Συμφωνία με «λάιτ» μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους και διπλή δανειακή δόση - Νέα σενάρια αφήνουν εκτός του γαλλικό μοντέλο
Μεγαλύτερη δανειακή δόση και μικρότερη ελάφρυνση χρέους, είναι το σενάριο στο οποίο καταλήγουν οι ευρωπαϊκοί θεσμοί για τη σύνοδο της επόμενης Πέμπτης (21/6) που θα είναι μαραθώνια και συγκεντρώνει μεγάλες πιθανότητες για μία συνολική συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης και των δανειστών.
Παρά την συμμετοχή της γενικής διευθύντριας του ΔΝΤ C. Lagarde στη σύνοδο η ελληνική πλευρά θα πρέπει να κρατάει χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών ως προς τα μέτρα για το χρέος που θα εγκρίνει το Eurogroup τα οποία σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες θα κινούνται σε μία «λάιτ» εκδοχή ελάφρυνσης.
Το Βερολίνο και οι υπόλοιπες πρωτεύουσες του Βορρά φέρονται να έχουν καταλήξει ότι η Ελλάδα με το ΑΕΠ των 180 δισ. και τα υψηλά πλεονάσματα που παράγει (άνω του 3,5% του ΑΕΠ) δεν έχει ανάγκη από «βαθιές τομές» στο χρέος της μολονότι αυτό έχει εξακοντιστεί στα 343,7 δισ. ευρώ (κεντρικής διοίκησης) στο τέλος Μαρτίου του 2018.
Έτσι είναι πολύ πιθανό ακόμη και η γαλλική πρόταση που συνδέει την απομείωση του χρέους με τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας να μην ενσωματωθεί με το υπόλοιπο «πακέτο» των τριών εξής μέτρων:
1. Επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων ύψους 130,9 δις. ευρώ που έλαβε η Ελλάδα από το δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης του EFSF.
Η νέα παράταση για την αποπληρωμή αυτών των δανείων δεν θα ξεπερνά τα 5 χρόνια λόγω των ενστάσεων που θέτει η Γερμανία σε αντίθεση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που ήθελε μία 15ετία ή τουλάχιστον πάνω από 10ετία.
Τελικά «πέρασε» η πρόταση της Γερμανίας ενώ η συμβιβαστική λύση Τσακαλώτου για 7ετή επιμήκυνση αυτών των δανείων δεν κατάφερε να συμβιβάσει τις δύο πλευρές.
Κανονικά η αποπληρωμή των 130,8 δισ. ξεκινά το 2023, που είναι και η περίοδος χάρητος και ολοκληρώνεται το 2056.
2. Επαναγορά μέρους ή του συνολικού ποσού των ακριβών δανείων του ΔΝΤ (11,5 δισ. ευρώ) από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας με τα κεφάλαια που θα περισέψουν από το 3ο Πρόγραμμα και φθάνουν τα 27,4 δισ. ευρώ.
Αυτό θα εξαρτηθεί από το ύψος της τελευταίας δόσης που θα δοθεί με το κλείσιμο της 4ης αξιολόγησης.
Σχεδιάζεται η εκταμίευση ενός ποσού κοντά στα 20 δισ. ευρώ που θα χρησιμοποιηθεί για «μαξιλάρι» και θα καλύπτει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Αθήνας ως τις αρχές του 2020.
3. Επιστροφή των κερδών της ΕΚΤ και των κεντρικών τραπεζών που κατέχουν ελληνικά ομόλογα (4 δισ. ευρώ) (ANFAS).
Η εκταμίευση των 4 δισ. ευρώ δεν είναι εφάπαξ αλλά τμηματικά και μόνο εφόσον η Αθήνα υλοποιεί με συνέπεια τις μεταρρυθμίσεις.
Το θέμα είναι αν η προηγούμενη «τριάδα» μέτρων παρακινήσει το ΔΝΤ να συντάξει μία θετική έκθεση αξιολόγησης τον Ιούλιο ή μείνει στην λογική ότι πρόκειται για μία λύση που δεν το καθιστά «βιώσιμο» με αποτέλεσμα να μην απέχει από την περσινή έκθεση του άρθρου 4 που το χαρακτήριζε «εξαιρετικά μη βιώσιμο».
Μία τέτοια αναφορά θα ήταν ότι χειρότερο για την Ελλάδα που αφήνει το φθηνό κόστος δανεισμού από τον ESM και οδηγείται στην απόλυτη εξάρτηση από τις αγορές.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το ευρωπαϊκό σενάριο για διπλή δανειακή δόση με την ολοκλήρωση της 4ης αξιολόγησης που θα φθάνει τα 18,5 δισ. ευρώ συνολικά μαζί με το αρχικό ποσό διάθεσης των 12 δισ. (12 δισ. + 6,5 δισ.) και θα προστεθεί με τα υπόλοιπα κεφάλαια που υπάρχουν ήδη στο «μαξιλάρι».
Με αυτό τον τρόπο το Eurogroup θα επιβραβεύει την Αθήνα για τον πρόοδο που έχει κάνει στις μεταρρυθμίσεις και στα προαπαιτούμενα μέτρα της τελευταίας αξιολόγησης.
Το πιο σημαντικό από όλα είναι το μήνυμα που λαμβάνουν οι αγορές από αυτή την κίνηση…
Μάριος Χριστοδούλου
www.bankingnews.gr
Παρά την συμμετοχή της γενικής διευθύντριας του ΔΝΤ C. Lagarde στη σύνοδο η ελληνική πλευρά θα πρέπει να κρατάει χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών ως προς τα μέτρα για το χρέος που θα εγκρίνει το Eurogroup τα οποία σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες θα κινούνται σε μία «λάιτ» εκδοχή ελάφρυνσης.
Το Βερολίνο και οι υπόλοιπες πρωτεύουσες του Βορρά φέρονται να έχουν καταλήξει ότι η Ελλάδα με το ΑΕΠ των 180 δισ. και τα υψηλά πλεονάσματα που παράγει (άνω του 3,5% του ΑΕΠ) δεν έχει ανάγκη από «βαθιές τομές» στο χρέος της μολονότι αυτό έχει εξακοντιστεί στα 343,7 δισ. ευρώ (κεντρικής διοίκησης) στο τέλος Μαρτίου του 2018.
Έτσι είναι πολύ πιθανό ακόμη και η γαλλική πρόταση που συνδέει την απομείωση του χρέους με τον ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας να μην ενσωματωθεί με το υπόλοιπο «πακέτο» των τριών εξής μέτρων:
1. Επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων ύψους 130,9 δις. ευρώ που έλαβε η Ελλάδα από το δεύτερο πρόγραμμα διάσωσης του EFSF.
Η νέα παράταση για την αποπληρωμή αυτών των δανείων δεν θα ξεπερνά τα 5 χρόνια λόγω των ενστάσεων που θέτει η Γερμανία σε αντίθεση με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που ήθελε μία 15ετία ή τουλάχιστον πάνω από 10ετία.
Τελικά «πέρασε» η πρόταση της Γερμανίας ενώ η συμβιβαστική λύση Τσακαλώτου για 7ετή επιμήκυνση αυτών των δανείων δεν κατάφερε να συμβιβάσει τις δύο πλευρές.
Κανονικά η αποπληρωμή των 130,8 δισ. ξεκινά το 2023, που είναι και η περίοδος χάρητος και ολοκληρώνεται το 2056.
2. Επαναγορά μέρους ή του συνολικού ποσού των ακριβών δανείων του ΔΝΤ (11,5 δισ. ευρώ) από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας με τα κεφάλαια που θα περισέψουν από το 3ο Πρόγραμμα και φθάνουν τα 27,4 δισ. ευρώ.
Αυτό θα εξαρτηθεί από το ύψος της τελευταίας δόσης που θα δοθεί με το κλείσιμο της 4ης αξιολόγησης.
Σχεδιάζεται η εκταμίευση ενός ποσού κοντά στα 20 δισ. ευρώ που θα χρησιμοποιηθεί για «μαξιλάρι» και θα καλύπτει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της Αθήνας ως τις αρχές του 2020.
3. Επιστροφή των κερδών της ΕΚΤ και των κεντρικών τραπεζών που κατέχουν ελληνικά ομόλογα (4 δισ. ευρώ) (ANFAS).
Η εκταμίευση των 4 δισ. ευρώ δεν είναι εφάπαξ αλλά τμηματικά και μόνο εφόσον η Αθήνα υλοποιεί με συνέπεια τις μεταρρυθμίσεις.
Το θέμα είναι αν η προηγούμενη «τριάδα» μέτρων παρακινήσει το ΔΝΤ να συντάξει μία θετική έκθεση αξιολόγησης τον Ιούλιο ή μείνει στην λογική ότι πρόκειται για μία λύση που δεν το καθιστά «βιώσιμο» με αποτέλεσμα να μην απέχει από την περσινή έκθεση του άρθρου 4 που το χαρακτήριζε «εξαιρετικά μη βιώσιμο».
Μία τέτοια αναφορά θα ήταν ότι χειρότερο για την Ελλάδα που αφήνει το φθηνό κόστος δανεισμού από τον ESM και οδηγείται στην απόλυτη εξάρτηση από τις αγορές.
Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και το ευρωπαϊκό σενάριο για διπλή δανειακή δόση με την ολοκλήρωση της 4ης αξιολόγησης που θα φθάνει τα 18,5 δισ. ευρώ συνολικά μαζί με το αρχικό ποσό διάθεσης των 12 δισ. (12 δισ. + 6,5 δισ.) και θα προστεθεί με τα υπόλοιπα κεφάλαια που υπάρχουν ήδη στο «μαξιλάρι».
Με αυτό τον τρόπο το Eurogroup θα επιβραβεύει την Αθήνα για τον πρόοδο που έχει κάνει στις μεταρρυθμίσεις και στα προαπαιτούμενα μέτρα της τελευταίας αξιολόγησης.
Το πιο σημαντικό από όλα είναι το μήνυμα που λαμβάνουν οι αγορές από αυτή την κίνηση…
Μάριος Χριστοδούλου
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών