Τελευταία Νέα
Αναλύσεις – Εκθέσεις

Gefira: Ανίκανη η ΕΕ να υπερασπιστεί τα σύνορα σε Ελλάδα, Κύπρο, Ουκρανία, χωρίς τις ΗΠΑ

tags :
Gefira: Ανίκανη η ΕΕ να υπερασπιστεί τα σύνορα σε Ελλάδα, Κύπρο, Ουκρανία, χωρίς τις ΗΠΑ
Το Σύμφωνο του ΝΑΤΟ, που παρακάμπτεται από δύο, μέλη χάνει τη σημασία του και τα διαφορετικά συμφέροντα των χωρών του εμβαθύνουν τις υφιστάμενες διαιρέσεις.
Οι ευρωπαίοι ηγέτες δεν είναι μόνο ανίκανοι να αντισταθμίσουν τη δημογραφική κρίση στην Ηπειρωτική Ευρώπη, αλλά και να χάσουν έδαφος από την άποψη της άμυνας.
Ο σκεπτικισμός και η επιφύλαξη του Προέδρου Trump για τις στρατιωτικές ιδέες των ευρωπαίων γραφειοκρατών, οι ολοένα και πιο επιθετικές ενέργειες της Άγκυρας προς την Κύπρο και την Ελλάδα και η προσέγγιση μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας τονίζουν την αδυναμία του ΝΑΤΟ παραμονές της συνόδου κορυφής στις Βρυξέλλες.
Αυτό αναφέρει σε νέα ανάλυσή του το think tank Gefira, εκτιμώντας ότι η Ευρώπη δεν έχει καμία πιθανότητα εάν αναγκαστεί να αντιμετωπίσει συγκρούσεις στα τρία μέτωπα.
Δύο από αυτά έχουν συμβατικό χαρακτήρα: στην ανατολική πλευρά, όπου υπάρχουν συνεχείς εντάσεις με τη Ρωσία και στα Βαλκάνια κοντά στα σύνορα με την Τουρκία.
Το τρίτο αφορά την περιοχή της Μεσογείου, όπου νέοι και ισχυροί άνδρες από την Αφρική και την Κεντρική Ασία διασχίζουν τα ευρωπαϊκά σύνορα με την υποστήριξη αρκετών ανθρώπων από την καρδιά της ηπείρου.
Οι Ευρωπαίοι συμμετέχουν επίσης στρατιωτικά στο Αφγανιστάν και στη Συρία, αλλά και στην αυξανόμενη σύγκρουση στο Μάλι.
Ενώ η Ευρώπη χάνει τους συμμάχους της, η Ρωσία και η Τουρκία αναζητούν εναλλακτικές κατευθύνσεις συνεργασίας.
Η Τουρκία έχει πάψει να είναι αξιόπιστο μέλος του ΝΑΤΟ και υπάρχουν αυξανόμενοι φόβοι για την μη εμπλοκή των ΗΠΑ στις ευρωπαϊκές συγκρούσεις.
Η ομάδα Gefira συγκρίνει τις δυνατότητες της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις αμερικανικές και τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, με εκείνες της Μόσχας και της Άγκυρας.
Το συμπέρασμα είναι σαφές: το ευρωπαϊκό δυναμικό είναι πολύ αδύναμο για να αντιμετωπίσει οποιαδήποτε διαμάχη σχετικά με τα ανατολικά και νοτιοανατολικά σύνορα του ΝΑΤΟ.
 
Η σύγκριση δείχνει ότι οι ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ ξοδεύουν πάνω από τέσσερις φορές σε όπλα από το Κρεμλίνο και την Άγκυρα.
Παρά το γεγονός ότι το μέγεθος των ευρωπαϊκών στρατευμάτων της Συμμαχίας ξεπερνά τους 350.000 ανθρώπους, το πλεονέκτημα των ρωσικών και τουρκικών δυνάμεων εδάφους και αέρος είναι αξιοσημείωτο.
Το ναυτικό του ΝΑΤΟ φαίνεται να είναι ισχυρότερο, όπως αποδεικνύεται από την αναλογία των εννέα αεροσκαφών έναντι ενός ρωσικού, αλλά η Ρωσία έχει τρεις φορές περισσότερα πυρηνικά υποβρύχια.
Ένα σημαντικό στοιχείο είναι ο πυρηνικός εξοπλισμός: συνολικά, οι ευρωπαϊκές χώρες του ΝΑΤΟ διαθέτουν μόνο 515 πυρηνικές κεφαλές, ενώ η Ρωσία έχει 7.000.
Ένα επιπλέον εμπόδιο για το ευρωπαϊκό τμήμα της Συμμαχίας είναι ότι τα στρατεύματά τους δεν έχουν ομοιόμορφη εντολή.
Οι ενέργειες της Ιταλίας, της Πολωνίας και της Ουγγαρίας, καθώς και τα ζητήματα της κρίσης και της μετανάστευσης δείχνουν ότι το Βερολίνο δεν είναι σε θέση να οδηγήσει την Ευρώπη ενάντια σε εξωτερικές απειλές.
Η Γαλλία προσπαθεί επίσης να αναλάβει τον έλεγχο των ευρωπαϊκών στρατευμάτων, αλλά αυτό έχει οδηγήσει στην καταστροφή της Λιβύης, ενώ οι στρατιωτικές περιπέτειες στο Μάλι είναι καταδικασμένες σε καταστροφή.
Η έλλειψη διαδικασιών διοίκησης χωρίς τη συμμετοχή της Ουάσινγκτον είναι ένα πρόβλημα.
Η εφοδιαστική είναι άλλη ιστορία.
Αν και υπάρχουν σχέδια για τη μεταφορά των δυνάμεων της Συμμαχίας στην ανατολική πλευρά, η απόσταση είναι πολύ μεγάλη ώστε να ανταποκρίνεται σε μια απροσδόκητη επίθεση.
Ωστόσο, δεδομένου του αυξανόμενου κινδύνου συγκρούσεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, οι χώρες του ΝΑΤΟ θα πρέπει να επανεξετάσουν οργανωτικά ζητήματα που θα επιτρέψουν στους στρατούς τους να κινούνται πιο αποτελεσματικά όχι μόνο προς τα ανατολικά, αλλά και προς τα νότια της Ευρώπης.
Αντί να επικεντρωθεί σε αποτρεπτικά μέτρα, η Ευρώπη πρέπει να καθορίσει τις κατάλληλες διαδικασίες υλικοτεχνικής υποστήριξης που αποτελούν τη βάση για μια ομαλή αντίδραση σε μια επίθεση εναντίον ενός από τα μέλη της Συμμαχίας.
Αν και τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ είναι πιο πολυάριθμα από τα ρωσικά και τα τουρκικά, αν το άρθρο 5 τεθεί σε ισχύ, καμία χώρα δεν θα θυσιάσει όλες τις ένοπλες δυνάμεις της.
Η Συνθήκη δίνει την ελευθερία στα μέλη να επιλέγουν τα μέσα και τις μεθόδους στρατιωτικής άμυνας ενός μέλους του ΝΑΤΟ.
Ακόμα κι αν κάθε κράτος διαθέτει 10-20% των στρατιωτών και του στρατιωτικού εξοπλισμού του (που θεωρείται όριο ούτως ή άλλως), δεν θα μπορέσει να αντιταχθεί στα ρωσικά ή τα τουρκικά στρατεύματα.
Με βάση την παγκόσμια κατάταξη, στον παρακάτω πίνακα η Gefira συγκέντρωσε τα δεδομένα σχετικά με τον αριθμό του στρατιωτικού προσωπικού και τα είδη εξοπλισμού για τρία είδη ενόπλων δυνάμεων καθώς και τις δαπάνες του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας για τον προϋπολογισμό.
Οι αριθμοί είναι διαφορετικοί, αλλά και τα τεχνολογικά ζητήματα είναι σημαντικά, δηλαδή η ικανότητα του κράτους να εκσυγχρονίσει τον στρατιωτικό του εξοπλισμό.
Τα τουρκικά και τα ρωσικά όπλα ελέγχονται τακτικά στις επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή, γεγονός που καθιστά δυνατή τη βελτίωση τους.
Οι περισσότεροι ευρωπαϊκοί στρατοί χρησιμοποιούν τον εξοπλισμό τους μόνο στο έδαφος και κατά τους ελιγμούς.



Πρώτα σύνορα: ΗΠΑ και Ευρώπη

Οι διπλωμάτες το παραδέχονται ανοιχτά: οι διατλαντικές σχέσεις επιδεινώνονται εδώ και χρόνια.
Η Ουάσινγκτον είναι λιγότερο πρόθυμη να χρηματοδοτήσει την ευρωπαϊκή άμυνα, κάτι που δεν ευνοεί τους ευρωπαίους υπεύθυνους για τη λήψη αποφάσεων που έχουν εξοικειωθεί με τη χορηγία των Ηνωμένων Πολιτειών σε τέτοιο βαθμό ώστε πολλές χώρες να μην αυξάνουν τις αμυντικές δαπάνες για να φθάσουν το συμφωνημένο 2% έως το 2024.
Η Ουάσιγκτον δαπανά 647 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για την άμυνα, ενώ οι στρατιωτικές δαπάνες άλλων κρατών του ΝΑΤΟ ανέρχονται σε 268 δισεκατομμύρια δολάρια.
Την ίδια ώρα, ο αμερικανός πρόεδρος δήλωσε ότι "είναι άρρωστος και κουρασμένος" από τη χρηματοδότηση της ευρωπαϊκής άμυνας.
Από την άλλη πλευρά, οι ευρωπαίοι ηγέτες δηλώνουν ότι αυτό το νέο αμερικανικό δόγμα «δεν έχει φίλους αλλά εχθρούς».
Η απόρριψη των διατάξεων των Ηνωμένων Πολιτειών για τη διάσκεψη για την κλιματική αλλαγή καθώς και η απόσυρση της Ουάσινγκτον από την πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, η επιβολή κυρώσεων στην Τεχεράνη, είναι η οσμή της διαμάχης που προκάλεσε αύξηση των τιμών του πετρελαίου χτυπώντας τους εισαγωγείς αυτής της πρώτης ύλης, συμπεριλαμβανομένης της Ευρώπης.
Ο εμπορικός πόλεμος που διεξάγεται μεταξύ της ΕΕ και των Ηνωμένων Πολιτειών επηρεάζει αρνητικά τις διατλαντικές σχέσεις, όπως καταδεικνύει η πρόσφατη διάσκεψη κορυφής της G7.
Επιπλέον, η Ουάσιγκτον είναι επιφυλακτική όσον αφορά τα ευρωπαϊκά αμυντικά σχέδια που σχετίζονται με τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Παρέμβασης, δηλώνοντας ότι υπονομεύουν τις σημερινές μορφές συνεργασίας.
Η αυξανόμενη ένταση μεταξύ Ευρώπης και Ηνωμένων Πολιτειών μπορεί να ισχυροποιηθεί στη σύνοδο του Ιουλίου στο ΝΑΤΟ, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου να επιδείξουν την αδυναμία των ευρωπαίων συμμάχων, μπορεί να αποφασίσουν να περιορίσουν τη στρατιωτική τους παρουσία στην Παλιά Ηπειρωτική Ευρώπη.
Είναι σημαντικό ακόμη ότι λίγες μέρες μετά τη συνάντηση των ηγετών της Συμμαχίας θα πραγματοποιηθεί στο Ελσίνκι μια συνάντηση μεταξύ του Προέδρου Putin και του Προέδρου Trump.
Αξίζει επίσης να προστεθεί ότι ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Petro Poroshenko (Ουκρανία δεν είναι μέλος του ΝΑΤΟ) θα συμμετάσχει στη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες τον Ιούλιο.
Η αύξηση της επιρροής της Συμμαχίας στην Ανατολή μπορεί να προκαλέσει την αποφασιστική αντίδραση της Μόσχας.

Το δεύτερο σύνορο: ΝΑΤΟ και Τουρκία

Η Ευρώπη δείχνει ανοιχτά τη Ρωσία ως εχθρό που θα μπορούσε να εντείνει τις επιχειρήσεις στην ανατολική Ουκρανία ή να ανοίξει ένα νέο μέτωπο στη Βαλτική ή την Υπερδνειστερία.
Ωστόσο, ενώ ο πόλεμος με τη Ρωσία είναι μάλλον λιγότερο πιθανός, ο δεύτερος - πιο ρεαλιστικός - τόπος σύγκρουσης είναι τα Βαλκάνια και η Μικρά Ασία.
Η Άγκυρα εγείρει εδαφικές αξιώσεις κατά της Λευκωσίας και της Αθήνας.
Παραδείγματος χάρη, η παραβίαση του ελληνικού εναέριου χώρου από τους Τούρκους ή ακόμα και ο τουρκικός αποκλεισμός των ευρωπαϊκών πλοίων που διερευνούν πεδία φυσικού αερίου στις οικονομικές ζώνες της Κύπρου.
Είναι εμφανές ότι η Τουρκία και τα άλλα μέλη του ΝΑΤΟ έχουν διαφορετικά συμφέροντα.
Ένα παράδειγμα αυτού είναι το "Olive Branch" που ξεκίνησε στις αρχές του τρέχοντος έτους έναντι των στρατιωτικών μονάδων Προστασίας του Ανθρώπου (YPG), η οποία είναι η μεγαλύτερη κουρδική πολιτοφυλακή στη Συρία.
Αυτό προκαλεί περιθωριοποίηση της Άγκυρας από το ΝΑΤΟ.
Στην παρούσα κατάσταση, η Τουρκία δεν είναι πραγματικό μέλος της Συμμαχίας.
Η νίκη του Erdogan και η ενίσχυση της θέσης του στο πλαίσιο του προεδρικού συστήματος θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερη δραστηριότητα της Τουρκίας και η αντιπαράθεση μεταξύ Ευρώπης και Άγκυρας, είτε αφορά την Κύπρο είτε τα ελληνικά νησιά στο Αιγαίο Πέλαγος, είναι πολύ πιθανή.
Την ίδια ώρα, η Ευρώπη απομακρύνεται από τους στρατιωτικούς της συμμάχους.
Η Αυστραλία, ο Καναδάς ή η Ιαπωνία, δυνητικοί εταίροι της Παλαιάς Ηπείρου, δεν βλέπουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη συμμετοχή των στρατευμάτων τους σε πιθανές διαφορές στον τομέα αυτό.
Ενώ οι ευρωπαίοι πολιτικοί χάνουν τους συμμάχους τους, η Μόσχα και η Άγκυρα προσπαθούν να δημιουργήσουν διμερείς και πολυμερείς μορφές στρατιωτικής συνεργασίας.
Η παλαιά ήπειρος δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την κλιμάκωση των προαναφερθέντων συγκρούσεων, χωρίς την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών και της Τουρκίας.
Το Σύμφωνο του ΝΑΤΟ, που παρακάμπτεται από δύο, μέλη χάνει τη σημασία του και τα διαφορετικά συμφέροντα των χωρών του εμβαθύνουν τις υφιστάμενες διαιρέσεις.
Λαμβάνοντας υπόψη τον παραπάνω κατάλογο των υποθετικών γεγονότων, πρέπει να σημειωθεί ότι η Συμμαχία, αντίθετα με τη γνώμη πολλών αναλυτών και των κυριοτέρων μέσων, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως μόνιμη στρατιωτική ρύθμιση, καταλήγει η Gefira.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης