Η Ελλάδα είναι μια πολύ φτωχότερη χώρα από ό, τι ήταν όταν παρενέβη η ΕΕ
Τα 8 χρόνια των μνημονίων που βίωσε η Ελλάδα μάλλον είναι πολύ λίγα για να διορθώσουν μια οικονομία που σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να συγκριθεί με αρκετές σύγχρονες οικονομίες του πλανήτη.
Εάν σε αυτό το χρόνο προσθέσει κανείς τις λάθος πολιτικές αποφάσεις, τις καταστροφικές πολιτικές και τις λαϊκιστικές κινήσεις των πέντε μνημονιακών κυβερνήσεων, τότε η ελληνική οικονομία έχει πολύ δρόμο μπροστά της μέχρι να θεωρηθεί βιώσιμη.
Επίσης είναι μια κατά πολύ φτωχότερη χώρα από ό, τι ήταν όταν παρενέβη η ΕΕ, με την οικονομία της να έχει συρρικνωθεί κατά σχεδόν 25% κατά τη διάρκεια των διασώσεων (μια επίδοση που βάζει την Ελλάδα στο γκρουπ της Βενεζουέλας, της Λιβύης και της Υεμένης).
Αυτό είναι το συμπέρασμα δεκάδων αναλύσεων ξένων μέσω ενημέρωσης, τα οποία σήμερα αναφέρονται εκτενώς στην έξοδο της χώρας από τα μνημόνια.
Στην πλειονότητά τους τα δημοσιεύματα, αν και κάνουν λόγο για το τέλος μίας «Οδύσσειας», εκφράζουν αμφιβολίες για το κατά πόσο η Ελλάδα, παρά τα όποια βήματα προς τα εμπρός, θα κατορθώσει να ανταπεξέλθει σε μελλοντικές δυσκολίες.
Τα πλέον επικριτικά εκ των δημοσιευμάτων χαρακτηρίζουν πάντως τα προγράμματα στήριξης ως μία αποτυχία, που κατέστρεψαν την ελληνική οικονομία.
Άλλωστε, σχεδόν όλοι παραδέχονται σήμερα ότι την άνοιξη του 2010 υποτίμησαν την έκταση της ελληνικής κρίσης.
Δεν μπορούσαν να φανταστούν -και μάλλον δεν ήθελαν να παραδεχτούν- ότι μια χώρα του ευρώ είχε παραποιήσει τόσο τα στοιχεία του προϋπολογισμού της ώστε θα μπορούσε να περιπέσει σε μια τόσο βαθιά κρίση.
Εξάλλου, η νομισματική ένωση δεν είχε το 2010 ούτε την εμπειρία να αντιμετωπίσει μια τέτοια κρίση, ούτε διέθετε μια αρχιτεκτονική αντιμετώπισης κρίσεων.
Μάλιστα, ενώ η ελάφρυνσης του χρέους της Ελλάδας θα μπορούσε να βάλει τη χώρα σε πιο σταθερή οικονομική βάση, θα άνοιγε την πόρτα στον "ηθικό κίνδυνο", ανταμείβοντας την κακή συμπεριφορά.
Ούτε η πολιτική ηγεσία της Ελλάδος εξήγησε επαρκώς στους Έλληνες τις πτυχές των προγραμμάτων διάσωσης - δηλαδή τον εκσυγχρονισμό της υπερβολικά ρυθμισμένης οικονομίας τους.
Γι’ αυτό και η Ελλάδα παραμένει υπό τον αυστηρό έλεγχο των δανειστών, οι οποίοι βέβαια απέτυχαν να βάλουν την ελληνική οικονομία σε βιώσιμα βάση.
Εν τω μεταξύ, μη ενθαρρυντικές είναι οι προβλέψεις για το μέλλον, γεγονός που υποδηλώνει ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από τα προβλήματα.
Το ΔΝΤ προβλέπει μακροπρόθεσμη αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ κατά περίπου 1% ετησίως.
Επίσης, η Ελλάδα αντιμετωπίζει ιδιαίτερα δυσμενή δημογραφικά στοιχεία λόγω της γήρανσης του πληθυσμού.
Παράλληλα, οι μικρές επιχειρήσεις, που αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 90% της οικονομίας συνεχίζουν να αγωνίζονται λόγω έλλειψης τραπεζικών πιστώσεων και υψηλών φόρων που επιβάλλονται από τα μέτρα διάσωσης.
Οι επενδύσεις στη χώρα είναι χλιαρές.
Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι Έλληνες έχουν φύγει και όλο και περισσότερο ποσοστό της οικονομίας είναι στο περιθώριο.
Ένα άλλο σημαντικό εμπόδιο είναι τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών τα οποία υπολογίζεται ότι φτάνουν το 50% όλων των δανείων.
Τώρα, η Ελλάδα, που έχει απομείνει με ανεπαρκείς δημόσιες υπηρεσίες, πολύ υψηλούς φορολογικούς συντελεστές, αδύναμα θεσμικά όργανα και άθλια δημογραφικά στοιχεία, θα πρέπει να πετυχαίνει μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα (δηλαδή πριν από την καταβολή τόκων) για τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες.
Αυτή είναι η μαγική σκέψη της Ευρώπης, η οποία έχει μεταμφιεστεί σε πολιτική και ανησυχεί όλο και περισσότερους αναλυτές.
www.bankingnews.gr
Εάν σε αυτό το χρόνο προσθέσει κανείς τις λάθος πολιτικές αποφάσεις, τις καταστροφικές πολιτικές και τις λαϊκιστικές κινήσεις των πέντε μνημονιακών κυβερνήσεων, τότε η ελληνική οικονομία έχει πολύ δρόμο μπροστά της μέχρι να θεωρηθεί βιώσιμη.
Επίσης είναι μια κατά πολύ φτωχότερη χώρα από ό, τι ήταν όταν παρενέβη η ΕΕ, με την οικονομία της να έχει συρρικνωθεί κατά σχεδόν 25% κατά τη διάρκεια των διασώσεων (μια επίδοση που βάζει την Ελλάδα στο γκρουπ της Βενεζουέλας, της Λιβύης και της Υεμένης).
Αυτό είναι το συμπέρασμα δεκάδων αναλύσεων ξένων μέσω ενημέρωσης, τα οποία σήμερα αναφέρονται εκτενώς στην έξοδο της χώρας από τα μνημόνια.
Στην πλειονότητά τους τα δημοσιεύματα, αν και κάνουν λόγο για το τέλος μίας «Οδύσσειας», εκφράζουν αμφιβολίες για το κατά πόσο η Ελλάδα, παρά τα όποια βήματα προς τα εμπρός, θα κατορθώσει να ανταπεξέλθει σε μελλοντικές δυσκολίες.
Τα πλέον επικριτικά εκ των δημοσιευμάτων χαρακτηρίζουν πάντως τα προγράμματα στήριξης ως μία αποτυχία, που κατέστρεψαν την ελληνική οικονομία.
Άλλωστε, σχεδόν όλοι παραδέχονται σήμερα ότι την άνοιξη του 2010 υποτίμησαν την έκταση της ελληνικής κρίσης.
Δεν μπορούσαν να φανταστούν -και μάλλον δεν ήθελαν να παραδεχτούν- ότι μια χώρα του ευρώ είχε παραποιήσει τόσο τα στοιχεία του προϋπολογισμού της ώστε θα μπορούσε να περιπέσει σε μια τόσο βαθιά κρίση.
Εξάλλου, η νομισματική ένωση δεν είχε το 2010 ούτε την εμπειρία να αντιμετωπίσει μια τέτοια κρίση, ούτε διέθετε μια αρχιτεκτονική αντιμετώπισης κρίσεων.
Μάλιστα, ενώ η ελάφρυνσης του χρέους της Ελλάδας θα μπορούσε να βάλει τη χώρα σε πιο σταθερή οικονομική βάση, θα άνοιγε την πόρτα στον "ηθικό κίνδυνο", ανταμείβοντας την κακή συμπεριφορά.
Ούτε η πολιτική ηγεσία της Ελλάδος εξήγησε επαρκώς στους Έλληνες τις πτυχές των προγραμμάτων διάσωσης - δηλαδή τον εκσυγχρονισμό της υπερβολικά ρυθμισμένης οικονομίας τους.
Γι’ αυτό και η Ελλάδα παραμένει υπό τον αυστηρό έλεγχο των δανειστών, οι οποίοι βέβαια απέτυχαν να βάλουν την ελληνική οικονομία σε βιώσιμα βάση.
Εν τω μεταξύ, μη ενθαρρυντικές είναι οι προβλέψεις για το μέλλον, γεγονός που υποδηλώνει ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από τα προβλήματα.
Το ΔΝΤ προβλέπει μακροπρόθεσμη αύξηση του πραγματικού ΑΕΠ κατά περίπου 1% ετησίως.
Επίσης, η Ελλάδα αντιμετωπίζει ιδιαίτερα δυσμενή δημογραφικά στοιχεία λόγω της γήρανσης του πληθυσμού.
Παράλληλα, οι μικρές επιχειρήσεις, που αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 90% της οικονομίας συνεχίζουν να αγωνίζονται λόγω έλλειψης τραπεζικών πιστώσεων και υψηλών φόρων που επιβάλλονται από τα μέτρα διάσωσης.
Οι επενδύσεις στη χώρα είναι χλιαρές.
Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι Έλληνες έχουν φύγει και όλο και περισσότερο ποσοστό της οικονομίας είναι στο περιθώριο.
Ένα άλλο σημαντικό εμπόδιο είναι τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών τα οποία υπολογίζεται ότι φτάνουν το 50% όλων των δανείων.
Τώρα, η Ελλάδα, που έχει απομείνει με ανεπαρκείς δημόσιες υπηρεσίες, πολύ υψηλούς φορολογικούς συντελεστές, αδύναμα θεσμικά όργανα και άθλια δημογραφικά στοιχεία, θα πρέπει να πετυχαίνει μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα (δηλαδή πριν από την καταβολή τόκων) για τις επόμενες τέσσερις δεκαετίες.
Αυτή είναι η μαγική σκέψη της Ευρώπης, η οποία έχει μεταμφιεστεί σε πολιτική και ανησυχεί όλο και περισσότερους αναλυτές.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών