Την ημέρα που η Ελλάδα έσωσε τη Γερμανία…

Ας κάνουμε μια υπόθεση εργασίας.
Ας πούμε ότι οι χώρες στον ευρωπαϊκό νότο ήταν αυτές που είχαν «σώσει» από τη χρεοκοπία τον ευρωπαϊκό βορρά.
Ας πούμε ότι το μπλογκ Ελλάδας – Ιταλίας – Ισπανίας ήταν οι μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρωζώνης.
Και ας πούμε ότι Γερμανία – Αυστρία – Ολλανδία ήταν οι «άτακτοι» της πειθαρχίας που ευαγγελίζεται η πρώτη τριάδα των «άριστων».
Μετά από τα πρώτα «χρυσά χρόνια» του ευρώ, με χαμηλά επιτόκια δανεισμού, απεριόριστη πρόσβαση στην πίστωση, ισχυρές επενδύσεις και συνεχή δημιουργία χρήματος, οι φίλοι και εταίροι Βόρειοι εμφανίζονταν ένα ωραίο πρωινό και μας έλεγαν ότι τελικά αυτά τα στοιχεία που εμφάνιζαν στους προϋπολογισμούς τους δεν ήταν αληθινά… τα είχαν «μαγειρέψει» για να δείχνουν ότι όλα τελικά λειτουργούν όπως πρέπει.
Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία παθαίνουν… σοκ!
Μετά από αρκετούς μήνες αντιλαμβάνονται ότι πρέπει να προστατεύσουν την Ευρωζώνη, αφού η κρίση του Βορρά έχει μετατραπεί σε κρίση εμπιστοσύνης έναντι του νομίσματός της.
Αρχίζουν και διαβουλεύονται, αλλά ένα μπλογκ που μέχρι εκείνη τη στιγμή περιοριζόταν σε γενικόλογους κανόνες και ρυθμίσεις, όπως το ψάρεμα της τσιπούρας και την καλλιέργεια του βαμβακιού, οι αποφάσεις που είχαν να κάνουν με τη δημιουργία νέων και ευέλικτων θεσμών έμοιαζαν με λύση του κύβου του Ρούμπικ.
Μετά από ενεργοποίηση μιας χαοτικής και σαφώς δυσκίνητης γραφειοκρατικής μηχανής, οι Ευρωπαίοι βρίσκουν λύσεις, χωρίς όμως αυτές να είναι απαλλαγμένες από την ελληνο-ισπανο-ιταλική οργή της γερμανο-αυστριακο-ολλανδικής κοροϊδίας.
Βέβαια, αυτό που οι νότιοι θέλουν περισσότερο είναι να προστατέψουν αφενός το νόμισμά τους και αφετέρου τις δικές τους επιχειρήσεις/τράπεζες από την έκθεση στον «άτακτο Βορρά», αλλά δεν μπορούν να δεχτούν ότι το πολλά υποσχόμενο ευρώ θα «πέθαινε» μετά από μόλις δύο δεκαετίες ζωής.
Έτσι είναι ιδιαιτέρως γενναιόδωροι με τους «άτακτους» της πειθαρχίας υπό έναν μεγάλο όρο: Να συμμαζέψουν την ασυδοσία και τα κακώς κείμενα των οικονομιών τους.
Μετά από αρκετά χρόνια, και άλλα τόσα σκαμπανεβάσματα στην εξέλιξη της κρίσης, Αυστρία και Ολλανδία είναι συνεπείς, εξέρχονται της κρίσης και «συντάσσονται» στον ενάρετο κύκλο του ευρωπαϊκού Νότου.
Άλλωστε, οι ενέργειες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία «πετάει χρήματα από το ελικόπτερο» τις βοηθούν να δώσουν ώθηση στις οικονομίες τους.
Ωστόσο, μία χώρα, η Γερμανία, παλινδρομεί και… πελαγοδρομεί…
Αντί να κάνει αυτό που πρέπει για να ανακάμψει η οικονομία της, υπόσχεται μεταρρυθμίσεις που δεν κάνει, «τσεκουρώνει» τους συνήθεις υπόπτους φορολογούμενους, χωρίς να κυνηγά τους διαφεύγοντες, κωλυσιεργεί στην αξιοποίηση της ίδιας της περιουσίας της και ζητά επίμονα να διαγράψουν τα χρέη της.
Μάλιστα, έχει αναλώσει σχεδόν μία δεκαετία με το να διαπραγματεύεται τα μέτρα που πρέπει να λάβει, αλλά ψηφίζει τα μισά από όσα υπόσχεται.
Οι κυβερνήσεις της κατηγορούν συνεχώς την Ελλάδα για τοκογλυφία, αν και το επιτόκιο που δανείζει ο Νότος τον Βορρά είναι πολύ χαμηλότερο από αυτό που θα έπαιρνε αν δανειζόταν από τις αγορές, ενώ οι εγγυήσεις που δίδονται για τα δάνεια είναι από τα χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων.
Μετά από τρία προγράμματα, η Γερμανία ζητά επίμονα διαγραφή χρέους, ώστε να βγει και πάλι στις αγορές και να δανειστεί πιο… ακριβά!
Η Ελλάδα βέβαια, έχοντας στο εσωτερικό της και μια εύθραυστη κυβερνητική πλειοψηφία, αλλά και γνωρίζοντας το παρελθόν των Γερμανών, δυσκολεύεται να δώσει την έγκρισή της για διαγραφή.
Γι’ αυτό και η κυβέρνησή της προκηρύσσει δημοψήφισμα με το ερώτημα: «Θέλετε να διαγράψουμε το 50% αυτών που μας χρωστάει η Γερμανία;»…
Τι θα απαντούσαν άραγε οι Έλληνες;

www.bankingnews.gr