Η ειρήνη δεν είναι το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για όλους….αυτό αποδεικνύει η εμπειρία.
Η παγκόσμια ελίτ φοβάται την ειρήνη, θέλει τον πόλεμο αναλύει σε άρθρο του το Strategic Culture Foundation με αφορμή την συνάντηση Trump του αμερικανού προέδρου με τον ρώσο ομόλογο του Putin.
Η ανακοινωθείσα συνάντηση μεταξύ Trump και του Putin έχει παράξει ένα καλό αποτέλεσμα…. αποκαλύπτοντας την υποκρισία των μέσων ενημέρωσης και των πολιτικών.
Η συνάντηση χαρακτηρίστηκε ως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ανθρωπότητα, σύμφωνα με τη Δυτική παγκοσμιοποιημένη ελίτ, λόγω του κινδύνου ότι «η ειρήνη θα μπορούσε να ξεσπάσει μεταξύ της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών».
Μερικές φορές η πραγματικότητα είναι πιο ξένη από τη μυθοπλασία.
Με τίτλο «Φόβοι που αυξάνουν την προοπτική της ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ Trump και Putin».
Οι Times δεν φοβούνται για μια στρατιωτική κλιμάκωση στην Ουκρανία, μια ένοπλη σύγκρουση στη Συρία, μια δηλητηρίαση στην Αγγλία ή ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο.
Οι Times δεν φοβούνται μια πυρηνική απειλή, το τέλος της ανθρωπότητας, τα βάσανα εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.
Όχι, ένα από τα πιο έγκυρα και σεβαστά ευρεία φύλλα στον κόσμο φοβούνται την προοπτική της ειρήνης!
Οι Times φοβούνται ότι οι επικεφαλής δύο πυρηνικών υπερδυνάμεων μπορούν να μιλάνε ο ένας στον άλλο.
Οι Times φοβούνται ότι Putin και Trump θα μπορέσουν να καταλήξουν σε κάποιου είδους συμφωνίας που μπορεί να συμβάλλει στην αποτροπή του κινδύνου μιας παγκόσμιας καταστροφής.
Το πρόβλημα με τους Times είναι ότι διαμορφώνει την κοινή γνώμη με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, εξαπατώντας και αποπροσανατολίζοντας τους αναγνώστες.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι όλο και περισσότερο απομακρυσμένος από την λογική και τον ορθολογισμό.
Ακόμη και αν το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης δεν παρουσιάσει ουσιαστική πρόοδο, το σημαντικότερο που πρέπει να επιτευχθεί είναι ο διάλογος μεταξύ των δύο ηγετών και η έναρξη διαύλων διαπραγμάτευσης και για τις δύο πλευρές.
Στο άρθρο των Times, θεωρείται ότι Trump και Putin θέλουν να καταλήξουν σε συμφωνία σχετικά με την Ευρώπη.
O υπαινιγμός είναι ότι ο Putin χειραγωγεί και μεθοδεύει την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης.
Εδώ και χρόνια έχουμε πλημμυρίσει με τέτοια κατασκευάσματα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εξ ονόματος των εκδοτών και των μετόχων τους.
Τα γεγονότα στην πραγματικότητα απέδειξαν ότι ο Putin πάντα επιθυμούσε μια ισχυρή και ενωμένη Ευρώπη, επιδιώκοντας να εντάξει την Ευρώπη στο Ευρασιατικό όνειρο.
O Putin και ο Xi Jinping θα ήθελαν να δουν μια Ευρωπαϊκή Ένωση πιο ανθεκτική στις αμερικανικές πιέσεις με στόχο να αποκτήσει μεγαλύτερη ανεξαρτησία.
Ο συνδυασμός μαζικής μετανάστευσης και κυρώσεων κατά της Ρωσίας και του Ιράν, οι οποίοι καταλήγουν να πλήττουν τους Ευρωπαίους, ανοίγει το δρόμο σε εναλλακτικά κόμματα που δεν είναι απαραιτήτως πρόθυμα να δεχθούν τις διαταγές της Ουάσινγκτον.
Ο Trump στη συνάντηση θα προσπαθήσει να πείσει τον Putin να ασκήσει ακόμα μεγαλύτερη πίεση στην Ευρώπη και το Ιράν, ίσως με αντάλλαγμα την αναγνώριση της Κριμαίας και τον τερματισμό των κυρώσεων.
Για τον Putin και τη Ρωσία είναι ένα στρατηγικό ζήτημα.
Παρόλο που οι κυρώσεις είναι επιβλαβείς, η κορυφαία προτεραιότητα για τη Μόσχα παραμένει η συμμαχία με το Ιράν, η ανάγκη για περαιτέρω ενίσχυση των σχέσεων με τις ευρωπαϊκές χώρες και η αποτροπή της τρομοκρατίας στη Συρία.
Ίσως η απόσυρση ορισμένων όπλων των ΗΠΑ από την Ευρώπη θα ήταν μια ενδιαφέρουσα προσφορά για τον Putin.
Ωστόσο, η πραγματικότητα μας δείχνει ότι η συνθήκη ΑΒΜ αποτελεί πυλώνα του στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος της Ουάσινγκτον και ότι είναι επίσης χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που θέλουν τέτοια επιθετικά και αμυντικά συστήματα στις χώρες τους, θεωρώντας τα ως αποτρεπτικά μέτρα κατά της Ρωσίας.
Από την πλευρά του Κρεμλίνου, η άρση των κυρώσεων παραμένει απαραίτητη για την αποκατάσταση των κανονικών σχέσεων με τη Δύση.
Αλλά αυτό θα ήταν δύσκολο να επιτευχθεί, δεδομένου ότι η Μόσχα θα έχει λίγα να προσφέρει στην Ουάσιγκτον ως αντάλλαγμα.
Οι στρατηγικοί του Πενταγώνου απαιτούν απόσυρση από τη Συρία, τερματισμό της υποστήριξης για τον Donbass και διακοπή των σχέσεων με το Ιράν.
Υπάρχει απλώς υπερβολική απόκλιση για την επίτευξη κοινής θέσης.
Επιπλέον, οι κυρώσεις της Ευρώπης εναντίον της Ρωσίας ωφελούν την Ουάσινγκτον, καθώς βλάπτουν τους Ευρωπαίους και ως εκ τούτου, υπονομεύουν το σημαντικό ανταγωνιστή των ΗΠΑ. Η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Κοινό Ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσης (JCPOA) μπορεί να εξεταστεί στο ίδιο πνεύμα, εμποδίζοντας τους αμερικανούς συμμάχους να συναλλάσσονται με το Ιράν.
Ο Putin θα διατηρήσει την πίστη του στις δεσμεύσεις του προς τη Συρία και με τους συμμάχους του, καθώς και στην αναγνώριση της Κριμαίας.
Από την άλλη πλευρά, όπως προαναφέρθηκε, προτεραιότητα παραμένει η κατάργηση της συνθήκης όπου οι ΗΠΑ εγκαθιστούν οπλικά συστήματα στην Ανατολική Ευρώπη και ενώ η Κριμαία είναι ήδη υπό τον έλεγχο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η Συρία παραμένει μια ασταθής επικράτεια που κινδυνεύει από την ισλαμική τρομοκρατία.
Για τη Μόσχα, η εμπλοκή στη Συρία υπήρξε ανέκαθεν ζήτημα εθνικής ασφάλειας και αυτό ασφαλώς παραμένει το ίδιο τώρα, ακόμη και με τις εξωπραγματικές προσφορές του Donald Trump.
Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι ο Putin στοχεύει σε μια μεσοπρόθεσμη έως μακροπρόθεσμη στρατηγική στη Μέση Ανατολή, όπου το Ιράν, η Συρία και το σύνολο των σιιτικών τόξων αποτελούν το αντίπαλο δέος της Σαουδικής και Ισραηλινής επιθετικότητας και ηγεμονίας.
Αυτή η παράξενη συμμαχία έχει αναδειχτεί ως ο μόνος τρόπος για την αποτροπή του πολέμου και τη μείωση της έντασης στην περιοχή, επειδή οι τρελές ενέργειες από τον Netanyahu ή τον Mohammad bin Salman αποθαρρύνονται από έναν ισχυρό στρατό του Ιράν.
Η αποτροπή μιας αντιπαράθεσης μεταξύ του Ιράν και των Σαουδαραβών / Ισραηλινών σημαίνει επίσης να μην καταστεί η Τεχεράνη αδύναμη ή απομονωμένη.
Αυτές οι σκέψεις φαίνονται λογικές από τους στρατηγούς στην Ουάσιγκτον, πόσο μάλλον στο Τελ Αβίβ ή στο Ριάντ.
Ενώ είναι δύσκολο να επιτευχθεί θετικό αποτέλεσμα από τη συνάντηση μεταξύ Trump και Putin, είναι σημαντικό να υπάρξει μια συνάντηση κατά πρώτο λόγο, σε αντίθεση με ότι εκτιμούν οι Times.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το σύστημα εξουσίας που περιστρέφεται γύρω από το βαθύ κράτος των ΗΠΑ φοβούνται ιδιαίτερα τη διπλωματία.
Το ίδιο αφήγημα πριν από μερικές εβδομάδες και μετά τη συνάντηση μεταξύ Trump και Kim Jong-un επαναλαμβάνεται σε σχέση με τη συνάντηση του Trump με τον Putin.
Η Ουάσινγκτον βασίζει την εξουσία της στη δύναμη, οικονομική και στρατιωτική.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούν ότι η διαπραγμάτευση με τους αντιπάλους είναι λάθος και αντιπαραγωγική.
Θεωρούν ότι ο διάλογος είναι συνώνυμος με την αδυναμία και κάθε παραχώρηση ερμηνεύεται ως παράδοση.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας θέσης που επέτρεψε στις ΗΠΑ να αποφασίζουν μονομερώς για την τύχη των άλλων.
Σήμερα, σε έναν πολυπολικό κόσμο, η δυναμική είναι διαφορετική και ως εκ τούτου πιο πολύπλοκη.
Δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε πάντα μια νοοτροπία μηδενικού αθροίσματος, όπως κάνουν οι Times.
Ο υπόλοιπος κόσμος αναγνωρίζει ότι ο διάλογος μεταξύ Putin και Trump είναι κάτι θετικό, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, όπως και στην Κορέα, εάν η διπλωματία δεν φέρει σημαντική πρόοδο, τότε τα γεράκια που περιβάλλουν τον Trump θα επανέλθουν ισχυρότεροι.
Η ειρήνη δεν είναι το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για όλους….αυτό αποδεικνύει η εμπειρία.
www.bankingnews.gr
Η ανακοινωθείσα συνάντηση μεταξύ Trump και του Putin έχει παράξει ένα καλό αποτέλεσμα…. αποκαλύπτοντας την υποκρισία των μέσων ενημέρωσης και των πολιτικών.
Η συνάντηση χαρακτηρίστηκε ως ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την ανθρωπότητα, σύμφωνα με τη Δυτική παγκοσμιοποιημένη ελίτ, λόγω του κινδύνου ότι «η ειρήνη θα μπορούσε να ξεσπάσει μεταξύ της Ρωσίας και των Ηνωμένων Πολιτειών».
Μερικές φορές η πραγματικότητα είναι πιο ξένη από τη μυθοπλασία.
Με τίτλο «Φόβοι που αυξάνουν την προοπτική της ειρηνευτικής συμφωνίας μεταξύ Trump και Putin».
Οι Times δεν φοβούνται για μια στρατιωτική κλιμάκωση στην Ουκρανία, μια ένοπλη σύγκρουση στη Συρία, μια δηλητηρίαση στην Αγγλία ή ένα νέο Ψυχρό Πόλεμο.
Οι Times δεν φοβούνται μια πυρηνική απειλή, το τέλος της ανθρωπότητας, τα βάσανα εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων.
Όχι, ένα από τα πιο έγκυρα και σεβαστά ευρεία φύλλα στον κόσμο φοβούνται την προοπτική της ειρήνης!
Οι Times φοβούνται ότι οι επικεφαλής δύο πυρηνικών υπερδυνάμεων μπορούν να μιλάνε ο ένας στον άλλο.
Οι Times φοβούνται ότι Putin και Trump θα μπορέσουν να καταλήξουν σε κάποιου είδους συμφωνίας που μπορεί να συμβάλλει στην αποτροπή του κινδύνου μιας παγκόσμιας καταστροφής.
Το πρόβλημα με τους Times είναι ότι διαμορφώνει την κοινή γνώμη με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, εξαπατώντας και αποπροσανατολίζοντας τους αναγνώστες.
Δεν είναι τυχαίο ότι ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι όλο και περισσότερο απομακρυσμένος από την λογική και τον ορθολογισμό.
Ακόμη και αν το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης δεν παρουσιάσει ουσιαστική πρόοδο, το σημαντικότερο που πρέπει να επιτευχθεί είναι ο διάλογος μεταξύ των δύο ηγετών και η έναρξη διαύλων διαπραγμάτευσης και για τις δύο πλευρές.
Στο άρθρο των Times, θεωρείται ότι Trump και Putin θέλουν να καταλήξουν σε συμφωνία σχετικά με την Ευρώπη.
O υπαινιγμός είναι ότι ο Putin χειραγωγεί και μεθοδεύει την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης.
Εδώ και χρόνια έχουμε πλημμυρίσει με τέτοια κατασκευάσματα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης εξ ονόματος των εκδοτών και των μετόχων τους.
Τα γεγονότα στην πραγματικότητα απέδειξαν ότι ο Putin πάντα επιθυμούσε μια ισχυρή και ενωμένη Ευρώπη, επιδιώκοντας να εντάξει την Ευρώπη στο Ευρασιατικό όνειρο.
O Putin και ο Xi Jinping θα ήθελαν να δουν μια Ευρωπαϊκή Ένωση πιο ανθεκτική στις αμερικανικές πιέσεις με στόχο να αποκτήσει μεγαλύτερη ανεξαρτησία.
Ο συνδυασμός μαζικής μετανάστευσης και κυρώσεων κατά της Ρωσίας και του Ιράν, οι οποίοι καταλήγουν να πλήττουν τους Ευρωπαίους, ανοίγει το δρόμο σε εναλλακτικά κόμματα που δεν είναι απαραιτήτως πρόθυμα να δεχθούν τις διαταγές της Ουάσινγκτον.
Ο Trump στη συνάντηση θα προσπαθήσει να πείσει τον Putin να ασκήσει ακόμα μεγαλύτερη πίεση στην Ευρώπη και το Ιράν, ίσως με αντάλλαγμα την αναγνώριση της Κριμαίας και τον τερματισμό των κυρώσεων.
Για τον Putin και τη Ρωσία είναι ένα στρατηγικό ζήτημα.
Παρόλο που οι κυρώσεις είναι επιβλαβείς, η κορυφαία προτεραιότητα για τη Μόσχα παραμένει η συμμαχία με το Ιράν, η ανάγκη για περαιτέρω ενίσχυση των σχέσεων με τις ευρωπαϊκές χώρες και η αποτροπή της τρομοκρατίας στη Συρία.
Ίσως η απόσυρση ορισμένων όπλων των ΗΠΑ από την Ευρώπη θα ήταν μια ενδιαφέρουσα προσφορά για τον Putin.
Ωστόσο, η πραγματικότητα μας δείχνει ότι η συνθήκη ΑΒΜ αποτελεί πυλώνα του στρατιωτικού-βιομηχανικού συγκροτήματος της Ουάσινγκτον και ότι είναι επίσης χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που θέλουν τέτοια επιθετικά και αμυντικά συστήματα στις χώρες τους, θεωρώντας τα ως αποτρεπτικά μέτρα κατά της Ρωσίας.
Από την πλευρά του Κρεμλίνου, η άρση των κυρώσεων παραμένει απαραίτητη για την αποκατάσταση των κανονικών σχέσεων με τη Δύση.
Αλλά αυτό θα ήταν δύσκολο να επιτευχθεί, δεδομένου ότι η Μόσχα θα έχει λίγα να προσφέρει στην Ουάσιγκτον ως αντάλλαγμα.
Οι στρατηγικοί του Πενταγώνου απαιτούν απόσυρση από τη Συρία, τερματισμό της υποστήριξης για τον Donbass και διακοπή των σχέσεων με το Ιράν.
Υπάρχει απλώς υπερβολική απόκλιση για την επίτευξη κοινής θέσης.
Επιπλέον, οι κυρώσεις της Ευρώπης εναντίον της Ρωσίας ωφελούν την Ουάσινγκτον, καθώς βλάπτουν τους Ευρωπαίους και ως εκ τούτου, υπονομεύουν το σημαντικό ανταγωνιστή των ΗΠΑ. Η αποχώρηση των ΗΠΑ από το Κοινό Ολοκληρωμένο Σχέδιο Δράσης (JCPOA) μπορεί να εξεταστεί στο ίδιο πνεύμα, εμποδίζοντας τους αμερικανούς συμμάχους να συναλλάσσονται με το Ιράν.
Ο Putin θα διατηρήσει την πίστη του στις δεσμεύσεις του προς τη Συρία και με τους συμμάχους του, καθώς και στην αναγνώριση της Κριμαίας.
Από την άλλη πλευρά, όπως προαναφέρθηκε, προτεραιότητα παραμένει η κατάργηση της συνθήκης όπου οι ΗΠΑ εγκαθιστούν οπλικά συστήματα στην Ανατολική Ευρώπη και ενώ η Κριμαία είναι ήδη υπό τον έλεγχο της Ρωσικής Ομοσπονδίας, η Συρία παραμένει μια ασταθής επικράτεια που κινδυνεύει από την ισλαμική τρομοκρατία.
Για τη Μόσχα, η εμπλοκή στη Συρία υπήρξε ανέκαθεν ζήτημα εθνικής ασφάλειας και αυτό ασφαλώς παραμένει το ίδιο τώρα, ακόμη και με τις εξωπραγματικές προσφορές του Donald Trump.
Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι ο Putin στοχεύει σε μια μεσοπρόθεσμη έως μακροπρόθεσμη στρατηγική στη Μέση Ανατολή, όπου το Ιράν, η Συρία και το σύνολο των σιιτικών τόξων αποτελούν το αντίπαλο δέος της Σαουδικής και Ισραηλινής επιθετικότητας και ηγεμονίας.
Αυτή η παράξενη συμμαχία έχει αναδειχτεί ως ο μόνος τρόπος για την αποτροπή του πολέμου και τη μείωση της έντασης στην περιοχή, επειδή οι τρελές ενέργειες από τον Netanyahu ή τον Mohammad bin Salman αποθαρρύνονται από έναν ισχυρό στρατό του Ιράν.
Η αποτροπή μιας αντιπαράθεσης μεταξύ του Ιράν και των Σαουδαραβών / Ισραηλινών σημαίνει επίσης να μην καταστεί η Τεχεράνη αδύναμη ή απομονωμένη.
Αυτές οι σκέψεις φαίνονται λογικές από τους στρατηγούς στην Ουάσιγκτον, πόσο μάλλον στο Τελ Αβίβ ή στο Ριάντ.
Ενώ είναι δύσκολο να επιτευχθεί θετικό αποτέλεσμα από τη συνάντηση μεταξύ Trump και Putin, είναι σημαντικό να υπάρξει μια συνάντηση κατά πρώτο λόγο, σε αντίθεση με ότι εκτιμούν οι Times.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και το σύστημα εξουσίας που περιστρέφεται γύρω από το βαθύ κράτος των ΗΠΑ φοβούνται ιδιαίτερα τη διπλωματία.
Το ίδιο αφήγημα πριν από μερικές εβδομάδες και μετά τη συνάντηση μεταξύ Trump και Kim Jong-un επαναλαμβάνεται σε σχέση με τη συνάντηση του Trump με τον Putin.
Η Ουάσινγκτον βασίζει την εξουσία της στη δύναμη, οικονομική και στρατιωτική.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούν ότι η διαπραγμάτευση με τους αντιπάλους είναι λάθος και αντιπαραγωγική.
Θεωρούν ότι ο διάλογος είναι συνώνυμος με την αδυναμία και κάθε παραχώρηση ερμηνεύεται ως παράδοση.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας θέσης που επέτρεψε στις ΗΠΑ να αποφασίζουν μονομερώς για την τύχη των άλλων.
Σήμερα, σε έναν πολυπολικό κόσμο, η δυναμική είναι διαφορετική και ως εκ τούτου πιο πολύπλοκη.
Δεν μπορείτε να χρησιμοποιήσετε πάντα μια νοοτροπία μηδενικού αθροίσματος, όπως κάνουν οι Times.
Ο υπόλοιπος κόσμος αναγνωρίζει ότι ο διάλογος μεταξύ Putin και Trump είναι κάτι θετικό, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι, όπως και στην Κορέα, εάν η διπλωματία δεν φέρει σημαντική πρόοδο, τότε τα γεράκια που περιβάλλουν τον Trump θα επανέλθουν ισχυρότεροι.
Η ειρήνη δεν είναι το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για όλους….αυτό αποδεικνύει η εμπειρία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών