τουρκίας απλά προκαλούσαν τη θυμηδία των διαχειριστών κεφαλαίων και φυσικά της συρρίκνωση της εξωτερικής αξίας της λίρας.
Το ιστορικά χαμηλό των 4,9221 λιρών ανά δολάριο έδειχνε πως ο χρόνος μιας ουσιαστικής στήριξης δεν θα αργούσε.
Η απόφαση της Κεντρικής Τουρκικής Τράπεζας για αύξηση των επιτοκίων κατά 300 μονάδες βάσης στα επίπεδα του 16,5% το επιβεβαίωσε.
Ο αυτοχαρακτηριζόμενος Ερντογάν ως εχθρός των επιτοκίων ταπεινώθηκε.
Οι προθέσεις του ήταν ανάλογες όλων των πολιτικών που θέλουν την νομισματική πολιτική ως κομμάτι της εξουσίας τους.
Χαμηλά επιτόκια για ανάπτυξη είναι το βασικό τους σλόγκαν αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που η χωρίς όρια χρησιμοποίηση τους θα έχει στον πληθωρισμό.
Στην περίπτωση της Τουρκίας χαμηλά επιτόκια για στήριξη της οικοδομικής δραστηριότητας και της νομενκλατούρας που στηρίζει το κυβερνών κόμμα.
Χαμηλά επιτόκια όμως με δομικά οικονομικά προβλήματα όπως, ελλείμματα στο εξωτερικό ισοζύγιο , στον δημοσιονομικό τομέα, στον πληθωρισμό και στην ανάπτυξη(από τα επίπεδα του 7% που καταγράφηκε το 2017, οι προβλέψεις για το τρέχον έτος την θέλουν στο 4,4%)δεν μπορούν να γίνουν αποδεκτά οπότε, η φυγή κεφαλαίων οδηγεί στην τακτική διολίσθηση.
Για πολλά κράτη που στηρίζονται στις εξαγωγές όπως η Τουρκία η υποτίμηση θα ήταν ευχής έργο όμως όταν ο δανεισμός φυσικών και νομικών προσώπων κατά το μεγαλύτερο μέρος του είναι σε ξένο νόμισμα, στην συγκεκριμένη περίπτωση σε δολάρια και ευρώ, τότε η κατάρρευση των δανειζόμενων είναι προ των πυλών.
Στην διεθνή περιπτωσιολογία όποτε τέθηκε θέμα διελκυστίνδας μεταξύ εξαγωγών και δανεισμού σε ξένο νόμισμα πάντα σε πρώτη φάση νικητής είναι ο δανεισμός σε ξένο νόμισμα μέσω της αύξησης των επιτοκίων .
Αναφέρουμε σε πρώτη φάση διότι ανάπτυξη με υψηλά επιτόκια δεν μπορεί να επιτευχθεί
Σήμερα στην Τουρκία τα βραχυπρόθεσμα επιτόκια βρίσκονται στο 16,5% ενώ τα μακροπρόθεσμα όπως καταγράφονται στις αποδόσεις των 10ετων ομολόγων βρίσκονται στο 15,30%.
Με επιτόκια σε τέτοια επίπεδα ακόμη και η κατά το ήμισυ σε σχέση με το 2017 πρόβλεψη ανάπτυξης για το τρέχον έτος στο ύψος του 4,4% δύσκολα θα επιτευχθεί.
Μια λύση θα είναι το άνοιγμα πιστωτικής γραμμής με την Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ ή το ΔΝΤ, εφόσον το δολάριo είναι το κατεξοχήν αποθεματικό νόμισμα, για παροχή ποσότητας δολαρίων τέτοιου μεγέθους που θα υποδηλώνεται η απόλυτη στήριξη της λίρας την ώρα που δέχεται κερδοσκοπικές επιθέσεις.
Φυσικά η άμεση ενίσχυση της εμπιστοσύνης δεν θα είναι χωρίς απτά αντικρίσματα.
Οι δεσμεύσεις αποκατάστασης της δημοσιονομικής τάξης και των ελλειμμάτων στο εξωτερικό ισοζύγιο θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένες αφού στο διεθνές οικονομικό στερέωμα όλα έχουν την τιμή τους και φυσικά το κόστος τους.
Σε ανάλογου είδους καταστάσεις όπως δείχνει και η περίπτωση της Τουρκίας οι αγορές δεν αρέσκονται σε πρόσκαιρες λύσεις αλλά δοκιμάζουν τις αντοχές του στοχοποιημένου νομίσματος και της προβληματικής οικονομίας.
Παρά την αύξηση των επιτοκίων στην γειτονική χώρα οι πιέσεις κατά τις λίρας συνεχίζονται αφού η πρόκληση Ερντογάν πρέπει να απαντηθεί από το πραγματικό επίπεδο ανεξαρτησίας της Κεντρικής Τράπεζας.
Στην ουσία δοκιμάζονται τα περιθώρια ελεύθερων ελιγμών της Κεντρικής Τράπεζας και τα επίπεδα παράκαμψης των πολιτικών πιέσεων από ένα καθεστώς που δεν φημίζεται για την δημοκρατικότητα του.
Η περαιτέρω άνοδος των επιτοκίων πρέπει να θεωρείται δεδομένη ενώ μετά τις εκλογές τα capital controls δεν θα είναι έκπληξη.
Καταληκτικά οι παρεμβάσεις όπως αυτές εκπορεύονται από την περίφημη συναίνεση της Ουάσιγκτον θα είναι μονόδρομος με τον Ερντογάν να αντιγράφει τον Τσίπρα και να μιλά για τις δικές του ψευδαισθήσεις.
Σαράντος Λέκκας
Οικονομολόγος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών