γράφει : Ελένη Μπότα
Τι ζητάνε; Να τους δοθεί η δεύτερη ευκαιρία για να επανακάμψουν.
Ορατός είναι ο κίνδυνος να μπουν λουκέτα σε μεγάλες επιχειρήσεις λόγω της καθυστέρησης της αναδιάρθρωσης των κόκκινων δανείων σε πολλές επιχειρηματικούς κλάδους, όπως η υφαντουργία, η χαλυβουργία κλπ.
Ειδικά στον κλάδο της χαλυβουργίας η αναζήτηση λύσης χρονολογείται από το 2016 καθώς τα δάνεια των μεγάλων χαλυβουργικών επιχειρήσεων της χώρας προσεγγίζουν το 1,2 δισ. ευρώ, ενώ οι σωρευτικές ζημιές τα χρόνια της κρίσης ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ.
Η εγχώρια ζήτηση από 2,5 εκατ. τόνους το 2007 έχει κατακρημνιστεί στους 300.000 τόνους λόγω της πτώσης της οικοδομής και της στασιμότητας των μεγάλων δημοσίων έργων.
Και η αλήθεια είναι ότι όχι μόνο δεν έχει βρεθεί λύση για την εξυγίανση του κλάδου, αλλά η Χαλυβουργική βγάζει για μια ακόμη φορά την 5η κατά σειρά σε διαθεσιμότητα το σύνολο των εργαζομένων της.
Ανάλογη είναι και η κατάσταση που επικρατεί στον κλάδο της ελληνικής υφαντουργίας, με την ΕΛΥΦ να βρίσκεται εδώ και τουλάχιστον μία τετραετία σε συζητήσεις με τις πιστώτριες τράπεζες για την αναδιάρθρωση του δανεισμού της.
Και σε υτή την περίπτωση όπως και σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις εταιρειών, το business plan έχει φτιαχτεί, η διαδικασία αναδιάθρωσης και η επανάκαμψη σε βιώσιμη πορεία έχει εκπονηθεί, εντούτοις το πράσινο ως από τις πιστώτριες τράπεζες δεν έχει ακόμη δοθεί.
Στο ακουστικό περιμένουν πολλές εταιρείες οι οποίες όπως μας λένε, κάθε μέρα που περνά χωρίς συμφωνία η χρηματοοικονομική τους κατάσταση επιβαρύνεται σημαντικά, ενώ πολλές από αυτές που απασχολούν δεκάδες εργαζόμενους, έχουν βρεθεί ένα βήμα πριν το λουκέτο.
Τι ζητάνε; Να τους δοθεί η δεύτερη ευκαιρία για να επανακάμψουν.
«Ακόμη και μέσα από το μνημόνιο που θα μας επιβληθεί για τα επόμενα 10 ή 20 χρόνια μετά τη συμφωνία με τις τράπεζες, είναι σίγουρο ότι θα καταφέρουμε να τα βγάλουμε πέρα», τονίζουν χαρακτηριστικά.
www.bankingnews.gr
Ειδικά στον κλάδο της χαλυβουργίας η αναζήτηση λύσης χρονολογείται από το 2016 καθώς τα δάνεια των μεγάλων χαλυβουργικών επιχειρήσεων της χώρας προσεγγίζουν το 1,2 δισ. ευρώ, ενώ οι σωρευτικές ζημιές τα χρόνια της κρίσης ξεπερνούν το 1 δισ. ευρώ.
Η εγχώρια ζήτηση από 2,5 εκατ. τόνους το 2007 έχει κατακρημνιστεί στους 300.000 τόνους λόγω της πτώσης της οικοδομής και της στασιμότητας των μεγάλων δημοσίων έργων.
Και η αλήθεια είναι ότι όχι μόνο δεν έχει βρεθεί λύση για την εξυγίανση του κλάδου, αλλά η Χαλυβουργική βγάζει για μια ακόμη φορά την 5η κατά σειρά σε διαθεσιμότητα το σύνολο των εργαζομένων της.
Ανάλογη είναι και η κατάσταση που επικρατεί στον κλάδο της ελληνικής υφαντουργίας, με την ΕΛΥΦ να βρίσκεται εδώ και τουλάχιστον μία τετραετία σε συζητήσεις με τις πιστώτριες τράπεζες για την αναδιάρθρωση του δανεισμού της.
Και σε υτή την περίπτωση όπως και σε δεκάδες άλλες περιπτώσεις εταιρειών, το business plan έχει φτιαχτεί, η διαδικασία αναδιάθρωσης και η επανάκαμψη σε βιώσιμη πορεία έχει εκπονηθεί, εντούτοις το πράσινο ως από τις πιστώτριες τράπεζες δεν έχει ακόμη δοθεί.
Στο ακουστικό περιμένουν πολλές εταιρείες οι οποίες όπως μας λένε, κάθε μέρα που περνά χωρίς συμφωνία η χρηματοοικονομική τους κατάσταση επιβαρύνεται σημαντικά, ενώ πολλές από αυτές που απασχολούν δεκάδες εργαζόμενους, έχουν βρεθεί ένα βήμα πριν το λουκέτο.
Τι ζητάνε; Να τους δοθεί η δεύτερη ευκαιρία για να επανακάμψουν.
«Ακόμη και μέσα από το μνημόνιο που θα μας επιβληθεί για τα επόμενα 10 ή 20 χρόνια μετά τη συμφωνία με τις τράπεζες, είναι σίγουρο ότι θα καταφέρουμε να τα βγάλουμε πέρα», τονίζουν χαρακτηριστικά.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών