Ο Δραγασάκης έθεσε θέμα βιωσιμότητας των τραπεζών στην Ελλάδα και έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τα προβληματικά ανοίγματα 92 δισεκ. ευρώ.
Ο Γιάννης Δραγασάκης ο αντιπρόεδρος της ελληνικής κυβέρνησης καμία φορά μιλάει ως τεχνοκράτης και ξεχνάς ότι έχει αριστερές καταβολές.
Όμως εσχάτως έθιξε ένα θέμα το οποίο έχουμε παρουσιάσει και αναλύσει σχεδόν άπειρες φορές.
Έθεσε θέμα βιωσιμότητας των τραπεζών στην Ελλάδα και έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τα προβληματικά ανοίγματα 92 δισεκ. ευρώ και οι επισημάνσεις του χρήζουν προσοχής.
Γιατί όμως ο Δραγασάκης έκανε αυτή την δήλωση;
Γιατί απλά βλέπει ότι οι τράπεζες δεν μπορούν να συμμετάσχουν στο success story του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί απλά βλέπει ότι οι τράπεζες είναι αδύναμες να συνεισφέρουν στην οικονομία
Γιατί απλά βλέπει ότι οι τράπεζες με τέτοιας κλίμακας παθογένειες δεν μπορούν να έχουν ενεργητικό ρόλο στην ανάκαμψη της χώρας
Γιατί απλά βλέπει ότι χωρίς τράπεζες το αριστερό story περί ανάκαμψης θα σέρνεται.
Γιατί απλά βλέπει – όπως αποκαλύφθηκε στο road show της Νέας Υόρκης του ελληνικού χρηματιστηρίου – ότι οι τράπεζες δεν είναι επενδύσιμες, δεν προσελκύουν νέα κεφάλαια.
Θα πούμε κάτι για το οποίο γνωρίζουμε ότι δεν θα είμαστε αρεστοί σε κανένα.
Το μεγαλύτερο λάθος είναι που οι τράπεζες πέρασαν τα stress tests του 2018.
Οι τράπεζες χρειάζονται κεφάλαια για να μπορέσουν να τιθασεύουν 92 δισεκ. προβληματικών δανείων, η ρευστότητα τους δεν επαρκεί για χρηματοδοτήσεις και τα υφιστάμενα κεφάλαια κατ΄ επίφαση επαρκούν όταν σε σύνολο tangible book 28 δισεκ. τα 21,2 δισεκ. είναι αναβαλλόμενος φόρος DTA.
Όμως ο Δραγασάκης πιθανόν να βλέπει και κάτι άλλο.
Ποιοι διοικούν τις τράπεζες;
Οι ελληνικές διοικήσεις ή τα ξένα διοικητικά συμβούλια;
Προφανώς τα ξένα διοικητικά συμβούλια, χάθηκε ο έλεγχος των τραπεζών με μηδενικό κόστος και χωρίς να γίνει αντιληπτό από την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα.
Με πρόσχημα την διαφάνεια και την εταιρική διακυβέρνηση χάθηκε ο έλεγχος.
Ο Δραγασάκης που είναι έμπειρος προφανώς και κατανοεί όλα αυτά και θέτει θέμα επιβίωσης.
Υποσημείωση μεγάλης έκτασης….
Το βασικό πολιτικό, τραπεζικό, επιχειρηματικό και οικονομικό ερώτημα είναι πότε οι ελληνικές τράπεζες θα στηρίξουν την εθνική οικονομία;
Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό θα πρέπει να ανατρέξουμε στο παρελθόν και να αξιολογήσουμε τις επιδόσεις των τραπεζών.
Με σχεδόν 8-10 χρόνια να διατηρείται ο ανοδικός κύκλος σε οικονομία τράπεζες και εάν δεχθούμε ότι το διάστημα 2000 με 2009 ήταν ο ανοδικός κύκλος…οπότε το 2019 τελειώνει ο καθοδικός κύκλος…εξάγονται ορισμένα συμπεράσματα.
Οι τράπεζες πέτυχαν την ιστορική τους κερδοφορία το 2007 κοντά στα 5,45 δισεκ.
Οι καταθέσεις έφθασαν στην κορύφωση τους στο τέλος του ανοδικού κύκλου απόρροια κυρίως της εισροής εφοπλιστικού κεφαλαίου σχεδόν 30 δισεκ. ενώ τα δάνεια έφθασαν στα 300 δισεκ. στα μέσα του 2009 επίσης στο τέλος του ανοδικού κύκλου.
Οπότε με βάση αυτή την παραδοχή μετά το 2025 θα μπορούμε να μιλάμε για πλήρως εξυγιασμένες, θωρακισμένες, υγιείς και αναπτυξιακές τράπεζες.
Όμως το ερώτημα μας είναι πότε οι τράπεζες θα μπορούν να στηρίξουν την εθνική οικονομία και όχι πότε θα βρεθούν στο ζενίθ της ανάκαμψης τους;
Χρειάζονται νέα κεφάλαια
Για να μπορέσουν οι τράπεζες να στηρίξουν την οικονομία χρειάζονται νέα κεφάλαια αφενός για να εξυγιάνουν γρήγορα τα προβληματικά τους δάνεια αφετέρου για να μπορέσουν να αναπτυχθούν.
Με βάση το stress tests έως το 2020 οι ισολογισμοί των τραπεζών ή θα συρρικνώνονται πιο οριακά ή θα σταθεροποιηθούν δεν αναπτύσσονται.
Τα νέα κεφάλαια μεταξύ 6-8 δισεκ. είναι απαραίτητα γιατί όταν ξεκινήσουν να διαμορφώνουν τους στόχους για την μείωση των NPEs των μην εξυπηρετουμένων ανοιγμάτων στα δάνεια για το διάστημα 2020 με 2022 θα βρεθούν οι τράπεζες αντιμέτωπες με τον πυρήνα του προβλήματος.
Οι τράπεζες έχουν 92 δισεκ. δάνεια και 53 δισεκ. προβλέψεις όσο καλύπτονται από τις προβλέψεις μπορούν να πουλάνε προβληματικά δάνεια αλλά τι γίνεται για τον πυρήνα των προβληματικών δανείων 42 δισεκ. ευρώ;
Εκεί οι πωλήσεις ή οι μειώσεις υποχρεωτικά θα πρέπει να είναι σε πολύ υψηλές τιμές ειδάλλως θα πουλούν με ζημίες οπότε θα δαπανούν κεφάλαια.
Για να μειωθούν τα προβληματικά ανοίγματα από 92 σε κάτω από 20 δισεκ. απαιτούνται τουλάχιστον 8 δισεκ. νέα κεφάλαια
Χρειάζονται ισχυρή ρευστότητα
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν 140,4 δισεκ. καταθέσεις συνολικές και 196,5 δισεκ. δάνεια δηλαδή το χάσμα ρευστότητας είναι 56 δισεκ.
Το ιδανικό θα ήταν τα δάνεια να καλύπτονται από αντίστοιχες καταθέσεις.
Αυτό δεν συμβαίνει αφενός γιατί η κοινωνία έχει υποστεί ιστορικό πλήγμα στην παραγωγή πλούτου αφετέρου γιατί οι πολίτες είναι ακόμη επιφυλακτικοί με τις τράπεζες.
Το έλλειμμα ρευστότητας αυτά τα 56 δισεκ. καλύπτονται από την ΕΚΤ, το ELA τον έκτακτο μηχανισμό παροχής ρευστότητας και από repos και ελάχιστα ομολογιακά και καλυμμένες ομολογίες.
Οι τράπεζες θα πρέπει να δουν τις συνολικές τους καταθέσεις από 140 δισεκ. στα 160 δισεκ. μια αύξηση 20 δισεκ. ώστε να φανεί ότι η κοινωνία εμπιστεύεται τις τράπεζες και το κυριότερο ότι παράγεται νέος πλούτος.
Οι αντίστοιχες καταθέσεις επιχειρήσεων και νοικοκυριών από 126 να ξεπεράσουν τα 145 δισεκ.
Οι τράπεζες μόνο όταν έχουν ρευστότητα με ίδια μέσα μπορούν να εξετάσουν σοβαρά να χορηγήσουν στοχευμένα δάνεια.
Οι επιχειρήσεις επιλέγουν τα ομολογιακά που απορροφούν ρευστότητα από τις τράπεζες.
Οι τράπεζες υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει μεγάλη επιχείρηση με σοβαρή πιστοληπτική ικανότητα που δεν έχει χρηματοδοτηθεί και ότι οι επιχειρήσουν που ζητούν δάνεια είναι λίγες.
Για να ενεργοποιηθεί η οικονομία θα πρέπει να δημιουργηθεί πάλι η ανάγκη του υγιούς δανεισμού.
Χρειάζονται μερίσματα στους μετόχους
Η αξία της διανομής μερίσματος δεν πρέπει να αποτιμάται με το ύψος του μερίσματος.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν να διανείμουν μέρισμα κοντά 10-11 χρόνια.
Εάν σε 3 χρόνια από σήμερα διανείμουν μέρισμα αυτό θα σημαίνει ότι
1)Είναι κερδοφόρες
2)Το ΤΧΣ και το ελληνικό δημόσιο θα έχουν πουλήσει και αποχωρήσει από τα μετοχικά κεφάλαια μέσω placement το ΤΧΣ θα έχει αποχωρήσει και νέοι επενδυτές θα έχουν αυξήσει τα ποσοστά τους στις τράπεζες.
Οι νέοι μέτοχοι θα πρέπει να είναι και οι μικρομέτοχοι παλιά κατείχαν το 35% του μετοχικού κεφαλαίου και όχι το 5% σήμερα.
3)Θα έχουν επιλύσει σε μεγάλο βαθμό τα προβληματικά τους δάνεια οπότε οι επόπτες δεν θα πιέζουν τις τράπεζες να αποθεματοποιούν τα κέρδη για να ενισχύσουν τα κεφάλαια.
4)Κέρδη σημαίνει ανάπτυξη, σημαίνει ότι οι ισολογισμοί των τραπεζών θα αρχίσουν να αποδίδουν και έννοιες απόδοση ενεργητικού ROΑ και απόδοση κεφαλαίου ROE θα έχουν αξία.
Οι τράπεζες χρηματιστηριακά θα εμφανίζουν λογικά P/E π.χ. 10 και θα εμφανίζουν τιμή προς λογιστική αξία όσο πιο κοντά προς το 1.
Όσα κεφάλαια έχει μια εταιρία τόση είναι και η χρηματιστηριακή της αξία.
Εάν συμβούν θα υπάρχει πραγματική ανάπτυξη στην οικονομία και οι τράπεζες θα συμμετέχουν ενεργά στην εθνική ανάπτυξη.
Μέχρι τότε, μέχρι να συμβούν αυτά υπομονή.
www.bankingnews.gr
Όμως εσχάτως έθιξε ένα θέμα το οποίο έχουμε παρουσιάσει και αναλύσει σχεδόν άπειρες φορές.
Έθεσε θέμα βιωσιμότητας των τραπεζών στην Ελλάδα και έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τα προβληματικά ανοίγματα 92 δισεκ. ευρώ και οι επισημάνσεις του χρήζουν προσοχής.
Γιατί όμως ο Δραγασάκης έκανε αυτή την δήλωση;
Γιατί απλά βλέπει ότι οι τράπεζες δεν μπορούν να συμμετάσχουν στο success story του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί απλά βλέπει ότι οι τράπεζες είναι αδύναμες να συνεισφέρουν στην οικονομία
Γιατί απλά βλέπει ότι οι τράπεζες με τέτοιας κλίμακας παθογένειες δεν μπορούν να έχουν ενεργητικό ρόλο στην ανάκαμψη της χώρας
Γιατί απλά βλέπει ότι χωρίς τράπεζες το αριστερό story περί ανάκαμψης θα σέρνεται.
Γιατί απλά βλέπει – όπως αποκαλύφθηκε στο road show της Νέας Υόρκης του ελληνικού χρηματιστηρίου – ότι οι τράπεζες δεν είναι επενδύσιμες, δεν προσελκύουν νέα κεφάλαια.
Θα πούμε κάτι για το οποίο γνωρίζουμε ότι δεν θα είμαστε αρεστοί σε κανένα.
Το μεγαλύτερο λάθος είναι που οι τράπεζες πέρασαν τα stress tests του 2018.
Οι τράπεζες χρειάζονται κεφάλαια για να μπορέσουν να τιθασεύουν 92 δισεκ. προβληματικών δανείων, η ρευστότητα τους δεν επαρκεί για χρηματοδοτήσεις και τα υφιστάμενα κεφάλαια κατ΄ επίφαση επαρκούν όταν σε σύνολο tangible book 28 δισεκ. τα 21,2 δισεκ. είναι αναβαλλόμενος φόρος DTA.
Όμως ο Δραγασάκης πιθανόν να βλέπει και κάτι άλλο.
Ποιοι διοικούν τις τράπεζες;
Οι ελληνικές διοικήσεις ή τα ξένα διοικητικά συμβούλια;
Προφανώς τα ξένα διοικητικά συμβούλια, χάθηκε ο έλεγχος των τραπεζών με μηδενικό κόστος και χωρίς να γίνει αντιληπτό από την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα.
Με πρόσχημα την διαφάνεια και την εταιρική διακυβέρνηση χάθηκε ο έλεγχος.
Ο Δραγασάκης που είναι έμπειρος προφανώς και κατανοεί όλα αυτά και θέτει θέμα επιβίωσης.
Υποσημείωση μεγάλης έκτασης….
Το βασικό πολιτικό, τραπεζικό, επιχειρηματικό και οικονομικό ερώτημα είναι πότε οι ελληνικές τράπεζες θα στηρίξουν την εθνική οικονομία;
Για να απαντηθεί το ερώτημα αυτό θα πρέπει να ανατρέξουμε στο παρελθόν και να αξιολογήσουμε τις επιδόσεις των τραπεζών.
Με σχεδόν 8-10 χρόνια να διατηρείται ο ανοδικός κύκλος σε οικονομία τράπεζες και εάν δεχθούμε ότι το διάστημα 2000 με 2009 ήταν ο ανοδικός κύκλος…οπότε το 2019 τελειώνει ο καθοδικός κύκλος…εξάγονται ορισμένα συμπεράσματα.
Οι τράπεζες πέτυχαν την ιστορική τους κερδοφορία το 2007 κοντά στα 5,45 δισεκ.
Οι καταθέσεις έφθασαν στην κορύφωση τους στο τέλος του ανοδικού κύκλου απόρροια κυρίως της εισροής εφοπλιστικού κεφαλαίου σχεδόν 30 δισεκ. ενώ τα δάνεια έφθασαν στα 300 δισεκ. στα μέσα του 2009 επίσης στο τέλος του ανοδικού κύκλου.
Οπότε με βάση αυτή την παραδοχή μετά το 2025 θα μπορούμε να μιλάμε για πλήρως εξυγιασμένες, θωρακισμένες, υγιείς και αναπτυξιακές τράπεζες.
Όμως το ερώτημα μας είναι πότε οι τράπεζες θα μπορούν να στηρίξουν την εθνική οικονομία και όχι πότε θα βρεθούν στο ζενίθ της ανάκαμψης τους;
Χρειάζονται νέα κεφάλαια
Για να μπορέσουν οι τράπεζες να στηρίξουν την οικονομία χρειάζονται νέα κεφάλαια αφενός για να εξυγιάνουν γρήγορα τα προβληματικά τους δάνεια αφετέρου για να μπορέσουν να αναπτυχθούν.
Με βάση το stress tests έως το 2020 οι ισολογισμοί των τραπεζών ή θα συρρικνώνονται πιο οριακά ή θα σταθεροποιηθούν δεν αναπτύσσονται.
Τα νέα κεφάλαια μεταξύ 6-8 δισεκ. είναι απαραίτητα γιατί όταν ξεκινήσουν να διαμορφώνουν τους στόχους για την μείωση των NPEs των μην εξυπηρετουμένων ανοιγμάτων στα δάνεια για το διάστημα 2020 με 2022 θα βρεθούν οι τράπεζες αντιμέτωπες με τον πυρήνα του προβλήματος.
Οι τράπεζες έχουν 92 δισεκ. δάνεια και 53 δισεκ. προβλέψεις όσο καλύπτονται από τις προβλέψεις μπορούν να πουλάνε προβληματικά δάνεια αλλά τι γίνεται για τον πυρήνα των προβληματικών δανείων 42 δισεκ. ευρώ;
Εκεί οι πωλήσεις ή οι μειώσεις υποχρεωτικά θα πρέπει να είναι σε πολύ υψηλές τιμές ειδάλλως θα πουλούν με ζημίες οπότε θα δαπανούν κεφάλαια.
Για να μειωθούν τα προβληματικά ανοίγματα από 92 σε κάτω από 20 δισεκ. απαιτούνται τουλάχιστον 8 δισεκ. νέα κεφάλαια
Χρειάζονται ισχυρή ρευστότητα
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν 140,4 δισεκ. καταθέσεις συνολικές και 196,5 δισεκ. δάνεια δηλαδή το χάσμα ρευστότητας είναι 56 δισεκ.
Το ιδανικό θα ήταν τα δάνεια να καλύπτονται από αντίστοιχες καταθέσεις.
Αυτό δεν συμβαίνει αφενός γιατί η κοινωνία έχει υποστεί ιστορικό πλήγμα στην παραγωγή πλούτου αφετέρου γιατί οι πολίτες είναι ακόμη επιφυλακτικοί με τις τράπεζες.
Το έλλειμμα ρευστότητας αυτά τα 56 δισεκ. καλύπτονται από την ΕΚΤ, το ELA τον έκτακτο μηχανισμό παροχής ρευστότητας και από repos και ελάχιστα ομολογιακά και καλυμμένες ομολογίες.
Οι τράπεζες θα πρέπει να δουν τις συνολικές τους καταθέσεις από 140 δισεκ. στα 160 δισεκ. μια αύξηση 20 δισεκ. ώστε να φανεί ότι η κοινωνία εμπιστεύεται τις τράπεζες και το κυριότερο ότι παράγεται νέος πλούτος.
Οι αντίστοιχες καταθέσεις επιχειρήσεων και νοικοκυριών από 126 να ξεπεράσουν τα 145 δισεκ.
Οι τράπεζες μόνο όταν έχουν ρευστότητα με ίδια μέσα μπορούν να εξετάσουν σοβαρά να χορηγήσουν στοχευμένα δάνεια.
Οι επιχειρήσεις επιλέγουν τα ομολογιακά που απορροφούν ρευστότητα από τις τράπεζες.
Οι τράπεζες υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει μεγάλη επιχείρηση με σοβαρή πιστοληπτική ικανότητα που δεν έχει χρηματοδοτηθεί και ότι οι επιχειρήσουν που ζητούν δάνεια είναι λίγες.
Για να ενεργοποιηθεί η οικονομία θα πρέπει να δημιουργηθεί πάλι η ανάγκη του υγιούς δανεισμού.
Χρειάζονται μερίσματα στους μετόχους
Η αξία της διανομής μερίσματος δεν πρέπει να αποτιμάται με το ύψος του μερίσματος.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν να διανείμουν μέρισμα κοντά 10-11 χρόνια.
Εάν σε 3 χρόνια από σήμερα διανείμουν μέρισμα αυτό θα σημαίνει ότι
1)Είναι κερδοφόρες
2)Το ΤΧΣ και το ελληνικό δημόσιο θα έχουν πουλήσει και αποχωρήσει από τα μετοχικά κεφάλαια μέσω placement το ΤΧΣ θα έχει αποχωρήσει και νέοι επενδυτές θα έχουν αυξήσει τα ποσοστά τους στις τράπεζες.
Οι νέοι μέτοχοι θα πρέπει να είναι και οι μικρομέτοχοι παλιά κατείχαν το 35% του μετοχικού κεφαλαίου και όχι το 5% σήμερα.
3)Θα έχουν επιλύσει σε μεγάλο βαθμό τα προβληματικά τους δάνεια οπότε οι επόπτες δεν θα πιέζουν τις τράπεζες να αποθεματοποιούν τα κέρδη για να ενισχύσουν τα κεφάλαια.
4)Κέρδη σημαίνει ανάπτυξη, σημαίνει ότι οι ισολογισμοί των τραπεζών θα αρχίσουν να αποδίδουν και έννοιες απόδοση ενεργητικού ROΑ και απόδοση κεφαλαίου ROE θα έχουν αξία.
Οι τράπεζες χρηματιστηριακά θα εμφανίζουν λογικά P/E π.χ. 10 και θα εμφανίζουν τιμή προς λογιστική αξία όσο πιο κοντά προς το 1.
Όσα κεφάλαια έχει μια εταιρία τόση είναι και η χρηματιστηριακή της αξία.
Εάν συμβούν θα υπάρχει πραγματική ανάπτυξη στην οικονομία και οι τράπεζες θα συμμετέχουν ενεργά στην εθνική ανάπτυξη.
Μέχρι τότε, μέχρι να συμβούν αυτά υπομονή.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών