Το άγριο παρασκήνιο με το Σκοπιανό, τα ελληνοαλβανικά σύνορα, το ρόλο του Πόυτιν στα Βαλκάνια, τους σχεδιασμούς του Ερντογάν και την κινητοποίηση της ελληνικής ομογένειας στην Αμερική
Τρία μέτωπα έχει ανοίξει η κυβέρνηση Τσίπρα, ένα επιχειρεί να κλείσει, όλα όμως έχουν την κοινή τους συνισταμένη η οποία μάλιστα μπορεί να επηρεάσει και τις εσωτερικές εξελίξεις. Όπως είχε δηλώσει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς όταν είχε βρεθεί στη Μόσχα, δεν θα έφευγε για διακοπές εάν δεν έκλεινε μετά το Σκοπιανό και το αλβανικό.
Περίπου ένα μήνα μετά, έχει υπογράψει τη συμφωνία των Πρεσπών, βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις με την αλβανική ηγεσία, απελαύνει Ρώσους διπλωμάτες, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει τα τελευταία σαρανταπέντε χρόνια ενώ προσπαθεί για ανακωχή με την Τουρκία την ώρα που η Άγκυρα πιέζει για την έκδοση των «8» Τούρκων αξιωματικών για τους οποίους ο πρόεδρος Ερντογάν ισχυρίζεται ότι του τους είχε τάξει ο Αλέξης Τσίπρας σε συνάντηση που είχαν προ μηνών στην Κίνα. Πως συνδέονται όλα αυτά μεταξύ τους;
Ήταν Μάρτιος του 2016, όταν υπήρχε η πρώτη διαρροή από κύκλους της ομογένειας ότι επίκειται αλλαγή της στάσης των Ηνωμένων Πολιτειών στο Σκοπιανό.
Όπως είναι γνωστό οι ΗΠΑ είναι μια από τις 142 χώρες που έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Εις γνώσιν των ομογενειακών παραγόντων της Νέας Υόρκης, υπήρξε η ενημέρωση ότι η Ουάσιγκτον σκοπεύει να αλλάξει στάση απέναντι στο γειτονικό μας κράτος διότι αυτό εξυπηρετούσε τις γεωστρατηγικές της επιδιώξεις στα Βαλκάνια. Ποιες ήταν όμως αυτές;
Η προσπάθεια διείσδυσης του ρωσικού παράγοντα με μοχλό το πρόβλημα των Σκοπίων και κατά δεύτερον, η στρατηγική Ερντογάν να δημιουργήσει ένα μουσουλμανικό τόξο στα Δυτικά Βαλκάνια με αιχμή τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς των Σκοπίων, της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης, του Κοσσυφοπεδίου και της Αλβανίας.
Εκείνη την περίοδο υπήρξε μια ψυχρότητα στις σχέσεις των δύο υπερδυνάμεων που παρέπεμπε στον ψυχρό πόλεμο αλλά και μια όξυνση στις σχέσεις της κυβέρνησης Ομπάμα και του Σουλτάνου.
Οι ομογενείς έσπευσαν να αξιοποιήσουν τη νέα κατάσταση ξεκινώντας μια παγκόσμια καμπάνια με υπογραφές του απανταχού ελληνισμού με σκοπό να επιδοθεί στον τότε πρόεδρο Ομπάμα.
Του ζητούσαν να επανεξετάσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες τη στάση τους απέναντι στα Σκόπια υιοθετώντας την αρχική προεκλογική δέσμευση Ομπάμα κατά της ονομασίας «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Το σημείο κλειδί ήταν ότι αίφνης, την πρωτοβουλία αυτή, έσπευσε να υιοθετήσει, να προβάλει και να χρηματοδοτήσει ο φερόμενος ως στενός συνεργάτης του προέδρου Πούτιν, ο Ιβάν Σαββίδης.
Σύμφωνα πάντα με πληροφορίες από ομογενειακούς κύκλους υπήρξε ξάφνιασμα στην Ουάσιγκτον. Παρά ταύτα, η απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών να αλλάξουν την στρατηγική τους απέναντι στα Σκόπια ήταν χωρίς επιστροφή.
Ωστόσο, ο Ιβάν Σαββίδης εμφανίστηκε ξαφνικά να ενδιαφέρεται και για τις ελληνικές εσωτερικές εξελίξεις βάζοντας στόχο την αγορά διαφόρων βιομηχανικών μονάδων της ελληνικής Μακεδονίας, του ΠΑΟΚ αλλά και την αγορά ελληνικού καναλιού.
Παρότι το παρασκήνιο δεν έχει γίνει ευκρινώς γνωστό, πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας ανέφεραν ότι υπήρξε συσπείρωση των παραδοσιακών καναλαρχών και οικονομικών κολοσών αλλά και ποδοσφαιρικών παραγόντων απέναντι στο νεοαφιχθέντα Ρωσοπόντιο επιχειρηματία.
Μάλιστα, κάποιες πληροφορίες που δεν διαψεύστηκαν, έκαναν λόγο για παρέμβαση των συγκεκριμένων επιχειρηματιών προς την Ουάσιγκτον να βάλει φρένο στη δραστηριότητα του κ. Σαββίδη. Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί πόσο αποτελεσματική ήταν η συσπείρωση όλων αυτών των ετερόκλητων επιχειρηματικών και όχι μόνο δυνάμεων κατά του κ. Σαβίδη, ωστόσο η ιστορία έγραψε ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε το διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες και ο κ. Σαββίδης βρέθηκε κατηγορούμενος ως «λαγός» του Αλέξη Τσίπρα.
Διάφορα ρεπορτάζ έκαναν λόγο ότι ο κ. Σαββίδης λειτουργούσε ως άνθρωπος τον οποίο στήριζε ο υπουργός Άμυνας και πρόεδρος των ΑΝΕΛ Πάνος Καμμένος με το σημείο που τους συνδέει να είναι τα εθνικά θέματα.
Ωστόσο, λίγους μήνες μετά και συγκεκριμένα το Μάρτιο του 2017, ο κ. Σαββίδης εμφανίζεται ως τελετάρχης στην παρέλαση της ελληνικής ομογένειας για την 25η Μαρτίου στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης και παρίσταται μάλιστα και στη σχετική τελετή του Αμερικανού προέδρου στο Λευκό Οίκο.
Όπως εξηγούν παράγοντες ομογένειας, για να γίνει κάποιος τελετάρχης στην ελληνική παρέλαση πρέπει να έχει διασφαλίσει την έγκριση των αμερικανικών υπηρεσιών.
Πως κατάφερε να αντιστρέψει αυτό το κλίμα ο κ. Σαββίδης;
Διευκολύνθηκε από το βραχύβιο φλέρτ Τραμπ - Πούτιν ή κατάφερε να κλείσει τα μέτωπά του στην Ελλάδα με τους επιχειρηματικούς ανταγωνιστές του;
Ουδείς μπορεί να μιλήσει με σιγουριά.
Αυτό που γνωρίζουμε πάντως είναι τα γεγονότα που ακολούθησαν. Γκρεμίζεται το καθεστώς Γκρούεφσκι στα Σκόπια, αναλαμβάνει η κυβέρνηση Ζάεφ και ο κ. Σαββίδης καταφέρνει να κερδίσει τηλεοπτική άδεια στο νέο διαγωνισμό.
Μεσολαβεί και η συμφωνία Καμμένου - Ουάσιγκτον την οποία καπελώνουν με την ομπρέλα τους οι κ. Τσίπρας και Τραμπ σε συνάντηση που είχαν στο Λευκό Οίκο για ενισχυμένο ρόλο της στρατιωτικής βάσης της Σούδας στην Κρήτη με μεταφορά ακόμη και επιχειρησιακών δυνατοτήτων από τη βάση Ιντσιρλίκ της Τουρκίας.
Ταυτόχρονα, οι Αλβανοί των Σκοπίων εξελίσσονται σε ρυθμιστές στην πορεία της χώρας τους για ένταξη στους ευρωατλαντικούς θεσμούς.
Η Τουρκία ξαφνικά χάνει το ρόλο που είχε στην περιοχή κι ο Ερντογάν κινδύνεψε να χάσει την εξουσία του είτε με το πραξικόπημα είτε με την κάλπη και για πρώτη φορά ανοίγει τόσο έντονα το Κουρδικό.
Και φτάνουμε στη συμφωνία των Πρεσπών η οποία ενισχύει την κυριαρχία της πΓΔΜ, όπως υποστηρίζουν διπλωματικοί αναλυτές, και φαίνεται να βάζει πάγο στους σχεδιασμούς του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού για τη δημιουργία της μεγάλης Αλβανίας.
Εν τω μεταξύ, ξεκινούν με πλήρη μυστικότητα στην αρχή, συζητήσεις Αθήνας - Τιράνων σχετικά με τα ελληνοαλβανικά ζητήματα. Σε αυτό το κλίμα εντελώς αιφνιδιαστικά δημιουργούνται τρεις ανατροπές.
1) Ο Ιβάν Σαββίδης κατηγορείται, εμέσως αλλά με τρόπο που όλοι καταλάβαιναν ποιον εννοούσε το επιθετικό non paper που εκδόθηκε από το Μαξίμου, ότι βρίσκεται πίσω από προσπάθεια εξαγοράς κυβερνητικών βουλευτών.
2) Ο εντοπισμός και η απέλαση δύο Ρώσων διπλωματών για κατασκοπεία
3) Ο εκ των κορυφαίων επιτρόπων της ΕΕ, Γιοχάνες Χαν, ο οποίος είναι μάλιστα ο αρμόδιος για τη διεύρυνση της ΕΕ, δηλώνει ότι Αθλήνα και Τίρανα συζητούν ακόμη και αναδιάρθρωση των μεταξύ τους συνόρων. Σημειώνεται ότι λίγο καιρό πριν ο κ. Χαν επέμενε με πλήρη βεβαιότητα ότι θα υπογραφεί συμφωνία της Αθήνας με τα Σκόπια και επιβεβαιώθηκε λίγες εβδομάδες μετά.
Τι θα βγει απ’ όλο αυτό;
Προφανώς κάλπες, επισημαίνουν παράγοντες που γνωρίζουν καλά τα ευρωπαϊκά, ίσως και μέχρι το τέλος του 2018 με τον Αλέξη Τσίπρα να δέχεται τη μεγάλη στήριξη τόσο από Ουάσιγκτον όσο και από Βερολίνο και Βρυξέλλες.
Θα είναι αρκετή αυτή η στήριξη των ισχυρών δυνάμεων του πλανήτη για να αντισταθμιστούν οι απώλειες του Έλληνα πρωθυπουργού στη δημοφιλία του;
Αυτό μένει να αποδειχθεί.
Η κυβέρνηση πάντως έχει να επικαλείται ότι κλείνει μέτωπα δεκαετιών, υπόσχεται ότι θα επικεντρωθεί πλέον στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας κατά τη μεταμνημονιακή περίοδο κι ότι η χώρα μας θα εμποδίσει τους σχεδιασμούς Ερντογάν για μουσουλμανικό τόξο στα Δυτικά Βαλκάνια αλλά και θα στρέψει εν τη γεννέση τους τις ορέξεις εθνικιστών των Τιράνων για μια μεγάλη Αλβανία που θα περιλαμβάνει την πΓΔΜ, το Κοσσυφοπέδιο, αλβανικούς θύλακες της Σερβίας και του Μαυροβουνιου αλλά και την ελληνική νότια ήπειρο και την Κέρκυρα.
Και όλα αυτά προκαλούν μεγάλες εντυπώσεις καθώς είναι πολλοί εκείνοι που εκπλήσονται βλέποντας ότι «πολιτικοί που γαλουχήθηκαν με κραυγές και συνθήματα του τύπου, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, τώρα να προσπαθούν να κουρνιάσουν κάτω από τις φτερούγες του Ντόναλντ Τραμπ και της Άγκελα Μέρκελ», όπως έλεγε χαρακτηριστικά έμπειρος κοινοβουλευτικός παρατηρητής.
Χρύσα Κλειτσιώτη
www.bankingnews.gr
Περίπου ένα μήνα μετά, έχει υπογράψει τη συμφωνία των Πρεσπών, βρίσκεται σε προχωρημένες συζητήσεις με την αλβανική ηγεσία, απελαύνει Ρώσους διπλωμάτες, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει τα τελευταία σαρανταπέντε χρόνια ενώ προσπαθεί για ανακωχή με την Τουρκία την ώρα που η Άγκυρα πιέζει για την έκδοση των «8» Τούρκων αξιωματικών για τους οποίους ο πρόεδρος Ερντογάν ισχυρίζεται ότι του τους είχε τάξει ο Αλέξης Τσίπρας σε συνάντηση που είχαν προ μηνών στην Κίνα. Πως συνδέονται όλα αυτά μεταξύ τους;
Ήταν Μάρτιος του 2016, όταν υπήρχε η πρώτη διαρροή από κύκλους της ομογένειας ότι επίκειται αλλαγή της στάσης των Ηνωμένων Πολιτειών στο Σκοπιανό.
Όπως είναι γνωστό οι ΗΠΑ είναι μια από τις 142 χώρες που έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Δημοκρατία της Μακεδονίας.
Εις γνώσιν των ομογενειακών παραγόντων της Νέας Υόρκης, υπήρξε η ενημέρωση ότι η Ουάσιγκτον σκοπεύει να αλλάξει στάση απέναντι στο γειτονικό μας κράτος διότι αυτό εξυπηρετούσε τις γεωστρατηγικές της επιδιώξεις στα Βαλκάνια. Ποιες ήταν όμως αυτές;
Η προσπάθεια διείσδυσης του ρωσικού παράγοντα με μοχλό το πρόβλημα των Σκοπίων και κατά δεύτερον, η στρατηγική Ερντογάν να δημιουργήσει ένα μουσουλμανικό τόξο στα Δυτικά Βαλκάνια με αιχμή τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς των Σκοπίων, της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης, του Κοσσυφοπεδίου και της Αλβανίας.
Εκείνη την περίοδο υπήρξε μια ψυχρότητα στις σχέσεις των δύο υπερδυνάμεων που παρέπεμπε στον ψυχρό πόλεμο αλλά και μια όξυνση στις σχέσεις της κυβέρνησης Ομπάμα και του Σουλτάνου.
Οι ομογενείς έσπευσαν να αξιοποιήσουν τη νέα κατάσταση ξεκινώντας μια παγκόσμια καμπάνια με υπογραφές του απανταχού ελληνισμού με σκοπό να επιδοθεί στον τότε πρόεδρο Ομπάμα.
Του ζητούσαν να επανεξετάσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες τη στάση τους απέναντι στα Σκόπια υιοθετώντας την αρχική προεκλογική δέσμευση Ομπάμα κατά της ονομασίας «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Το σημείο κλειδί ήταν ότι αίφνης, την πρωτοβουλία αυτή, έσπευσε να υιοθετήσει, να προβάλει και να χρηματοδοτήσει ο φερόμενος ως στενός συνεργάτης του προέδρου Πούτιν, ο Ιβάν Σαββίδης.
Σύμφωνα πάντα με πληροφορίες από ομογενειακούς κύκλους υπήρξε ξάφνιασμα στην Ουάσιγκτον. Παρά ταύτα, η απόφαση των Ηνωμένων Πολιτειών να αλλάξουν την στρατηγική τους απέναντι στα Σκόπια ήταν χωρίς επιστροφή.
Ωστόσο, ο Ιβάν Σαββίδης εμφανίστηκε ξαφνικά να ενδιαφέρεται και για τις ελληνικές εσωτερικές εξελίξεις βάζοντας στόχο την αγορά διαφόρων βιομηχανικών μονάδων της ελληνικής Μακεδονίας, του ΠΑΟΚ αλλά και την αγορά ελληνικού καναλιού.
Παρότι το παρασκήνιο δεν έχει γίνει ευκρινώς γνωστό, πληροφορίες που είδαν το φως της δημοσιότητας ανέφεραν ότι υπήρξε συσπείρωση των παραδοσιακών καναλαρχών και οικονομικών κολοσών αλλά και ποδοσφαιρικών παραγόντων απέναντι στο νεοαφιχθέντα Ρωσοπόντιο επιχειρηματία.
Μάλιστα, κάποιες πληροφορίες που δεν διαψεύστηκαν, έκαναν λόγο για παρέμβαση των συγκεκριμένων επιχειρηματιών προς την Ουάσιγκτον να βάλει φρένο στη δραστηριότητα του κ. Σαββίδη. Ουδείς μπορεί να ισχυριστεί πόσο αποτελεσματική ήταν η συσπείρωση όλων αυτών των ετερόκλητων επιχειρηματικών και όχι μόνο δυνάμεων κατά του κ. Σαβίδη, ωστόσο η ιστορία έγραψε ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας ακύρωσε το διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες και ο κ. Σαββίδης βρέθηκε κατηγορούμενος ως «λαγός» του Αλέξη Τσίπρα.
Διάφορα ρεπορτάζ έκαναν λόγο ότι ο κ. Σαββίδης λειτουργούσε ως άνθρωπος τον οποίο στήριζε ο υπουργός Άμυνας και πρόεδρος των ΑΝΕΛ Πάνος Καμμένος με το σημείο που τους συνδέει να είναι τα εθνικά θέματα.
Ωστόσο, λίγους μήνες μετά και συγκεκριμένα το Μάρτιο του 2017, ο κ. Σαββίδης εμφανίζεται ως τελετάρχης στην παρέλαση της ελληνικής ομογένειας για την 25η Μαρτίου στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης και παρίσταται μάλιστα και στη σχετική τελετή του Αμερικανού προέδρου στο Λευκό Οίκο.
Όπως εξηγούν παράγοντες ομογένειας, για να γίνει κάποιος τελετάρχης στην ελληνική παρέλαση πρέπει να έχει διασφαλίσει την έγκριση των αμερικανικών υπηρεσιών.
Πως κατάφερε να αντιστρέψει αυτό το κλίμα ο κ. Σαββίδης;
Διευκολύνθηκε από το βραχύβιο φλέρτ Τραμπ - Πούτιν ή κατάφερε να κλείσει τα μέτωπά του στην Ελλάδα με τους επιχειρηματικούς ανταγωνιστές του;
Ουδείς μπορεί να μιλήσει με σιγουριά.
Αυτό που γνωρίζουμε πάντως είναι τα γεγονότα που ακολούθησαν. Γκρεμίζεται το καθεστώς Γκρούεφσκι στα Σκόπια, αναλαμβάνει η κυβέρνηση Ζάεφ και ο κ. Σαββίδης καταφέρνει να κερδίσει τηλεοπτική άδεια στο νέο διαγωνισμό.
Μεσολαβεί και η συμφωνία Καμμένου - Ουάσιγκτον την οποία καπελώνουν με την ομπρέλα τους οι κ. Τσίπρας και Τραμπ σε συνάντηση που είχαν στο Λευκό Οίκο για ενισχυμένο ρόλο της στρατιωτικής βάσης της Σούδας στην Κρήτη με μεταφορά ακόμη και επιχειρησιακών δυνατοτήτων από τη βάση Ιντσιρλίκ της Τουρκίας.
Ταυτόχρονα, οι Αλβανοί των Σκοπίων εξελίσσονται σε ρυθμιστές στην πορεία της χώρας τους για ένταξη στους ευρωατλαντικούς θεσμούς.
Η Τουρκία ξαφνικά χάνει το ρόλο που είχε στην περιοχή κι ο Ερντογάν κινδύνεψε να χάσει την εξουσία του είτε με το πραξικόπημα είτε με την κάλπη και για πρώτη φορά ανοίγει τόσο έντονα το Κουρδικό.
Και φτάνουμε στη συμφωνία των Πρεσπών η οποία ενισχύει την κυριαρχία της πΓΔΜ, όπως υποστηρίζουν διπλωματικοί αναλυτές, και φαίνεται να βάζει πάγο στους σχεδιασμούς του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού για τη δημιουργία της μεγάλης Αλβανίας.
Εν τω μεταξύ, ξεκινούν με πλήρη μυστικότητα στην αρχή, συζητήσεις Αθήνας - Τιράνων σχετικά με τα ελληνοαλβανικά ζητήματα. Σε αυτό το κλίμα εντελώς αιφνιδιαστικά δημιουργούνται τρεις ανατροπές.
1) Ο Ιβάν Σαββίδης κατηγορείται, εμέσως αλλά με τρόπο που όλοι καταλάβαιναν ποιον εννοούσε το επιθετικό non paper που εκδόθηκε από το Μαξίμου, ότι βρίσκεται πίσω από προσπάθεια εξαγοράς κυβερνητικών βουλευτών.
2) Ο εντοπισμός και η απέλαση δύο Ρώσων διπλωματών για κατασκοπεία
3) Ο εκ των κορυφαίων επιτρόπων της ΕΕ, Γιοχάνες Χαν, ο οποίος είναι μάλιστα ο αρμόδιος για τη διεύρυνση της ΕΕ, δηλώνει ότι Αθλήνα και Τίρανα συζητούν ακόμη και αναδιάρθρωση των μεταξύ τους συνόρων. Σημειώνεται ότι λίγο καιρό πριν ο κ. Χαν επέμενε με πλήρη βεβαιότητα ότι θα υπογραφεί συμφωνία της Αθήνας με τα Σκόπια και επιβεβαιώθηκε λίγες εβδομάδες μετά.
Τι θα βγει απ’ όλο αυτό;
Προφανώς κάλπες, επισημαίνουν παράγοντες που γνωρίζουν καλά τα ευρωπαϊκά, ίσως και μέχρι το τέλος του 2018 με τον Αλέξη Τσίπρα να δέχεται τη μεγάλη στήριξη τόσο από Ουάσιγκτον όσο και από Βερολίνο και Βρυξέλλες.
Θα είναι αρκετή αυτή η στήριξη των ισχυρών δυνάμεων του πλανήτη για να αντισταθμιστούν οι απώλειες του Έλληνα πρωθυπουργού στη δημοφιλία του;
Αυτό μένει να αποδειχθεί.
Η κυβέρνηση πάντως έχει να επικαλείται ότι κλείνει μέτωπα δεκαετιών, υπόσχεται ότι θα επικεντρωθεί πλέον στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας κατά τη μεταμνημονιακή περίοδο κι ότι η χώρα μας θα εμποδίσει τους σχεδιασμούς Ερντογάν για μουσουλμανικό τόξο στα Δυτικά Βαλκάνια αλλά και θα στρέψει εν τη γεννέση τους τις ορέξεις εθνικιστών των Τιράνων για μια μεγάλη Αλβανία που θα περιλαμβάνει την πΓΔΜ, το Κοσσυφοπέδιο, αλβανικούς θύλακες της Σερβίας και του Μαυροβουνιου αλλά και την ελληνική νότια ήπειρο και την Κέρκυρα.
Και όλα αυτά προκαλούν μεγάλες εντυπώσεις καθώς είναι πολλοί εκείνοι που εκπλήσονται βλέποντας ότι «πολιτικοί που γαλουχήθηκαν με κραυγές και συνθήματα του τύπου, ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο, τώρα να προσπαθούν να κουρνιάσουν κάτω από τις φτερούγες του Ντόναλντ Τραμπ και της Άγκελα Μέρκελ», όπως έλεγε χαρακτηριστικά έμπειρος κοινοβουλευτικός παρατηρητής.
Χρύσα Κλειτσιώτη
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών