Τελευταία Νέα
Αναλύσεις – Εκθέσεις

Brookings: Τα 4 μαθήματα δημοσιονομικής πολιτικής από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008

tags :
Brookings: Τα 4 μαθήματα δημοσιονομικής πολιτικής από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008
Στα μαθήματα δημοσιονομικής πολιτικής που προέκυψαν από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, εστιάζει το Brookings
Τα «τέσσερα μαθήματα δημοσιονομικής πολιτικής» που προέκυψαν από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, παραθέτει το ινστιτούτο Brookings, δέκα χρόνια μετά την κατάρρευση του συστήματος, η οποία προκάλεσε μία τεράστια απώλεια εμπιστοσύνης προς τους θεσμούς, παγκοσμίως.
Όπως αναφέρεται, ως απάντηση στην παγκόσμια οικονομική κρίση, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο εισήγαγαν μεγάλα πακέτα δημοσιονομικών κινήτρων.
«Σήμερα, η ευρέως διαδεδομένη άποψη είναι ότι τα κίνητρα ήταν κατάλληλα.
Ωστόσο, οι προσπάθειες ήταν ανεπαρκείς για την εξυγίανση των δημόσιων οικονομικών.
Τα δημοσιονομικά ελλείμματα συνεχίζονται, το χρέος έχει αυξηθεί και τα δημοσιονομικά αποθέματα έχουν εξαντληθεί.
Αυτή η εμπειρία μας έχει διδάσκει πολύτιμα μαθήματα.
Ορισμένα από αυτά είναι παλιά ξεχασμένα».

Μάθημα 1: Η αντικυκλική δημοσιονομική πολιτική μπορεί να αποτελέσει αποτελεσματικό εργαλείο σε κρίσεις

Ο αντίκτυπός του είναι συγκεκριμένος για κάθε χώρα και κατάσταση.
Μετά την κρίση, οι περισσότεροι οικονομολόγοι κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα δημοσιονομικά κίνητρα ήταν αποτελεσματικό και βοήθησαν στην υποστήριξη της εμπιστοσύνης.
Ο αντίκτυπος της δημοσιονομικής πολιτικής εξαρτάται από την οικονομία και το κράτος και είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικός με τα επιτόκια κοντά στο μηδέν.
Έχουμε τώρα ισχυρότερα στοιχεία για την αποτελεσματικότητα της δημοσιονομικής πολιτικής;
Η ανάγκη μέτρησης της αποτελεσματικότητας της δημοσιονομικής πολιτικής έχει αναβιώσει τις εργασίες για τους φορολογικούς πολλαπλασιαστές.
Τα στοιχεία για το μέγεθος και τη σημασία των πολλαπλασιαστών είναι μικτά, αλλά εξαρτώνται από την κατάσταση και είναι υψηλότερα σε ύφεση από ότι στην ανάπτυξη.

Μάθημα 2: Η δημοσιονομική πολιτική πρέπει να είναι αντικυκλική, τόσο στις καλές όσο και στις κακές εποχές

Τα χρέη που έχουν συσσωρευτεί κατά τη διάρκεια μιας κρίσης ,πρέπει να εξοφληθούν και τα αποθέματα να ξαναχτιστούν σε «ήρεμες εποχές».
Συχνά, οι πρωτοβουλίες δαπανών που ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια μιας κρίσης καθίστανται εδραιωμένες και, επομένως, η αποκαλούμενη «μεροληπτική έλλειψη» της δημοσιονομικής πολιτικής.

Μάθημα 3: Για να είναι αποτελεσματικά, τα δημοσιονομικά κίνητρα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλα, προσωρινά και στοχοθετημένα

Στις ΗΠΑ, το ερέθισμα ήταν μικρότερο από ό,τι πολλοί πίστευαν.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα κίνητρα ήταν ακόμη μικρότερα εξαιτίας ανησυχιών για την αντίδραση της αγοράς, και με δημοσιονομικούς κανόνες που περιορίζουν το μέγεθος της δημοσιονομικής αντίδρασης.
Η διατήρηση του «ανοίγματος» της δημοσιονομικής πολιτικής δεν παρέχει προσωρινή ώθηση στις δαπάνες, αλλάζει μόνιμα τη στάση της δημοσιονομικής πολιτικής.
Η μόνιμη επεκτατική δημοσιονομική πολιτική δεν λειτουργεί, δεν είναι βιώσιμη.
Είναι συχνά δύσκολο να εκτιμηθεί εκ των προτέρων εάν ένα σοκ είναι προσωρινό ή δομικό. Η προσπάθεια επιστροφής στην ισχυρότερη ανάπτυξη πριν από την κρίση, οδήγησε σε μεγαλύτερη δημοσιονομική επέκταση από ό,τι δικαιολογείται, αποσπώντας τις κυβερνήσεις από την εστίαση στις μεταρρυθμίσεις της παραγωγικότητας.

Μάθημα 4: Η δημοσιονομική πολιτική, από μόνη της, δεν μπορεί να διορθώσει διαρθρωτικά προβλήματα, ενώ ενδέχεται να τα επιδεινώσει

Τα βασικά αίτια της χρηματοπιστωτικής κρίσης ήταν οι δημοσιονομικές ανισορροπίες που προέκυψαν από τη ρύθμιση σε συνάρτηση με τις οικονομικές εξελίξεις, τον περιορισμένο ανταγωνισμό και τα άκαμπτα εκπαιδευτικά συστήματα.
Τα δημοσιονομικά κίνητρα αποτελούσαν ένα αποτελεσματικό εργαλείο για την αποτροπή μιας πιο έντονης συρρίκνωσης της οικονομικής δραστηριότητας.
Ωστόσο, το μη στοχευμένο και παρατεταμένο ερέθισμα, δεν βοήθησε ούτε την ανάκαμψη, ούτε την παραγωγικότητα.
Μια σύγκριση μεταξύ της εμπειρίας των ΗΠΑ και της ΕΕ κατά τη διάρκεια της κρίσης, συμβάλλει στην απεικόνιση μερικών εκ των «μαθημάτων».
Στις ΗΠΑ, το δημοσιονομικό κίνητρο κατά την περίοδο 2008-2010 ανήλθε στο 10% του ΑΕΠ, ενισχύοντας το δημοσιονομικό έλλειμμα σε 13,1% έως το 2009.
Στην ΕΕ, τα αντίστοιχα κίνητρα, περίπου 2% Το ΑΕΠ, διεύρυνε το έλλειμμα σε μόλις 5,6% το 2009.
Οι ΗΠΑ μείωσαν τα κίνητρα με βραδύτερο ρυθμό από ό,τι η Ευρωζώνη, δημιουργώντας δημοσιονομικές αδυναμίες.

global government deficits

«Ας ελπίσουμε ότι τα μαθήματα θα ληφθούν σοβαρά υπόψη, ώστε ο κόσμος να είναι πιο προετοιμασμένος για την επόμενη κρίση, η οποία μπορεί να μην είναι πολύ μακριά»...

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης